Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy budynku oraz działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w stosunku do transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr 9/5 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji jest prawidłowe;
• prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w stosunku do transakcji sprzedaży działki nr 9/7 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr 9/5 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji oraz prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do transakcji sprzedaży niezabudowanej działki nr 9/7 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.) o adres elektroniczny do doręczeń i brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powstał w dniu 5 stycznia 2004 r. na skutek prywatyzacji bezpośredniej Przedsiębiorstwa. Aportem do spółki wnioskodawcy Skarb Państwa wniósł prawo użytkowania wieczystego do dnia 5 grudnia 2089 r. nieruchomości dla której w Sądzie Rejonowym () Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta oraz prawo własności znajdujących się na ww. nieruchomości budynków. Spółka przejęła wszelkie prawa i obowiązki wniesionego aportem przedsiębiorstwa. W stosunku do nabytych budynków i budowli wniesionych aportem nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dnia 14 maja 2004 r. zawarto umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości dla której w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta oraz prawa własności znajdujących się na ww. nieruchomości budynków.

Skarb Państwa jest właścicielem a wnioskodawca C w jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 9/50 powierzchni 0,1893 ha i działki 9/4 o powierzchni 2.9114 ha, dla której w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta. Działka 9/5 zabudowana jest budynkiem administracyjno-biurowym z portiernią o powierzchni użytkowej 877,00 m² stanowiącym własność wnioskodawcy. Budynek administracyjno-biurowy z portiernią budowany był w latach 80 tych na własne potrzeby i po oddaniu do użytku wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych.

Ponadto nieostateczną decyzją Prezydenta Miasta zatwierdzono podział nieruchomości położonej w oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 9/4 o powierzchni 2,9114 ha, dla której w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta na następujące działki 9/6 o powierzchni 2,8725 ha i 9/7 o powierzchni 0,0389 ha na uzupełnienie działki sąsiedniej oznaczonej nr 9/5 (obr. ewid. 080).

Wnioskodawca dokonał w dniu 31 grudnia 2018 r. sprzedaży nieruchomości położonej w oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 9/5 o powierzchni 0,1893 ha i działki 9/7 o powierzchni 0,0389 ha (po uprawomocnieniu się decyzji Prezydenta Miasta o zatwierdzeniu podziału nieruchomości), dla której w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta wraz ze znajdującym się na działce nr 9/5 budynkiem administracyjno-biurowym (dalej Nieruchomości).

Powyższe Nieruchomości były użytkowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Nieruchomości nie podlegały znaczącym modernizacjom, a wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie przekraczały 30% wartości początkowej.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;
2. działka nr 9/5, w tym budynek administracyjno-biurowy z portiernią, który jest posadowiony na działce nie jest/była przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT:
3. na moment sprzedaży działka nr 9/7 stanowiła nieruchomość niezabudowaną
4. działka nr 9/7 to nieruchomość niezbudowana, która:
   1. nie była wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT;
   2. i c) wg wiedzy wnioskodawcy nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego i nie była w stosunku do niej wydana decyzja o warunkach zabudowy;
5. działka nr 9/7 to nieruchomość niezbudowana.

Przedkładam akt notarialny potwierdzający sprzedaż nieruchomości, która miała miejsce dnia 31 grudnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie Nieruchomości położonej w oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 9/5 o powierzchni 0,1893 ha i działki 9/7 o powierzchni 0,0389 ha (po uprawomocnieniu się decyzji Prezydenta Miasta o zatwierdzeniu podziału nieruchomości), dla której w Sądzie Rejonowym Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta wraz ze znajdującym się na działce nr 9/5 budynkiem administracyjno-biurowym stanowiącym własność Wnioskodawcy będzie korzystać ze zwolnienia od VAT, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a w konsekwencji, Spółka będzie miała prawo zrezygnować ze zwolnienia od VAT i wybrać opodatkowanie VAT zbycia Nieruchomości zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości wraz z budynkiem stanowiącym własność Zainteresowanego jest objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a Wnioskodawca po spełnieniu warunków wskazanych w art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy, będzie miał możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w stosunku do transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr 9/5 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji jest prawidłowe;
• prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w stosunku do transakcji sprzedaży działki nr 9/7 oraz możliwości rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opcji opodatkowania tej transakcji jest nieprawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Przez dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego, o czym stanowi ust. 1 pkt 7 cyt. artykułu.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 213, art. 1221 art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany dokonał sprzedaży nieruchomości w dniu 31 grudnia 2018 r. Składa się ona z działki nr 9/5 (prawo użytkowania wieczystego) zabudowanej budynkiem administracyjno-biurowym z portiernią oraz działki nr 9/7 (prawo użytkowania wieczystego).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest zastosowanie zwolnienia od podatku sprzedaży Nieruchomości dla której prowadzona jest księga wieczysta na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zgodnie z § 36 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122, z późn. zm.) część nieruchomości może być odłączona tylko wtedy, gdy zostaną przedstawione dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości zarówno co do części odłączonej, jak i co do części pozostałej. Nie narusza to ograniczeń podziału nieruchomości określonych w przepisach szczególnych. W razie odłączenia części nieruchomości zakłada się dla tej części osobną księgę wieczystą, chyba że ma ona być połączona z inną nieruchomością, dla której księga jest już prowadzona.

Objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Mając na uwadze ekonomiczny aspekt transakcji i oceniając pojęcie gruntu w kontekście przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy stwierdzić, że towarem stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu.

Zatem w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Wobec powyższego określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

Następnie rozważyć należy czy dostawa wskazanego we wniosku budynku administracyjno -biurowego z portiernią posadowionego na działce nr 9/5 podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy wyjaśnić że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżenie stawki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 9 ustawy).

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Decydujące dla rozstrzygnięcia czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej we wniosku dostawy budynku administracyjno-biurowego z portiernią zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem tego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Zgodnie, zarówno z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, Dyrektywa VAT) oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Tak więc, w ocenie NSA, mając na uwadze wykładnię językową, jak i celowościową systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Trybunał rozpatrując sprawę C-308/16 odniósł się również do kwestii ulepszeń, o czym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b ustaw, wskazując, że art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT stanowi, o tym, że Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. A zatem dyrektywa zawiera określenie przebudowa, podczas gdy polska ustawa o VAT posługuje się określeniem ulepszenia. Trybunał wskazał, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia przebudowa, jak również różne wersje językowe potwierdzają, że termin ten nie jest jednoznaczny, jednakże termin ten należy interpretować jako istotną zmianę obiektu przeprowadzoną w celu zmiany jego wykorzystywania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł, że Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie ulepszenia jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Wówczas, zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy, pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce w momencie oddania obiektu do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, z uwzględnieniem wskazanego wyżej orzecznictwa, należy stwierdzić, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku administracyjno-biurowego z portiernią i od momentu jego pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Jak wskazano bowiem w treści wniosku budynek administracyjno-biurowego z portiernią był użytkowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazał, że wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przekroczyły 30% jego wartości początkowej.

Tym samym sprzedaż budynku administracyjno-biurowego z portiernią będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a z uwagi na treść art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem od podatku objęte będzie również zbycie gruntu działki nr 9/5, na którym przedmiotowy budynek jest posadowiony.

Wobec powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla sprzedaży budynku administracyjno-biurowego z portiernią posadowionego na działce nr 9/5 jest prawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwość odnośnie zastosowania ww. zwolnienia od podatku dla dostawy niezabudowanej działki nr 9/7.

Jak wynika z wskazanych powyżej przepisów art. 43 ust. 10 i 10a ustawy znajdują one zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części. Jak ustalono powyżej działka gruntu nr 9/7 jest niezabudowana zatem przepisy te nie znajdują zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 10a ustawy, dla dostawy działki nr 9/7 uznać należy za nieprawidłowe.

Do rozważenia pozostaje kwestia rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT i opodatkowanie zbycia działek nr 9/5 i nr 9/7 w oparciu o art. 43 ust. 10 ustawy (co wynika z zadanego pytania).

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizowane powyżej przepisy wskazują, że podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części pod pewnymi warunkami. Odnoszą się zatem wyłącznie do towarów w nim wskazanych (budynków, budowli lub ich części).

Z uwagi na to, że sprzedaż działki nr 9/5 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie.

Z kolei jak wyżej rozstrzygnięto działka nr 9/7 jest niezabudowana i dostawa nie korzysta ze zwolnienia uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym również i opcja rezygnacji z tego zwolnienia wynikająca z art. 43 ust. 10 ustawy, nie ma zastosowania.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Równocześnie zwrócić należy uwagę na interpretacje ogólną Nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639 Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wyjaśnienie jednakże kwestii opodatkowania na podstawie innych przepisów dostawy działki nr 9/7, która nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego i nie była w stosunku do niej wydana decyzja o warunkach zabudowy nie mieści się zakresie niniejszej interpretacji indywidualnej.

Reasumując zbycie budynku administracyjno-biurowego z portiernią wraz z działką nr 9/5, na której się on znajduje korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem Spółka miała prawo zrezygnować ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz wybrać opodatkowanie. Natomiast zbycie niezabudowanej działki nr 9/7 nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, więc Spółka nie miała prawa zrezygnować ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz wybrać opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej