Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) oraz pismem z 31 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.356.2019.1.MD.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 15 lipca 2019 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W toku egzekucji sądowej prowadzonej z wniosku Banku przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym przeciwko A. G. i M. G. o świadczenia pieniężne z tytułu udzielonego przez bank tym osobom kredytu, Bank działając na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego nabył nieruchomość położoną w S. przy ul. P., objętej księgą wieczystą Sądu Rejonowego prowadzoną pod numerem X (dowód: odpis postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 listopada 2013 r., I /10 w sprawie przysądzenia własności; odpis z księgi wieczystej). Nabycie to nastąpiło wskutek wykonania przez bank przysługującego wierzycielowi egzekwującemu prawa do przejęcia nieruchomości stanowiącej przedmiot egzekucji w związku z bezskutecznością licytacji. Bank uzyskał przybicie za cenę 303.000,00 zł, na poczet, której zaliczył egzekwowaną wierzytelność w łącznej wysokości 243.083,23 zł, co zostało zatwierdzone przez Sąd Rejonowy w postanowieniu z dnia 26 września 2013 r., sygn. akt I ./12 o udzieleniu bankowi przybicia (dowód: odpis postanowienia o udzieleniu przybicia). Następnie Sąd wydał ww. postanowienie o przysądzeniu własności na rzecz banku. Powołana nieruchomość składa się z działki o pow. 0,1404 ha oraz budynku mieszkalnego podpiwniczonego, obejmującego parter i pierwsze piętro oraz strych. W dziale III prowadzonej dla nieruchomości księgi wieczystej wpisana jest dożywotnia i bezpłatna służebność mieszkania (na całym piętrze budynku mieszkalnego) obecnie jedynie na rzecz K. K., matki A. G. Uprawnieni z pozostałych służebności osobistych (ustanowionych w 1971 r. oraz w 1989 r.) wpisanych do tej księgi wieczystej nie żyją, w związku z czym służebności te wygasły pozaksięgowo. Mimo egzekucyjnej sprzedaży tej nieruchomości we wskazanym postępowaniu, służebność na rzecz K. K. została utrzymana w mocy na podstawie art. 1000 § 2 kodeksu postępowania cywilnego i jest wykonywana do chwili obecnej (uprawniona ze służebności stale zamieszkuje w budynku). W budynku nie dokonywano wyodrębnienia własności lokali.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej, poprzedni właściciele tej nieruchomości, A. i M. małżonkowie, nabyli prawo jej własności w 1989 r. na podstawie umowy darowizny. Jednocześnie ustanowili służebność mieszkania na rzecz K. i A. małż. K. (rodziców A. G.).

Bank Spółdzielczy zamierza sprzedać powołaną wyżej nieruchomość.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Bank jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Sprzedaż egzekucyjna, na podstawie której w 2013 r. Bank nabył własność nieruchomości (poprzedni właściciele: małżonkowie A. G. (córka A. i K.) oraz M. G.) była zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z uwagi na zwolnienie ww. transakcji z podatku VAT, Bank nie dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem.

Po wybudowaniu w latach 1959 r., budynek, według wiedzy Banku, został zamieszkały przez właścicieli. Księgę wieczystą dla nieruchomości, o której mowa we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, założono 24 marca 1967 r. Już na podstawie umowy darowizny z 21 stycznia 1971 r., ustanowiona została służebność mieszkania na rzecz K. M. i G. M. Następnie, na podstawie umowy darowizny z 11 stycznia 1989 r., ustanowiona została służebność mieszkania na rzecz A. K. i K. K., córka K. i G. Darowizna z 11 stycznia 1989 r. była jednocześnie podstawą nabycia nieruchomości przez małżonków A. G. (córkę A. i K., uprawnionych z jednocześnie ustanawianej służebności mieszkania) i M. G.

Na pytanie Organu: Kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie/używanie ww. budynku mieszkalnego (jako całości) po jego wybudowaniu (proszę podać miesiąc i rok)? Wnioskodawca podał, że nie posiada wiedzy kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, jako całości, po jego wybudowaniu.

Na pytanie Organu W ramach jakich czynności nastąpiło pierwsze zajęcie/używanie przedmiotowego budynku mieszkalnego? Wnioskodawca wskazał, że nie posiada wiedzy o pierwszym zasiedleniu budynku.

Służebność wpisana na rzecz K. K. (na podstawie ww. umowy z 11 stycznia 1989 r.) obejmuje piętro budynku. Pozostała część budynku, wraz z prawem do korzystania z działki, Bank wynajmuje na rzecz poprzednich właścicieli budynku, to jest A. i M. małż. G., z czynszem płatnym miesięcznie, na podstawie umowy najmu z dnia 27 lutego 2015 r.

Pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) przedmiotowego budynku mieszkalnego a planowaną przez Bank jego sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Bank nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku.

Bank nie korzysta z przedmiotowego budynku na cele związane z prowadzoną działalnością bankową. Budynek ma charakter mieszkalny. Z uwagi na utrzymaną w mocy dożywotnią służebność na rzecz Pani K. K., Bank ma obowiązek znosić realizację tego uprawnienia przez wymienioną. W zakresie przedmiotowym nieobjętym służebnością, Bank Spółdzielczy wynajmuje nieruchomość dotychczasowym jej właścicielom, tj. córce i zięciowi uprawnionej ze służebności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Bank zamierza sprzedać powołaną wyżej nieruchomość, w związku z czym powstaje kwestia, czy sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 15 lipca 2019 r.):

Sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.; dalej: u. VAT) zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie zachodzi żadna z okoliczności wskazanych w punkcie a) lub b) powyżej, która by wyłączała zwolnienie, co sprawia, że zastosowanie powinna znaleźć reguła ogólna przewidująca zwolnienie od podatku od towarów i usług dostawy (sprzedaży) nieruchomości, o której mowa w nin. wniosku. Nadmienić należy, że sprzedaż egzekucyjna, na podstawie której Bank Spółdzielczy nabył własność tej nieruchomości, była zwolniona od tego podatku.

Bank doprecyzowuje własne stanowisko odnośnie do zwolnienia od podatku od towarów i usług planowanej sprzedaży nieruchomości przez Bank, uważając, że zwolnienie to nastąpi na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: (a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, (b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Jak wskazano we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, w stanie faktycznym objętym tym wnioskiem, a dotyczącym nieruchomości, nie zachodzi żadna z okoliczności wskazanych w punkcie a) lub b) powyżej, która by wyłączała zwolnienie. Pierwsze zasiedlenie budynku nastąpiło po jego wybudowaniu, Bank nabył nieruchomość, wskutek przejęcia jej jako wierzyciel egzekwujący w 2013 r., w stanie zamieszkałym przez osoby, które mieszkają tam do chwili obecnej. A. i M. małż. G. korzystali z nieruchomości na cele mieszkalne na podstawie prawa własności (nabycie darowizną z 1989 r.), zaś K. K. korzystała z piętra tytułem służebności ustanowionej również w 1989 r. Podstawa prawna zamieszkiwania w nieruchomości przez K. K. nie uległa zmianie mimo nabycia nieruchomości przez Bank, natomiast podstawa prawna zamieszkiwania tam przez A. i M. małż. G. uległa zmianie za zgodą Banku, poprzez zawarcie umowy najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 14 maja 2014 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie.

Jak wynika z powyższego, pierwsze zasiedlenie budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Bank działając na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego nabył nieruchomość składającą się z działki o pow. 0,1404 ha oraz budynku mieszkalnego podpiwniczonego, obejmującego parter i pierwsze piętro oraz strych. Sprzedaż egzekucyjna, na podstawie której w 2013 r. Bank nabył własność nieruchomości była zwolniona z podatku od towarów i usług. Bank nie korzysta z przedmiotowego budynku na cele związane z prowadzoną działalnością bankową. Budynek ma charakter mieszkalny. Z uwagi na utrzymaną w mocy dożywotnią służebność na rzecz Pani K. K., Bank ma obowiązek realizacji tego uprawnienia przez wymienioną. W zakresie przedmiotowym nieobjętym służebnością, Bank wynajmuje nieruchomość dotychczasowym jej właścicielom, tj. córce i zięciowi uprawnionej ze służebności.

Odnosząc się do sprzedaży nieruchomości składającą się z działki o pow. 0,1404 ha oraz budynku mieszkalnego, należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte we wniosku w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym o której mowa we wniosku, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata, gdyż jak wynika z opisu sprawy budynek ten został już zasiedlony. Powyższe wynika z faktu, że po wybudowaniu w latach 1959 r., budynek został zamieszkały przez właścicieli. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca służebność wpisana na rzecz K. K. (na podstawie umowy z 11 stycznia 1989 r.) obejmuje piętro budynku. Pozostałą część budynku, wraz z prawem do korzystania z działki, Bank wynajmuje na rzecz poprzednich właścicieli budynku z czynszem płatnym miesięcznie, na podstawie umowy najmu z dnia 27 lutego 2015 r. Bank nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku. Zatem, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji powyższego, ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy korzysta również dostawa (sprzedaż) gruntu, na którym posadowiony jest budynek będący przedmiotem sprzedaży.

Podsumowując, sprzedaż przez Bank przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży nieruchomości przez Bank na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej