opodatkowania usług świadczonych przez biegłego sądowego - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 10.06.2019, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.201.2019.1.IZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

opodatkowania usług świadczonych przez biegłego sądowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez biegłego sądowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez biegłego sądowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w postaci Biura Rzeczoznawczego, Biuro Ekspertyz Motoryzacyjnych. Posiada certyfikat Rzeczoznawcy Samochodowego (tytuł z Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym).

Zakresem działalności Biura jest wykonywanie:

Wycen pojazdów dla celów leasingowych, kredytowych, ubezpieczeniowych i in.;
Ekspertyz dotyczących oceny stanu technicznego pojazdów;
Ekspertyz dotyczących przyczyn uszkodzeń i awarii pojazdów oraz ich zespołów;
Ekspertyz cech identyfikacyjnych pojazdów;
Ekspertyz dotyczących ustaleń rodzaju i kategorii pojazdów;
Ocen Technicznych ustalających zakres uszkodzeń szkodowych dla celów ubezpieczeniowych;
Kalkulacji napraw uszkodzeń pojazdów dla celów likwidacji szkód ubezpieczeniowych;
Innych Opinii Technicznych z zakresu motoryzacji.

Z tej działalności Wnioskodawca jest płatnikiem podatku PIT-5 oraz podatku od towarów i usług VAT, bowiem rzeczoznawstwo weszło pod VAT z Ustawy, w końcu lat dziewięćdziesiątych ub. wieku, niezależnie od wielkości przychodu.

Jako osoba prywatna Wnioskodawca jest powołany przez Prezesa Sądu Okręgowego jako Biegły Sądowy. Na zlecenie Sądów, Prokuratur i Policji wykonuje osobiście Opinie Biegłego w zakresie:

Ekspertyz dotyczących rekonstrukcji wypadków drogowych, także przy użyciu komputerowego programu symulacyjnego PC-Crash;
Ekspertyz dotyczących oceny przyczynienia się uczestników wypadków do ich zaistnienia i oceny ich zachowania w świetle przepisów Prawa o Ruchu Drogowym;
Ekspertyzy dotyczących zachowania się pojazdów w zderzeniach i uzasadnienia powstania ich uszkodzeń.
Ekspertyzy dotyczące możliwości powstania uszkodzeń w okolicznościach deklarowanych przez uczestników zdarzeń drogowych;
Ekspertyzy dotyczące możliwości różnego rodzaju oszustw ubezpieczeniowych;
Opiniowanie zasadności i kosztów wynajmu pojazdów zastępczych, oraz niezbędności dodatkowych czynności, np. holowania pojazdów uszkodzonych;
Opiniowanie zasadności używanych w naprawie pojazdów - rodzajów części zamiennych, tzw. zamienników.

Tę działalność Wnioskodawca wykonuje osobiście jako osoba prywatna, każdorazowo na indywidualne zlecenia Sądów, Prokuratur i Policji. Te imienne zlecenia są wystawione na nazwisko Wnioskodawcy - nie są jednak ani Umowami Zlecenia, ani Umowami o Dzieło, a zleceniami wykonania pracy osobiście przez osobę prywatną, określonymi w zapisie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Z racji tych zleceń Wnioskodawca wystawiał każdorazowo Sądom, Prokuraturom i Policji faktury VAT, bowiem do tej pory - zgodnie z dyrektywą uzyskaną kilkanaście lat temu w Urzędzie Skarbowym - dochód pracy Biegłego Wnioskodawca musiał doliczyć do dochodu Biura. Jednak co roku Sądy, Prokuratury i Policja przesyłają deklarację PIT-11 sygnowane numerem PESEL Wnioskodawcy, a nie numerem NIP, co świadczy właśnie o tym, że prace te są traktowane jako wykonywane osobiście przez osobę prywatną. Opinie sygnowane pieczątką Biegłego Sądowego Wnioskodawca jest zobowiązany wykonywać wyłącznie na zlecenia organów procesowych, a więc tylko dla Sądów, Prokuratur i Policji, przy jednoczesnym wyraźnym zabronieniu wykonywania takich Opinii na zlecenia osób prywatnych lub instytucji pozaprocesowych.

W związku z powyższym opisem, Wnioskodawca ma wątpliwość czy Biegły Sądowy prowadzący również inną działalność w postaci Biura Rzeczoznawczego będąc z tego tytułu płatnikiem podatku VAT - jest zobowiązany wystawiać faktury VAT i płacić podatek VAT od zleceń wydawanych imiennie Biegłemu jako osobie prywatnej, przez Sąd, Prokuraturę, czy Policję.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako Biegły Sądowy nie ma obowiązku i nie powinien płacić podatku VAT, bowiem prace te są traktowane jako wykonywane osobiście przez osobę prywatną. Praca Biegłego Sądowego nie ma tu żadnego powiązania z działalnością gospodarczą Biura, bowiem rodzaj i tematyka prac z tej działalności nie pokrywa się z tematyką prac Biegłego Sądowego. Rozgraniczenie tych działalności jest bardzo wyraźne, bowiem - co Wnioskodawca przywołuje ponownie - Opinie sygnowane pieczątką Biegłego Sądowego jest zobowiązany wykonywać wyłącznie na zlecenie organów procesowych, a więc tylko dla Sądów, Prokuratur i Policji, przy jednoczesnym wyraźnym zabronieniu wykonywania takich Opinii na zlecenia osób prywatnych lub instytucji pozaprocesowych. Przerwanie przez Wnioskodawcę którejś z działalności - Biura lub Biegłego - nie ma wpływu na drugą działalność.

Zlecenie z Sądu wykonania Opinii przez Biegłego - wg księgowości Sądu Okręgowego - nie stanowi Umowy - Zlecenia ani Umowy o Dzieło, lecz jest pracą wykonywaną osobiście przez osobę prywatną, mieszcząc się w zapisie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Potwierdzeniem tego jest fakt, że wszystkie Sądy, Prokuratura i Policja - wystawiają na koniec roku dokumenty PIT-11 opatrzone numerem PESEL Biegłego, a nie numerem NIP jaki ma Biuro Rzeczoznawcze prowadzone przez niego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w postaci Biura Rzeczoznawczego. Zakresem działalności Biura jest wykonywanie:

wycen pojazdów dla celów leasingowych, kredytowych, ubezpieczeniowych i in., ekspertyz dotyczących oceny stanu technicznego pojazdów, ekspertyz dotyczących przyczyn uszkodzeń i awarii pojazdów oraz ich zespołów, ekspertyz cech identyfikacyjnych pojazdów, ekspertyz dotyczących ustaleń rodzaju i kategorii pojazdów, ocen technicznych ustalających zakres uszkodzeń szkodowych dla celów ubezpieczeniowych, kalkulacji napraw uszkodzeń pojazdów dla celów likwidacji szkód ubezpieczeniowych, innych opinii technicznych z zakresu motoryzacji.

Z tej działalności jestem płatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Ponadto, Wnioskodawca jest powołany przez Prezesa Sądu Okręgowego jako Biegły Sądowy. Na zlecenie Sądów, Prokuratur i Policji wykonuje osobiście Opinie Biegłego w zakresie:

Ekspertyz dotyczących rekonstrukcji wypadków drogowych, także przy użyciu komputerowego programu symulacyjnego PC-Crash;
Ekspertyz dotyczących oceny przyczynienia się uczestników wypadków do ich zaistnienia i oceny ich zachowania w świetle przepisów Prawa o Ruchu Drogowym;
Ekspertyzy dotyczących zachowania się pojazdów w zderzeniach i uzasadnienia powstania ich uszkodzeń.
Ekspertyzy dotyczące możliwości powstania uszkodzeń w okolicznościach deklarowanych przez uczestników zdarzeń drogowych;
Ekspertyzy dotyczące możliwości różnego rodzaju oszustw ubezpieczeniowych;
Opiniowanie zasadności i kosztów wynajmu pojazdów zastępczych, oraz niezbędności dodatkowych czynności, np. holowania pojazdów uszkodzonych;
Opiniowanie zasadności używanych w naprawie pojazdów - rodzajów części zamiennych, tzw. zamienników.

Z wyżej powołanego art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Należy jednak zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Tak więc, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W konsekwencji, nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym lub przygotowawczym stanowią usługi. Wskazuje na to w szczególności powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest dokonanie na zlecenie określonego świadczenia wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.);
(uchylony);

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 6 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;

Z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których stanowi art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Warunek ten dotyczy związania wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas kiedy przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Przy czym, kryteria te muszą zostać spełnione łącznie.

Należy zauważyć, że niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Jednakże przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy (dochodzeniowy) nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności. Tak więc w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Organy procesowe (sąd, prokuratura), a także policja odpowiadają za podjęte przez siebie rozstrzygnięcie czy działanie w danej sprawie. Nie ma natomiast tożsamości czynności organów i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego (prokuratorskiego, dochodzeniowego). Organy wydając rozstrzygnięcie dokonują oceny przedstawionych im dowodów, nie mogą zatem wpływać na treść opinii wydanej przez biegłego sądowego. To, że zarówno organy procesowe, bez względu na fazę postępowania (postępowanie przygotowawcze, postępowanie przed sądem), jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego postępowania, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami. Zatem w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Należy również wskazać, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, że powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

W kontekście powyższej analizy, czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Należy więc uznać, że Wnioskodawca jako biegły sądowy występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, tym samym konsekwentnie stanowią w świetle art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonego Biura Rzeczoznawczego, a świadcząc usługi biegłego sądowego Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku VAT, usługi świadczone na rzecz sądów, prokuratury, policji powinny być, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, dokumentowane fakturą.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że jako Biegły Sądowy nie ma obowiązku i nie powinien płacić podatku VAT, bowiem prace te są traktowane jako wykonywane osobiście przez osobę prywatną, uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego prze Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie