Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi Kosztami Emisji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 26 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 30 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi Kosztami Emisji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi Kosztami Emisji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność w obszarze , sprzedawanych zarówno w kraju, jak i za granicą. wydawane są w modelu, w którym gracz (użytkownik) nie dokonuje zapłaty za udostępnienie mu . Spółka uzyskuje jednak przychody (realizuje sprzedaż) z zakupów dokonywanych przez użytkowników w ramach danej lub z wyświetlania reklam.

Spółka zakończyła w 2019 r. proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w (dalej: GPW) w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej (dalej: IPO).

Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki (dalej: Akcje Sprzedawane) oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych (dalej: Nowe Akcje) akcji Spółki (dalej razem: Akcje Oferowane). W związku z emisją nowych akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych.

W ocenie Wnioskodawcy, przeprowadzone IPO przyniosło i przyniesie w przyszłości wiele korzyści dla Spółki (poza uzyskaniem samego finansowania), w tym m.in. wzmocniło wizerunek Spółki na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, czy też podniosło jej wiarygodność i prestiż w oczach inwestorów oraz poprawiło efektywność działalności operacyjnej Spółki.

Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła już, a także ponosić będzie w przyszłości wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1. Koszty domów maklerskich;
2. Koszty doradztwa prawnego;
3. Koszty doradztwa finansowego;
4. Koszty audytora;
5. Koszty marketingu;
6. Koszty administracyjne;
7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

(zwane dalej: Kosztami Emisji).

Koszty domów maklerskich

Na koszty tej grupy składa się:

• wynagrodzenie domu maklerskiego pełniącego rolę oferującego i doradcy finansowego odpowiedzialnego za pośredniczenie w proponowaniu nabycia Akcji Oferowanych oraz pełniący rolę organizatora i koordynatora projektu polegającego na przygotowaniu i przeprowadzeniu IPO;
• wynagrodzenie biura maklerskiego pełniącego rolę współoferującego i będącego podmiotem odpowiedzialnym za pośredniczenie w proponowanym nabyciu Akcji Oferowanych w transzy inwestorów indywidualnych;
• wynagrodzenie domu maklerskiego współprowadzącego księgę popytu i podmiotu współodpowiedzialnego za koordynację i organizację spotkań z inwestorami, a także wykonywanie innych czynności zwyczajowo wykonywane przez firmy inwestycyjne w przypadku ofert publicznych akcji.

Powyżsi usługodawcy to podmioty będące domami maklerskimi lub biurami maklerskimi, wykonującymi swą działalność na podstawie odpowiednich przepisów oraz zezwoleń wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: DM).

Szczegółowo, w ramach swoich obowiązków DM zobowiązane były m.in. do:

• koordynacji współpracy wszystkich zaangażowanych w IPO stron;
• opracowania strategii i koncepcji IPO;
• opracowania harmonogramu procesu IPO;
• koordynacji przygotowania prospektu emisyjnego;
• pre-marketingu oferty publicznej (wstępna wycena, przygotowanie prezentacji dla inwestorów);
• przygotowania wybranych elementów prospektu emisyjnego;
• przygotowywania komunikatów aktualizujących;
• uczestnictwa w postępowaniu przez KNF w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego;
• przygotowania raportu analitycznego o Spółce;
• obsługi subskrypcji Akcji Oferowanych (spotkania z inwestorami, przedstawienie rekomendacji ceny emisyjnej, przygotowanie wzorów dokumentów, przeprowadzenie oferty publicznej jako oferujący, budowanie lub współprowadzenie księgi popytu, przyjmowanie zapisów i wpłat na akcje, rozliczenie emisji);
• koordynacji rejestracji akcji w KDPW i dopuszczenia na GPW.

Wynagrodzenie DM składa się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiszcza wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji.

Koszty doradztwa prawnego

Koszty doradztwa prawnego obejmują wynagrodzenie podmiotu pełniącego rolę doradcy prawnego przy przeprowadzaniu IPO i obejmują m.in. sporządzenie wybranych części prospektu emisyjnego oraz świadczenie usług prawnych w postępowaniach administracyjnych związanych z IPO.

Koszty doradztwa finansowego

Na tę grupę wydatków składają koszty pozostałych podmiotów pełniących rolę doradcze wobec Spółki w ramach szeroko rozumianego procesu IPO, w zakresie tzw. doradztwa finansowego:

• doradztwo w zakresie struktury i harmonogramu oferty;
• analiza danych finansowych pod kątem prezentacji dla inwestorów;
• weryfikacja prognoz finansowych;
• wsparcie w zakresie ustalenia wyceny Spółki;
• przygotowanie prezentacji na temat Spółki;
• wsparcie w dyskusjach z analitykami;
• bieżące doradztwo w zakresie przygotowania oferty i w jej trakcie;
• przygotowywanie sprawozdania finansowego lub danych do niego;
• dostosowywania procedur panujących w Spółce do standardów branżowych wymaganych od podmiotów notowanych na GPW.

Wynagrodzenie doradców składa się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiszcza wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji.

Koszty audytora

W ramach kosztów audytora Spółka wypłacała wynagrodzenie dla podmiotu pełniącego funkcję biegłego rewidenta, tj. podmiotu odpowiedzialnego za badanie sprawozdania finansowego spółki, w tym wydającego opinię o historycznych informacjach finansowych.

Koszty marketingu

Poza wskazanymi powyżej wydatkami, w ramach IPO Spółka ponosiła i będzie ponosić także wydatki na promocję i marketing oferty publicznej, w tym koszty agencji marketingowych i PR. koszty organizacji konferencji prasowych, spotkań z analitykami oraz inwestorami. Na koszty te składać się będą także koszty podróży przedstawicieli Spółki w ramach wspomnianych spotkań i wydarzeń, a także koszty druku i dystrybucji materiałów marketingowych i promocyjnych.

Koszty administracyjne

Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty o charakterze administracyjnym, w tym:

• koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;
• opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki.

Koszty podwyższenia kapitału zakładowego

Końcowo, Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj.:

• koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;
• koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.

Ujęcie kosztów w księgach rachunkowych

Ponieważ w ramach IPO, jak zostało wspomniane, dochodzi do sprzedaży akcji istniejących oraz emisji i oferty nowych akcji, Spółka dokonała kalkulacji udziału akcji nowo emitowanych w stosunku do wszystkich akcji dopuszczanych do obrotu.

W oparciu o tak ustaloną proporcję, koszty IPO ponoszone do tej pory przez Spółkę (z kategorii 1-6 powyżej) zostały odpowiednio alokowane, tj.:

• koszty przyporządkowane księgowo do emisji nowych akcji zostały ujęte jako rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMK) i w momencie emisji skorygowały wartość kapitału zapasowego z emisji (agio emisyjne);
• koszty w pozostałej części, ujęte uprzednio także na RMK zostały ujęte w kosztach rachunkowych w latach 2018 i 2019.

Z powyższego rozliczenia kluczem wyłączone zostało wynagrodzenie za sukces, uiszczane w ramach kosztów z kategorii 1 i 3. Ponieważ wynagrodzenie to było w całości kalkulowane w oparciu o Nowe Akcje (ich wartość), całość kosztów związanych z wynagrodzeniem za sukces została odniesiona na kapitał zapasowy (agio emisyjne).

Podobnie, koszty z kategorii 7, czyli bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału, zostały w całości rozliczone z kapitałem zapasowym, jako że wiązały się jedynie z podniesieniem kapitału Spółki.

Ujęcie kosztów w księgach rachunkowych

Ponieważ w ramach 1 PO, jak zostało wspomniane, dochodzi do sprzedaży akcji istniejących oraz emisji i oferty nowych akcji, Spółka dokonała kalkulacji udziału akcji nowo emitowanych w stosunku do wszystkich akcji dopuszczanych do obrotu.

W oparciu o tak ustaloną proporcję, koszty 1PO ponoszone do tej pory przez Spółkę (z kategorii 1-6 powyżej) zostały odpowiednio alokowane, tj.:

• koszty przyporządkowane księgowo do emisji nowych akcji zostały ujęte jako rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMK) i w momencie emisji skorygowały wartość kapitału zapasowego z emisji (agio emisyjne);
• koszty w pozostałej części, ujęte uprzednio także na RMK zostały ujęte w kosztach rachunkowych w latach 2018 i 2019.

Z powyższego rozliczenia kluczem wyłączone zostało wynagrodzenie za sukces, uiszczane w ramach kosztów z kategorii 1 i 3. Ponieważ wynagrodzenie to było w całości kalkulowane w oparciu o Nowe Akcje (ich wartość), całość kosztów związanych z wynagrodzeniem za sukces została odniesiona na kapitał zapasowy (agio emisyjne).

Podobnie, koszty z kategorii 7, czyli bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału, zostały w całości rozliczone z kapitałem zapasowym, jako że wiązały się jedynie z podniesieniem kapitału Spółki.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że intencją Spółki było otrzymanie interpretacji indywidualnej w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi, podlegające temu podatkowi, wymienione we wniosku, a wymienione poniżej, tj.:

1. koszty domów maklerskich: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, chyba, że dany wydatek nie podlega w ogóle VAT (np. usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe);
2. koszty doradztwa prawnego: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%;
3. koszty doradztwa finansowego: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, chyba że dany wydatek nie podlega w ogóle VAT (np. usługi świadczone przez instytucje finansowe);
4. koszty audytora: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%;
5. koszty marketingu: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23% oraz 8% (w przypadku podróży koleją);
6. koszty administracyjne: Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, chyba że dany wydatek nie podlega w ogóle VAT (np. opłaty administracyjne opisane w pkt 2 w sekcji Koszty administracyjne wniosku Spółki);
7. koszty podwyższenia kapitału zakładowego: w tym zakresie Spółka będzie posiadała faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług według stawki 23% wyłącznie z tytułu usług notarialnych. W pozostałym zakresie wydatki nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wykonanie usług, podlegających opodatkowaniu, składających się na Koszty Emisji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w zakresie podatku od towarów o usług, generalne zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione zarówno przesłanki pozytywne wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz nie istnieją przesłanki negatywne, określone w - art. 88 tejże ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przykładowo gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT, fakturę wystawia podmiot nieistniejący, faktury dokumentują czynności, które nie zostały dokonane bądź potwierdzają wykonanie czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy czy też podają kwoty niezgodne z rzeczywistością.

Należy także wskazać, iż sama realizacja prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT jest związane z fundamentalną zasadą w podatku VAT, którą jest zasada neutralności. Zgodnie z nią podatek VAT nie powinien obciążać podatnika VAT (przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą), ale ostatecznego odbiorcę - konsumenta i powinien zawierać się w cenie sprzedawanych towarów lub świadczonej usługi. Jest to możliwe poprzez umożliwienie podatnikowi odliczenia naliczonego podatku VAT i pomniejszenie w- ten sposób swojego zobowiązania w podatku należnym. W konsekwencji, ciężar ekonomiczny jest przerzucany na obiorcę świadczenia, który w zależności od swojego statusu (konsument vs. przedsiębiorca) poniesienie jego ciężar lub przerzuci go na odbiorcę swojego świadczenia. Zasada neutralności podatku VAT jest fundamentalną zasadą systemu VAT, ponieważ przesądza o kształcie tego podatku. Tylko jej pełna implementacja w ustawodawstwach państw członkowskich Unii Europejskiej (z wyjątkami wskazanymi w Dyrektywie VAT) pozwala na prawidłowe funkcjonowanie systemu podatku VAT.

Obowiązek realizacji tej zasady jest szczególnie akcentowany przez TSUE. Przykładowo w orzeczeniu z dnia 19 września 2000 r. w połączonych sprawach C-177/99 Ampafrance SA i C-181/99 Synthelabo TSUE wskazał, iż z prawa do odliczenia podatnik powinien skorzystać niezwłocznie w odniesieniu do całej kwoty podatku naliczonego związanego z dokonanymi zakupami. Jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczenia ma wpływ na poziom obciążenia podatkowego i musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich. Zatem odstępstwa od zasady ogólnej dotyczącej neutralności podatku od wartości dodanej są dopuszczalne wyłącznie, gdy przewidują je wprost przepisy Dyrektywy.

Powyższe formułuje zasadę, zgodnie z którą możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT jest warunkowana jego związkiem z czynnościami opodatkowanymi VAT i jest realizacją podstawowej zasady w podatku VAT, którą jest zasada neutralności. W praktyce oznacza to, że konieczne jest wykazanie, iż istnieje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT. Ustawa o VAT nie precyzuje jak ścisły powinien być wspomniany związek, aby podatnik mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego. Z orzecznictwa TSUE wynika jednak, że związek ten może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu, którego sprzedaż jest opodatkowana VAT) lub pośredni (ogólne koszty działalności gospodarczej).

Przykładowo w wyroku TSUE z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National pic. Trybunał wskazał, że brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT związanego z tzw. kosztami ogólnymi działalności. Koszty te mogą. bowiem być przypisane do działalności podatnika opodatkowanej VAT (wpływają na podwyższenie wartości sprzedaż) opodatkowanej VAT), a zatem powinny być odliczane dla potrzeb VAT.

Należy podkreślić, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Jakkolwiek czynność wprowadzenia akcji Spółki do obrotu na GPW w ramach IPO sama w sobie nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT (tj. nie może być zaklasyfikowana jako świadczenie usług lub dostawa towarów podlegająca VAT), zgodnie jednak z powyższymi rozważaniami. Spółce powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z wprowadzeniem akcji Spółki do obrotu na GPW w ramach IPO, ze względu na pośredni związek tych wydatków z działalnością opodatkowaną VAT. W opinii Spółki wprowadzenie akcji Spółki do obrotu na GPW będzie mieć wpływ na wzrost osiąganych obrotów opodatkowanych VAT. W praktyce poprzez osiągnięcie status podmiotu notowanego na GPW Spółka będzie zobligowana do poddania się sformalizowanym giełdowym procedurom przekazywania informacji o sytuacji finansowej - w konsekwencji zwiększy transparentność funkcjonowania. Tym samym Spółka zapewni sobie większą stabilność oraz zwiększy prestiż w kontaktach z kontrahentami (w szczególności w kontraktach z dużymi międzynarodowymi graczami, którzy są właścicielami za pośrednictwem których Spółka sprzedaje swoje usługi. Dla takich podmiotów wiarygodność Spółki, która będzie notowana na GPW istotnie wzrasta). Ponadto debiut na GPW wpłynął na rozpoznawalność Spółki, co pozwala na osiągnięcie lepszych efektów marketingowych, przekładających się na łatwiejsze pozyskanie nowych klientów, co z kolei powoduje zwiększenie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Nie bez znaczenia pozostaje także fakt. iż obecność na GPW umożliwia łatwiejsze pozyskanie kapitału, poprzez obniżenie kosztów zaciągania kredytów bankowych. Wynika to z faktu, iż spółki giełdowe postrzegane są jako cieszące się większym zaufaniem kontrahentów i większym prestiżem, a ich kondycja jest odwzorowana w kursie akcji. Sprawia to, iż uzyskanie finansowania od podmiotu zewnętrznego jest łatwiejsze niż w przypadku spółki nienotowanej na giełdzie. W konsekwencji, notowanie na giełdzie umożliwia łatwiejsze uzyskania środków finansowych do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, a wiec wpływa na wzrost sprzedaży opodatkowanej VAT.

Tym samym należy wskazać, iż warunki odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu usług składających się na Koszty Emisji określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zostaną spełnione (bowiem wszystkie wymienione wyżej okoliczności wpłyną na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej VAT a Koszty Emisji - choć pośrednio - mają wpływ na raportowaną przez Spółkę sprzedaż opodatkowaną VAT). Jednocześnie nie zaistnieje żadna z przesłanek negatywnych wyłączających prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wskazana w art. 88 ustawy o VAT. W konsekwencji zdaniem Spółki, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wykonanie usług składających się na Koszty Emisji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego.

Wskazać należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   
   
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
      
      
      
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony)
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   
   
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
      
      
      
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony)
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Przepis art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że Spółce przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z Kosztami Emisji w zakresie wskazanym w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów, o ile nie wystąpią okoliczności wskazane w art. 88 ustawy. Oznacza to, że pod wskazanym warunkiem Spółka może/będzie mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie usług, podlegających opodatkowaniu, a składających się na Koszty Emisji.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku uznano za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem zapytania, nie dotyczy natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności sposobu opodatkowania świadczonych usług, które Spółka nabędzie w ramach wydatków składających się na Koszty Emisji, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania i nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne okoliczności sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej