Temat interpretacji

Wyłączenie z opodatkowania zbycia działek gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 30 lipca 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia działek gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Jest Pan przedsiębiorcą, który prowadzi indywidualną działalność gospodarczą osoby fizycznej od kwietnia 2011 r., z przerwami. Pierwotnie jako przedmiot działalności w CEIDG wniósł Pan o wpisanie następujących działów PKD:

46.41.Z Sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych,

47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

49.39.Z Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany,

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

41.10.Z Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,

68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,

49.31.Z Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski,

49.41.Z Transport drogowy towarów,

68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

47.82.Z Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach.

Działalność w ramach PKD: 68.20.Z, 68.31 Z, 68.10 Z. miał Pan zamiar prowadzić w charakterze właściciela czy najemcy, podnajmującego dalej, na cele usługowe murowanych garaży samochodowych, jednakże w tym zakresie Pana plany się nie zrealizowały i z uwagi na szczegółową kalkulację potencjalnych zysków, jak też brak wystarczających środków niezbędnych do inwestowania w tej branży, nie zaangażował się Pan ostatecznie w tę dziedzinę działalności.

W styczniu 2014 r. zawiesił Pan działalność gospodarczą, po czym w marcu 2014 r. ją wznowił. W 2015 r. na Pana wniosek dokonano w CEIDG zmiany przedmiotu działalności poprzez wykreślenie następujących działów w PKD:

41.10.Z Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,

68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,

49.31.Z Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski,

49.41.Z Transport drogowy towarów,

68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Powyższe zakresy działalności postanowił Pan wykreślić z uwagi na ostateczną decyzję o odstąpieniu od realizacji planowanych przedsięwzięć związanych z nabywaniem i wynajmowaniem, czy też podnajmowaniem garaży.

Również w styczniu 2015 r. dokonał Pan zawieszenia działalności, którą ponownie w marcu 2015 r. wznowił. W grudniu 2015 r. nastąpiło kolejne zawieszenie działalności gospodarczej, którą w marcu 2016 r. Pan wznowił. Zawieszanie działalności miało swoje uzasadnienie w tym, że działalność, którą Pan faktycznie wykonywał, a jaką był handel towarami, jakimi były głównie firany i tekstylia okienne, w okresie poświątecznym (zimowym) po prostu zamierał i Pana artykuły nie miały popytu, a ze względu na pogodę w tym okresie nie mógł Pan prowadzić handlu na straganach i targowiskach, w związku z czym, w powyższych okresach (styczeń-luty) w ogóle nie podejmował żadnych działań związanych z prowadzoną przez pozostałą część roku działalnością gospodarczą.

W 2017 r. rozszerzył Pan zakres działalności w CEIDG poprzez dodanie zakresu 47.89.Z, tj. sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach.

W styczniu 2019 r. wniósł Pan o wykreślenie z CEIDG zakresu działalności, której faktycznie nie wykonywał i nie planował wykonywać, tj. wg klasyfikacji PKD: 49.39.Z Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany oraz 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Od momentu rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej do dnia złożenia niniejszego wniosku nie był Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny z uwagi na zwolnienie podmiotowe, regulowane w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm., dalej ustawa o VAT). W okresie od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia złożenia niniejszego wniosku nie prowadził Pan faktycznie działalności związanej z nieruchomościami, tj. oznaczonej w PKD numerami 68.31.Z, 68.10.Z, 68.20.Z., ani żadnej innej związanej z uzyskiwaniem przychodów z transakcji zbycia, najmu, podnajmu, czy dzierżawy lub pośrednictwa w powyższych transakcjach, dotyczących nieruchomości.

W dniu 11 lutego 2009 r. na mocy postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku otrzymał Pan po zmarłym ojcu, m.in. działkę o numerze ewidencyjnym 75, o powierzchni 1,6 ha, z czego większość stanowiły grunty orne i łąki trwałe, a 0,19 ha stanowił grunt rolny zabudowany (zabudowa dawnego gospodarstwa rolnego, która w momencie objęcia przez Pana przedmiotu spadku była praktycznie ruiną i nie nadawała się do użytku, czy zamieszkania). Na działkach tych nie prowadził Pan działalności rolnej, ani gospodarczej. W czerwcu 2011 r. dokonał Pan podziału tej działki na dwie mniejsze, na skutek czego wydzielono w księgach wieczystych działkę o numerze 75/1, o powierzchni 0,304 ha oraz działkę o numerze 75/2, o powierzchni 1,29 ha. Działka 75/1 miała przeznaczenie jako grunty orne, łąki trwałe i lasy, natomiast 75/2 grunty orne, grunty rolne zabudowane, łąki trwałe, pastwiska trwałe i lasy. W związku z tym, że Pana kolega zainteresował się z własnej inicjatywy nabyciem od Pana jednej z działek, wystąpił on, także z własnej inicjatywy o warunki zabudowy dla działki 75/1. Warunki zabudowy uzyskał on w styczniu 2012 r., jednakże z uwagi na zmianę swojej sytuacji majątkowej nie zdecydował się ostatecznie na zakup przedmiotowej nieruchomości.

Na żadnej z tych nieruchomości nie był zmieniany stan jej zagospodarowania, nie doprowadzano do nich mediów, nie uzyskiwał Pan z własnej inicjatywy warunków zabudowy dla tych działek, ani nie występował o ujęcie działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Nie planuje Pan także ponoszenia nakładów na zwiększanie wartości tych nieruchomości poza kosztami związanymi z ewentualnym dalszym podziałem tych działek, w przypadku gdyby miał Pan problem ze zbyciem tak działek w obecnych rozmiarach. Nie ma Pan zamiaru także wykonywać w związku z planowanym przyszłym zbyciem działek żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe ogłoszenie propozycji sprzedaży działki w serwisie internetowym. Działki 75/1 oraz 75/2 nie były, ani nie są aktualnie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W tym samym czasie, tj. w 2011 r. oraz w latach wcześniejszych prowadził Pan obok działalności gospodarczej także działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy, jednakże działalność tę prowadził Pan na gruntach rolnych innych niż działki, których dotyczy przedmiotowy wniosek. Na działkach, które są przedmiotem niniejszego wniosku nie prowadził Pan działalności rolniczej ani gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan.

Odpowiadając na pytanie, czy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą działka nr 75, a następnie wydzielone z niej działki nr 75/1 i 75/2 zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Pana przedsiębiorstwa, wyjaśnił Pan, że działki 75/1 oraz 75/2 nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pytanie, kiedy dla działki nr 75/1 została wydana decyzja o warunkach zabudowy (miesiąc, rok), wskazał Pan, że decyzja o warunkach zabudowy dla działki 75/1 została wydana w dniu 9 stycznia 2012 r.

Odpowiadając na pytanie, na jakiej podstawie Pana kolega wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 75/1, którą zamierza Pan zbyć (z czego ona wynikała - umowy użyczenia, przyrzeczonej, inne), odpowiedział Pan, że Pana kolega wystąpił o wydanie warunków zabudowy dla przedmiotowej działki w związku z tym, że chciał od Pana tę działkę nabyć, jednakże ostatecznie rozmyślił się i do transakcji nie doszło. Osobie tej nie przysługiwało żadne prawo do rozporządzania tą działką, nie zawierał Pan na przedmiotowej działce umów użyczenia, przyrzeczonych umów sprzedaży, ani innych umów tego rodzaju.

Odpowiadając na pytanie czy na działce nr 75/2, którą zamierza Pan zbyć na dzień jej zbycia są/będą znajdowały się budynki, budowle w rozumieniu ustawy dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz.1202, z późn. zm.), a jeśli tak, czy ponosił/ponosi Pan nakłady na ulepszenie ww. budynków, budowli, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, których wartość stanowiła/stanowi co najmniej 30% ich wartości początkowej, jeśli tak, to:

• kiedy zostały/zostaną dokonane (dzień, miesiąc, rok),
• czy z tego tytułu przysługiwało/przysługuje Panu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony,
• czy zamierza zastosować Pan wykładnię pierwszego zasiedlenia wynikającą z orzecznictwa TSUE, a jeżeli tak, powinien Pan we wniosku o interpretację wskazać (w odpowiednio sformułowanym stanowisku), że ocena transakcji ma być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez niego definicji pierwszego zasiedlenia,

wskazał Pan, że na działce 75/2, odkąd objął ją w posiadanie w ramach masy spadkowej, znajdowały się ruiny budynku mieszkalnego wraz ze stajnią, fundamenty po zawalonej stodole oraz niszczejący budynek gospodarczy (kurnik), które były użytkowane w latach 1945-2003. Na tej nieruchomości gruntowej nie były i nie będą do momentu planowanej sprzedaży tych nieruchomości przez Pana ponoszone nakłady polegające na ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Jednocześnie wyjaśnił, że w związku z udzieleniem negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie uznał, iż pytania doszczegółowiające (od myślników) nie wymagają udzielenia odpowiedzi, gdyż nie dotyczą przedmiotowej sytuacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec nabycia w drodze postępowania spadkowego i nieprowadzenia działalności gospodarczej ani rolnej na przedmiotowych działkach o numerach 75/1 i 75/2, a jednocześnie niepodejmowanie w okresie od dnia uzyskania praw do działki (działek) do dnia sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przy zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., z późn. zm.), ewentualna sprzedaż przedmiotowych działek, w tym także po ich ewentualnym dalszym podziale, nie będzie stanowiła dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającej na mocy art. 5 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu VAT, lecz będzie stanowiła czynność prawną w ramach zarządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek będzie stanowiła czynność prawną w ramach zarządu majątkiem własnym i Wnioskodawca jako sprzedający nie będzie w ramach tej transakcji występował jako przedsiębiorca, a w konsekwencji transakcja nie będzie podlegała pod art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Definicje podatnika i działalności gospodarczej, na potrzeby podatku VAT, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 powołanej wyżej ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z treścią ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE L 347/1, ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych. Przywołane powyżej definicje określają zatem jednoznacznie, iż działalność gospodarcza obejmuje wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych i tak też wynika z ugruntowanego orzecznictwa NSA. Aby uznać sprzedającego za podatnika, powinien on występować w ramach dokonywanej sprzedaży gruntu jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy, tj. zorganizowany i ciągły, co ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców polegające na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (jak wskazują wyroki NSA z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1733/11 oraz z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1669/11). W rozstrzyganiu spraw o zbliżonym stanie faktycznym NSA w składzie 7 sędziów w dniu 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wydał wyrok, w którym między innymi wywiódł, że sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Jednocześnie w oparciu o wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, utrwalił się pogląd, zgodnie z którym formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT. Jeżeli działania podatnika nie wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, to nie można uznać go za podatnika VAT. Co więcej, w uzasadnieniu wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1809/11 NSA, powołując się na orzeczenie TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, jak również wyrok NSA z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt. I FSK 1668/11 wskazał m.in., że w rozstrzyganiu opodatkowania transakcji konieczne jest ustalenie, czy dokonując sprzedaży gruntu budowlanego sprzedający działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zaznaczył, że za istotne należy uznać takie elementy, jak stopień aktywności zainteresowanego w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, czy angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. NSA w sprawie sygn. akt. I FSK 1668/11 podniósł, że liczba i zakres transakcji (...) nie może stanowić decydującego kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany w sprawie, w której NSA dokonywał rozstrzygnięcia, dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Natomiast dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak ewentualne uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia oraz wykonywanie działalności gospodarczej w tym zakresie w sposób profesjonalny i ciągły.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, jednakże nieprowadzącym działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a sam fakt, iż w latach 2011-2015 w CEIDG Wnioskodawca wskazał za przedmiot działalności PKD 68.10. Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, nie stanowi o prowadzeniu w przeszłości przez Wnioskodawcę działalności w tej dziedzinie obrotu gospodarczego, gdyż faktycznie Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności prawnych polegających na obrocie nieruchomościami, czy pośrednictwie w tym obrocie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie osiągnął od momentu założenia działalności gospodarczej przychodu z powyższych tytułów w ramach tej działalności, tzn. Wnioskodawca nie wykonywał czynności objętych PKD wskazanym w ramach wpisu działalności w CEIDG, a zamiaru który był przesłanką do wskazania tego zakresu PKD w CEIDG (jako działalności, którą miał prowadzić jako przedsiębiorca) nie zrealizował, z uwagi na analizę opłacalności tego przedsięwzięcia, jak i braku wystarczających środków, wobec czego nie powziął żadnych działań, których intencją byłoby faktyczne wykonywanie działalności w ramach obrotu nieruchomościami, a w konsekwencji, w 2015 r. dokonał wykreślenia wpisu tego przedmiotu działalności z CEIDG. Wnioskodawca uważa, że nie bez znaczenia pozostaje sposób, w jaki stał się właścicielem działki, tj. w drodze dziedziczenia. Nie podjął żadnych działań które nosiłyby znamiona intencjonalnego nabycia działki w celu jej odsprzedaży, czyli podjęcia działalności handlowej na przedmiotowej nieruchomości.

