Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19.11.2019, sygn. 0112-KDIL4.4012.416.2019.4.NK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.) o wskazanie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy, pytania i własnego stanowiska, pełnomocnictwo oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 listopada 2019 r.).

Wnioskodawca działa w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, na podstawie: statutu nadanego na mocy uchwały Senatu X z dnia (...) w sprawie nadania statutu Szpitalowi, uwzględniającego zmiany ujęte w uchwale Senatu X z dnia (...) w sprawie ustalenia tekstu jednolitego Statutu, zmienionego kolejnymi uchwałami do uchwały z dnia (...) włącznie, ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1638 ze zm.), ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1842 ze zm.), ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 581 ze zm.), ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).

Organem założycielskim jednostki jest X. Jednostka działa na podstawie wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą pod numerem księgi (), prowadzonego przez Wojewodę oraz na podstawie wpisu pod numerem () do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego dla Stowarzyszeń, Innych Organizacji Społecznych i Zawodowych, Fundacji i Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej.

Zgodnie z wpisem do rejestru i statutem głównym przedmiotem działalności jest działalność lecznicza polegająca na udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażanie nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.

Jednostka świadczy specjalistyczne usługi medyczne pediatryczne i psychiatryczne. Jest ośrodkiem (). Działalność Szpitala jest finansowana ze środków publicznych, praktycznie prawie wyłącznie na podstawie kontraktów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, a także z Ministerstwem Zdrowia. Szpital jako ośrodek () posiada najwyższy stopień referencyjności, świadczy wysokospecjalistyczne usługi medyczne, przyjmuje najbardziej skomplikowane przypadki, pacjentów w najcięższym stanie. Realizuje świadczenia w zakresie m.in. chirurgii, kardiochirurgii, neurochirurgii, kardiologii, onkologii, transplantacji szpiku, gastrologii, chorób zakaźnych, alergologii, neurologii, urologii, nefrologii, reumatologii dla pacjentów pediatrycznych oraz psychiatrii dzieci i dorosłych.

Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego planuje przekazać Szpitalowi produkt leczniczy (zarejestrowany w leczeniu pacjentów) w formie umowy darowizny. NFZ nie finansuje zakupu tego leku w ramach programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia. Ze środków publicznych w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia może zostać sfinansowany ewentualny pobyt pacjenta w szpitalu (osobodzień) lub wizyta w poradni przyszpitalnej. Szpital w ramach działalności statutowej może prowadzić terapię pacjentów w zakresie działania leku objętego umową darowizny. Darowizna leku, zgodnie z oświadczeniem firmy, nie jest badaniem klinicznym. Lek jest dopuszczony do używania dla pacjentów powyżej 12 roku życia, tj. u tych, u których byłby on stosowany.

W ramach umowy darowizny Szpital przeznaczy lek na zabezpieczenie ciągłości terapii u swoich Pacjentów, co oznacza, że przekaże produkt leczniczy (tabletki do codziennego doustnego stosowania) pacjentom do wykorzystania poza Szpitalem (w domu). Zgodnie z umową przedmiot darowizny (lek) Jednostka zastosuje u pacjentów bez obciążania ich jakimkolwiek kosztem z tego tytułu.

Przekazane Szpitalowi w ramach umowy darowizny leki będą wykorzystywane w celu kontynuacji terapii prowadzonej w Szpitalu w warunkach domowych. Terapia (pobyt pacjenta w Szpitalu, wizyty w poradni) jest finansowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Ten ostatni nie stworzył jednak stosownego programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia, program ten istnieje jedynie dla pacjentów powyżej 18 roku życia, choć lek ten jest zarejestrowany dla dzieci już od 12 roku życia.

Ponadto, wzór umowy darowizny zawiera również poniższe zapisy:

Umowa stanowi całość porozumienia między Stronami w zakresie dotyczącym jej przedmiotu. Obdarowany oświadcza, że przekazanie przedmiotu darowizny nie powoduje powstania innego zobowiązania między Stronami, w szczególności nie tworzy jakiegokolwiek zobowiązania w zakresie rekomendowania, przepisywania, wydawania, zakupu lub rejestracji produktów Darczyńcy,
... zawarcie oraz wykonanie niniejszej Umowy nie narusza prawa lub wewnętrznych zasad, w tym statutu czy regulaminu, obowiązujących w placówce Obdarowanego, jak również nie pozostaje w konflikcie z działalnością prowadzoną przez Obdarowanego,
niniejsza Umowa nie ma na celu prowadzenia reklamy produktów leczniczych Darczyńcy.

Największe wątpliwości Szpitala budzi zapis projektu umowy: Ewentualne zobowiązania podatkowe związane z zawarciem oraz wykonaniem niniejszej Umowy obciążają Obdarowanego.

Projekt umowy darowizny nie zawiera innych niż ww. zapisów, które mówiłyby o przejęciu przez Szpital (obdarowanego) długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 listopada 2019 r.).

Czy w związku z planowanym zawarciem umowy darowizny Wnioskodawca zostanie obciążony zobowiązaniami podatkowymi w szczególności: (), podatkiem od towarów i usług, ()? (Planowana wartość darowizny wyniosłaby ok. 6 mln zł)

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 7 listopada 2019 r.), w świetle obowiązujących przepisów (art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych; tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1844), darowizny leków i wyrobów medycznych dla szpitali są dozwolone. Przepisy ustawy zakazujące przekazywania korzyści w związku z lekami refundowanymi dotyczą wyłącznie korzyści przekazywanych pacjentom i lekarzom. W związku z tym dopuszczalne, zgodnie z prawem, są darowizny, w tym zarówno leków refundowanych, jak i nierefundowanych. Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w komunikacie Ministerstwa Zdrowia z dnia 29 stycznia 2018 r., zgodnie z którym ... nie zabraniają przyjmowania przez szpital leków w formie darowizn ani stosowania ich u pacjentów. Decyzja o umożliwieniu pacjentom przyjmowania nierefundowanych leków ....

W świetle zapisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), art. 43 ust. 1 punkt 18 usługi w zakresie opieki medycznej, służące m.in. ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wykonywane przez podmioty lecznicze (jakim jest Szpital) są zwolnione z podatku od towarów i usług.

W omawianej sytuacji Szpital ma otrzymać produkty lecznicze w formie darowizny, w związku z czym nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług od wartości otrzymanej darowizny. Wykorzystanie leków w procesie leczenia, przekazania produktów leczniczych pacjentom Szpitala, otrzymanych w formie darowizny na określony w umowie cel (kontynuacja terapii w warunkach domowych), nie będzie rodziło konieczności naliczenia podatku VAT należnego od wartości zużytego w procesie leczenia przekazanego produktu leczniczego. Nie będzie stanowiło nieodpłatnego przekazania dla pacjenta, a będzie zużyciem produktu leczniczego w ramach prowadzonej działalności. Za świadczone usługi Szpital wystawi faktury W() ze stawką zwolnioną na podstawie art. 43.1.18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy z tytułu podatku VAT powstanie wyłącznie po stronie darczyńcy. Omawiana sytuacja jest planowanym zdarzeniem przyszłym (Szpital nie podpisał jeszcze umowy darowizny), przyszły darczyńca posiada siedzibę na terytorium Polski, zał. 11 do ustawy o podatku od towarów i usług (obecnie nieaktualny) nie obejmował produktów leczniczych, nie będzie miała więc zastosowania procedura odwrotnego obciążenia. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie podstaw do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT przez Szpital od wartości otrzymanej darowizny produktów leczniczych, które następnie zostaną przekazane pacjentom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w świetle art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Według art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Konieczność opodatkowania transakcji spoczywa więc na dostawcy towarów lub usługodawcy. Nabywca towaru lub usługi jest natomiast zobowiązany do opodatkowania dokonanego nabycia tylko w wyjątkowych przypadkach wskazanych w ustawie, w szczególności w art. 17 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3-5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
  - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  - w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
  - w pozostałych przypadkach podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;
nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca działa w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Organem założycielskim jednostki jest X. Jednostka działa na podstawie wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego przez Wojewodę oraz na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego dla Stowarzyszeń, Innych Organizacji Społecznych i Zawodowych, Fundacji i Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej. Zgodnie z wpisem do rejestru i statutem Wnioskodawcy głównym przedmiotem działalności jest działalność lecznicza polegająca na udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażanie nowych technologii medycznych oraz metod leczenia. Jednostka świadczy specjalistyczne usługi medyczne pediatryczne i psychiatryczne. Jest ośrodkiem (). Działalność Wnioskodawcy jest finansowana ze środków publicznych, praktycznie prawie wyłącznie na podstawie kontraktów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, a także z Ministerstwem Zdrowia. Wnioskodawca jako ośrodek () posiada najwyższy stopień referencyjności, świadczy wysokospecjalistyczne usługi medyczne, przyjmuje najbardziej skomplikowane przypadki, pacjentów w najcięższym stanie. Realizuje świadczenia w zakresie m.in. chirurgii, kardiochirurgii, neurochirurgii, kardiologii, onkologii, transplantacji szpiku, gastrologii, chorób zakaźnych, alergologii, neurologii, urologii, nefrologii, reumatologii dla pacjentów pediatrycznych oraz psychiatrii dzieci i dorosłych.

Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego planuje przekazać Wnioskodawcy produkt leczniczy (zarejestrowany w leczeniu pacjentów) w formie umowy darowizny. NFZ nie finansuje zakupu tego leku w ramach programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia. Ze środków publicznych w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia może zostać sfinansowany ewentualny pobyt pacjenta w szpitalu (osobodzień) lub wizyta w poradni przyszpitalnej. Wnioskodawca w ramach działalności statutowej może prowadzić terapię pacjentów w zakresie działania leku objętego umową darowizny. Darowizna leku, zgodnie z oświadczeniem firmy, nie jest badaniem klinicznym. Lek jest dopuszczony do używania dla pacjentów powyżej 12 roku życia, tj. u tych, u których byłby on stosowany. W ramach umowy darowizny Wnioskodawca przeznaczy lek na zabezpieczenie ciągłości terapii u swoich Pacjentów, co oznacza, że przekaże produkt leczniczy (tabletki do codziennego doustnego stosowania) pacjentom do wykorzystania poza Szpitalem (w domu). Zgodnie z umową przedmiot darowizny (lek) Wnioskodawca zastosuje u pacjentów bez obciążania ich jakimkolwiek kosztem z tego tytułu. Przekazane Wnioskodawcy w ramach umowy darowizny leki będą wykorzystywane w celu kontynuacji terapii prowadzonej w Szpitalu w warunkach domowych. Terapia (pobyt pacjenta w Szpitalu, wizyty w poradni) jest finansowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Ten ostatni nie stworzył jednak stosownego programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia, program ten istnieje jedynie dla pacjentów powyżej 18 roku życia, choć lek ten jest zarejestrowany dla dzieci już od 12 roku życia.

Ponadto, wzór umowy darowizny zawiera również poniższe zapisy:

Umowa stanowi całość porozumienia między Stronami w zakresie dotyczącym jej przedmiotu. Obdarowany oświadcza, że przekazanie przedmiotu darowizny nie powoduje powstania innego zobowiązania między Stronami, w szczególności nie tworzy jakiegokolwiek zobowiązania w zakresie rekomendowania, przepisywania, wydawania, zakupu lub rejestracji produktów Darczyńcy,
... zawarcie oraz wykonanie niniejszej Umowy nie narusza prawa lub wewnętrznych zasad, w tym statutu czy regulaminu, obowiązujących w placówce Obdarowanego, jak również nie pozostaje w konflikcie z działalnością prowadzoną przez Obdarowanego,
niniejsza Umowa nie ma na celu prowadzenia reklamy produktów leczniczych Darczyńcy.

Największe wątpliwości Wnioskodawcy budzi zapis projektu umowy: Ewentualne zobowiązania podatkowe związane z zawarciem oraz wykonaniem niniejszej Umowy obciążają Obdarowanego. Projekt umowy darowizny nie zawiera innych niż ww. zapisów, które mówiłyby o przejęciu przez Wnioskodawcę (obdarowanego) długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny.

Ze względu na przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w zaistniałych okolicznościach Wnioskodawca będzie występował wyłącznie w charakterze nabywcy, otrzymującego nieodpłatnie od Firmy będącej przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego produkt leczniczy. Zainteresowany w zamian za to nie wypłaca, ani nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia i nie jest zobowiązany do przekazania jakiegokolwiek towaru czy wykonania jakiejkolwiek usługi. Wnioskodawca będzie w tym przypadku wyłącznie nabywcą ww. produktu leczniczego, natomiast podmiotem, który będzie dokonywał przekazania, a tym samym podmiotem, który musi rozważyć ewentualne opodatkowanie dokonanej przez siebie czynności, będzie podmiot przekazujący produkt leczniczy (Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego).

Czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazane są w ww. art. 5 ustawy. Wśród wymienionych w tym przepisie czynności nie zawarto otrzymania towarów w formie darowizny.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji Wnioskodawca nie będzie mieścić się również w żadnej z wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 3-5 ustawy kategorii nabywców zobowiązanych do opodatkowania planowanego nabycia.

Zatem otrzymanie przez Wnioskodawcę darowizny w postaci produktu leczniczego, nie będzie stanowić po stronie Zainteresowanego dostawy towarów ani świadczenia usług, jak również pozostałych czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy oraz w art. 17 ust. 1 pkt 3-5 ustawy. W konsekwencji, otrzymanie darowizny przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało u niego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca z tego tytułu nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że otrzymanie produktu leczniczego w formie darowizny, nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekazania pacjentom leku (otrzymanego w formie darowizny) do domu w celu kontynuacji terapii.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Szpital otrzymującego darowiznę zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Firmy będącej przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego, która przekaże w formie darowizny produkt leczniczy na rzecz Wnioskodawcy. Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymania produktu leczniczego w formie darowizny. Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie