Temat interpretacji
Prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych na Miasto (...) za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych na Miasto (...) za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lipca 2023 r. (wpływ 31 lipca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Miasto (...) (dalej zwane: Miasto, Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.
Miasto realizuje zadania własne, określone w art. 7 ust. 1 pkt 3 i 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w tym dotyczących zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz w zakresie promocji Miasta.
W ciągu danego roku kalendarzowego na terenie Miasta odbywają się przeróżne imprezy plenerowe, część z nich organizują podmioty zewnętrzne, niebędące jednostkami organizacyjnymi Miasta.
Na terenie Miasta zlokalizowane są cztery punkty poboru energii elektrycznej przeznaczone do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta oraz do odpłatnego udostępniania na rzecz podmiotów zewnętrznych, np. na cele organizacji imprez okolicznościowych. Miasto posiada podpisaną umowę z dostawcą energii elektrycznej na ww. punkty poboru energii elektrycznej, które są usytuowane na (...) w (...). W każdym z punktów poboru energii elektrycznej zamontowane są liczniki energii elektrycznej, a faktury za wykorzystywaną energię są wystawiane przez dostawcę na Miasto.
Na podstawie Zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta (...) z dnia 23 stycznia 2023 r. w sprawie sposobu ustalenia wysokości opłaty za zużytą energię elektryczną w trakcie trwania imprezy plenerowej na (...) w (...) lub (...) w (...), po zakończeniu imprezy plenerowej Miasto obciąża kosztami zużytej energii elektrycznej podmiot zewnętrzny, który korzystał z punktu poboru energii elektrycznej wymienionego w ww. Zarządzeniu. Obciążenie kosztami odbywa się poprzez wystawienie przez Miasto faktury VAT, której wysokość ustala się w formie ryczałtu obliczanego za pomocą wzoru:
Rnetto=Cnetto*kW*h,
gdzie:
Rnetto: wysokość kwoty ryczałtu netto do zapłaty,
Cnetto: stawka netto w złotych za 1 kilowatogodzinę dla danej grupy taryfowej,
kW: moc urządzenia odbiorczego,
h: czas trwania poboru energii elektrycznej.
Wysokość stawki netto za 1 kWh dla danej grupy taryfowej jest tożsama z wysokością stawki netto za 1 kWh jaką Miasto płaci w danym roku kalendarzowym firmie zajmującej się handlem energią tzw. Spółce obrotu.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy
Miasto energię elektryczną nabywaną od Spółki handlującej energią w punktach poboru przeznaczonych do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta wykorzystuje do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. oświetlenie ulic dla mieszkańców działając jako organ administracji publicznej wykonujący swoje zadania statutowe.
Jednocześnie Miasto odpłatnie udostępnia na rzecz podmiotów zewnętrznych energię, która jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyłącznie na cele działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.
W związku z powyższym wydatki dokumentowane fakturami wystawianymi przez Spółkę handlującą energią służą jednocześnie do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
Refaktura na podmioty zewnętrzne kosztów energii nie jest wystawiana w wysokości, jaka figuruje na fakturze wystawionej przez Spółkę handlującą energią na Miasto (...). Jej wysokość wyliczana jest za pomocą wzoru znajdującego się w Zarządzeniu Nr (...) Prezydenta Miasta (...) z dnia 23 stycznia 2023 r. w sprawie sposobu ustalenia wysokości opłaty za zużytą energię elektryczną wykorzystaną w trakcie trwania imprezy plenerowej na (...) w (...) lub (...) w (...) § 3 pkt 20 następującej treści:
"Ryczałt obliczany będzie na podstawie następującego wzoru:
Rnetto=Cnetto*kW*h,
gdzie poszczególne składowe wzoru oznaczają:
Rnetto: wysokość kwoty ryczałtu netto do zapłaty,
Cnetto: stawka netto w złotych za 1 kilowatogodzinę dla danej grupy taryfowej,
kW: moc urządzenia odbiorczego,
h: czas trwania poboru energii elektrycznej”.
Do refaktury Miasto nie dolicza marży.
Faktura, o której mowa w zadanym we wniosku pytaniu, dokumentująca nabycie przez Miasto energii od Spółki handlującej energią dokumentuje łączne zużycie energii z danego punktu poboru, zarówno zużycie energii przeznaczonej do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta oraz na cele odpłatnego udostępniania na rzecz podmiotów zewnętrznych.
Miasto nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania wydatków związanych z nabyciem energii do czynności związanych z odpłatnym udostępnianiem na rzecz podmiotów zewnętrznych.
Pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku)
Czy Miastu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych na Miasto za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku)
Zdaniem Miasta, realizując imprezy plenerowe i wystawiając faktury obciążające kosztami zużytej energii podmioty zewnętrzne, Miastu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych na Miasto za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:
-odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz
-towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.
Ta zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających podatkowi.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. W celu odliczenia podatku naliczonego podatnik w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi.
Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy.
Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy:
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Przepis art. 86 ust. 2b ustawy stanowi, że:
Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Na mocy art. 86 ust. 22 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.
Na podstawie delegacji zawartej w ww. przepisie zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.
Zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:
Rozporządzenie
1)określa w przypadku niektórych podatników, w tym jednostek samorządu terytorialnego, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”
2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.
Podatnikami, do których odnoszą się przepisy zawarte w rozporządzeniu, są jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.
Zgodnie z § 2 pkt 8 ww. rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:
a)urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
b)jednostkę budżetową,
c)zakład budżetowy.
W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia:
W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.
Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla poszczególnych jednostek organizacyjnych.
W kolejnych ustępach § 3 rozporządzenia przedstawione zostały wzory, według których należy ustalać sposoby określenia proporcji dla poszczególnych jednostek organizacyjnych.
W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. (…)
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Rolę gminy szczegółowo określa ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.).
Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 3 i 18 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; a także promocji gminy.
W myśl art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym:
1.W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
2.Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.
Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Miasto jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Miasto realizuje zadania własne, określone w art. 7 ust. 1 pkt 3 i 18 ustawy o samorządzie gminnym, w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w tym dotyczących zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz w zakresie promocji Miasta. W ciągu danego roku kalendarzowego na terenie Miasta odbywają się przeróżne imprezy plenerowe, część z nich organizują podmioty zewnętrzne, niebędące jednostkami organizacyjnymi Miasta. Na terenie Miasta zlokalizowane są cztery punkty poboru energii elektrycznej przeznaczone do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta oraz do odpłatnego udostępniania na rzecz podmiotów zewnętrznych, np. na cele organizacji imprez okolicznościowych. Miasto posiada podpisaną umowę z dostawcą energii elektrycznej na ww. punkty poboru energii elektrycznej, które są usytuowane na (...) w (...). W każdym z punktów poboru energii elektrycznej zamontowane są liczniki energii elektrycznej, a faktury za wykorzystywaną energię są wystawiane przez dostawcę na Miasto. Na podstawie Zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta w sprawie sposobu ustalenia wysokości opłaty za zużytą energię elektryczną w trakcie trwania imprezy plenerowej na (...) w (...) lub (...) w (...), po zakończeniu imprezy plenerowej Miasto obciąża kosztami zużytej energii elektrycznej podmiot zewnętrzny, który korzystał z punktu poboru energii elektrycznej wymienionego w ww. Zarządzeniu. Obciążenie kosztami odbywa się poprzez wystawienie przez Miasto faktury, której wysokość ustala się w formie ryczałtu. Miasto energię elektryczną nabywaną od Spółki handlującej energią w punktach poboru przeznaczonych do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta wykorzystuje do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. oświetlenie ulic dla mieszkańców działając jako organ administracji publicznej wykonujący swoje zadania statutowe. Jednocześnie Miasto odpłatnie udostępnia na rzecz podmiotów zewnętrznych energię, która jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyłącznie na cele działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. W związku z powyższym wydatki dokumentowane fakturami wystawianymi przez Spółkę handlującą energią służą jednocześnie do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Refaktura na podmioty zewnętrzne kosztów energii nie jest wystawiana w wysokości, jaka figuruje na fakturze wystawionej przez Spółkę handlującą energią na Miasto. Do refaktury Miasto nie dolicza marży. Faktura, o której mowa w zadanym we wniosku pytaniu, dokumentująca nabycie przez Miasto energii od Spółki handlującej energią dokumentuje łączne zużycie energii z danego punktu poboru, zarówno zużycie energii przeznaczonej do nieodpłatnego udostępniania na cele Miasta oraz na cele odpłatnego udostępniania na rzecz podmiotów zewnętrznych. Miasto nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania wydatków związanych z nabyciem energii do czynności związanych z odpłatnym udostępnianiem na rzecz podmiotów zewnętrznych.
W analizowanej sprawie mają Państwo wątpliwości, czy Miastu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych na Miasto za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne.
Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Zatem, w celu odliczenia podatku naliczonego powinni Państwo w pierwszej kolejności przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem).
W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. W przypadku wykorzystania zakupów do czynności niepodlegających opodatkowaniu, nie przysługuje Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z tymi zakupami. Natomiast w sytuacji, gdy wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przyporządkowanie ich do działalności gospodarczej nie jest możliwe powinni Państwo ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy.
Oznacza to, że w przypadku zakupu energii elektrycznej od Spółki obrotu, która to energia wykorzystywana jest przez Państwa do działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT – refakturowanie energii na podmioty zewnętrzne) oraz do czynności pozostających poza działalnością gospodarczą (czynności niepodlegające VAT) i w przypadku, gdy nie mają Państwo możliwości dokonania wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi VAT, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika obliczonego dla jednostki organizacyjnej, która będzie wykorzystywała zakupione towary.
Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych na Miasto za energię przez tzw. Spółkę obrotu wyłącznie w części, w której Miasto dokonuje obciążenia kosztami energii podmioty zewnętrzne, czyli wyłącznie w zakresie, w jakim zakupione towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to przysługuje pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia, czy refakturowanie energii elektrycznej na rzecz podmiotów zewnętrznych stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).