Temat interpretacji

Prawo do opodatkowania czynności przekazania samochodów wykupionych z leasingu na cele prywatne oraz późniejszej ich sprzedaży.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.488.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 4 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodów wykupionych z leasingu na cele prywatne oraz późniejszej ich sprzedaży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.488.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 4 listopada 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodów wykupionych z leasingu na cele prywatne oraz późniejszej ich sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych i introligatorskich. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, płaci podatek liniowy w wysokości 19%, prowadzi księgowość w formie księgi handlowej.

W dniu 31 sierpnia 2019 r. zakończyły się dwie umowy leasingu operacyjnego na samochody osobowe wykorzystywane w działalności gospodarczej. Umowy leasingu operacyjnego zostały zawarte 15 września 2015 r. oraz 18 sierpnia 2016 r. Obie umowy leasingu spełniają warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obie umowy Wnioskodawczyni podpisała jako przedsiębiorca. Przez cały okres leasingu pojazdy były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Comiesięczne raty leasingowe ujmowane były w kosztach działalności na podstawie otrzymywanych faktur w kwocie netto powiększonej o kwotę VAT niepodlegającej odliczeniu w wysokości 50%.

Zgodnie z warunkami obu umów leasingu po jej zakończeniu Wnioskodawczyni przysługuje prawo wykupu pojazdu za 1% wartości początkowej przedmiotu leasingu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu. Umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Wnioskodawczyni wykorzystała możliwość wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingowej. Faktury na oba samochody zostały wystawione na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność. Nabywcą samochodów według faktur jest () ul. () - leasingobiorca wg umowy leasingowej. Faktury zostały wystawione w dniu 11 września 2019 r. Oba samochody zostały zarejestrowane w urzędzie komunikacji na nazwisko Wnioskodawczyni.

Strona nie zamierza wykorzystywać tych samochodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni przeznaczyła zakupione samochody w dniu zakupu na cele osobiste, niezwiązane z działalnością. Zakupione samochody nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie były księgowane w kosztach, nie został odliczony podatek VAT. Strona nie zaliczyła w koszty i nie odliczyła VAT od żadnych wydatków eksploatacyjnych, paliw. Za faktury zakupu samochodów oraz opłaty rejestracyjne Wnioskodawczyni zapłaciła ze środków prywatnych. Strona rozważa możliwość sprzedaży ww. samochodów, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpił miesiąc wykupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(Pytanie 2 wniosku):

Czy sprzedaż samochodów, które zostały wykupione od leasingodawcy i przekazane na cele prywatne nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Sprzedaż ww. samochodów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Po wykupie przedmiotowych samochodów, Wnioskodawczyni nie ma zamiaru wykorzystywać ich w prowadzonej działalności gospodarczej, a więc nie powstanie związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem w zaistniałej sytuacji nie przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy wykupie tych samochodów.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, czy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT w odniesieniu do konkretnej dostawy jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Osoba fizyczna w kontekście ww. przepisów nie jest podatnikiem VAT w przypadku, gdy dokonuje sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Do sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż samochodu stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności.

Wnioskodawczyni planuje zbyć samochody stanowiący majątek prywatny, korzystając z przysługującego prawa do rozporządzania Jej majątkiem. Strona wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2018 r. sygnatura 0111-KDIB3-1.4012.442.2018.1.KO oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2019 r. sygnatura 0115-KDIT2-3.4011.259.2019.1.JG

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 7 ust 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zasada wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

I tak, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy zauważyć, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 z poźn. zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Wobec powyższego, umowa leasingu co do zasady sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością dostawą towaru niezwiązaną z samą umową leasingu operacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych i introligatorskich. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, płaci podatek liniowy w wysokości 19%, prowadzi księgowość w formie księgi handlowej. W dniu 31 sierpnia 2019 r. zakończyły się dwie umowy leasingu operacyjnego na samochody osobowe wykorzystywane w działalności gospodarczej. Umowy leasingu operacyjnego zostały zawarte 15 września 2015 r. oraz 18 sierpnia 2016 r. Przez cały okres leasingu pojazdy były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Comiesięczne raty leasingowe ujmowane były w kosztach działalności na podstawie otrzymywanych faktur w kwocie netto powiększonej o kwotę VAT niepodlegającej odliczeniu w wysokości 50%. Wnioskodawczyni wykorzystała możliwość wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingowej. Faktury na oba samochody zostały wystawione na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność. Strona nie zamierza wykorzystywać tych samochodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni przeznaczyła zakupione samochody w dniu zakupu na cele osobiste, niezwiązane z działalnością. Zakupione samochody nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie były księgowane w kosztach, nie został odliczony podatek VAT. Strona nie zaliczyła w koszty i nie odliczyła VAT od żadnych wydatków eksploatacyjnych, paliw. Za faktury zakupu samochodów oraz opłaty rejestracyjne Wnioskodawczyni zapłaciła ze środków prywatnych. Strona rozważa możliwość sprzedaży ww. samochodów, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpił miesiąc wykupu.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy wykup samochodów i wprowadzenie ich do majątku prywatnego będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT w momencie ich wykupu lub sprzedaży.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodów na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy w świetle art. 7 ust. 2 ustawy zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem odpłatnej dostawy towarów, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawczyni w momencie wykupu samochodów przeznaczyła je na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym nabycie samochodów nie było związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W zaistniałej sytuacji, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie samochodów. Wykup oraz przekazanie na cele prywatne nastąpił w tym samym czasie - jednocześnie.

Z uwagi na treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawczynię przedmiotowych samochodów osobowych na cele osobiste, w momencie ich wykupu, nie będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż przy nabyciu (wykupie) samochodów Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym przepis art. 7 ust. 2 ustawy w rozpatrywanej sprawie nie będzie miał zastosowania z uwagi na niespełnienie przez Wnioskodawczynię wskazanych w nim warunków.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym do określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną mogą być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni dokonując w przyszłości sprzedaży samochodów nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług to sprzedaż samochodów stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, Wnioskodawczyni będzie zbywać samochody, stanowiące Jej majątek prywatny, korzystając z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że wykup samochodu i wprowadzenie go do majątku prywatnego nie będzie skutkował opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, ani w momencie zakupu, ani w momencie sprzedaży.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej