Temat interpretacji

Brak możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 12 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu. Wniosek uzupełniono w dniu 16 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gminie jako JST przyznano pomoc ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Wniosek dotyczy projektu pn.: Termomodernizacja budynku użyteczności publicznej w X.. Głównym celem projektu jest zmniejszenie zużycia energii cieplnej w budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy oraz zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery. Przedmiotem projektu jest głęboka termomodernizacja budynku użyteczności publicznej, w którym znajdują się następujące instytucje: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Posterunek Policji, Pełnomocnik Wójta.

Powierzchnia użytkowa obiektu wynosi 612,90 m². Budynek jest dwukondygnacyjny, podpiwniczony. W budynku znajduje się kotłownia z kotłem na węgiel.

Zakres prac termomodernizacyjnych jakie zostaną wykonane w ramach projektu:

• wymiana źródła ciepła i modernizacja instalacji c.o. (instalacja sanitarna),
• ocieplenie ścian i stropu pod nieogrzewanym poddaszem,
• wymiana drzwi zewnętrznych, klap wsypu, okien zewnętrznych,
• wymiana oświetlenia LED (oprawy),
• wymiana wewnętrznej instalacji elektrycznej,
• montaż paneli fotowoltaicznych na dachu.

W ramach projektu zostaną wykonane prace remontowe pomieszczeń, zamontowana zostanie platforma dla osób niepełnosprawnych oraz zamontowane zostaną podgrzewacze c.w.u. i urządzenie sanitarne w obiekcie.

Wszystkie elementy operacji projektu, jak i powstała infrastruktura będą udostępnione całkowicie nieodpłatnie i nie będą z tego tytułu pobierane żadne opłaty.

W ramach tego działania koszt podatku VAT może być uznany za koszt kwalifikowalny, pod warunkiem, że beneficjent nie może w żaden sposób odzyskać poniesionego kosztu podatku VAT. Właścicielem zmodernizowanego budynku jest Gmina.

Pismem z dnia 11 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.316.2019.1.EZ tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. czy realizacja projektu pn. Termomodernizacja budynku użyteczności publicznej w X należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) jakie będą to zadania?
2. do jakich czynności są/będą wykorzystywane towary i usługi nabywane w ramach realizacji ww. projektu, tj.:
   1. do czynności wykonywanych w ramach działalności innej niż działalność gospodarcza niepodlegających opodatkowaniu VAT?
   2. do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej opodatkowanych VAT i/lub zwolnionych od VAT?
3. jeżeli nabyte towary i usługi są/będą wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, zwolnionych od VAT i/lub do czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej to należy wskazać, czy Wnioskodawca ma/będzie miał możliwość przyporządkowania poniesionych wydatków do poszczególnych rodzajów czynności?

W piśmie z dnia 16 lipca 2019 r. stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie tutejszego organu Wnioskodawca wskazał, że:

Działalność ta nie stanowi działalności gospodarczej, a dokonane przez Gminę wydatki na Termomodernizację budynku użyteczności publicznej w X nie są związane z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a z wykonaniem zadań ustawowych.

Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Gmina nie osiągnie dochodów, a będzie ponosić koszty związane z utrzymaniem budynku użyteczności publicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do przedstawionej inwestycji Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku VAT w całości lub części zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 16 lipca 2019 r.), stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2433), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), posiada osobowość prawną wykonując zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie ustawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Działalność ta nie stanowi działalności gospodarczej, a dokonywane przez gminę wydatki na termomodernizację budynku użyteczności publicznej nie są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a z wykonaniem zadań ustawowych.

Nie jest więc możliwe skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1, a tym samym zwrotu podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5, 6 i 14 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty w zakresie pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych oraz porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gminie jako JST przyznano pomoc ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Wniosek dotyczy projektu pn.: Termomodernizacja budynku użyteczności publicznej w X. Głównym celem projektu jest zmniejszenie zużycia energii cieplnej w budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy oraz zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery. Przedmiotem projektu jest głęboka termomodernizacja budynku użyteczności publicznej, w którym znajdują się następujące instytucje: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Posterunek Policji, Pełnomocnik Wójta. Zakres prac termomodernizacyjnych jakie zostaną wykonane w ramach projektu:

• wymiana źródła ciepła i modernizacja instalacji c.o. (instalacja sanitarna),
• ocieplenie ścian i stropu pod nieogrzewanym poddaszem,
• wymiana drzwi zewnętrznych, klap wsypu, okien zewnętrznych,
• wymiana oświetlenia LED (oprawy),
• wymiana wewnętrznej instalacji elektrycznej,
• montaż paneli fotowoltaicznych na dachu.

W ramach projektu zostaną wykonane prace remontowe pomieszczeń, zamontowana zostanie platforma dla osób niepełnosprawnych oraz zamontowane zostaną podgrzewacze c.w.u i urządzenie sanitarne w obiekcie. Wszystkie elementy operacji projektu, jak i powstała infrastruktura będą udostępnione całkowicie nieodpłatnie i nie będą z tego tytułu pobierane żadne opłaty. Właścicielem zmodernizowanego budynku jest Gmina. Działalność Gminy w ramach opisanego projektu nie stanowi działalności gospodarczej, a dokonane przez Gminę wydatki na termomodernizację budynku użyteczności publicznej nie są związane z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a z wykonaniem zadań ustawowych. Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT w całości lub części zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca dokonane przez Gminę wydatki na termomodernizację budynku użyteczności publicznej nie są związane z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a z wykonaniem zadań ustawowych. Zatem, w omawianej sprawie jeden z podstawowych warunków uprawniających do odliczenia nie jest spełniony.

Tym samym, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego projektu nie działa jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy, w związku z realizacją inwestycji pn.: Termomodernizacja budynku użyteczności publicznej w X Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub części, zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT oraz nabyte towary i usługi w celu realizacji ww. projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją ww. projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca w treści własnego stanowiska wskazał, że Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2433), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego. Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tutejszy organ przyjął, że Wnioskodawca miał na uwadze treść art. 86 ust. 1 ustawy. Powyższe potraktowano jako omyłkę pisarską, która nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na opisie stanu faktycznego, w tym w szczególności na informacji, że dokonane przez Gminę wydatki na termomodernizację budynku użyteczności publicznej nie są związane z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a z wykonaniem zadań ustawowych. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej