Temat interpretacji

opodatkowanie planowanej transakcji zbycia działek gruntu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 12 czerwca 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP4.4012.381.2019.1.KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej transakcji zbycia działek gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej transakcji zbycia działek gruntu.

Wniosek uzupełniony został na wezwanie organu z dnia 22 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP4.4012.381.2019.1.KS pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem działek budowlanych położonych w C.
Grunt - rolę, działkę nr 114 o powierzchni 5,20 ha Wnioskodawca zakupił 26 września 1991 roku od Skarbu Państwa. Od tamtego czasu działka jest cały czas uprawiana rolniczo.

W 2007 roku uchwalono MPZP i zgodnie z uchwałą Rady Gminy teren został przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną oznaczoną symbolami 38MN, 44MN, 45MN. Obecnie trwa tam uprawa rolnicza jednak po zbiorach, Wnioskodawca chciałby rozpocząć sprzedaż działek budowlanych o powierzchni od 1025 m² do max. 1240 m². Zaprojektowano 39 działek budowlanych, pozostała powierzchnia to drogi dojazdowe, które w zatwierdzonej, prawomocnej decyzji podziału nieruchomości z dnia 9 października 2012 r., zostały przekazane na własność Gminie.

Wnioskodawca nie opłaca KRUS i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP4.4012.381.2019.1.KS Wnioskodawca poinformował, że:

• przedmiotem sprzedaży będzie 39 wyodrębnionych już pod względem prawnym działek geodezyjnych,
• działka została kupiona 26 września 1991 r. na cele rolne i od tego czasu do dzisiaj jest uprawiana rolniczo zgodnie z zobowiązaniem zawartym w akcie notarialnym kupna nieruchomości,
• działki mające być przedmiotem sprzedaży nigdy nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ze względu na nieobecność Wnioskodawcy w Polsce, działka była nieodpłatnie użyczona na czas nieokreślony rolnikowi, który tę ziemię uprawiał, aby nie straciła ona swoich walorów ziemi uprawnej,
• na pytanie Organu, czy przed sprzedażą działki/działek Wnioskodawca podejmował lub będzie podejmował czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działki/działek np. uzyskanie decyzji, pozwoleń, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, ogrodzenie terenu bądź inne Wnioskodawca poinformował, że jedyne czynności jakie były podejmowane to zlecenie podziału gruntu geodecie, poza tym nie były podejmowane żadne inne i wymienione powyżej czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych,
• sprzedażą działek zajmie się biuro pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i w zakres promowania nieruchomości będą wchodzić podstawowe formy jej reklamy takie jak:
  1. ogłoszenia w prasie lokalnej miejscowej i prasie lokalnej powiatów przyległych,
  2. tablica informacyjna postawiona na terenie nieruchomości z rysunkiem działek z mapy ewidencyjnej,
  3. oferowanie nieruchomości na portalach internetowych zajmujących się ogłoszeniami nieruchomości,
  4. oferta sprzedaży nieruchomości wywieszona na witrynie biura nieruchomości.
• umowy przedwstępne będą zawierane w zależności od potrzeby kupującego bez określania specjalnych warunków sprzedaży, natomiast przy finalnej sprzedaży działek u notariusza będzie musiała być zawarta warunkowa umowa sprzedaży, ponieważ grunt został zakupiony od Skarbu Państwa i Gmina ma prawo pierwokupu niezabudowanej działki gruntu. Ostateczna umowa sprzedaży każdej działki będzie zawierana pod warunkiem, że Gmina nie wykona prawa pierwokupu, które jej przysługuje zgodnie z Ustawą o Gospodarce Nieruchomościami,
• Pani Wiesława T. otrzymała pełnomocnictwo do:
  1. dokonywania sprzedaży działek, za cenę nie niższą niż 50, - zł za m² + należny podatek VAT o ile taki wystąpi, na rzecz dowolnych osób, na pozostałych warunkach wg uznania pełnomocniczki, opisanych w § 1 działek gruntu posiadających dostęp do drogi publicznej z udziałem w działce gruntu 114/45 stanowiącej drogę, a wobec tego do zawierania umów prawem wymaganych, w tym umów przedwstępnych, warunkowych, przeniesienia własności, zawierania aneksów do tych umów, wydania przedmiotów umów, zgromadzenia niezbędnej dokumentacji, dokonywania wszelkich czynności i składania oświadczeń związanych z zawarciem i wykonaniem tych umów, z zastrzeżeniem iż cena wynikająca z zawartej umowy sprzedaży poszczególnych działek winna być każdorazowo płatna przelewem, zgodnie z procedurą bankową na rachunek bankowy Mocodawcy,
  2. do składania wszelkich innych niezbędnych oświadczeń i wniosków przed wszystkimi urzędami, organami administracji rządowej i samorządowej, sądami, instytucjami oraz wszystkimi osobami fizycznymi i innymi prawnymi oraz do wszelkich innych czynności prawnych jakie okażą się niezbędne w związku z realizacją pełnomocnictwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem VAT i czy do ceny sprzedaży każdej działki Wnioskodawca ma doliczać podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT nie powinien być doliczany do ceny sprzedaży działek.
Grunt rolny Wnioskodawca zakupił w 1991 roku i cały czas jest uprawiany rolniczo - 28 lat, a zmiany rodzaju przeznaczenia gruntu zostały przeprowadzone przez Gminę w 2007 r. co nie wpłynęło do tej pory na zmianę jego użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne jak wskazał TSUE dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast jak wyjaśnił Trybunał w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np.: wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działek budowlanych. Grunt - rolę, działkę nr 114 Wnioskodawca zakupił 26 września 1991 roku. Od tamtego czasu działka jest cały czas uprawiana rolniczo. W 2007 roku uchwalono MPZP i zgodnie z uchwałą Rady Gminy teren został przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. Obecnie trwa tam uprawa rolnicza, jednak po zbiorach Wnioskodawca chciałby rozpocząć sprzedaż działek budowlanych. Zaprojektowano 39 działek budowlanych, pozostała powierzchnia to drogi dojazdowe. Wnioskodawca nie opłaca KRUS i nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotem sprzedaży będzie 39 wyodrębnionych już pod względem prawnym działek geodezyjnych. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nigdy nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ze względu na nieobecność Wnioskodawcy w Polsce, działka była nieodpłatnie użyczona na czas nieokreślony rolnikowi. Jedyne czynności jakie były podejmowane to zlecenie podziału gruntu geodecie, poza tym nie były podejmowane żadne inne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych. Sprzedażą działek zajmie się biuro pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i w zakres promowania nieruchomości będą wchodzić podstawowe formy jej reklamy takie jak: ogłoszenia w prasie lokalnej miejscowej i prasie lokalnej powiatów przyległych, tablica informacyjna postawiona na terenie nieruchomości z rysunkiem działek z mapy ewidencyjnej, oferowanie nieruchomości na portalach internetowych zajmujących się ogłoszeniami nieruchomości, oferta sprzedaży nieruchomości wywieszona na witrynie biura nieruchomości. Umowy przedwstępne będą zawierane w zależności od potrzeby kupującego bez określania specjalnych warunków sprzedaży.

Na tle powyższego, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem VAT i czy do ceny sprzedaży każdej działki Wnioskodawca ma doliczać podatek VAT.

Z powyższego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy czy budowa dróg itd.). Ponadto, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wprawdzie, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca zlecił podział gruntu mającego być przedmiotem zbycia geodecie a sprzedażą działek zajmie się biuro pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, jednakże powyższych zdarzeń (stanowiących pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Zatem, w analizowanym przypadku brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W świetle powyższego uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości nabytej w 1991 r. nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w rozpatrywanym przypadku planowana sprzedaż działek, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie doliczał do ceny sprzedaży każdej działki podatku od towarów i usług. A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej