Temat interpretacji

wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa Zbywcy oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia praw do serwisu internetowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 13 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa Zbywcy oraz braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia praw do serwisu internetowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa Zbywcy oraz braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia praw do serwisu internetowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.154.2019.1.MD.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2019 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą osobą prawną (dalej Spółka). Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest przetwarzanie danych, zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (dalej Zbywca) prowadziła działalność w zakresie wydawania czasopisma mającego formę serwisu internetowego.

Zbywca przeniósł na Spółkę, w drodze umowy sprzedaży, prawa do serwisu internetowego. Do przedsiębiorstwa Zbywcy (stanowiącego zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ k.c.) wchodziły m.in. następujące składniki, które zostały przeniesione na Spółkę:

• serwis internetowy czasopismo w rozumieniu ustawy Prawo prasowe;
• prawo do domeny internetowej i subdomeny zarejestrowane za pośrednictwem rejestratora;
• autorskie prawa majątkowe oprogramowanie serwisu, oprogramowanie aplikacji mobilnej, wzory, oferty, prezentacje, dokumenty wykorzystywane w bieżącej działalności serwisu;
• prawo do rozpowszechniania wszelkich treści składających się na serwis w obrębie serwisu stanowią je utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (np. artykuły, grafika);
• prawo do prowadzenia i utrzymywania kont w serwisach internetowych związanych z działalnością serwisu Facebook, Google AdSense, Whitepress, Linkhouse;
• prawo do korzystania z systemu zarządzania treścią (CMS) powiązanego z serwisem;
• umowa hostingu ze spółką prowadzącą działalność hostingową;
• uprawnienia wynikające z zawartych umów licencyjnych;
• prawo do projektu graficznego (logotypu) wykorzystywanego do prowadzenia serwisu;
• dane finansowe;
• wszelkie pozostałe informacje i dokumenty związane z prowadzeniem serwisu, które są celowe lub niezbędne do prowadzenia przyszłej działalności przez Spółkę;
• pracownicy umowy Zbywcy z pracownikami zostały rozwiązane, jednak Spółka podpisze z nimi nowe umowy (realny skutek to przejęcie pracowników Zbywcy przez Spółkę).

Po dokonaniu przedmiotowej transakcji, Spółka zaczęła wykonywać działalność gospodarczą w ww. zakresie (tj. kontynuuje działalność prowadzoną uprzednio przez Zbywcę prowadząc serwis internetowy).

W piśmie z 29 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Przedmiotem transakcji sprzedaży było całe przedsiębiorstwo spełniające definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Po dokonaniu opisanej we wniosku transakcji, Zbywca nie zakończył działalności gospodarczej i nie złożył wniosku o wykreślenie z CEIDG.

Transakcja sprzedaży wiązała się z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy. Innymi słowy, po dokonaniu przeniesienia przedsiębiorstwa pracownicy, którzy byli zatrudnieni przez Zbywcę będą nadal zatrudnieni przez Spółkę.

Wskutek dokonania dostawy zespołu składników materialnych i niematerialnych (prawa do serwisu internetowego) na Wnioskodawcę przeszły wszystkie składniki przedsiębiorstwa Zbywcy.

Sformułowanie użyte w pierwotnym stanowisku Wnioskodawcy dotyczącym pyt. nr 1 w niniejszej sprawie nie była zbyta np. nieruchomość. Fakt ten nie oznacza automatycznie, że nie mamy do czynienia ze sprzedażą przedsiębiorstwa zostało obecnie usunięte. Zdanie to zostało użyte w sposób niefortunny i zostało nieprawidłowo zinterpretowane przez organ. W skład przedsiębiorstwa Zbywcy nie wchodziła żadna nieruchomość. Wnioskodawca chciał jedynie wykazać, że nawet jeżeli w skład przedsiębiorstwa nie wchodzi nieruchomość, to nie oznacza to, że przeniesienie praw do takiego zespołu składników automatycznie nie może stanowić przeniesienia przedsiębiorstwa.

Z transakcji nie wyłączono żadnych elementów przedsiębiorstwa Zbywcy, a więc zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Z transakcji nie wyłączono żadnych elementów przedsiębiorstwa Zbywcy, a więc posiadało ono pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot. Przedmiot zbycia stanowił całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Na pytanie organu nr 4 Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest zorganizowana część przedsiębiorstwa to proszę wskazać: () Wnioskodawca wskazał, że jak wyżej wskazano, przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo, a nie jego zorganizowana część. Tak więc Wnioskodawca odstąpił od udzielenia odpowiedzi na niniejsze pytanie.

Na dzień sprzedaży przedsiębiorstwa, Wnioskodawca i Zbywca byli podatnikami VAT czynnymi.

Wnioskodawca wykorzystuje nabyty zespół składników niematerialnych i materialnych tj. prawo do serwisu internetowego wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedmiot sprzedaży opisany w stanie faktycznym wniosku (tj. prawa do serwisu internetowego) stanowi przedsiębiorstwo i tym samym do jego dostawy nie stosuje się ustawy o VAT (na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 29 kwietnia 2019 r.):

Ad. l. Przedmiot sprzedaży opisany w stanie faktycznym wniosku (tj. prawa do serwisu internetowego) stanowi przedsiębiorstwo i tym samym do jego dostawy nie stosuje się ustawy o VAT (na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

W myśl przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

W myśl przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Zbywca przeniósł na Spółkę, w drodze umowy sprzedaży, prawa do serwisu internetowego. Do przedsiębiorstwa Zbywcy wchodziły następujące składniki (i wszystkie one zostały przeniesione na Spółkę):

• serwis internetowy czasopismo w rozumieniu ustawy Prawo prasowe;
• prawo do domeny internetowej i subdomeny zarejestrowane za pośrednictwem rejestratora;
• autorskie prawa majątkowe oprogramowanie serwisu, oprogramowanie aplikacji mobilnej, wzory, oferty, prezentacje, dokumenty wykorzystywane w bieżącej działalności serwisu;
• prawo do rozpowszechniania wszelkich treści składających się na serwis w obrębie serwisu stanowią je utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (np. artykuły, grafika);
• prawo do prowadzenia i utrzymywania kont w serwisach internetowych związanych z działalnością serwisu Facebook, Google AdSense, Whitepress, Linkhouse;
• prawo do korzystania z systemu zarządzania treścią (CMS) powiązanego z serwisem;
• umowa hostingu ze spółką prowadzącą działalność hostingową;
• uprawnienia wynikające z zawartych umów licencyjnych;
• prawo do projektu graficznego (logotypu) wykorzystywanego do prowadzenia serwisu;
• dane finansowe;
• wszelkie pozostałe informacje i dokumenty związane z prowadzeniem serwisu, które są celowe lub niezbędne do prowadzenia przyszłej działalności przez Spółkę;
• pracownicy umowy Zbywcy z pracownikami zostały rozwiązane, jednak Spółka podpisze z nimi nowe umowy (realny skutek to przejęcie pracowników Zbywcy przez Spółkę).

Zespół składników majątkowych i niemajątkowych, który Zbywca sprzedał Spółce, z całą pewnością jest wystarczająco wyodrębniony organizacyjnie i finansowo, a także jest przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych w formie prowadzenia serwisu internetowego. Zespół ten nie tylko potencjalnie mógłby, ale wręcz stanowi niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania. Istotne jest, że w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami, przekazana masa może posłużyć kontynuowaniu przedmiotowej działalności gospodarczej. Jest to kluczowa kwestia przy ocenie, czy chodzi o przedsiębiorstwo, którego zbycie jest wyłączone spod działania ustawy o VAT (podobnie np. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2017 r. (I SA/Rz 611/17)).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad.2. Spółce nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia przedmiotu sprzedaży opisanego w stanie faktycznym wniosku (tj. praw do serwisu internetowego).

Uzasadnienie

W myśl przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 2, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku, gdy transakcje nimi udokumentowane nie podlegają opodatkowaniu lub są zwolnione od podatku.

Zbywca przeniósł na Spółkę, w drodze umowy sprzedaży, prawa do serwisu internetowego. Do przedsiębiorstwa Zbywcy (stanowiącego zorganizowany zespół składników niematerialnych materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ k.c.) wchodziły składniki bliżej opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a co za tym idzie, Spółce nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia ww. serwisu internetowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa Zbywcy,
• braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia praw do serwisu internetowego,

-jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa posłużyć się należy w tym zakresie definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

li>oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
1. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
2. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
3. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
4. koncesje, licencje i zezwolenia;
5. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
6. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
7. tajemnice przedsiębiorstwa;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za zbycie przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Zatem, jak wynika z powołanego art. 55² Kodeksu cywilnego, strony poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa

C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedsiębiorstwa Zbywcy oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia praw do serwisu internetowego.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy Zbywca przeniósł na Wnioskodawcę, w drodze umowy sprzedaży, prawa do serwisu internetowego. Przedmiotem transakcji sprzedaży było całe przedsiębiorstwo spełniające definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. Wskutek dokonania dostawy zespołu składników materialnych i niematerialnych (prawa do serwisu internetowego) na Wnioskodawcę przeszły wszystkie składniki przedsiębiorstwa Zbywcy. Jak wskazał Wnioskodawca z transakcji nie wyłączono żadnych elementów przedsiębiorstwa Zbywcy, a więc posiadało ono pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot. Przedmiot zbycia stanowił całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Po dokonaniu przedmiotowej transakcji, Wnioskodawca zaczął wykonywać działalność gospodarczą w zakresie wydawania czasopisma mającego formę serwisu internetowego tj. kontynuuje działalność prowadzoną uprzednio przez Zbywcę prowadząc serwis internetowy.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego w kontekście przywołanych wyżej regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że skoro jak wskazano we wniosku przedmiotem transakcji sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy, który kontynuuje prowadzoną przez Zbywcę działalność gospodarczą, było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55&¹ Kodeksu cywilnego, to do czynności tej na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisy tej ustawy nie miały zastosowania.

Tym samym czynność ta wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotu sprzedaży opisanego w stanie faktycznym tj. praw do serwisu internetowego należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że transakcja sprzedaży nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, stosownie do dyspozycji art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do ewentualnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia przedmiotu sprzedaży opisanego w stanie faktycznym wniosku (tj. praw do serwisu internetowego) na zasadach wynikających z art. 86 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej