Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r. i 28 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez wykonawcę, któremu będzie zlecona rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez wykonawcę, któremu będzie zlecona rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w (). Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 25 czerwca 2019 r. i 28 czerwca 2019 r. o podpis osoby upoważnionej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (zwana dalej: Wnioskodawcą, Zainteresowanym, Gminą) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w maju 2019 r. złoży wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o przyznanie pomocy na realizację operacji (zadania) pn. Rozbudowa drogi gminnej w (..) z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii (typ operacji Budowa lub modernizacja dróg lokalnych). Do wniosku o przyznanie pomocy załączono oświadczenie, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), Gmina realizując operację pn. Rozbudowa drogi gminnej w (.) nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu VAT.

Celem planowanej operacji jest poprawa warunków komunikacyjnych i bezpieczeństwa użytkowników ruchu poprzez polepszenie nawierzchni drogi na odcinku 0,187 km oraz skrócenie czasu dojazdu do drogi wyższej kategorii.

Miejscem realizacji zadania są działki ewidencyjne nr: 1053/13, 1055/4, 1049/8, 1023/1, 1024, 997/2, 968, 949, 950, 1022/1, 1021/1, 1020/1 (). Część z ww. działek, po uzyskaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, ulegnie podziałowi.

Zadanie pn. Rozbudowa drogi gminnej w (.) polega na zmianie nawierzchni drogi z gruntowej na nawierzchnię bitumiczną na odcinku o długości 0,187 km. Przebudowywana droga jest drogą gminną nr (). W ramach przebudowy wykonane zostaną: prace przygotowawcze, roboty ziemne, odwodnienie korpusu drogowego, podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem i z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie, ściek uliczny, ułożona zostanie nawierzchnia chodnika, ścieżki pieszo-rowerowej, miejsc postoju samochodów osobowych i wjazdów z kostki brukowej betonowej o łącznej powierzchni 1378,60 m², powstanie rondo z kostki kamiennej o powierzchni 45,26 m² oraz wykonana zostanie nawierzchnia drogi betonu asfaltowego na obszarze 1465,96 m².

Przebudowywana droga jest drogą publiczną, zaliczoną do kategorii dróg gminnych. Publiczny charakter drogi oznacza, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, z późn. zm.), że z drogi może korzystać każdy i to nieodpłatnie. Wyjątki od zasady nieodpłatności (np. opłaty za przejazd autostradą, przejazd przez tunel) muszą wynikać z przepisów szczególnych. Wyjątki te nie dotyczą jednak drogi gminnej w ().

Gmina nie przeprowadziła jeszcze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na ww. zadanie. Zakończenie rozbudowy planowane jest na czerwiec 2021 r. Gmina, po zakończeniu prac, otrzyma od wyłonionego w drodze przetargu wykonawcy fakturę VAT obejmującą naliczony podatek VAT w stawce 23%.

Nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Gmina Miejska Górki realizując projekt będzie realizowała zadanie własne nałożone na Jednostkę Samorządu Terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (art. 7 ust. 1), których efekt będzie udostępniany przez Gminę nieodpłatnie, a tym samym Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów ani usług związanych realizowaną inwestycją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego w fakturze VAT wystawionej przez wykonawcę, któremu będzie zlecona rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w ()?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego w fakturze VAT wystawionej przez wykonawcę, któremu zlecona będzie rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w (.). Związane jest to z działaniem Gminy przy rozbudowie drogi jako organ władzy publicznej na mocy art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na postawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy prawa, Gmina stoi na stanowisku, że rozbudowa drogi gminnej odbywa się w ramach władztwa publicznego i gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej. W takim ujęcie gmina nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. W związku z powyższym nie będzie gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Gmina w maju 2019 r. złoży wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o przyznanie pomocy na realizację operacji (zadania) pn. Rozbudowa drogi gminnej w (.) z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii (typ operacji Budowa lub modernizacja dróg lokalnych). Do wniosku o przyznanie pomocy załączono oświadczenie, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Gmina realizując operację pn. Rozbudowa drogi gminnej w (.) nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu VAT.

Celem planowanej operacji jest poprawa warunków komunikacyjnych i bezpieczeństwa użytkowników ruchu poprzez polepszenie nawierzchni drogi na odcinku 0,187 km oraz skrócenie czasu dojazdu do drogi wyższej kategorii.

Miejscem realizacji zadanie są działki ewidencyjne nr: 1053/13, 1055/4, 1049/8, 1023/1, 1024, 997/2, 968, 949, 950, 1022/1, 1021/1, 1020/1 położone w obrębie geodezyjnym (). Część z ww. działek, po uzyskaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, ulegnie podziałowi.

Zadanie pn. Rozbudowa drogi gminnej w () polega na zmianie nawierzchni drogi z gruntowej na nawierzchnię bitumiczną na odcinku o długości 0,187 km. Przebudowywana droga jest drogą gminną nr 819069 P. W ramach przebudowy wykonane zostaną: prace przygotowawcze, roboty ziemne, odwodnienie korpusu drogowego, podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem i z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie, ściek uliczny, ułożona zostanie nawierzchnia chodnika, ścieżki pieszo-rowerowej, miejsc postoju samochodów osobowych i wjazdów z kostki brukowej betonowej o łącznej powierzchni 1378,60 m², powstanie rondo z kostki kamiennej o powierzchni 45,26 m² oraz wykonana zostanie nawierzchnia drogi betonu asfaltowego na obszarze 1465,96 m².

Przebudowywana droga jest drogą publiczną, zaliczoną do kategorii dróg gminnych. Publiczny charakter drogi oznacza, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, że z drogi może korzystać każdy i to nieodpłatnie. Wyjątki od zasady nieodpłatności (np. opłaty za przejazd autostradą, przejazd przez tunel) muszą wynikać z przepisów szczególnych. Wyjątki te nie dotyczą jednak drogi gminnej w (.).

Gmina nie przeprowadziła jeszcze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na ww. zadanie. Zakończenie rozbudowy planowane jest na czerwiec 2021 r. Gmina, po zakończeniu prac, otrzyma od wyłonionego w drodze przetargu wykonawcy fakturę VAT obejmującą naliczony podatek VAT w stawce 23%.

Nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Gmina realizując projekt będzie realizowała zadanie własne nałożone na Jednostkę Samorządu Terytorialnego przepisami ustawy o samorządzie gminnym (art. 7 ust. 1), których efekt będzie udostępniany przez Gminę nieodpłatnie, a tym samym Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów ani usług związanych realizowaną inwestycją.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego w fakturze VAT wystawionej przez wykonawcę, któremu będzie zlecona rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w ().

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że przebudowa dróg odbywa się w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej i korzysta ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadanie własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Tym samym, Gmina nabywając towary i usługi nie będzie dokonywała ich zakupu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co oznacza, że w tym przypadku nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym pomimo, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca, realizując przedmiotową operację, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji zadania będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. Ponadto Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. Rozporządzenia.

Podsumowując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze VAT wystawionej przez wykonawcę, któremu będzie zlecona rozbudowa drogi gminnej, objętej operacją pn. Rozbudowa drogi gminnej w ().

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej