Temat interpretacji

Uznanie czy udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 24 kwietnia 2019 r. o wskazanie skutków podatkowych dla Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania oraz o dopłatę do wniosku.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: ();
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: ()

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka A z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkodawca) oraz Spółka B z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkobiorca) zawarły 27 grudnia 2018 r. umowę pożyczki. Zgodnie z jej treścią, Pożyczkodawca udzielił odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy, który zobowiązał się uiszczać na rzecz Pożyczkodawcy odsetki z tytułu zaciągniętej pożyczki. Pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Pożyczkodawcy, tj. z środków wygenerowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca, prowadzą działalność na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają na jej terytorium opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz są czynnymi podatnikami VAT. Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi w myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036; dalej: Ustawy CIT). Pożyczkodawca, w przedmiocie swojej działalności ujawnionej w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, nie ma ujętej pozycji pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.922). Działalność związana z udzielaniem pożyczek, nie jest również przedmiotem jego działalności wskazanym w umowie spółki Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca wskazuje, że umowa pożyczki zawarta z Pożyczkobiorcą jest pierwszą i jak dotąd jedyną umową, na podstawie której Pożyczkodawca udzielił pożyczki. Pożyczkodawca nie wyklucza jednak, że takie sytuacje wystąpią w przyszłości, jako forma uzyskania dodatkowego dochodu w formie odsetek.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są podatnikami podatku od towarów i usług, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Strony zawarły w umowie pożyczki zapis stanowiący, iż Pożyczkodawca przy udzieleniu pożyczki działa jako podatnik VAT w ramach swojej działalności gospodarczej.

Pożyczkobiorca, z tytułu udzielonej mu przez Pożyczkodawcę pożyczki uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, że fakt podlegania bądź nie opodatkowaniu podatkiem VAT czynności udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy jest istotne zarówno dla Pożyczkodawcy aby prawidłowo rozliczyć wykonane świadczenie na gruncie VAT, jak i dla Pożyczkobiorcy, który w oparciu o tę informację będzie wiedział, czy słusznie uiścił podatek PCC.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczki, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, które jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT?

Stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Zainteresowanych, udzielenie przez Pożyczkodawcę pożyczki stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, które jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT. Z kolei przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. 2018 r., poz. 1025 ze zm.), umowa pożyczki stanowi zobowiązanie dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Z kolei biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z powyższego wynika, iż czynność udzielenia pożyczki stanowi świadczenie (usług) Pożyczkodawcy na rzecz Pożyczkobiorcy, które wyraża się w przeniesieniu na jego własność określonej sumy pieniędzy bądź rzeczy oznaczonych co do gatunku. Przy tym, zasadniczo pożyczka może być udzielona odpłatnie, a także nieodpłatnie.

Aby jednak dana czynność stanowiła świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, co do zasady musi cechować się odpłatnością. Aby dane świadczenie można było uznać za odpłatne, pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą musi istnieć stosunek prawny, a w zamian za wykonanie usługi, podmiotowi świadczącemu powinno zostać wypłacone wynagrodzenie, stanowiące jego bezpośrednią korzyść i będące ekwiwalentem dla wykonanej usługi.

W będącym przedmiotem niniejszego wniosku stanie faktycznym, strony zawarły umowę pożyczki pieniężnej, która została udzielona Pożyczkobiorcy odpłatnie. W zamian za udostępnienie mu kapitału pieniężnego, zobowiązał się on bowiem do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy odsetek w wysokości ustalonej w umowie. Należne Pożyczkodawcy odsetki, będą więc stanowić jego wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę. Z zawartego między stronami umowy stosunku prawnego wyraźnie wynika więc bezpośrednia korzyść finansowa w postaci wynagrodzenia na rzecz świadczącego usługę, co jest warunkiem koniecznym dla uznania danej usługi za odpłatną (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 marca 2014 r., sygn. ILPP1/443-1117/13-4/NS).

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być podejmowana przez świadczeniodawcę jako podatnika VAT, działającego w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej, tj. przez podmiot, który w związku z wykonywaniem tej czynności jest podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawców, z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że o wykonywaniu działalności gospodarczej w myśl art. 15 Ustawy VAT można mówić w szczególności wówczas, gdy osoba prawna podejmuje czynności zmierzające do osiągnięcia dochodu, wykorzystując do tego zgromadzony podczas prowadzonej działalności gospodarczej majątek (każdy rodzaj majątku). Pożyczkodawca, jako zarejestrowany podatnik VAT czynny, udzielając oprocentowanej pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy, wykorzystał zgromadzone w trakcie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nadwyżki finansowe. Wykorzystał on więc swój majątek dla celów zarobkowych, bowiem jak wskazano dotychczas udzielił pożyczki oprocentowanej, a należne mu odsetki są jego wynagrodzeniem z tytułu świadczonej usługi. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, udzielając na rzecz Pożyczkobiorcy oprocentowanej pożyczki, Pożyczkodawca działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w myśl art. 15 Ustawy VAT, a więc świadczona przez niego usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawcy pragną zwrócić również uwagę na fakt, że jednorazowość świadczonej przez Pożyczkodawcę usługi nie wyklucza opodatkowania jej podatkiem VAT. Należy podkreślić, że wymóg częstotliwości transakcji jako czynnika decydującego o tym, czy dana aktywność zawodowa została podjęta w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a wobec tego objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, został wyeliminowany z Ustawy VAT z dniem 1 kwietnia 2013 roku. Wówczas, wyrażona w art. 15 Ustawy VAT definicja działalności gospodarczej uległa zmianie. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, jak wskazuje się w doktrynie, działalność gospodarcza obejmować ma przede wszystkim wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły, co oczywiście nie oznacza, że jednorazowa czynność nie zostanie objęta VAT (por. Matarewicz Jacek, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2018).

Kryterium częstotliwości nie jest już więc czynnikiem decydującym o opodatkowaniu danej transakcji podatkiem od towarów i usług, co potwierdza chociażby interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 19 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.854.2017.l.WN, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: Udzielanie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Czynności polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek pieniężnych stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. Zatem pożyczkodawca działa w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność udzielenia przez pożyczkodawcę pożyczki stanowi czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i odstąpił od uzasadnienia.

Zdaniem Wnioskodawców, również fakt, że ani w umowie spółki Pożyczkodawcy, ani w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, nie została ujęta działalność związana z udzielaniem finansowania (udzielaniem pożyczek i kredytów), nie oznacza, że czynność udzielenia pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy, nie będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Podkreślić bowiem należy, że Ustawa VAT w żaden sposób nie uzależnia zasad opodatkowania dokonywanych dostaw czy świadczonych przez podatników usług, od tego czy określony przedmiot działalności został wpisany do odpowiednich rejestrów. Stanowisko to znajduje potwierdzenie chociażby w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. IPPP1/443-56/13-2/IGO, w której organ stwierdził, że: (...) udzielenie pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a fakt, iż udzielanie pożyczek nie jest wymienione w umowie spółki Wnioskodawcy jako jego działalność, taka działalność nie jest również wpisana do KRS, nie przesądza, iż udzielone pożyczki nie będą prawnie skuteczne lub udzielone poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Polski ustawodawca nie uzależnia opodatkowania pożyczki od wpisu do odpowiednich rejestrów, co wynika również z art. 720 i n. Kodeksu Cywilnego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę, stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. Z uwagi jednak na fakt, iż usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w przytoczonym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, jako wskazana wprost w tym przepisie usługa udzielania pożyczek, będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Na marginesie Wnioskodawcy wskazują, że Pożyczkobiorca, zgodnie z art. 4 pkt 7 Ustawy PCC uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielonej mu pożyczki. Pożyczkobiorca uiścił podatek PCC bowiem kierował się tym, że jest to jedna pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę i nie chciał narażać się na zapłatę odsetek, jego działanie miało charakter ostrożnościowy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy proszą o potwierdzenie, iż udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczka, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak czynność ta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Wnioskodawcy pragną podkreślić, iż prezentowane przez nich stanowisko zostało potwierdzone w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, w szczególności:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 maja 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.244.2018.2.IK, w której organ podatkowy w identycznym stanie faktycznym stwierdził, że: (...) czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. (...) Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.;
• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.745.2018.4.AB, w której organ stwierdził, że: (...) czynność udzielenia pożyczki, spełnia i będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. (...) Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie usługa udzielania pożyczek przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.;
• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.574.2018.1.JO, w której organ stwierdził: Podsumowując, udzielenie przez Wnioskodawcę jednorazowej pożyczki jest elementem działalności gospodarczej Wnioskodawcy i jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz korzystające ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.;
• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.360.2017.1.JP organ stwierdził, iż: Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia. W konsekwencji czynność udzielenia przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy pożyczki będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców ich stanowisko jest jak najbardziej prawidłowe, w związku z czym wnioskują o jego potwierdzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże muszą być przy tym spełnione dwa warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 tego artykułu).

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Pożyczkodawca oraz spółka Pożyczkobiorca zawarły umowę pożyczki. Zgodnie z jej treścią, Pożyczkodawca udzielił odpłatnej pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy, który zobowiązał się uiszczać na rzecz Pożyczkodawcy odsetki z tytułu zaciągniętej pożyczki. Pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Pożyczkodawcy, tj. z środków wygenerowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami VAT. Pożyczkodawca, w przedmiocie swojej działalności nie ma ujętej pozycji pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.922). Działalność związana z udzielaniem pożyczek, nie jest również przedmiotem jego działalności wskazanym w umowie spółki Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca wskazuje, że umowa pożyczki zawarta z Pożyczkobiorcą jest pierwszą i jak dotąd jedyną umową, na podstawie której Pożyczkodawca udzielił pożyczki.

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielania oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Podsumowując, udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczki, stanowi odpłatne świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawców w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Dodatkowo należy wskazać, że ocena stanowiska Wnioskodawców w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej