Temat interpretacji

Obowiązek opodatkowania dostawy towarów w Polsce.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania dostawy towarów w Polsce jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania dostawy towarów w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej Podmiotem A), będąca podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma zamiar dokonywać transakcji polegających na przenoszeniu własności towarów w państwie Unii Europejskiej innym niż Polska. Transakcje te będą przebiegać w następujący sposób. Najpierw Podmiot A będzie importował towar. Import będzie dokonywany w państwie Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska. Sprzedaż towaru podmiotom posiadającym siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, które nie są podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Unii Europejskiej (dalej Podmiot B).

Przeniesienie prawa własności towaru na Podmiot B będzie następowało na terytorium tego samego państwa członkowskiego, na którym Podmiot A dokonał importu towaru. Co za tym idzie towar ten będzie cały czas znajdował się na terytorium tego państwa.

Cały transport towaru będzie dokonywał się poza granicami Rzeczypospolitej. Podmiot B będzie odpowiedzialny za transport towaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane transakcje polegające na sprzedaży towarów Podmiotowi B będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przedmiotowe transakcje nie będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt ustawy z dnia 11 marca 2004 r. miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostaw, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W analizowanym przypadku:

1. Towary są transportowane (przez nabywcę);
2. Transport tych towarów rozpoczyna się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Z powyższego płynie wniosek, że dostawa towarów ma miejsce poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Tymczasem jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. definiuje w sposób następujący terytorium kraju: rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przewidują, że dostawa towarów, która odbywa się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Miejsce świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania danej czynności. Jest to zgodne z charakterem podatku od towarów i usług jako podatku krajowego, który dotyczy czynności wykonywanych na terytorium kraju. Dlatego też stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę jest poprawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca (Podmiot A) będący podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma zamiar dokonywać transakcji polegających na przenoszeniu własności towarów w państwie Unii Europejskiej innym niż Polska. Najpierw Podmiot A będzie importował towar. Import będzie dokonywany w państwie Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska. Następnie nastąpi sprzedaż towaru podmiotom posiadającym siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, które nie są podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Unii Europejskiej (Podmiot B). Przeniesienie prawa własności towaru na Podmiot B będzie następowało na terytorium tego samego państwa członkowskiego, na którym Podmiot A dokonał importu towaru. Towar ten będzie cały czas znajdował się na terytorium tego państwa. Cały transport towaru będzie dokonywał się poza granicami Rzeczypospolitej. Podmiot B będzie odpowiedzialny za transport towaru.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy opisana we wniosku transakcja polegająca na sprzedaży towarów w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Stąd też niezbędne jest ustalenie miejsca dostawy towarów. Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem opodatkowania towarów co do zasady jest miejsce (kraj) w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma wpływu siedziba dostawcy (podatnika) - istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (Podmiot A) będzie importował towary (import będzie dokonywany w państwie Unii Europejskiej innym niż Polska), a następnie dokona na terytorium tego samego państwa członkowskiego (innego niż Polska) sprzedaży towaru podmiotowi B (podmiot posiadający siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej). Przeniesienie prawa własności towaru na Podmiot B będzie następowało na terytorium tego samego państwa członkowskiego, w którym Wnioskodawca dokonał importu towaru, tj. innego niż Polska. Podmiot B będzie odpowiedzialny za transport towaru. Cały transport towaru będzie dokonywał się pozą granicami Rzeczypospolitej.

Zatem w analizowanym przypadku opisana we wniosku transakcja sprzedaży towarów w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej