Temat interpretacji

Ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2019 r. (data wpływu 13 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 lipca 2019 r. (data wpływu 13 lipca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 11 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wylicytował samochód na portalu aukcyjnym o nazwie x na stronie internetowej (). Po licytacji Wnioskodawca otrzymał za pośrednictwem poczty elektronicznej potwierdzenie wygrania aukcji oraz proformę (), na której znajdują się dane auta: nr VIN (), nr rej. (), przebieg: 140 806 km, data pierwszej rejestracji dnia 30 maja 2008 r.

Jeśli chodzi o kwotę suma to 575 euro, natomiast została ona rozbita na cztery pozycje. Pierwsza z nich to pozycja samochód 261 euro, obok w kolumnie klucz VAT podany jest symbol wskazujący na sprzedaż towarów używanych, druga pozycja obsługa dokumentów auta 25 euro, obok w kolumnie klucz VAT podany jest symbol usługi wewnątrzwspólnotowej, trzecia pozycja obsługa samochodu 59 euro, obok w kolumnie klucz VAT podany jest symbol usługi wewnątrzwspólnotowej, czwarta pozycja opłata aukcyjna 230 euro, obok w kolumnie klucz VAT podany jest symbol usługi wewnątrzwspólnotowej.

Na aukcji podczas licytacji operowano jedną kwotą i była to kwota 491 euro (wygrywająca kwota zamykająca aukcję), czyli pozycja pierwsza (samochód) 261 + pozycja czwarta (opłata aukcyjna) 230 co daje właśnie 491 euro. Ostateczna wysokość opłaty aukcyjnej znana jest dopiero po zakończeniu/wygraniu aukcji jej zakres jest jedynie podany w tabeli opłat (dołączona w załączniku). Opłaty dodatkowe pozycje trzecia i czwarta natomiast doliczane są zgodnie z regulaminem po zakończeniu/wygraniu aukcji, a podane są również w tabeli opłat (dołączona w załączniku).

Sprzedającym na fakturze jest jak sądzi Wnioskodawca oddział o nazwie A () z siedzibą w Amsterdamie. W dolnej części dane do płatności a w nich znowu figuruje nazwa A () jak sądzi Wnioskodawca głównej siedziby, ta nazwa występuje również na potwierdzeniu wygrania aukcji (dołączone w załączniku). Po dokonaniu płatności w dniu 13 czerwca 2019 r. Wnioskodawca otrzymał pocztą elektroniczną dwie faktury. Pierwsza z nich () z dnia 13 czerwca 2019 r. na samochód z powtórzonymi dokładnie tymi samymi danymi auta co na proformie czyli: marka, model, nr VIN, nr rej., przebieg na kwotę 261 euro, obok w kolumnie klucz VAT podany jest symbol wskazujący na sprzedaż towarów używanych, sprzedający ten sam co na proformie u dołu faktury powiązanie z proformą, druga faktura z dnia 13 czerwca 2019 r. na kwotę 314 euro ( zawiera natomiast pozostałe pozycje z proformy, czyli: obsługę dokumentów, obsługę samochodu oraz opłatę aukcyjną. W kolumnie klucz VAT przy każdej z tych pozycji podany jest symbol usługi wewnątrzwspólnotowej. Znajduje się również na niej nr VIN sprzedawanego samochodu. Sprzedającym jest A () z siedzibą w Niemczech. U dołu faktury jest również powiązanie z proformą oraz nr konta ten sam co na fakturze na samochód, czyli ().

Podsumowując, każda z tych faktur dotyczy jednego i tego samego samochodu, jednej i tej samej transakcji, posiadają ten sam nr konta, ten sam bank, SWIFT i IBAN, tę samą datę, ten sam nr zamówienia, dostarczane są z tego samego adresu email w jednym liście, suma dokumentów jest równa zapłacie.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że Sprzedawca od którego nabył przedmiotowy samochód jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Nabycie samochodu było zwolnione od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy.

Pełne dane podmiotów widniejących jako sprzedawcy na fakturach dokumentujących odpowiednio:

• sprzedaż samochodu pierwsza faktura: A ()., adres: () Amsterdam, NIP (), nr konta IBAN ();
• obsługa dokumentów, obsługa samochodu, opłata aukcyjna druga faktura: A (), adres: () Niemcy, NIP (), nr konta IBAN ().

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży towaru używanego, wyżej wymienionego samochodu, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą miedzy kwotą sprzedaży i kwotą nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawca może zaliczyć kwoty wynikające z obu otrzymanych i zapłaconych faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, do prawidłowo wyliczonej marży do opodatkowania podatkiem VAT powinno się zaliczyć obie otrzymane faktury, czyli fakturę nr () oraz ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Należy zauważyć, że formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem kwota nabycia.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania (marżę) powinien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą przez Wnioskodawcę pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wylicytował samochód na portalu aukcyjnym. Po licytacji Wnioskodawca otrzymał za pośrednictwem poczty elektronicznej potwierdzenie wygrania aukcji oraz proformę, na której znajdują się dane auta.

Kwota suma 575 euro została rozbita na cztery pozycje. Pierwsza z nich to samochód 261 euro, druga obsługa dokumentów auta 25 euro, trzecia obsługa samochodu 59 euro, czwarta opłata aukcyjna 230 euro.

Na aukcji podczas licytacji operowano jedną kwotą i była to kwota 491 euro (wygrywająca kwota zamykająca aukcję), czyli pozycja pierwsza (samochód) 261 + pozycja czwarta (opłata aukcyjna) 230 co daje właśnie 491 euro. Ostateczna wysokość opłaty aukcyjnej znana jest dopiero po zakończeniu/wygraniu aukcji jej zakres jest jedynie podany w tabeli opłat. Opłaty dodatkowe pozycje trzecia i czwarta natomiast doliczane są zgodnie z regulaminem po zakończeniu/wygraniu aukcji, a podane są również w tabeli opłat.

Sprzedawca od którego Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Nabycie samochodu było zwolnione od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy. Pełne dane podmiotów widniejących jako sprzedawcy na fakturach dokumentujących odpowiednio:

• sprzedaż samochodu pierwsza faktura: A (), adres: Amsterdam, NIP (), nr konta IBAN ();
• obsługa dokumentów, obsługa samochodu, opłata aukcyjna druga faktura: A (), adres: Niemcy, NIP (), nr konta IBAN ().

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy towaru. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że opłata aukcyjna oraz opłata za obsługę dokumentacji i obsługę samochodu nie stanowią składników wynagrodzenia, które sprzedawca samochodu otrzymuje od Wnioskodawcy jako nabywcy samochodu. Faktura dokumentująca ww. opłaty wystawiona jest bowiem przez inny podmiot (mający inny adres oraz inny numer NIP) co oznacza, że wykazane w niej kwoty należne są innemu podmiotowi aniżeli sprzedawca danego samochodu.

Fakt, że obie otrzymane przez Wnioskodawcę faktury związane są z jedną transakcją, posiadają ten sam numer konta, ten sam bank, SWIFT i IBAN, tą samą datę, ten sam numer zamówienia, dostarczane są z tego samego adresu email w jednym liście, nie zmienia podmiotów, wobec których Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić wykazane na nich należności. Należności z tytułu opłaty aukcyjnej, za obsługę dokumentacji i samochodu przysługują innemu podmiotowi, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższym ww. opłaty nie mogą zwiększać kwoty nabycia samochodu, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca przy określeniu kwoty nabycia przedmiotowego samochodu winien uwzględnić wynagrodzenie zapłacone i należne sprzedawcy samochodu, tj. kwotę nabycia samochodu. Natomiast należności za opłatę aukcyjną oraz za obsługę dokumentacji i samochodu, które są należne innemu podmiotowi a nie sprzedawcy samochodu, nie stanowią elementów kwoty nabycia samochodu, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Podsumowując należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania przy sprzedaży przez Wnioskodawcę towaru używanego (samochodu) jest różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (kwotą należną pierwotnemu sprzedawcy samochodu zapłaconą przez Wnioskodawcę), pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym przy określaniu kwoty nabycia winien uwzględnić on kwotę wynikającą z faktury za samochód, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktury za opłatę aukcyjną oraz opłaty związane z obsługą dokumentacji i samochodu, które są należne innemu podmiotowi, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu. Tym samym do kwoty nabycia samochodu Wnioskodawca nie może zaliczyć kwot wynikających z obu otrzymanych i zapłaconych faktur.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowo tutejszy organ informuje, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej