Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. () - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. (). Wniosek ten został uzupełniony pismem z 22 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia () jest jednostką organizacyjną kościoła, posiada osobowość prawną, (). Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie figuruje w ewidencji płatników podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie składała i nie składa deklaracji VAT-7.

Parafia () złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego () na lata 2014-2020 projektu () Wniosek o dofinansowanie został złożony w 2017 roku. Termin realizacji projektu zgodnie z umową o dofinansowanie: od 1 kwietnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.

Realizacja projektu obejmuje następujące prace:

• wymiana gontu i łacenia;
• wymiana szalowania;
• oczyszczenie, dezynfekcja i impregnacja drewna;
• naprawy wzmacniające konstrukcje ciesielskie, lokalne wzmocnienie konstrukcji, wymiana silnie zniszczonych elementów konstrukcyjnych;
• naprawa podmurówki;
• wykonanie badań na obecność historycznych warstw malarskich przed przystąpieniem do demontażu deskowania wewnętrznego bądź odczyszczania powierzchni zrębu z przemalowań oraz przed przystąpieniem do konserwacji stolarki drzwiowej;
• renowacja i wymiana posadzek, renowacja i wymiana podłóg drewnianych;
• renowacja chóru muzycznego;
• renowacja schodów wewnętrznych i zewnętrznych;
• renowacja stolarki okiennej i drzwiowej;
• renowacja krzyży hełmów;
• wykonanie obróbek blacharskich z blachy cynkowej patynowanej;
• dezynsekcja drewnianego wyposażenia kościoła.

() Realizacja operacji przyczyni się do ochrony zabytkowego obiektu, poprawy jego stanu technicznego oraz podniesie estetykę budynku. Dla projektu podpisana została umowa o dofinansowanie. Stronami umowy są Województwo oraz Parafia (...). Podatek VAT stanowi koszt kwalifikowalny projektu.

W związku z realizacją projektu Parafia będzie ponosiła koszty robót budowlanych, usług nadzorów inwestorskich (budowlanego, konserwatorskiego i związanego ze sprawowaniem nadzoru merytorycznego) oraz promocji projektu. Wszystkie prace i usługi wykonane na rzecz Parafii () zostaną udokumentowane fakturami VAT, których nabywcą będzie Parafia. Obiekt jest i będzie własnością Parafii.

Korzystanie z powstałej infrastruktury nie będzie podlegało opłatom przez korzystających. Infrastruktura będzie ogólnodostępna, a Wnioskodawca nie będzie czerpać przychodów związanych z realizacją projektu.

W związku z koniecznością dołączenia do wniosku o płatność (refundacja poniesionych kosztów) interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości bądź braku możliwości odzyskania poniesionego VAT, Parafia jest zobligowana do uzyskania takiej interpretacji.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazał, że projekt nie będzie miał związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu Parafii () będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu () realizowanego w ramach działania: 5.3. Dziedzictwo kulturowe Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Parafii () nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z realizacją zadania ze względu na fakt, że nie występują po stronie Parafii jako podatnika VAT czynności opodatkowane, do których wykorzystywany byłby odrestaurowany kościół.

Zgodnie z art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościelne osoby prawne, które nie prowadzą działalności gospodarczej nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych, a tym samym nie mają możliwości odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest również niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze przepisy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony.

W konsekwencji Parafii () nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu ().

Tym samym Parafia () nie odzyska zapłaconego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Parafia jako jednostka organizacyjna kościoła nie będąca podatnikiem podatku VAT nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie realizować projekt pn. () współfinansowany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego () na lata 2014-2020. W powyższej inwestycji Parafia poniesie wydatki związane z projektem, a nabywane towary i usługi nie będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Powstała infrastruktura będzie bezpłatna i ogólnodostępna.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z planowaną inwestycją.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu, nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż pojęcie koszty kwalifikowalne nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tym samym należy również wskazać, że kwestia odzyskania (zwrotu) podatku VAT, nie była przedmiotem interpretacji, gdyż zagadnienie to jak wskazano wyżej nie było przedmiotem pytania Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej