Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia od podatku VAT opłat za mieszkania, które przysługują podmiotom gospodarczym, w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu ich mieszkań na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT opłat za mieszkania, które przysługują podmiotom gospodarczym, w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu ich mieszkań na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwana dalej: Spółdzielnią) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółdzielnia posiada w swych zasobach lokale mieszkalne, które przysługują zarówno członkom, jak i nieczłonkom Spółdzielni. Prawo do kilkunastu mieszkań przysługuje osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, osobom prawnym oraz jednostce samorządu terytorialnego (Miastu (...)). Mieszkania, o których mowa posiadają status spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz prawo odrębnej własności. Jeżeli prawo do lokalu mieszkalnego przysługuje osobie prawnej, Miastu (...) lub osobie fizycznej, która prowadzi działalność gospodarczą, Spółdzielnia występuje z żądaniem pisemnego oświadczenia co do celu wykorzystania danego mieszkania.

Przykład nr 1.

Osoba prawna, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jednostka samorządu terytorialnego (Miasto (...)) oświadcza w formie pisemnej, iż mieszkanie jest w całości wykorzystywane na cele mieszkaniowe.

W takiej sytuacji opłaty za mieszkania, o których mowa pobierane są zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Spółdzielnia nie posiada bardziej szczegółowych informacji dotyczących sposobu wykorzystania mieszkania. Dla zastosowania właściwej stawki podatku VAT w stosunku do opłat za mieszkanie niezbędna jest informacja, czy dane mieszkanie wykorzystywane jest na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Przykład nr 2.

Osoba prawna, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jednostka samorządu terytorialnego (Miasto (...)) oświadcza, iż mieszkanie wykorzystuje na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółdzielnia nakłada na ww. podmioty obowiązek bezzwłocznego (w terminie 7 dni) zawiadomienia Spółdzielni w formie pisemnej o zmianie sposobu wykorzystania mieszkania.

W przykładzie nr 1 Spółdzielnia naliczając miesięczne opłaty za mieszkania stosuje zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. pkt 11 ustawy o VAT lub paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.

W przykładzie nr 2 Spółdzielnia naliczając miesięczne opłaty za mieszkania opodatkowuje je podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest postępowanie Spółdzielni w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień) opłat za mieszkania, które przysługują osobom prawnym, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, jednostce samorządu terytorialnego (Miastu (...)) w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu ich mieszkań na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W myśl paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

W świetle art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W oparciu o art. 4 ust. 4 cyt. wyżej ustawy, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Zdaniem Spółdzielni, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym właściwe jest postępowanie Spółdzielni, która zwalnia od podatku VAT opłaty pobierane od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osób prawnych oraz jednostek samorządu terytorialnego, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali lub prawa odrębnej własności. Forma prawna podmiotu, któremu przysługuje prawo do lokalu nie ma znaczenia w kontekście zastosowania zwolnienia opłat za mieszkania naliczanych przez Spółdzielnię na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT lub paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. Warunkiem niezbędnym jest natomiast to czy mieszkanie jest wykorzystywane na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W art. 8 ust. 1 ustawy przewidziano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że czynności, które stanowią odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1, w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, według zasad określonych w ustawie.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845 i 1230).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222, z 2015 r. poz. 201, z 2017 r. poz. 1442 i 1596 oraz z 2018 r. poz. 582).

Powołany wyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.) stanowi, że:

• członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,
• członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Z powołanych przepisów wynika, że zwolnienie od podatku odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w prawie spółdzielczym dotyczą opłat związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego i nieruchomości wspólnych.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest związane z czynnościami, za które Spółdzielnia pobiera opłaty, a które dotyczą lokali mieszkalnych lub spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy natomiast czynności związanych z lokalami użytkowymi.

W myśl art. 2 ust. 1 powołanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892 oraz z 2017 r., poz. 1529).

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2019 r., poz. 737, z późn. zm.), przez samodzielny lokal mieszkalny rozumie się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Ponadto, rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze należy rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, posiada w swych zasobach lokale mieszkalne, które przysługują zarówno członkom, jak i nieczłonkom Spółdzielni. Prawo do kilkunastu mieszkań przysługuje osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, osobom prawnym oraz jednostce samorządu terytorialnego (Miastu (...)). Mieszkania, o których mowa posiadają status spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz prawo odrębnej własności. Jeżeli prawo do lokalu mieszkalnego przysługuje osobie prawnej, Miastu (...) lub osobie fizycznej, która prowadzi działalność gospodarczą Spółdzielnia występuje z żądaniem pisemnego oświadczenia co do celu wykorzystania danego mieszkania. Osoba prawna, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jednostka samorządu terytorialnego (Miasto (...)) oświadcza w formie pisemnej, iż mieszkanie jest w całości wykorzystywane na cele mieszkaniowe. W takiej sytuacji opłaty za mieszkania, o których mowa pobierane są zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Spółdzielnia nie posiada bardziej szczegółowych informacji dotyczących sposobu wykorzystania mieszkania. Dla zastosowania właściwej stawki podatku VAT w stosunku do opłat za mieszkanie niezbędna jest informacja, czy dane mieszkanie wykorzystywane jest na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Stąd też, Spółdzielnia naliczając miesięczne opłaty za mieszkania stosuje zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. pkt 11 ustawy lub paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia. Natomiast w sytuacji, gdy osoba prawna, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, jednostka samorządu terytorialnego (Miasto (...)) oświadcza, iż mieszkanie wykorzystuje na cele prowadzenia działalności gospodarczej, Spółdzielnia nakłada na ww. podmioty obowiązek bezzwłocznego (w terminie 7 dni) zawiadomienia Spółdzielni w formie pisemnej o zmianie sposobu wykorzystania mieszkania. Wówczas Spółdzielnia naliczając miesięczne opłaty za mieszkania opodatkowuje je podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy prawidłowe jest postępowanie Spółdzielni w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz paragrafu 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia opłat za mieszkania, które przysługują osobom prawnym, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, jednostce samorządu terytorialnego (Miastu) w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu ich mieszkań na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że czynności wykonywane na rzecz osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jednostek samorządu terytorialnego (Miasta), stanowią odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1, w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, według zasad określonych w ustawie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy odrębne należy stwierdzić, że skoro opłaty za mieszkania, są pobierane od osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jednostek samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, to w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu tych mieszkań w całości na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy lub § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia.

W konsekwencji powyższego, opłaty pobierane przez Spółdzielnię od ww. podmiotów, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jednakże w odniesieniu do lokali mieszkalnych wykorzystywanych zgodnie z oświadczeniem tych podmiotów wyłącznie na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w stosunku do opłat pobieranych przez Spółdzielnię od osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jednostek samorządu terytorialnego lokali mieszkalnych wykorzystywanych zgodnie z ich oświadczeniem na cele prowadzenia działalności gospodarczej zastosowanie zwolnienia od VAT na podstawie ww. tytułu nie jest możliwe, gdyż są one wówczas traktowane jak lokale użytkowe, a w konsekwencji zastosowanie w tej części znajdzie 23% stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Sam fakt, że ww. podmioty posiadają własnościowe prawo do lokali mieszkalnych nie powoduje bowiem automatycznie, że opłaty pobierane przez Spółdzielnię mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Istotne jest w przedmiotowej sprawie, że lokale te nie są wykorzystywane na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, lecz do celów działalności gospodarczej, co wynika ze złożonego przez nie oświadczenia.

Podsumowując, prawidłowe jest postępowanie Spółdzielni w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia opłat za mieszkania, które przysługują osobom prawnym, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, jednostce samorządu terytorialnego w przypadku posiadania przez Spółdzielnię pisemnego oświadczenia tych podmiotów o wykorzystaniu ich mieszkań na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Z uwagi na powyższe, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej