Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 26 września 2019 r., (data wpływu 30 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z 18 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 listopada 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.608.2019.1.MD, 0111-KDIB3-2.4012.633.2019.1.MD.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  E. M.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Ł. M.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 28 czerwca 2011 E. M. i Ł. M. (rodzeństwo) są współużytkownikami wieczystymi gruntu w udziale po 5/10 każdy oraz współwłaścicielami posadowionych na gruncie budynków w udziale po 5/10 każdy w N. ul. O. nr 39 oraz 39a o łącznej powierzchni 0,3941 ha, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość składa się z dwóch działek. Na działce oznaczonej numerem geodezyjnym xxx/1 o powierzchni 0,2294 ha znajduje się budynek niemieszkalny o powierzchni użytkowej 502 m² (ul. O. 39a) Na działce oznaczonej numerem geodezyjnych yyy/2 o powierzchni 0,1647 ha znajduje się budynek biurowo-administracyjny czterokondygnacyjny o powierzchni użytkowej 1.505 m² wybudowany w 1978 r. (ul. O. 39). Powyższą nieruchomość Zainteresowani nabyli na podstawie umowy z dnia 28 czerwca 2011 r. zawartej w formie aktu notarialnego sporządzonego przez Notariusza.

Opisana nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, nie odliczono podatku naliczonego VAT przy jej nabyciu. Nieruchomość była wykorzystywana do celów prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej między innymi na wynajmie nieruchomości.

Od 2002 roku do czerwca 2011 roku współużytkownikami wieczystymi gruntu oraz współwłaścicielami posadowionych na gruncie budynków byli A. M. w udziale 9/10 oraz Ł. M. w udziale 1/10. W okresie od czerwca 2009 do czerwca 2011 wyżej opisana nieruchomość była wykorzystywana do działalności gospodarczej P. s.c. Ł. M., A. M., E. M. (obecnie E. M. po zmianie nazwiska ) z siedzibą w N. ul. O. 39 będącej czynnym podatnikiem VAT o numerze NIP X. Nieruchomości nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

W latach od 2011 do maja 2018 nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej w spółce cywilnej P. S.C. Ł. M., E. M. ul. O. 39, xx-xxx N, NIP X. będącej czynnym podatnikiem VAT, która polegała między innymi na wynajmie wyżej wymienionych nieruchomości a więc związana była z czynnościami opodatkowanymi. Spółka cywilna P. S.C. nigdy nie wprowadziła nieruchomości do ewidencji środków trwałych, nigdy też nie poczyniła nakładów inwestycyjnych ani innych wydatków na ulepszenie o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Od czerwca 2018 roku opisana wyżej nieruchomość była wykorzystywana do celów prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej każdego z Zainteresowanych (rodzeństwa) polegającej na wynajmie nieruchomości. E. M. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ME E. M., XX-XXX C. ul. K. 14 NIP X. i jest czynnym podatnikiem VAT. Natomiast Ł. M. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P. Ł.M. ul. O. 39, XX-XXX N. NIP X i jest czynnym podatnikiem VAT. Żadna z tych jednoosobowych firm nie wprowadziła nieruchomości do ewidencji środków trwałych ale wykorzystywała je w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu. Również w ramach prowadzonych jednoosobowych działalności gospodarczych zarówno E. M. jak i Ł. M. nie ponosili nakładów inwestycyjnych (ulepszeń) przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. Każda z tych jednoosobowych firm wystawiała faktury na najemców po 50% wartości czynszowej. Firmy rozliczały się z zobowiązań podatkowych w ramach swoich jednoosobowych działalności gospodarczych.

E. M. i Ł. M. postanowili sprzedać opisaną wyżej nieruchomość.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Planowana sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku będzie zrealizowana do 10 stycznia 2020, gdyż tak wynika ze wstępnych ustaleń.

Transakcja nabycia nieruchomości zabudowanych przez zainteresowanych w dniu 28 czerwca 2011 aktem notarialnym nie podlegała w ogóle podatkowi od towarów i usług.

Zainteresowanym z tytułu nabycia nieruchomości (tj. budynku niemieszkalnego, biurowo-administracyjnego) stanowiącej przedmiot transakcji nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż transakcja nie podlegała w ogóle podatkowi od towarów i usług.

Na pytanie organu Proszę o skonkretyzowanie sposobu wykorzystania budynku niemieszkalnego oraz budynku biurowo-administracyjnego przed 2009 r. Czy i kiedy rozpoczęto faktyczne użytkowanie tych budynków? Wnioskodawca podał, że faktyczne użytkowanie tych budynków rozpoczęto w 2002 r. i zawsze budynki były przeznaczone do wynajmu na rzecz kontrahentów, którzy prowadzili w nich działalność gospodarczą.

Do momentu planowanej sprzedaży opisana nieruchomość będzie nadal wykorzystywana do celów prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej każdego z zainteresowanych (rodzeństwa) polegającej na wynajmie nieruchomości.

Na pytanie organu oznaczone nr 6 Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że Spółka cywilna P. S.C. () nigdy też nie poczyniła nakładów inwestycyjnych ani innych wydatków na ulepszenie o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów. oraz w ramach prowadzonych jednoosobowych działalności gospodarczych zarówno E. M. jak i Ł. M. nie ponosili nakładów inwestycyjnych (ulepszeń) przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości W związku z powyższym proszę o doprecyzowanie: Czy w odniesieniu do budynku niemieszkalnego oraz budynku biurowo-administracyjnego wchodzących w skład nieruchomości Wnioskodawcy ponosili/będą ponosić do dnia zbycia wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu? (proszę wskazać odrębnie dla każdego budynku). Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do budynku niemieszkalnego oraz budynku biurowo-administracyjnego wchodzących w skład nieruchomości Wnioskodawcy nie ponosili i nie będą ponosić do dnia zbycia wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu.

Wnioskodawcy nie ponosili wydatków, o których mowa w punkcie 6.

Przedmiotowa nieruchomość wskazana w opisie sprawy była wykorzystywana przez Wnioskodawców wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U z 2018 poz. 2174 z późn. zm.)?

Stanowisko Zainteresowanych:

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, albowiem przedmiotowa dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Ponadto okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie dłuższy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ostrożności, gdyby organ interpretujący uznał, że dostawa ta nie spełniałaby warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT Zainteresowani wskazują, że w przypadku przedmiotowej dostawy spełnione są warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, albowiem:

• w stosunku do tego obiektu nie przysługiwało Zainteresowanym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• Zainteresowani nie ponosili wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosili to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe stanowisko potwierdzają między innymi interpretacje Krajowej Informacji Skarbowej

• 0111KDIB3-2.4012.346.2019.2.ASZ z dnia 18 września 2019 r.
• KDIL2-2.4012.598.2018.2.AP z dnia 5 lutego 2019 r.
• 0112-KDIL1-1.4012.308.2019.1.OA z dnia 12 września 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30%. wartości początkowej.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu (prawo użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcy od 28 czerwca 2011 są współużytkownikami wieczystymi gruntu w udziale po 5/10 każdy oraz współwłaścicielami posadowionych na gruncie budynków w udziale po 5/10. Nieruchomość składa się z dwóch działek. Na działce oznaczonej numerem geodezyjnym xxx/1 znajduje się budynek niemieszkalny. Na działce oznaczonej numerem geodezyjnych yyy/2 znajduje się budynek biurowo-administracyjny czterokondygnacyjny wybudowany w 1978 r. Wnioskodawcy postanowili sprzedać opisaną wyżej nieruchomość.

Wnioskodawcy mają wątpliwości, czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem niemieszkalnym oraz budynkiem biurowo-administracyjnym będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do budynku niemieszkalnego oraz budynku biurowo-administracyjnego miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje wynikające z opisu sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. nieruchomości dwóch działek zabudowanych budynkami (budynkiem niemieszkalnym oraz budynkiem biurowo-administracyjnym czterokondygnacyjnym) nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani też w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia, gdyż jak wynika z opisu sprawy ww. budynki zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata. Z treści wniosku wynika, że przed planowaną transakcją sprzedaży ww. nieruchomość była wykorzystywana do działalności gospodarczej polegającej między innymi na wynajmie nieruchomości. Faktyczne użytkowanie tych budynków rozpoczęto w 2002 r. Jak wskazał Wnioskodawca w okresie od czerwca 2009 do czerwca 2011 wyżej opisana nieruchomość była wykorzystywana do działalności gospodarczej P. s.c. Ł. M., A. M., E. M. W latach od 2011 do maja 2018 nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej w spółce cywilnej P.S.C. Ł. M., E. M., która polegała między innymi na wynajmie wyżej wymienionych nieruchomości, a więc związana była z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast od czerwca 2018 r. opisana wyżej nieruchomość była wykorzystywana do celów prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej każdego z Zainteresowanych (rodzeństwa) polegającej na wynajmie nieruchomości. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawców wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawcy nie ponosili i nie będą ponosić do dnia zbycia wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu. Również Spółka cywilna P. S.C. nigdy nie poczyniła nakładów inwestycyjnych ani innych wydatków na ulepszenie o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z treści wniosku planowana sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku będzie zrealizowana do 10 stycznia 2020 r.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres nie krótszy niż dwa lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej ww. nieruchomości, to w odniesieniu do nieruchomości składającej się z działek nr 1019/1 i 1019/2 oraz posadowionych na tym gruncie budynków zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odpowiadając zatem na pytanie Zainteresowanych należy stwierdzić, że sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W efekcie, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu przez Wnioskodawców, na którym posadowione są ww. budynki również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Końcowo należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie (po spełnieniu wszystkich wymogów w nim ustanowionych) w przypadku, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawców, w myśl którego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o VAT jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej