Temat interpretacji

w zakresie prawa do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w przypadku posiadania dokumentów przesłanych drogą elektroniczną w formie skanu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w przypadku posiadania dokumentów przesłanych drogą elektroniczną w formie skanu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w przypadku posiadania dokumentów przesłanych drogą elektroniczną w formie skanu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. (dalej jako: Spółka lub Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Spółka została zarejestrowana jako podatnik VAT UE i dla potrzeb rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych posługuje się nadanym numerem VAT UE. Wśród transakcji dokonywanych przez Spółkę wyróżnić można między innymi wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (produktów leczniczych) w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT (dalej: WDT), które są przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Transakcje te Spółka opodatkowuje stawką 0% pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT lub ustawa o podatku VAT), tj.:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Punkty 1 oraz 3 zostały w przedstawionym stanie faktycznym bezsprzecznie spełnione, tj spełniona została przesłanka materialna, dotycząca faktycznej dostawy na rzecz kontrahenta posiadającego numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak również nie ma wątpliwości co do tego, że Spółka posiada własny, nadany na jej rzecz numer VAT UE. Kwestia ta nie jest przedmiotem składanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W opisanym stanie faktycznym, co do zasady transport towarów z terytorium kraju do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, pokrywa i zleca profesjonalnemu przewoźnikowi nabywca towaru.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dla potrzeb zastosowania stawki 0% podatku VAT, Spółka gromadzi niezbędne dokumenty potwierdzające zrealizowanie transakcji WDT. Są to wyłącznie w formie elektronicznej, co oznacza, że Wnioskodawca nie posiada oryginałów dokumentów w formie papierowej.

Dokumenty, które posiada Spółka to:

1. skany dokumentów WZ - kwit wydania zewnętrznego stanowiące załączniki do korespondencji e-mail wystawionych przez kontrahenta zarządzającego/ wynajmującego magazyn/ właściciela magazynu, podpisanych przez przewoźnika; stanowiące rodzaj szczegółowej specyfikacji poszczególnych sztuk wydanego towaru, przy czym niektóre dostawy dokumentowane są również dokumentami WZ podpisanymi przez odbiorcę;
2. skany międzynarodowych listów przewozowych CMR podpisane przez przewoźnika, jak również przez odbiorcę potwierdzające odbiór towaru, które stanowią załączniki do korespondencji e-mail.

Takie rozwiązanie ma na celu m.in. minimalizację formalności oraz uproszczenie i przyspieszenie procesu kompletowania dowodów dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy czym koniecznym jest podkreślenie, że Spółka nie ma żadnych wątpliwości co do autentyczności dokumentów, które posiada w formie elektronicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez siebie transakcji WDT w sytuacji, gdy posiada otrzymane od kontrahentów dokumenty WZ (stanowiące specyfikacje poszczególnych sztuk wydanego towaru), dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR), gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, często jako skany, nie posiadając przy tym oryginałów dokumentów w formie papierowej?

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych dostaw kwalifikowanych jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, ponieważ spełnia przesłanki prawne warunkujące opodatkowanie stawką 0%. Jest zarejestrowany dla potrzeb czynności wewnątrzwspólnotowych, a ponadto dokonuje bowiem dostaw na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, co nie jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, oraz posiada dokumenty stanowiące dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Fakt, że dokumenty te stanowią załączniki do korespondencji e-mail a więc nie są dokumentem oryginalnym, nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów może podlegać opodatkowaniu według stawki podatku 0%.

Zastosowanie tej stawki jest możliwe pod warunkiem, że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

• podatnik, składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Tak jak wspomniano, warunek pierwszy oraz trzeci nie jest przedmiotem niniejszego wniosku; nie ma bowiem wątpliwości, że został w sprawie spełniony.

Dowodami, o których mowa w pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w sytuacji gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być też inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - wówczas dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Koniecznym jest podkreślenie, że przepisy ustawy o VAT w żadnym miejscu, nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o formie dokumentów, należy wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem że autentyczność dokumentów została uprawdopodobniona.

Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. W konsekwencji, nie ma wątpliwości co do tego, że Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym może posługiwać się dokumentami w formie elektronicznej, w celu zastosowania stawki 0%.

Podejście takie jest również akceptowane przez sądy administracyjne oraz organy podatkowe:

• wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1421/08 Stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, zaś wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. (...) dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem.
  Nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesłanemu faksem. Nadto trzeba podkreślić, że jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 u.p.t.u., w celu skorzystania ze stawki 0% podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

• wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1018/10), w którym Sąd stwierdził: W ocenie Sądu, również dopuszczalna jest każda forma dokumentu, może być to forma papierowa, elektroniczna czy faksowa, gdyż dokument nie musi być w oryginale. Wynika to z tej okoliczności prawnej, że sama ustawa w przepisach art. 42 ust. 3 i ust 11 nie wymaga oryginalnych dokumentów. Wynika to z tej okoliczności prawnej, że sama ustawa o przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 nie wymaga oryginalnych dokumentów. Sąd zwraca też uwagę, że Dyrektywa Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. zmieniająca Dyrektywę 77/338/EWG w celu uproszczenia, modernizacji i harmonizacji ustanowionych warunków fakturowania w zakresie podatku od wartości dodanej (Dz. U UEL 02.15.24) w art. 2 zmieniła treść art. 28h VI Dyrektywy w ten sposób, że dopuściła możliwość wysyłanie faktur VAT do kontrahentów albo w formie papierowej na piśmie albo, o ile klient wyraził na to zgodę, elektronicznym środkiem przekazu, o ile bezpieczeństwo przekazu jest zagwarantowane podpisem elektronicznym lub w systemie wymiany danych (EDI) lub też innymi środkami elektronicznymi pod warunkiem zatwierdzenia tych środków przez dane Państwa. Zapis pod lit. c) pkt 2 stwierdza, że "Państwa Członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usług na ich terytorium żadnych innych obowiązków czy wymogów formalnych odnoszących się do elektronicznego przesyłania faktur". "Państwa Członkowskie mogą określić szczególne warunki dla faktur wystawianych elektronicznie na towary i usługi dostarczane na ich terytorium z kraju, z którym dane Państwo Członkowskie nie ma umowy o wzajemnej pomocy, podobnej co do zakresu do wzajemnej pomocy przewidzianej w dyrektywach 76/308/EWG oraz 77/799/EWG i w rozporządzeniu (EWG) nr 218/92 Przepisy te są analogiczne w swej treści do ust. 3 lit. b) VI Dyrektywy i art. 232-237 Dyrektywy 112/2006. Należy też zwrócić uwagę na przepis art. 218 Dyrektywy 112/2006 zawierający następującą dyspozycję: "Do celów niniejszej dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale".
Skoro więc przepisy obowiązującej Dyrektywy uznają za dokumenty oryginalne, również przesyłane w wersji elektronicznej, po spełnieniu stosownych wymagań, to inne dokumenty handlowe i przewozowe mogą występować w obrocie prawnym w odpisach poprzez ich kserokopie, odpisy faksowe lub odpisy skanowane i przesyłane przy pomocy poczty elektronicznej.

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 września 2014 r., sygn. IPPP3/443-604/14-2/KT Trzeba (...) zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej e-mail, ksero, skan lub faks ww. dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy - interpretacja dotyczyła stanu faktycznego, w którym spółka otrzymuje od przewoźnika dokument CMR drogą e-mail w formie skanu.

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. ILPP4/443-585/13-5/EWW Wskazać należy, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. (...) Jeżeli są to dokumenty przechowywane w formie elektronicznej, nie budzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody, o których mowa w powołanych przepisach ustawy (...) Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że przechowywane przez Spółkę listy przewozowe CMR oraz inne dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów do nabywców w innych państwach członkowskich otrzymane przez nią zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej stanowią/będą stanowić dowody (dokumenty), o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. IPPP3/443-989/14-2/KB
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-470/15-2/RD
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. IPPP3/443-723/11-4/MPe
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 maja 2016 roku, sygn ILPP4/4512-1-76/16-2/J N
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 roku, sygn. IPPP3/443-989/14-2/KB.

Wnioskodawca zdaje sobie oczywiście sprawę, że przywołane w niniejszym wniosku interpretacje oraz orzecznictwo nie są dla niego, ani dla Organu wiążące, ponieważ zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników. Jednakże dokumenty te wskazują na sposób interpretacji przepisów stanowiących normy dotyczące stosowania stawki 0% VAT przy rozliczaniu transakcji WDT, dokonywany przez organy interpretujące prawo, który powinien być wzięty pod uwagę przy wydawaniu interpretacji na rzecz Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, bezspornie uznać należy, iż w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania stawki 0% dla dokonywanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, pomimo, że nie posiada oryginałów dokumentów w formie papierowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez terytorium kraju zgodnie z definicją zawarta w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Art. 13 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 art. 13 ust. 6 ustawy.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony)
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od sposobu otrzymywania/przechowywania dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentom przesłanym, np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i dla potrzeb rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych posługuje się nadanym numerem VAT UE. Wśród transakcji dokonywanych przez Spółkę wyróżnić można między innymi wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (produktów leczniczych) w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcje te Spółka opodatkowuje stawką 0% pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym bezsprzecznie spełniona została przesłanka materialna, dotycząca faktycznej dostawy na rzecz kontrahenta posiadającego numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak również nie ma wątpliwości co do tego, że Spółka posiada własny, nadany na jej rzecz numer VAT UE.

Dla potrzeb zastosowania stawki 0% podatku VAT, Wnioskodawca gromadził będzie niezbędne dokumenty potwierdzające zrealizowanie transakcji WDT. Będą to wyłącznie dokumenty w formie elektronicznej, co oznacza, że Wnioskodawca nie posiadał będzie oryginałów dokumentów w formie papierowej. Dokumenty, które posiadała będzie Spółka to: skany dokumentów WZ - stanowiące rodzaj szczegółowej specyfikacji poszczególnych sztuk wydanego towaru, oraz skany międzynarodowych listów przewozowych CMR podpisane przez przewoźnika, jak również przez odbiorcę potwierdzające odbiór towaru, które stanowią załączniki do korespondencji e-mail. Spółka nie ma żadnych wątpliwości co do autentyczności dokumentów, które posiada w formie elektronicznej.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy w sytuacji, gdy posiada otrzymane od kontrahentów dokumenty WZ (stanowiące specyfikacje poszczególnych sztuk wydanego towaru) oraz dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR), gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, często jako skany, nie posiadając przy tym oryginałów dokumentów w formie papierowej ma prawo do zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez siebie transakcji WDT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dokumenty w formie elektronicznej mają moc dowodową dokumentów (tak samo jak dokumenty papierowe).

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca posiadał będzie skany dokumentów WZ - stanowiące rodzaj szczegółowej specyfikacji poszczególnych sztuk wydanego towaru, oraz skany międzynarodowych listów przewozowych CMR podpisane przez przewoźnika, jak również przez odbiorcę potwierdzające odbiór towaru stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiadał będzie dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że jednoznaczne rozstrzygniecie czy dokumenty, którymi będzie dysponować Spółka rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania i jako element zdarzenia przyszłego przyjęto, że zostały spełnione pozostałe wymogi dla uznania przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej