Temat interpretacji

w zakresie opodatkowane podatkiem VAT wydawania dzikiej karty

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowane podatkiem VAT wydawania dzikiej karty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowane podatkiem VAT wydawania dzikiej karty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Towarzystwo jest Stowarzyszeniem rejestrowym z siedzibą w . wpisanym do rejestru stowarzyszeń KRS: . Stowarzyszenie zrzesza tancerzy, sędziów, trenerów, działaczy i sympatyków tańca towarzyskiego. W obecnym roku podatkowym Stowarzyszenie planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej i przygotowuje w związku z tym odpowiednie dokumenty do uzyskania stosownego wpisu. Wobec tej zmiany powstało pytanie o naliczanie podatku VAT od wydawania zawodnikom tak zwanych dzikich kart na udział w turnieju organizowanym przez Stowarzyszenie, za którą to kartę zawodnik musi zapłacić. Co do zasady zawodnicy, żeby zatańczyć na turnieju rangi muszą przejść kwalifikacje, opisane wewnętrznym regulaminem. T dopuszcza jednak wydanie członkom Stowarzyszenia tzw. dzikiej karty uprawniającej do startu w zawodach bez przejścia kwalifikacji. Opłata ustalona jest w cenniku, a zysk z niej przeznaczany jest na cele statutowe.

Czy celem statutowym Wnioskodawcy jest/będzie działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu?

Odpowiedź: Tak, celem statutowym jest działanie na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Statut wskazuje m.in. upowszechnianie ruchu tanecznego poprzez prowadzenie działalności kulturalno-oświatowej, organizowanie współzawodnictwa sportowego w dyscyplinach tanecznych, wspólna praca jego członków nad rozwojem ruchu tanecznego, zgodnie ze statutem i uchwałami programowymi Walnych Zjazdów T, oraz uchwałami Zarządu Głównego, upowszechnianie i stwarzanie warunków dla rozwoju artystycznego i sportowego ruchu tanecznego, w celu stałego podnoszenia jego poziomu, dążenie do zrzeszenia i integrowania wszystkich osób związanych z tańcem a także sympatyków tego ruchu, oddziaływanie w zakresie wychowania estetycznego, podnoszenia poziomu kultury i obyczajowości życia codziennego i form towarzyskich oraz rozwijanie aktywności społecznej, zamiłowań, wrażliwości kulturalnej i artystycznej, reprezentowanie sportowego tańca towarzyskiego i innych form tanecznych wobec organów i instytucji centralnych oraz na forum międzynarodowym, organizowanie, propagowanie i popularyzację tańca jako formy ruchu, rehabilitacji, motywacji, wypoczynku i rekreacji wśród osób niepełnosprawnych;

Czy Wnioskodawca jest/będzie klubem sportowym, związkiem sportowym, związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu?

Odpowiedź: Na ten moment Wnioskodawca nie jest związkiem sportowym, planuje nim być w przyszłości.

Czy czynności świadczone przez Wnioskodawcę, za które pobierze opłatę w związku z wydaniem dzikiej karty będą konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim?

Odpowiedź: Tak, brak dzikiej karty będzie powodował niemożność uczestnictwa w zawodach przez zawodników-członków Wnioskodawcy, którzy wystąpili o dziką kartę.

Czy Wnioskodawca jest nastawiony na osiąganie zysku?

Odpowiedź: Obecnie, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jako stowarzyszenie, nie jest nastawione na zysk. W momencie rozpoczęcia prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie nastawiony na zysk, jednak zysk będzie przekazywany na cele statutowe

Czy czynności świadczone przez Wnioskodawcę, za które pobierze opłatę w związku z wydaniem dzikiej karty będą świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym?

Odpowiedź: Tak.

Czy Wnioskodawca jest podmiotem, który nie osiąga/nie będzie osiągał w sposób systematyczny zysków z prowadzonej działalności, a w przypadku osiągnięcia zysku, przeznacza ten zysk w całości na kontynuację lub doskonalenie usług?

Odpowiedź: Tak, zysk będzie w całości przeznaczany na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Czy pobierane opłaty za wydanie dzikiej karty od uczestników nie będą stanowić opłat za wstęp na imprezy sportowe?

Odpowiedź: Nie, opłaty za wstęp są uiszczane na ręce organizatorów imprez, opłaty pobierane za wydanie dzikiej karty nie są opłatami za wstęp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym rozpoczęciem prowadzenia działalności przez T wydawanie dzikiej karty za którą członek stowarzyszenia - tancerz będzie musiał zapłacić, jest opodatkowane podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnienie takiej opłaty z VATu powinno się odbywać na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ze względu na fakt, że usługi świadczone przez Stowarzyszenie mają ścisły związek z uprawianiem sportu, są świadczone na rzecz osób uprawiających sport, nie są nastawione na osiąganie zysku, a jak wynika z uchwały T nadal, pomimo planowanego rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej zyski z niej będą przeznaczane na działalność statutową. Wobec tego spełnione są wymogi określone w art. 43 ust. 1 pkt 32 i ust. 18 UoVAT. Jak wskazuje doktryna art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347, s. 1 ze zm., dalej zwana: Dyrektywą), wskazuje, iż państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Odzwierciedleniem ww. przepisu Dyrektywy stanowi art. 43 ust. 1 pkt 32 UoVAT, który wprowadza zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków, są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym - z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W tym miejscu wskazać należy, że wydania dzikiej karty w żaden sposób nie można utożsamiać z wyżej wskazanym wstępem na imprezę sportową, gdyż zgodnie z wykładnią językową wstępem na imprezę sportową jest bilet wstępu, natomiast dzika karta jest uprawnieniem tancerza do udziału w zawodach, a nie biletem wstępu. Bilet taki jest opłacany przez tancerza osobno w momencie, w którym faktycznie pojawi się na zawodach i nabędzie bilet na miejscu w kasie.

Dzika karta nie stanowi więc biletu, a jest nadaniem uprawnienia do udziału w zawodach. W tym miejscu należy wskazać również na treść art. 43 ust. 18 UoVAT, który wskazuje, iż ww. zwolnienie z opodatkowania stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach (tj. czynności ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym), nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Wobec powyższego uznać należy, że nawet pomimo rozpoczęcia w przyszłości przez T prowadzenia działalności gospodarczej, w przypadku gdy zysk z przyszłego stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku będzie przeznaczany na cele statutowe i kontynuację i udoskonalanie prowadzonych usług, czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu VAT, gdyż będą korzystały ze zwolnienia za zasadnie wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 32 oraz art. 43 ust. 18 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Stosownie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

-z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Przy czym w myśl art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, który implementuje do krajowego prawnego przepis art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechnia sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Powyższe stanowisko zostało przedstawione w wyrokach NSA z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16, z dnia 18 maja 2017 r. sygn.. akt I FSK 1807/15, z dnia 13 marca sygn. akt I FSK 585/13.

Zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji ścisłego związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, iż Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, iż W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu. Z wyroku tego wynika również, iż art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu .

Z okoliczności sprawy wynika, że Towarzystwo zrzesza tancerzy, sędziów, trenerów, działaczy i sympatyków tańca towarzyskiego. Wnioskodawca nie jest związkiem sportowym, planuje nim być w przyszłości. Celem statutowym jest działanie na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. W obecnym roku podatkowym stowarzyszenie planuje rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej. W momencie rozpoczęcia działalności Wnioskodawca będzie nastawiony na zysk. Co do zasady zawodnicy, aby zatańczyć w turnieju muszą przejść kwalifikacje. T dopuszcza wydanie członkom Stowarzyszenia tzw. dzikiej karty uprawniającej do startu w zawodach bez przejścia kwalifikacji. Opłata ustalana jest w cenniku. Brak dzikiej karty będzie powodował niemożność uczestnictwa w zawodach przez zawodników-członków Stowarzyszenia, którzy wystąpili o dziką kartę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT wydania dzikiej karty, za którą członek stowarzyszenia tancerz będzie musiał zapłacić.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że pobranie opłaty za wydawanie dzikiej karty, za którą członek stowarzyszenia - tancerz będzie musiał zapłacić nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 18 tej ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca nie jest on klubem sportowym, związkiem sportowym, związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. Wnioskodawca będzie nastawiony na zysk. Jednym z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. b) ustawy jest aby podmiot świadczący usługi ściśle związane ze sportem nie był nastawiony na zysk. Jak wskazał NSA w wyżej cytowanym wyroku zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechnia sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. Zatem z ww. zwolnienia mogą korzystać wyłącznie podmioty nienastawione na osiąganie zysku. W przedmiotowej sprawie bez znaczenia jest fakt, że zysk będzie w całości przeznaczany na cele statutowe, gdyż warunkiem jest nienastawienie na osiągnięcie zysku.

Zatem, w przedstawionym we wniosku opisie sprawy, gdzie Wnioskodawca jednoznacznie podał, że jest nastawiony na zysk, pobranie opłaty za wydawanie dzikiej karty uprawniającej do udziału w zawodach, za którą członek Stowarzyszenia - tancerz będzie musiał zapłacić będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że Organ związany jest przedstawionym we wniosku opisem sprawy, zatem niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej