Prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z eksportem towarów na podstawie wskazanych dokumentów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z eksportem towarów na podstawie wskazanych dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Spółka chce sprzedawać towary firmom i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, których siedziba lub miejsce zamieszkania jest poza terytorium Unii Europejskiej. Wysyłka towarów będzie odbywała się za pośrednictwem Poczty Polskiej, firm kurierskich lub transportowych. Spółka ma jednak wątpliwości, czy sprzedaż na rzecz firm i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale mających miejsce prowadzenia działalności lub zamieszkania poza Unią Europejską, gdzie nastąpi wysyłka, może być opodatkowana stawką 0% VAT przewidzianą dla eksportu.

Przykładowa transakcja:

Zamówienie złożone przez telefon, e-mail, stronę internetową, gdzie klient wskazuje adres zamieszkania oraz dostawy towaru, który znajduje się poza UE. Spółka według tych danych wystawi fakturę VAT ze stawką 0% VAT. Zapłata za towar nastąpi gotówką w siedzibie Spółki, albo kartą płatniczą lub przelewem, albo za pobraniem przy dostawie towaru. Zamówienia są pakowane w przesyłki kurierskie i przekazywane firmom kurierskim lub firmom transportowym do doręczenia klientom.

Dowodem nadania zamówienia będzie status przesyłki „nadane/odebrane przez firmą kurierską” w systemie teleinformatycznym firmy kurierskiej lub zapis w dokumencie CMR, pozostawionym Spółce przez firmę transportową.

Dowodem natomiast doręczenia zamówienia będzie status przesyłki w systemie teleinformatycznym firmy kurierskiej „doręczone” lub potwierdzenie odbioru przez klienta w dokumencie CMR, który po dostawie firma transportowa prześle Spółce.

Pytania

1.Czy w przypadku zamówienia od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, ale mieszkającej i otrzymującej zamówienie poza UE, dokument generowany przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR zawierający powyższą informację stanowią dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT i Spółka ma prawo zastosować przy tej sprzedaży stawkę podatku VAT 0% przewidzianą dla eksportu?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, to czy któryś z dokumentów wymienionych w tym pytaniu, może być dokumentem, który uprawniałby Spółkę do zastosowania przy tej sprzedaży VAT 0% przewidzianą dla eksportu bez konieczności przedstawiania innych dokumentów?

3.Czy w przypadku zamówienia od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, mającej siedzibę oraz otrzymujących zamówienie poza UE, dokument generowany przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR zawierający powyższą informację stanowią dokument o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT i Spółka ma prawo zastosować przy tej sprzedaży stawkę podatku VAT 0% przewidzianą dla eksportu?

4.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 3, to czy któryś z dokumentów wymienionych w tym pytaniu, może być dokumentem, który uprawniałby Spółkę do zastosowania przy tej sprzedaży VAT 0% przewidzianą dla eksportu bez konieczności przedstawiania innych dokumentów?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Tak. Dokument generowany z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR zawierający powyższe informacje, stanowią dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT i Spółka ma prawo zastosować przy tej sprzedaży stawkę podatku VAT 0% przewidzianą dla eksportu.

Ad 2.

Tak. Każdy samodzielnie z wymienionych dokumentów w pytaniu nr 1 jest dokumentem, który uprawnia Spółkę do zastosowania VAT 0% przewidzianą dla eksportu bez konieczności przedstawiania innych dokumentów.

Ad 3.

Tak. Dokument generowany z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR, zawierający powyższe informacje stanowią dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT i Spółka ma prawo zastosować przy tej sprzedaży stawkę podatku VAT 0% przewidzianą dla eksportu.

Ad 4.

Tak. Każdy samodzielnie z wymienionych dokumentów w pytaniu nr 3 jest dokumentem, który uprawnia Spółkę do zastosowania VAT 0% przewidzianą dla eksportu bez konieczności przedstawiania innych dokumentów.

Uzasadnienie do odpowiedzi na pytania 1-4

Podatnik nie ma konieczności objęcia procedurą celną wywozu towarów w sytuacji, w której bezsporne jest, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium UE. Jeśli zostanie wykazane, że towary faktycznie opuściły UE, to ich dostawa musi być opodatkowana stawką 0% VAT, nawet wtedy, jeśli podatnik pominął warunek formalny, taki jak zastosowanie procedury celnej (TSUE z 28.03.2019 r. w sprawie C-275/18). Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE (WSA w Gliwicach, wyrok z 23 lutego 2021 r. I SA/GI 1459/20), NSA wyrok z 21 lipca 2020 r. I FSK 2032/17, NSA wyrok z 18 maja 2021 r., I FSK 649/21, WSA w Rzeszowie wyrok z 24 czerwca 2021 r. I SA/Rz 385/21).

Tak sformułowany w doktrynie pogląd, zgodnie z którym fakt dokonania eksportu towarów, a tym samym możliwość zastosowania stawki preferencyjnej, należy łączyć z wyprowadzeniem towaru poza granice UE, i że potwierdzenie tego zdarzenia może mieć miejsce w każdej jednoznacznej i wiarygodnej formie wpłynął również na ujednolicenie linii interpretacyjnej organów podatkowych.

Przykładem są interpretacje: z 15 lutego 2023 r., 113-KDIPT1-2.4012.862.2022.1.PRP z 26 stycznia 2023 r., 111-KDIB3-3.4012.618.2022.2.MPU z 15 lutego 2023 r., 113-KDIPT -2.4012.875.2022.1.SM z 5 stycznia 2023 r. 112-KDIL1-2.4012.500.2022.1.MR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Wskazać jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

·ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

·wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Spółka chce sprzedawać towary firmom i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, których siedziba lub miejsce zamieszkania jest poza terytorium Unii Europejskiej. Wysyłka towarów będzie odbywała się za pośrednictwem Poczty Polskiej, firm kurierskich lub transportowych. Przykładowa transakcja: Zamówienie złożone przez telefon, e-mail, stronę internetową, gdzie klient wskazuje adres zamieszkania oraz dostawy towaru, który znajduje się poza UE. Spółka według tych danych wystawi fakturę VAT ze stawką 0% VAT. Zapłata za towar nastąpi gotówką w siedzibie Spółki, albo kartą płatniczą lub przelewem, albo za pobraniem przy dostawie towaru. Zamówienia są pakowane w przesyłki kurierskie i przekazywane firmom kurierskim lub firmom transportowym do doręczenia klientom. Dowodem nadania zamówienia będzie status przesyłki „nadane/odebrane przez firmą kurierską” w systemie teleinformatycznym firmy kurierskiej lub zapis w dokumencie CMR, pozostawionym Spółce przez firmę transportową. Dowodem natomiast doręczenia zamówienia będzie status przesyłki w systemie teleinformatycznym firmy kurierskiej „doręczone” lub potwierdzenie odbioru przez klienta w dokumencie CMR, który po dostawie firma transportowa prześle Spółce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy na podstawie posiadanych dokumentów, tj. dokumentu generowanego przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokumentu CMR, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% dla eksportu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do opodatkowania dokonywanych dostaw z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0% należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby Wnioskodawca mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% – musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

W powołanym przez Wnioskodawcę wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym również przez Państwa wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji – w ocenie NSA – „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”.

Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18, jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem Automatycznego Systemu Eksportu (AES). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia, tj. urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599 może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Zatem, dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, w świetle powołanych przepisów prawa wskazać należy, że w przypadku zamówienia od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, jak i osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, wskazanych przez Wnioskodawcę dokumentów, tj. dokumentu generowanego przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokumentu CMR zawierającego powyższą informację, nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, mają one jedynie charakter informacyjny. W ww. dokumentach to nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. firma kurierska lub przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów, potwierdzają wywóz poza terytorium UE.

Tym samym, ww. dokumenty nie są dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 6a ustawy. W konsekwencji, na podstawie wskazanych dokumentów (tj. dokumentu generowanego przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokumentu CMR zawierającego powyższą informację) Wnioskodawca nie będzie mógł zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

W związku z powyższym, w przypadku zamówienia od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mieszkającej i otrzymującej zamówienie poza UE, zamówienia od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, mających siedzibę oraz otrzymujących zamówienie poza UE, dokument generowany przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR zawierający powyższą informację, nie stanowią dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy, które będą uprawniały Wnioskodawcę do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i nr 3 jest nieprawidłowe.

Tym samym, skoro w tej interpretacji rozstrzygnięto, że wskazane przez Wnioskodawcę dokumenty, tj. dokument generowany przez Spółkę z systemu teleinformatycznego firmy kurierskiej, który zawiera informację o nadaniu przesyłki i jej doręczeniu lub dokument CMR zawierający powyższą informację, nie będą uprawniały Wnioskodawcy do zastosowania stawki VAT 0% przewidzianej dla eksportu towarów, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 4, dotyczących wskazania, czy któryś z ww. dokumentów, może być dokumentem, który uprawniałby Spółkę do zastosowania przy sprzedaży stawki podatku VAT 0%, przewidzianej dla eksportu towarów, bez konieczności przedstawiania innych dokumentów, gdyż interpretacji w tym zakresie Wnioskodawca oczekiwał w przypadku uznania, że wskazane w pytaniach nr 1 i nr 3 dokumenty uprawniają Spółkę do zastosowania stawki podatku VAT 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W związku z powyższym, wydana interpretacja nie dotyczy wysyłki towarów za pośrednictwem Poczty Polskiej, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować Wnioskodawca, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że zarówno wyroki, jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu.

Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.

Niemniej jednak odnosząc się do tezy wynikającej z powołanego orzecznictwa, że dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie towarów kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna), należy wskazać, że odnosi się to do sytuacji, w której okoliczność wywozu towaru poza terytorium UE nie była kwestionowana, tj. była ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego. Ze względu na to, że w toku postępowania interpretacyjnego organ nie wyjaśnia stanu faktycznego (tj. nie przeprowadza postępowania dowodowego), lecz dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, nie sposób uznać, że przesłanka materialnoprawna dla zastosowania stawki 0% (tj. fakt wywozu) została rzeczywiście spełniona. Tym samym nie sposób przyjąć, że podatnik ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% pomimo niedopełnienia wymogów formalnych, tj. braku „urzędowego” dokumentu, w którym właściwy organy celny potwierdza wywóz towarów poza UE.

Jednocześnie wyjaśniamy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).