Rozstrzygnięcie w zakresie rozróżnienia czynności zarządu majątkiem własnym, a czynności wykonywanej w ramach działalności gospodarczej wydano w sprawie o sygnaturze , w której wnioskodawca zamierzał dokonać zbycia działek powstałych w wyniku decyzji podziałowych uzyskanych z inicjatywy wnioskodawcy, do których prawo (prawo własności do działki przed jej podziałem) uzyskał w drodze postanowienia o nabyciu spadku. Zdaniem wnioskodawcy w powołanej sprawie, zbycie działek pod zabudowę nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ art. 15 ust. 2 ustawy o VAT dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych w ramach zgłoszonej działalności gospodarczej. Działalnością handlową byłoby nabycie i odsprzedaż tych działek, tymczasem grunt będący przedmiotem powołanego wniosku został odziedziczony. Sprzedaż działki w sprawie związana była z sytuacją rodzinną i mieszkaniową, i nie była prowadzona w sposób profesjonalny i zorganizowany. Wnioskodawca wówczas wskazał, iż ustawa o VAT skierowana jest do uczestników obrotu profesjonalnego i nie stosuje się jej do transakcji prywatnych, dokonywanych nawet przez podatników tego podatku. W interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2010 r. () uznano stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, wnioskodawca złożył skargę. WSA w Olsztynie na rozprawie w dniu 15 grudnia 2011 r. na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W wydanym wyroku WSA przesądził, iż zamiar sprzedaży przez wnioskodawcę działek jest związany ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i dokonując tej czynności nie będzie on działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność handlową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, przy uwzględnieniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) z dnia 15 września 2011 r., prowadzi do wniosku, że trudno uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży działek nr 75/1 i 75/2. Pomimo, że grunty spełniają definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając ww. działki, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca. Ponadto nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w celu dalszej odprzedaży, czy w celach zarobkowych, gdyż otrzymał go w drodze spadku po zmarłym ojcu.

Jak z wniosku wynika, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na zwolnienie podmiotowe, co prawda wpis w CEIDG obejmował do 2017 r. również poza podstawową działalnością Wnioskodawcy (sprzedaż wyrobów tekstylnych) również działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, jednak faktycznie nie prowadził działalności związanej z nieruchomościami, ani żadnej innej związanej z uzyskaniem przychodów z transakcji zbycia, najmu, podnajmu, czy dzierżawy lub pośrednictwa w transakcjach dotyczących nieruchomości. Ponadto grunt nie był i nie jest wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej, a działki nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie podejmował profesjonalnych czynności mających na celu uatrakcyjnienie przedmiotowego gruntu dla celów sprzedaży. Jedynymi czynnościami, które Wnioskodawca dokonał/zamierza dokonać był podział działki nr 75 na działki o nr 75/1 i 75/2 oraz umieszczenia ogłoszenia w serwisie internetowym.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej