Temat interpretacji

Zwolnienie z podatku VAT zbycia nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 12 lipca 2019 r.) oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 10 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 września 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 6 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT zbycia nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT zbycia nieruchomości gruntowej. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lipca 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.331.2019.1.EW oraz uzupełnione pismem Strony z dnia Strony z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 10 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 września 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.331.2019.2.EW.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana Z. P.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią T. P.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pani T. P. i Pan Z. P. (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska) będący osobami fizycznymi, posiadają udziały w wysokości 1/3 we własności nieruchomości położonej w miejscowości (), gmina (), województwo () składającej się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 0,8887 ha, dla której Sąd Rejonowy w () Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr ().

Następnie współwłaściciele nieruchomości dokonali scalenia działek 4, 5 i 6 w działkę nr 7, która następnie została podzielona na działki nr 7/2, 7/3 i 7/4.

Powyższe działania miały na celu przystosowanie działki do wymogów przyszłego nabywcy, który jest spółką prawa handlowego.

Działki 7/2 i 7/4 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone na tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren publicznej drogi gminnej lokalnej, a działka nr 7/3 jest przeznaczona na tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz tereny rolne upraw polowych. Wnioskodawcy wraz z pozostałymi współwłaścicielami zawarli w dniu 6 marca 2019 r. przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości na rzecz nabywcy będącym spółką prawa handlowego.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawcy zobowiązali się do sprzedaży działek nr 7/2, 7/4 i działki, która powstanie w wyniku podziału działki nr 7/3.

Jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej jest uzyskanie prawomocnej decyzji o podziale działki o nr 7/3 zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego.

Ponadto w umowie przedwstępnej sprzedający udzielili Kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w akcie notarialnym, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień. Sprzedawcy oświadczyli, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawców.

Strony umowy wskazały również, że będą zgodnie współpracować i udzielać sobie wzajemnie wszelkiej pomocy w zakresie procedur, jakie okażą się niezbędne przy staraniach o uzyskanie decyzji i pozwoleń określonych w umowie oraz zobowiązały się dokonywać wszelkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń.

W umowie Strony przewidziały, że cena zakupu zostanie powiększona o ewentualny podatek VAT.

Podkreślenia wymaga również, że Wnioskodawcy zamierzają sprzedać także pozostałe działki objęte księgą wieczystą nr (). Sprzedaż nieruchomości będzie więc przez Wnioskodawców dokonywana w sposób ciągły, z zamiarem osiągnięcia jak najwyższej ceny.

Żaden z Wnioskodawców nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej na podstawie wpisów do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, lecz Pan Z. P. prowadzi gospodarstwo sadownicze.

W piśmie z dnia 12 września 2019 r. Zainteresowani wyjaśniają:

1. Nieruchomość o nr KW () Wnioskodawcy nabyli umową sprzedaży zawarta dnia 18 grudnia 2003 roku przed Notariuszem () repertorium A () za fundusze dorobkowe do majątku objętego wspólnością ustawową.
2. Z brzmienia wyżej wymienionego aktu nie wynika wprost, czy czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też była z niego zwolniona. Notariusz pobrał natomiast na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 86, poz. 959) kwotę 2%.
3. Przedmiotowa nieruchomość nie była od chwili kupienia i nie jest do chwili obecnej wykorzystywana w żadnej działalności (leży odłogiem).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane
w piśmie z dnia 18 lipca 2019 r.):

Czy przy sprzedaży nieruchomości opisanej powyżej objętej umową osoby fizyczne, wprawdzie formalnie nieprowadzące działalności gospodarczej, występują w roli przedsiębiorcy (kryterium podmiotowe) oraz czy dokonywana przez nie czynność jest opodatkowana podatkiem VAT (kryterium przedmiotowe) i czy w związku z tym dokonując zbycia nieruchomości wnioskodawcy działać będą w charakterze podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, czy też transakcja będzie zwolniona z podatku od towarów i usług VAT w trybie art. 43 ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 lipca 2019 r.), dostawa działek w opisanym zdarzeniu przyszłym, pomimo iż Wnioskodawcy nie prowadzą zarejestrowanej działalności gospodarczej, będzie uznana za działalność gospodarczą i Wnioskodawcy będą uznani za podatników VAT, a więc sprzedaż powinna nastąpić z naliczeniem należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary zaś, zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wobec powyższego zbycie nieruchomości gruntowej stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów. Opodatkowaniu podlega tylko taka dostawa towarów, która jest wykonywana przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza zostały określone w art. 15 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy, dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług Zatem wykorzystywanie majątku własnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku własnego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży działek gruntu przez podmioty do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy wprawdzie nieprowadzący zarejestrowanej działalności gospodarczej, jednak podjęli działania związane ze sprzedażą nieruchomości w ich ocenie wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przede wszystkim Wnioskodawcy podjęli działania marketingowe, związane z chęcią osiągnięcia najwyższej ceny. W tym celu odbywali spotkania negocjacyjne z potencjalnymi nabywcami.

Ponadto Wnioskodawcy dokonali scalenia, a następnie ponownego podziału działek w celu zwiększenia ich atrakcyjności. Co więcej, warunkiem dojścia do skutku umowy sprzedaży nieruchomości jest dokonanie kolejnego podziału jednej z działek.

Wnioskodawcy udzielili również Kupującemu pełnomocnictw do działania w ich imieniu w celu uzyskania decyzji i pozwoleń administracyjnych związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę, uzyskania warunków technicznych przyłączy kanalizacji i przyłącza energetycznego.

Powyższe czynności dokonywane przez Kupującego będą wywoływały skutki bezpośrednio dla Wnioskodawców. Zrealizowanie tych czynności uatrakcyjni nieruchomość, która będzie w dalszym ciągu własnością Wnioskodawców.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że działania Wnioskodawców związane z zamiarem sprzedaży nieruchomości były nastawione na osiągnięcie zysku związanego ze sprzedażą towaru w postaci własności nieruchomości.

Skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzących - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarczą, to czynność dostawy prawa własności działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W ocenie Wnioskodawców uznanie ich za podatników podatku od towarów i usług będzie miało skutek w postaci opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości, niezależnie od statusu podatkowego pozostałych współwłaścicieli tej nieruchomości. Planowana czynność nie polega bowiem wyłącznie na sprzedaży udziału w nieruchomości przysługującemu każdemu z Wnioskodawców, ale jest to czynność odnosząca się do przeniesienia prawa własności ustalonych w umowie przedwstępnej działek już istniejących oraz tej, która powstanie po dokonaniu podziału. W tym zakresie prawo własności, którego dotyczy umowa będzie miało charakter niepodzielny i będzie ono wykonywane wspólnie przez wszystkich współwłaścicieli. Cena z tytułu sprzedaży nieruchomości również została ustalona jako odnosząca się do całości przedmiotu transakcji, a nie do ułamkowej części własności nieruchomości.

Powyższe zastrzeżenie Wnioskodawcy czynią z ostrożności, ponieważ w ich ocenie pozostali współwłaściciele również powinni być uznani za dokonujących sprzedaży w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże z uwagi na okoliczności o charakterze formalnym (tj. fakt, że niniejszy wniosek jest składany tylko przez dwoje z współwłaścicieli) interpretacja indywidualna nie może dotyczyć pozostałych współwłaścicieli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W interpretacji z dnia 4 października 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.522.2019.1.JO tut. Organ rozstrzygnął, że z tytułu sprzedaży opisanych we wniosku działek Zainteresowani występują w charakterze podatników podatku VAT, zatem sprzedaż przedmiotowych gruntów będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży działek niezabudowanych.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Zainteresowanych sprzedaż nieruchomości (działek nr 7/2, 7/4 i działki, która powstanie z podziału działki nr 7/3) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatników podatku od towarów i usług (o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy), co zostało wyjaśnione w wydanej interpretacji z dnia 4 października 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.522.2019.1.JO.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ilekroć w ustawie jest mowa o działce budowlanej należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy na dzień złożonego wniosku działki nr 7/2 i 7/4 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone na tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren publicznej drogi gminnej lokalnej, a działka nr 7/3 jest przeznaczona na tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz tereny rolne upraw polowych.

Zatem, w świetle powołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowe działki na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, do dostawy ww. działek nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dla sprzedaży przedmiotowych działek nie znajdzie również zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość nie była od chwili zakupienia i nie jest do chwili obecnej wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej (leży odłogiem), zatem działki nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT. Brak zaistnienia choćby jednego z warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do omawianej transakcji sprzedaży działek nr 7/2, 7/4 oraz działki, która powstanie z podziału działki nr 7/3 nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych, że sprzedaż działek w opisanym zdarzeniu przyszłym, powinna nastąpić z naliczeniem należnego podatku VAT należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje jednocześnie, że w zakresie uznania Zainteresowanych za podatników podatku VAT z tytułu zbycia nieruchomości gruntowej została wydana w dniu 4 października 2019 r. interpretacja znak: 0114-KDIP1-1.4012.522.2019.1.JO.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podmiotów wskazanych we wniosku, tj. Zainteresowanego będącego stroną postępowania Pana Z. P. oraz Zainteresowanego niebędącego Stroną postępowania - Pani T. P., a zatem nie wywiera skutków podatkowych w zakresie braku zwolnienia z podatku VAT zbycia nieruchomości gruntowej dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej