Temat interpretacji

Stwierdzenie, czy nieodpłatne przekazanie Gminie przez Powiat przebudowanego oświetlenia ulicznego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2019 r. (data wpływu 13 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy nieodpłatne przekazanie Gminie przez Powiat przebudowanego oświetlenia ulicznego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy nieodpłatne przekazanie Gminie przez Powiat przebudowanego oświetlenia ulicznego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powiat realizował w latach 2018-2019 zadanie inwestycyjne dofinansowywane ze środków z budżetu państwa pn.: Przebudowa dróg powiatowych () w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej. Wojewoda przekazał na ten cel dotację w wysokości 1.762.500,00 zł zgodnie z zawartą umową z dnia 8 sierpnia 2018 r., z późn. zm. Całkowita wartość zadania w latach 2018-2019 wyniosła 3.617.799,98 zł, w tym:

• 1.762.500,00 zł dotacja z budżetu państwa,
• 1.855.299,98 zł środki finansowe Powiatu w wysokości 980.299,98 zł oraz środki finansowe Gminy w wysokości 875.000 zł (w tym: 189.331 zł dotacja celowa na podstawie umowy o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego, 685.669 zł pomoc finansowa w formie dotacji celowej, środki finansowe przekazane na podstawie umowy).

Celem realizowanego zadania była poprawa infrastruktury drogowej oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego Powiatu.

W ramach zadania wykonana została m.in. przebudowa oświetlenia ulicznego, która jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Powiat zawarł z Gminą umowę z dnia 12 kwietnia 2018 r., z późn. zm. o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego na podstawie, której Gmina przekazała Powiatowi na ten cel 189.331,00 zł w formie dotacji celowej. Dofinansowanie z budżetu państwa do przebudowy oświetlenia w ramach udzielonej dotacji w wysokości 1.762.500,00 zł wyniosło 174.555,58 zł. Całkowity koszt przebudowy oświetlenia wyniósł 363.886,58 zł.

Podstawą do zawarcia umowy o wspólnej realizacji inwestycji były uchwały uchwała Rady Miejskiej z dnia 11 kwietnia 2018 r. w sprawie przystąpienia do wspólnej realizacji inwestycji pn.: Przebudowa dróg powiatowych () wraz z infrastrukturą drogową i techniczną oraz uchwała Rady Powiatu w sprawie przystąpienia do wspólnej realizacji inwestycji pn.: Przebudowa dróg powiatowych () wraz z infrastrukturą drogową i techniczną.

Zgodnie z umową o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego zawartą pomiędzy Powiatem a Gminą, realizację wspólnego zadania inwestycyjnego koordynował Powiat (Lider), który zobowiązał się m.in. do: złożenia wniosku o dofinansowanie zadania inwestycyjnego w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej, przeprowadzenia procedury przetargowej, udzielenia zamówienia publicznego na zadanie inwestycyjne, nadzór nad zadaniem inwestycyjnym, pokrycia wkładu własnego, podpisania umowy finansowania zadania inwestycyjnego z Wojewodą , przekazywania wniosków o płatność, sprawozdań z realizacji zadania inwestycyjnego do Wojewody oraz rozliczenia zadania inwestycyjnego. Powiat zobowiązał się również do rozliczenia otrzymanej dotacji celowej na przebudowę oświetlenia ulicznego i przekazania przebudowanego oświetlenia Gminie dokumentem PT (protokół przekazania przejęcia środka trwałego) po zakończeniu realizacji zadania.

Gmina zgodnie z umową przekazała dokumentację projektową zezwalającą na rozpoczęcie robót budowlanych przebudowy oświetlenia będącego jej własnością. Gmina zobowiązała się również na podstawie umowy m.in. do udziału w przygotowaniu i przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane w zakresie opisu przedmiotu zamówienia oraz dyspozycji wynikających z art. 38 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz pokrycia wkładu w wysokości 875.000,00 zł (w tym: 189.331,00 zł jako dotacja celowa na przebudowę oświetlenia ulicznego, 685.669 zł jako pomoc finansowa w formie dotacji celowej na realizację m.in.: robót budowlanych, nadzoru inwestorskiego oraz wykonanie tablic informacyjnych gdzie prawa i obowiązki stron zostały uregulowane odrębną umową o pomocy finansowej z dnia 12 kwietnia 2018 r.).

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z realizowanym zadaniem inwestycyjnym, w tym związane z przebudową oświetlenia ulicznego były wystawiane na Lidera.

Przekazanie Gminie przebudowanego oświetlenia ulicznego w wysokości 363.886,58 zł będzie nieodpłatne na podstawie protokołu przekazania PT (protokołu przekazania przejęcia środka trwałego) służyć będzie społecznościom lokalnym jednostek samorządu terytorialnego partnera i lidera do realizacji zadań publicznych, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie Gminie przebudowanego oświetlenia ulicznego, w wysokości 363.886,58 zł będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług biorąc pod uwagę, że Powiat nie miał prawnej możliwości odzyskania poniesionego podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) w związku z realizowanym zadaniem inwestycyjnym pn.: Przebudowa dróg powiatowych () w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej w zakresie przebudowy oświetlenia ulicznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Gminie przebudowanego oświetlenia ulicznego, w wysokości 363.886,58 zł nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, obowiązaną do realizowania zadań własnych nałożonych przez ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 995, z późn. zm.). Zrealizowane zadanie inwestycje pn.: Przebudowa dróg powiatowych () w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej w zakresie przebudowy oświetlenia ulicznego nie spowodowało powstania prawnej możliwości odzyskania podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług VAT (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powyższe oznacza, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje zarejestrowany czynny, podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów/usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego oznaczającego powstanie zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z przedstawionym opisem sposobu realizacji zadania, było to zadanie Powiatu i Gminy gdzie funkcję lidera projektu pełnił Powiat, a partner współfinansował wkład własny poprzez wpłatę środków finansowych w formie dotacji celowej Liderowi Powiatowi.

Powiat zlecił wykonane zadania wykonawcy wyłonionemu w trybie zamówień publicznych. Powstałe w wyniku realizacji inwestycji przebudowane oświetlenie uliczne w wysokości

363.886,58 zł zostanie przekazane nieodpłatnie Gminie dokumentem PT.

Zakres zadania inwestycyjnego pn.: Przebudowa dróg powiatowych () dotyczył zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego partnera i lidera stron umowy o wspólnej realizacji inwestycji wynikających z zapisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 (art. 19 ust. 2 i 4 oraz art. 20 pkt 3) oraz zapisów ustawy Prawo energetyczne art. 3 pkt 22 odpowiadający zapisom art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) oraz zapisom art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 995, z poźn. zm.). Dodać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Reasumując, zrealizowane zadanie inwestycyjne w zakresie przebudowy oświetlenia ulicznego nie spowodowało powstania prawnej możliwości odzyskania podatku od towarów i usług VAT, a w związku z tym nieodpłatne przekazanie Gminie dokumentem PT przebudowanego oświetlenia ulicznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, towary stanowią rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE należy rozgraniczyć sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie we własnym imieniu i na własny rachunek.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C-515/07 z 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że: Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności opodatkowanej podatkiem (VAT) w rozumieniu art. 2 pkt 1 Dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb. Orz. s. I-483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną w innych celach w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C-437/06 Securenta, w której wyrok zapadł w dniu 13 marca 2008 r., Zb. Orz. s. I-1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że: Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane w celach innych niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że: W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu.

Ponieważ rozpatrywana sprawa dotyczy zadań publicznych realizowanych przez Powiat należy odwołać się do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511).

Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z treści art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068, z późn. zm.), drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

W art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 4 ww. ustawy, zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumienia, regulującego w szczególności wzajemne rozliczenia finansowe. Zarządcy dróg mogą zawierać także porozumienia w sprawie finansowania albo dofinansowania zadań z zakresu zarządzania drogami z budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Stosownie do zapisu art. 20 pkt 1, 2, 3, 4, 11 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy szczególności:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Jednocześnie w analizowanej sprawie wskazać należy na przepis art. 18 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 755, z późn. zm.), zgodnie z którym do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną ciepło i paliwa gazowe należy finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy: dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Powiat jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powiat realizował w latach 2018-2019 zadanie inwestycyjne dofinansowywane ze środków z budżetu państwa pn.: Przebudowa dróg powiatowych () w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej. Wojewoda przekazał na ten cel dotację w wysokości 1.762.500,00 zł zgodnie z zawartą umową z dnia 8 sierpnia 2018 r. Całkowita wartość zadania w latach 2018-2019 wyniosła 3.617.799,98 zł, w tym:

• 1.762.500,00 zł dotacja z budżetu państwa,
• 1.855.299,98 zł środki finansowe Powiatu w wysokości 980.299,98 zł oraz środki finansowe Gminy w wysokości 875.000 zł (w tym: 189.331 zł dotacja celowa na podstawie umowy o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego, 685.669 zł pomoc finansowa w formie dotacji celowej, środki finansowe przekazane na podstawie umowy).

Celem realizowanego zadania była poprawa infrastruktury drogowej oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego Powiatu. W ramach zadania wykonana została m.in. przebudowa oświetlenia ulicznego. Powiat zawarł z Gminą umowę z dnia 12 kwietnia 2018 r., o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego na podstawie, której Gmina przekazała Powiatowi na ten cel 189.331,00 zł w formie dotacji celowej. Dofinansowanie z budżetu państwa do przebudowy oświetlenia w ramach udzielonej dotacji w wysokości 1.762.500,00 zł wyniosło 174.555,58 zł. Całkowity koszt przebudowy oświetlenia wyniósł 363.886,58 zł. Podstawą do zawarcia umowy o wspólnej realizacji inwestycji były uchwały uchwała Rady Miejskiej z dnia 11 kwietnia 2018 r. w sprawie przystąpienia do wspólnej realizacji inwestycji oraz uchwała Powiatu w sprawie przystąpienia do wspólnej realizacji inwestycji. Zgodnie z umową o wspólnej realizacji zadania inwestycyjnego zawartą pomiędzy Powiatem a Gminą, realizację wspólnego zadania inwestycyjnego koordynował Powiat (Lider), który zobowiązał się m.in. do: złożenia wniosku o dofinansowanie zadania inwestycyjnego w ramach Rządowego Programu na rzecz Rozwoju oraz Konkurencyjności Regionów poprzez Wsparcie Lokalnej Infrastruktury Drogowej, przeprowadzenia procedury przetargowej, udzielenia zamówienia publicznego na zadanie inwestycyjne, nadzór nad zadaniem inwestycyjnym, pokrycia wkładu własnego, podpisania umowy finansowania zadania inwestycyjnego z Wojewodą, przekazywania wniosków o płatność, sprawozdań z realizacji zadania inwestycyjnego do Wojewody oraz rozliczenia zadania inwestycyjnego. Powiat zobowiązał się również do rozliczenia otrzymanej dotacji celowej na przebudowę oświetlenia ulicznego i przekazania przebudowanego oświetlenia Gminie dokumentem PT (protokół przekazania przejęcia środka trwałego) po zakończeniu realizacji zadania. Gmina zgodnie z umową przekazała dokumentację projektową zezwalającą na rozpoczęcie robót budowlanych przebudowy oświetlenia będącego jej własnością. Gmina zobowiązała się również na podstawie umowy m.in. do udziału w przygotowaniu i przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane w zakresie opisu przedmiotu zamówienia oraz dyspozycji wynikających z art. 38 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz pokrycia wkładu w wysokości 875.000,00 zł (w tym: 189.331,00 zł jako dotacja celowa na przebudowę oświetlenia ulicznego, 685.669 zł jako pomoc finansowa w formie dotacji celowej na realizację m.in.: robót budowlanych, nadzoru inwestorskiego oraz wykonanie tablic informacyjnych gdzie prawa i obowiązki stron zostały uregulowane odrębną umową o pomocy finansowej z dnia 12 kwietnia 2018 r.). Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z realizowanym zadaniem inwestycyjnym, w tym związane z przebudową oświetlenia ulicznego były wystawiane na Lidera Powiat. Przekazanie Gminie przebudowanego oświetlenia ulicznego w wysokości 363.886,58 zł będzie nieodpłatne na podstawie protokołu przekazania PT (protokołu przekazania przejęcia środka trwałego) służyć będzie społecznościom lokalnym jednostek samorządu terytorialnego partnera i lidera do realizacji zadań publicznych, tj. do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy nieodpłatne przekazanie Gminie przez Powiat przebudowanego oświetlenia ulicznego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące ich mienia należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których jednostka samorządu terytorialnego nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a jednostki realizując te czynności nie występują w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, lecz w tym zakresie działają jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

W analizowanej sprawie raz jeszcze należy zwrócić uwagę na przepis art. 18 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy Prawo energetyczne, zgodnie z którym do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną ciepło i paliwa gazowe należy finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy: dróg gminny, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich. Tym samym utrzymanie urządzeń oświetlenia ww. dróg należy do zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Wobec powyższego w analizowanej sprawie po zrealizowaniu ww. inwestycji konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, przebudowanego w ramach przedmiotowego projektu na rzecz Partnera Gminy. Tym samym świadczenie polegające na nieodpłatnym przekazaniu Gminie przez Powiat na podstawie protokołu przekazania przebudowanego oświetlenia ulicznego, które służyć będzie społecznościom lokalnym jednostek samorządu terytorialnego Lidera (Powiatu) jak i Partnera (Gminy), należy uznać za realizację przez Powiat zadań publicznych, których wykonywanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Mając na uwadze powyższe w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne przekazanie przez Powiat Gminie oświetlenia ulicznego, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej Powiatu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Powiat realizując tę czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy. Opisana transakcja realizowana w ramach ww. projektu nie będzie prowadzona przez Powiat w celu osiągnięcia zysku, a wynika jedynie z realizacji zadania o charakterze publicznym.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie Gminie przez Powiat przebudowanego oświetlenia ulicznego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej