Temat interpretacji

w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach nr 228/3, 229 i 233

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) oraz 10 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach nr 228/3, 229 i 233 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach nr 228/3, 229 i 233.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 14 czerwca 2019 r. oraz 10 lipca 2019 r. poprzez wskazanie przepisów prawa, doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania, przedstawienie własnego stanowiska oraz brakująca opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 25.01.2018 r. podpisano Akt Notarialny Rep A nr , w którym Wnioskodawczyni występuje jako sprzedający i w którym do dnia 25.09.2019 r. zobowiązuje się Wnioskodawczynię do przedłożenia kupującemu, czyli firmie . Sp. z o.o. z siedzibą w interpretacji właściwego organu podatkowego, z której wynikać będzie sprzedaż gruntów rolnych oznaczonych działkami 228/3 o obszarze 2 ha/hektary 2505 m² Nr K.W., działka 229 o obszarze 1 ha 417 m² , działka 233 o obszarze 2900 m² Nr K.W...

Działki te są położone w miejscowości ., gmina , w powiecie , województwo ..

Wnioskodawczyni oświadcza, że dnia 11 lutego 2009 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w sygn. akt z dnia 11.02.2009 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek na podstawie testamentu po , synu . zmarłym w dniu 19 maja 2001 r. w nabyli syn i synowa z domu po &½ części każde z nich.

Spadek po . z domu , córce zmarłej 14 marca 2004 r. nabyli syn i synowa z domu po &½ części każde z nich.

W skład tego spadku wchodzą działki rolne, które są podmiotem sprzedaży, a były wniesione jako wkład członkowski do Rolniczej Spółdzielni przez ..

Działka 228/3 o obszarze 2,2505 była oddana z dniem 01.10.2001 r.

Działka 193 o obszarze 0,9600 ha

Działka 293 o obszarze 0,6200 ha była we władaniu osób trzecich i Wnioskodawczyni wraz z mężem nie mogli ich odzyskać. Walne Zgromadzenie Członków w . w dniu 29 czerwca 2016 r. upoważniający Zarząd do wymiany gruntów rolnych działki nr 193 o obszarze 0,9600 ha, nr 293 o obszarze 0,6200 ha obręb . zostały Aktem Notarialnym Rep A nr Umowa przeniesienia własności z dnia 12.05.2017 r. na działki nr 233 o obszarze 0,2900 ha i działkę nr 229 o obszarze 1,0417 ha położonej we wsi ..

Wszystkie ww. grunty rolne były objęte spadkiem 11 lutego 2009 r. Z Aktu Notarialnego Rep A r. z dnia 25.01.2018 r. wynika, że działki gruntu ornego mają być sprzedane w dniu 25.09.2019 r. za cenę 90 zł za m² jeden metr kwadratowy powierzchni.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W skład spadku po . wchodziły też działki rolne niezabudowane 454 i 455/2. Mapę sytuacyjną dla celów prawnych z projektem podziału przyjęto do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w . w dniu 24.04.2007 roku za nr , z której wynika, że działka gruntu rolnego nr 454 została podzielona przez Urząd Gminy na trzy działki o nr 454/1, 454/2, 454/3, przy czym działka nr 454/2 zawiera obszar 234 m² we wsi i obrębie , działka gruntu nr 455/2 została podzielona na trzy działki o nr 455/3, 455/4 i 455/5, przy czym działka nr 455/4 zawiera obszar 242 m² we wsi i obrębie .. Wnioskodawczyni wraz z mężem oświadczają, że powyższe działki gruntu 454/2 i 455/4 były niezabudowane rolne. Działki te zostały przeznaczone pod drogi gminne i sprzedane w cenie 30 zł za 1 m² o łącznej pow. 478 m² . Ww. transakcji dokonano 29.12.2009 r. Rep nr w Kancelarii Notarialnej w przy . Transakcja dotyczyła dwóch działek.

Wnioskodawczyni posiada inne działki, ale na dzień dzisiejszy nie czyni żadnych postanowień i starań w tym kierunku by je sprzedać, ale gdyby zaistniała sytuacja sprzedaży to Wnioskodawczyni by to uczyniła.

W dniu 25.01.2018 r. podpisano Akt Notarialny Rep A nr , w którym została zawarta Przedwstępna Umowa sprzedaży działek 228/3, 229, 233. Umowa, na mocy której Sprzedający sprzeda, a Kupujący kupi. Umowa sprzedaży zostanie zawarta po spełnieniu następujących warunków w dacie wskazanej przez Kupującego, w dacie ustalonej przez Kupującego z Sprzedającym z co najmniej trzydniowym wyprzedzeniem, ale nie później niż do dnia 25.09.2019 r. (data ostateczna):

• po przedstawieniu przez sprzedających 2 zaświadczeń właściwego Urzędu Skarbowego dotyczących podatku od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia po ,

• po zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tak, aby jednostki planistyczne oznaczone symbolem 3U, 4U i 5U stanowiły zwarty obszar nieprzedzielony projektowanymi drogami publicznymi i związanymi z nimi liniami zabudowy,

• po przeprowadzeniu przez Kupującego procesu analizy stanu prawnego przedmiotu umowy i uznaniu przez Kupującego procesu analizy stanu prawnego przedmiotu umowy i uznaniu przez Kupującego procesu, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonującą,

• po uzyskaniu przez Kupującego na jego koszt ustaleń, z których wynikałoby, iż warunki glebowo-środowiskowe przedmiotu umowy umożliwiają realizację zamierzonej przez Kupującego inwestycji,

• po uzyskaniu przez Kupującego warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód osób prawnych i fizycznych, w tym dostawców danych mediów oraz jednostek samorządu terytorialnego i organów administracji państwowej na zmianę przebiegu mediów znajdujących się na terenie przedmiotu umowy, które to media (gazociągi, linie energetyczne, wodociągi, rurociągi, linie telekomunikacyjne, rowy melioracyjne itp.) mogą znajdować się na terenie przedmiotu umowy oraz kolidować z planowaną przez Kupującego inwestycją i których zmiana przebiegu jest niezbędna do uzyskania przez Kupującego pozwolenia na budowę planowanej inwestycji,

• po przedłożeniu przez Sprzedających na wezwanie Kupującego, poświadczonych notarialnie kopii dokumentów potwierdzających tożsamość Sprzedających,

• po minimum dwukrotnym podpisaniu oraz przekazaniu przez Sprzedających Kupującemu, na wezwanie Kupującego, oświadczeń dotyczących zgodności działań Sprzedających z wymogami oraz procedurami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, pod warunkiem, że oświadczenia i zapewnienia Sprzedających zawarte w niniejszym akcie pozostają ważne i aktualne w dacie ostatecznej,

• po uzyskaniu przez Kupującego uchwały wspólników wyrażających zgodę na nabycie przedmiotu umowy.

Kupujący ma prawo żądać zawarcia umowy sprzedaży w dacie ostatecznej pomimo nieziszczenia się którychkolwiek z tych warunków zawarcia umowy sprzedaży. Strony postanawiają, że w przypadku niespełnienia się warunków, o których mowa w ust. 23 niniejszego paragrafu i niezłożenie przez Kupującego oświadczenia o zrzeczeniu się prawa żądania spełnienia któregokolwiek z warunków zawarcia umowy sprzedaży najpóźniej w dacie ostatecznej prawa i zobowiązania wynikają z niniejszej umowy i wygasają, żadna ze stron nie będzie mieć z tego tytułu żadnych roszczeń. Jeżeli do dnia zawarcia umowy sprzedaży Sprzedający przedłoży Kupującemu interpretację właściwego organu podatkowego, z której wynikać będzie, iż sprzedaż przedmiotu umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT, wówczas cena zostanie powiększona o należny podatek VAT według stawki obowiązującej w dniu zawarcia umowy sprzedaży.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zobowiązują się sprzedać na rzecz Spółki pod firmą Spółka z o.o. z siedzibą w swoje udziały, tj. niezabudowaną działkę gruntu o numerze 228/3 (dwieście dwadzieścia osiem łamane przez trzy) o powierzchni 2 ha 2505 m ² za cenę 90 zł za jeden m² powierzchni i działkę 229 o pow. 1 ha 417 m² za cenę 90 zł za jeden m² powierzchni oraz działkę 233 o pow. 2900 m² za cenę 90 zł za jeden m² powierzchni.

Sprzedający udzielają Panu ., legitymującemu się dowodem osobistym , PESEL ., pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do dokonywania następujących czynności:

• uzyskania warunków technicznych,

• uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej oraz uzyskania decyzji dotyczących gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie,

• uzyskania decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych,

• zawarcia w imieniu Sprzedających umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg,

• uzyskania decyzji pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzających projekt budowy i udzielającej pozwolenia na budowę na nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego,

• uzyskania wyłącznie w celu zawarcia umowy sprzedaży we właściwych dla Sprzedających oraz ze względu na miejsce położenia nieruchomości Urzędzie Gminy, Urzędach Skarbowych, Oddziale ZUS i Oddziale KRUS, ustawy Ordynacja podatkowa, potwierdzających, że Sprzedający nie zalegają z należnymi podatkami i innymi świadczeniami publicznoprawnymi,

Pełnomocnictwo to upoważnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz do odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów map i pism oraz korespondencji związanej z prowadzonymi postępowaniami administracyjnymi, a w szczególności z uzyskaniem pozwolenia na budowę i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wszystkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi, decyzjami i umowami przyłączeniowymi, określanymi w punktach a), e) będą obciążały Kupującego.

• przeglądanie akt, ksiąg wieczystych i składanie wniosków o sporządzenie kserokopii z akt oraz do odbioru kserokopii,

• uzyskiwania od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszystkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego nieruchomości, koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego nieruchomości,

• uzyskiwania zaświadczeń wydanych przez właściwe urzędy skarbowe potwierdzających, że Sprzedający mają uregulowane podatki od spadków i darowizn.

Sprzedający oświadczają, że na każde wezwanie Kupującego udzielą wszystkich stosownych pełnomocnictw niezbędnych do prowadzenia postępowań administracyjnych i innych związanych z uzyskiwaniem pozwoleń uzgodnionych w formie pisemnej, jak i w formie aktu notarialnego.

Sprzedający oświadczają, że znane jest im zamierzenie Kupującego polegające na realizacji inwestycji polegającej na wybudowaniu parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego i oświadczają, że zrzekają się prawa do składania jakichkolwiek odwołań, zażaleń, skarg i innych protestów w toku postępowań administracyjnych dotyczących realizacji tej inwestycji.

Działka rolna 228/3 o pow. 2 ha 2505 m² nabyta w drodze spadku nie była uprawiona i nie była uprawiana, nie była wykorzystywana w prowadzeniu przez Wnioskodawczynię działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.). Ww. działkę Wnioskodawczyni nie uprawiała, nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych. Działka 228/3 nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Za tę działkę Wnioskodawczyni płaciła zobowiązania pieniężne do Urzędu Gminy (podatek rolny od gruntu). Na dzień sprzedaży działka pozostanie niezabudowana, ani nieuzbrojona w media i nie zostanie wydana decyzja związana z uzbrojeniem. Ww. działka nie zostanie przez Wnioskodawczynię uzbrojona w media: wodę, prąd, gaz i inne. Dla obszaru, na którym jest położona działka 228/3, uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, przeznaczający te tereny pod zabudowę usługową i magazynowo-składową, co jest zgodne z planowaną przez Nabywcę inwestycją. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie posiada informacji, czy dla działki 228/3 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, bądź też decyzja o zlokalizowaniu inwestycji celu publicznego, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 z późn. zm.). Wnioskodawczyni nie posiada też informacji, czy do dnia sprzedaży taka decyzja zostanie wydana. Działka 228/3 przed sprzedażą nie zostanie podzielona i nie zostaną z niej wydzielone drogi wewnętrzne. Przed sprzedażą działki Wnioskodawczyni nie czyniła jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki takich jak np. uzbrojenie, ogrodzenie, wykonywanie dojazdu. Przed sprzedażą działki 228/3 Wnioskodawczyni nie podejmowała działań w celu jej sprzedaży np. ogłoszenie w Internecie, środkach masowego przekazu (media, prasa) czy na tablicach ogłoszeń.

Za działkę rolną 229, która była objęta spadkiem 11.02.2009 r. pod nr 193 do chwili przeniesienia własności, tj. do 12.05.2017 r. przez Rolniczą Spółdzielnią . z siedzibą w . wypis aktu notarialnego umowy przeniesienia własności sporządzonej Rep A nr przez notariusza w . Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali za lata 2009-2016 łącznie rentę gruntową w wysokości 810 zł 44 gr. Od dnia przeniesienia własności, tj. 12.05.2017 r. działka 229 nie była uprawiona i nie była uprawiana, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.). Ww. działkę Wnioskodawczyni nie uprawiała, nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych. Działka 229 nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Do Urzędu Gminy Wnioskodawczyni płaciła podatek rolny od gruntów. Na dzień sprzedaży działka pozostanie niezabudowana, ani nieuzbrojona w media i nie zostanie wydana decyzja związana z uzbrojeniem ww. działki w media. Dla obszaru, na którym jest położona działka 229, uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, przeznaczający te tereny pod zabudowę usługową i magazynowo-składową, co jest zgodne z planowaną przez Nabywcę inwestycją. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie posiada informacji, czy dla działki 229 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, bądź też decyzja o zlokalizowaniu zabudowy inwestycji celu publicznego, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.). Wnioskodawczyni nie posiada też informacji, czy do dnia sprzedaży taka decyzja zostanie wydana. Działka 229 przed sprzedażą nie zostanie podzielona i nie zostaną z niej wydzielone drogi wewnętrzne. Przed sprzedażą działki Wnioskodawczyni nie czyniła jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki takich jak np. uzbrojenie, ogrodzenie, wykonywanie dojazdu. Przed sprzedażą działki 229 Wnioskodawczyni nie podejmowała działań w celu jej sprzedaży np. ogłoszenie w Internecie, środkach masowego przekazu (media, prasa) czy na tablicach ogłoszeń.

Za działkę rolną 233, która była objęta spadkiem 11.02.2009 r. pod nr 293 do chwili przeniesienia własności, tj. do 12.05.2017 r. przez Rolniczą Spółdzielnią . . z siedzibą w . Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali rentę gruntową w wysokości 523 zł 28 gr., tj. od 2009 r. do roku 2016 za 8 lat. Od dnia przeniesienia własności, tj. 12.05.2017 r. działka nie była uprawiona i nie była uprawiana, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.). Ww. działkę Wnioskodawczyni nie uprawiała, nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych. Działka 233 nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Do Urzędu Gminy Wnioskodawczyni płaciła podatek rolny od gruntów. Na dzień sprzedaży działka pozostanie niezabudowana, ani nieuzbrojona w media i nie zostanie wydana decyzja związana z uzbrojeniem ww. działki w media: woda, gaz, światło. Dla obszaru, na którym jest położona działka 233, uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego, przeznaczający te tereny pod zabudowę usługową i magazynowo-składową, co jest zgodne z planowaną przez Nabywcę inwestycją. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie posiada informacji, czy dla działki 233 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, bądź też decyzja o zlokalizowaniu zabudowy inwestycji celu publicznego, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 z późn. zm.). Wnioskodawczyni nie posiada też informacji, czy na dzień sprzedaży taka decyzja zostanie wydana. Działka 233 przed sprzedażą nie zostanie podzielona i nie zostaną z niej wydzielone drogi wewnętrzne. Przed sprzedażą działki Wnioskodawczyni nie czyniła jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki takich jak np. uzbrojenie, ogrodzenie, wykonywanie dojazdu. Przed sprzedażą działki 233 Wnioskodawczyni nie podejmowała działań w celu jej sprzedaży np. ogłoszenie w Internecie, środkach masowego przekazu (media, prasa) czy na tablicach ogłoszeń.

Nadto Wnioskodawczyni wraz z mężem wskazała, iż spadek po ., synu ., zmarłym w dniu 19 maja 2001 r., na podstawie testamentu nabyli: jego syn i synowa z domu po &½ (jednej drugiej) części każde z nich, zaś spadek po z domu ., córce , zmarłej w dniu 14 marca 2004 roku, na podstawie testamentu nabyli: jej syn i synowa z domu po &½ (jednej drugiej) części każde z nich (prawomocne postanowienie wydane przez Sąd Rejonowy w I Wydział Cywilny, sygn.. akt ., w dniu 11 lutego 2009 roku.

W dniach 19 maja 2001 r. i 14 marca 2004 roku Wnioskodawczyni była mężatką i nadal w tym stanie cywilnym pozostaje, jednakże umów majątkowych małżeńskich rozszerzających wspólność ustawową nie zawierała i udział w przedmiotowej Nieruchomości, tj. działka 228/3, działka 229 i działka 233 stanowi jej majątek osobisty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż działek o nr 228/3, 229, 233 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i usług na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu przepisów wybranej wyżej.

Zatem kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, a czynność ta wykonana jest okazyjnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmowała/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że aktem notarialnym z dnia 25.01.2018 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży działek nr 228/3, 229 i 233. W ramach umowy przedwstępnej udzielono pełnomocnictwa przedstawicielowi Spółki, z prawem udzielania dalszych pełnomocnictw. Pełnomocnictwo to uprawnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz do odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów, map i pism oraz korespondencji związanej z prowadzonymi postępowaniami administracyjnymi, a w szczególności:

• uzyskania warunków technicznych,

• uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej oraz uzyskania decyzji dotyczących gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie,

• uzyskania decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych,

• zawarcia w imieniu Sprzedających umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg,

• uzyskania decyzji pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzających projekt budowy i udzielającej pozwolenia na budowę na nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego ().

Przez czas obowiązywania umowy przedwstępnej, tj. od dnia 25.01.2018 r., Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie swoim udziałem w działkach nr 228/3, 229, 233. Nabywca działek nr 228/3, 229, 233 będzie dokonywał czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię ww. działek. Pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez przyszłego właściciela, to aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawczyni udzieliła Kupującemu stosownego pełnomocnictwa.

Zatem fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanej. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotowe działki będące nadal własnością Wnioskodawczyni. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziałów w działkach nr 228/3, 229, 233, nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wnioskodawczyni w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. udziałów działek, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy, stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej grunt będący współwłasnością Wnioskodawczyni będzie podlegał wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną wykonane w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega nieruchomość o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawczynię działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. udziałów w działkach będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można bowiem uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż udziałów w działkach, będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Zatem, pomimo iż celem wykonania szeregu czynności była realizacja warunków zawarcia umowy przyrzeczonej, to jednak przed sprzedażą wystąpi szereg ww. czynności, które spowodują zwiększenie atrakcyjności działek i ostatecznie ich sprzedaż.

Reasumując, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży udziałów w działkach nr 228/3, 229, 233, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla współwłaściciela działek nr 228/3, 229 i 233, o których mowa we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej