Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.), uzupełnionego pismem z 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 31 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.263.2019.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą posiada udział 1/2 w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr , o powierzchni 0,2665 ha oraz własność stanowiącego odrębną nieruchomość jednokondygnacyjnego, murowanego budynku hali sportowej o powierzchni użytkowej 751,00 m2, położonych w , obręb , przy ul. , dla których prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w księga wieczysta nr (dalej: Nieruchomość). Wnioskodawca nabył Nieruchomość dnia 22 marca 2010 r. do działalności gospodarczej, której jednym z przedmiotów działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), Podatnikowi przysługiwało odliczenie podatku VAT naliczonego związanego z przedmiotową transakcją. W dniu 31 grudnia 2011 r. przekazał nieruchomość na cele osobiste. Nieruchomość była przeznaczona do odsprzedaży i nie była wynajmowana, wydzierżawiana oraz nie były na niej dokonywane nakłady w kwocie przewyższającej 30% wartości nieruchomości. Podatnik przez cały czas zamierzał zbyć nieruchomość. W dniu 25 października 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem oraz pełnomocnictwa, w ramach której zobowiązał się, przy spełnieniu określonych warunków, do sprzedaży Nieruchomości najpóźniej do dnia 25 października 2019 r.

Wnioskodawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od 1998 r.

Nieruchomości nie były wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (pozostawały niewykorzystane w celu dalszej odsprzedaży aż do momentu wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału w ww. prawach będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (UPTU), zasada wyrażona w art. 5 ust. 1 pkt 1 wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W związku z faktem, że przedsiębiorca w ramach działalności gospodarczej nabył ww. udziały w prawach, korzystał z odliczenia podatku naliczonego, przekazał nieruchomość na cele osobiste z zamiarem późniejszej sprzedaży i zamierza sprzedać je za wynagrodzeniem, zbycie udziału w prawie wieczystego użytkowania i udziału we własności nieruchomości budynku stanowiącego odrębną nieruchomość będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, udział w prawie własności gruntów i udział w prawie własności budynków spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług
• po drugie czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie był wykorzystany z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od 1998 r. Wnioskodawca nabył 22 marca 2010 r. udział w wysokości 1/2 w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr , o powierzchni 0,2665 ha oraz własność stanowiącego odrębną nieruchomość jednokondygnacyjnego, murowanego budynku hali sportowej o powierzchni użytkowej 751,00 m2. W dniu 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawca przekazał nieruchomość na cele osobiste. Wnioskodawca podaje, że nieruchomość przeznaczona była do sprzedaży.

W dniu 25 października 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem oraz pełnomocnictwa, w ramach której zobowiązał się, przy spełnieniu określonych warunków, do sprzedaży Nieruchomości najpóźniej do dnia 25 października 2019 r.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż udziału wprawie użytkowania wieczystego działki nr oraz budynku hali sportowej będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z treści wniosku wynika bowiem, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z). W związku z jej nabyciem Wnioskodawcy przysługiwało odliczenie podatku VAT naliczonego związanego z przedmiotową transakcją. Wprawdzie w dniu 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawca przekazał nieruchomość na cele osobiste, jednak jak wynika z wniosku po jej wycofaniu ze spółki do majątku prywatnego nieruchomość nadal była przeznaczona do sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, że przez cały czas zamierzał zbyć nieruchomość.

Zatem w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w ww. nieruchomości (tj. udziału w prawie użytkowania wieczystego oraz budynku hali sportowej) Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Powyższe prowadzi do jednoznacznego wniosku, że przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była/jest przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę w celu zarobkowym z przeznaczeniem do sprzedaży, a nie w celach osobistych. W przedstawionych we wniosku okolicznościach w odniesieniu do udziału w prawie użytkowania wieczystego oraz budynku hali sportowej brak jest podstaw do przyjęcia, że planowana transakcja dotyczy części majątku niewykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej Wnioskodawcy do celów prywatnych. Czynność zbycia udziału w nieruchomości nie mieści się zatem w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy należy wskazać, że dokonując sprzedaży udziału w opisanej nieruchomości, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a po a po jej wycofaniu ze spółki do majątku prywatnego była cały czas przeznaczona do sprzedaży, Wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Interpretacja nie rozstrzyga w zakresie stawki właściwej dla tej czynności lub ewentualnego zwolnienia od podatku gdyż nie było to przedmiotem wniosku nie wynika z zakresu pytania, stanowiska, ani też wskazanych jako przedmiot wniosku przepisów prawa.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w opodatkowania sprzedaży nieruchomości za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej