Temat interpretacji

Prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa, ponoszenia opłat leasingowych i opłat eksploatacyjnych dotyczących samochodu osobowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa, ponoszenia opłat leasingowych i opłat eksploatacyjnych dotyczących samochodu osobowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa, ponoszenia opłat leasingowych i opłat eksploatacyjnych dotyczących samochodu osobowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X. Sp. z o.o. (dalej Spółka) jest spółką prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług informatycznych oraz sprzedaży oprogramowania.

Z uwagi na charakter działalności Spółki zachodzi często konieczność delegowania pracowników w podróże służbowe, przy wykorzystaniu samochodu służbowego.

W przypadku, gdy pracownik zobowiązany jest stawić się w miejscu docelowym podróży służbowej wcześnie rano, pobiera on pojazd służbowy dzień wcześniej do swojego miejsca zamieszkania i stamtąd zaczyna podróż służbową. Dzięki temu pracownik nie traci rano czasu na odebranie pojazdu z siedziby Spółki i może od razu przystąpić do podróży i wcześniej dociera do celu. W rezultacie podróż służbowa trwa krócej, co przedkłada się na efektywność pracy pracownika w miejscu docelowym.

Zdarza się również, że gdy pracownik późno kończy podróż służbową, jedzie bezpośrednio do miejsca zamieszkania, natomiast następnego dnia kontynuuje podróż służbową do siedziby Spółki i zdaje samochód służbowy. Dzięki temu pracownik może wcześniej w danym dniu zakończyć podróż służbową.

Powyższe czynności odbywają się na polecenie i za zgodą pracodawcy.

Od chwili odebrania samochodu do momentu jego zwrotu pracownik nie może korzystać z pojazdu do celów prywatnych.

Samochód omawiany w powyższym stanie faktycznym będzie samochodem osobowym, zgłoszonym do Naczelnika Urzędu Skarbowego na druku Informacji VAT-26 jako wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki oraz dla którego prowadzona jest ewidencja zgodnie z art. 86a ust. 4-8 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku Spółka:

Odpowiadając na pytanie, czy określi zasady użytkowania ww. samochodu wykluczające użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a jeżeli tak jakie to będą zasady w jakiej formie te zasady zostaną ustalone (np. regulaminu, wewnętrznego zarządzenia), jakie działania zostaną podjęte w celu zabezpieczenia wykonania tych zasad, wskazała, że tak, że określi zasady użytkowania samochodu, w sprawie którego zadała pytanie we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Zasady te będą umieszczone łącznie z prowadzoną ewidencją w skoroszycie. Będą to zasady o następującej treści:

ZASADY KORZYSTANIA Z POWIERZONEGO SAMOCHODU SŁUŻBOWEGO

1. ().

Zasady te zostaną również opublikowane w wewnętrznej sieci Intranet Spółki P. w postaci elektronicznej. W celu zabezpieczenia wykonania tych zasad Spółka przede wszystkim stawiać będzie na każdorazową weryfikację zasadności wydania samochodu przez upoważnionego pracownika, jak również weryfikację deklaracji kierującego pojazdem odnośnie przebytej trasy. Każdorazowo również kierujący będzie zobowiązany potwierdzić ustnie, że zna i rozumie zasady korzystania z tego samochodu oraz że w szczególności ma na uwadze zakaz wykorzystywania tego samochodu do celów innych niż służbowe. W większości przypadków podróże służbowe samochodem odbywają się w ciągu jednego dnia, a więc w normalnych godzinach pracy pracownika, podczas których co do zasady pracownik ten powinien wykonywać tylko i wyłącznie czynności służbowe.

W odpowiedzi na pytanie, gdzie przedmiotowy samochód będzie garażowany, Spółka wyjaśniła, że przedmiotowy pojazd będzie garażowany na parkingu przy ulicy Ł. w C., będącym terenem zamkniętym dla osób postronnych, zarządzanym przez R. Sp. z o.o. Pod tym adresem Spółka prowadzi działalność gospodarczą w wynajmowanych od R. pomieszczeniach. Teren jest ogrodzony z dozorowaną możliwością wejścia i wyjścia oraz wjazdu i wyjazdu. Aczkolwiek na czas podróży służbowej dłuższej niż dobę pojazd garażowany będzie w miejscu docelowym podróży (np. na parkingu udostępnionym przez klienta) lub na parkingu hotelowym w przypadku korzystania przez kierującego z usługi hotelowej. W przypadku będącym przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a więc w przypadku gdy pracownik zobowiązany jest stawić się w miejscu docelowym podróży służbowej wcześnie rano i pobiera pojazd służbowy dzień wcześniej do swojego miejsca zamieszkania i stamtąd udaje się do miejsca docelowego podróży służbowej, Spółka dopuszcza możliwość garażowania pojazdu przed posesją pracownika, np. w dozwolonym do parkowania miejscu przy drodze publicznej.

Odpowiadając na pytanie, jakie wpisy będzie zawierać ewidencja przebiegu pojazdu i kto będzie ich dokonywać, wskazała że ewidencja będzie zawierać wpisy, na które składać się będą informacje określone w art. 86a ust. 7 pkt 4 ustawy o VAT, a więc:

1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd - dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem.

Dodatkowo, informacje w każdym wpisie kierujący pojazdem potwierdzał będzie własnoręcznym podpisem. Jeden wpis będzie odpowiadał jednemu udostępnieniu pojazdu. Dla jednego dnia może zatem być kilka wpisów, jak również jeden wpis może obejmować wyjazd kilkudniowy (np. w przypadku podróży służbowej trwającej dłużej niż dobę). Każdy wpis zawierał będzie datę wyjazdu, cel wyjazdu oraz opis trasy (skąd - dokąd), jak również przejechaną liczbę kilometrów, stan licznika oraz wskazanie kierującego. Wpisu dokonuje co do zasady osoba odpowiedzialna za prowadzenie ewidencji, gdzie dla biura w C. osobą tą jest Kierownik tego biura. Technicznie wpisu dokonać może również sam kierujący pojazdem pod nadzorem Kierownika, który dla danego wyjazdu udostępni ewidencję do dokonania tego wpisu, a następnie go zweryfikuje.

W odpowiedzi na pytanie, czy będzie nadzór nad używaniem pojazdów (np. GPS), wyjaśniła, że nadzór pojazdu odbywa się poprzez weryfikację ilości pokonanych kilometrów odczytany z licznika kilometrów w pojeździe, a następnie porównanie tych kilometrów z wartościami wskazanymi podczas tankowania pojazdu (każdorazowo tankujący pojazd ma obowiązek podania stanu licznika na moment tankowania pojazdu, co wynika z zasad korzystania z paliwowych kart flotowych, za pomocą których Spółka nabywa paliwo do samochodów) oraz z ilością wykonanych przejazdów opisanych w ewidencji i weryfikacja tych danych za pomocą ogólnodostępnych map online w Internecie. Za weryfikację odpowiedzialna jest oddzielna osoba na stanowisku Kierownik Operacyjny wspólnie z osobą prowadzącą ewidencję pojazdu. Spółka nie korzysta z nadzoru w postaci systemu GPS.

Odpowiadając na pytanie, w jaki sposób Wnioskodawca będzie kontrolować, czy samochód nie jest wykorzystywany do celów prywatnych, wskazała, że nadzór pojazdu odbywa się poprzez weryfikację ilości pokonanych kilometrów odczytany z licznika kilometrów w pojeździe, a następnie porównanie tych kilometrów z wartościami wskazanymi podczas tankowania pojazdu (każdorazowo tankujący pojazd ma obowiązek podania stanu licznika na moment tankowania pojazdu, co wynika z zasad korzystania z paliwowych kart flotowych, za pomocą których Spółka nabywa paliwo do samochodów) oraz z ilością wykonanych przejazdów opisanych w ewidencji i weryfikacja tych danych za pomocą ogólnodostępnych map online w Internecie. Za weryfikację odpowiedzialna jest oddzielna osoba na stanowisku Kierownik Operacyjny wspólnie z osobą prowadzącą ewidencję pojazdu. Spółka nie korzysta z nadzoru w postaci systemu GPS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie mogła odliczyć w pełnej wysokości podatek od towarów i usług naliczony od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych dla osobowego samochodu służbowego wykorzystywanego w sposób opisany powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ograniczenia (do 50 %) w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nie stosuje się w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W opisanym stanie faktycznym pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. W celu bardziej efektywnej ich eksploatacji są one tymczasowo parkowane w miejscu zamieszkania pracownika. Nawet wówczas nie są one jednak wykorzystywane dla celów prywatnych, lecz jedynie po to, aby pracownik mógł od razu przystąpić do podróży i wcześniej mógł dotrzeć do celu (w pierwszym z opisanych przypadków) lub wcześniej w danym dniu zakończyć wykonywanie obowiązków służbowych (w drugim przypadku). Od momentu odbioru pojazdu do chwili jego zwrotu pracownik ma obowiązek wykorzystywać go wyłącznie do celów służbowych.

W związku z powyższym Spółka będzie uprawniona do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług naliczonego od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych dla samochodu służbowego wykorzystywanego w sposób opisany powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa
w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
      
      
      
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   
   
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
      - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
      
      
      
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   
   
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
      
      
      
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. ().

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również określony w art. 86 ust. 12 ustawy wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, nie będą spełnione przesłanki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy, dające prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tym samochodem. Przede wszystkim nie będzie spełniona wynikająca z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy przesłanka wyłącznego wykorzystania pojazdu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Co prawda, Spółka wskazała, że określi zasady korzystania z powierzonego samochodu służbowego, uniemożliwiające wykorzystywanie pojazdu do innych celów niż służbowe, co jednak samo w sobie nie wyklucza możliwości użycia tego samochodu do innych celów. Fakt, że będzie on parkowany w miejscu zamieszkania pracowników go użytkujących, nie wyklucza potencjalnej możliwości wykorzystania pojazdu do celów innych niż służbowe. Ponadto zauważyć należy, że przesłanki ekonomiczne, którymi Spółka będzie się kierowała przyjmując rozwiązania przewidziane w zasadach użytkowania pojazdu, nie mają znaczenia dla oceny istnienia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodu osobowego w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem będącym przedmiotem zapytania.

Wykorzystywanie samochodu, nawet potencjalne, do celów innych niż działalność gospodarcza uprawniać będzie Spółkę do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej