Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 22 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.), uzupełnionego pismem z 25 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego (samochodu) z działalności gospodarczej i przeznaczenie go na cele osobiste oraz w dalszej kolejności jego zbycia w drodze sprzedaży lub darowizny jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego (samochodu) z działalności gospodarczej i przeznaczenie go na cele osobiste oraz w dalszej kolejności jego zbycia w drodze sprzedaży lub darowizny. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.56.2019.1.MPU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w marcu 2014 r. kupiła samochód osobowy, który został wpisany do ewidencji środków trwałych. W związku z zakupem tego samochodu wystawiona została faktura VAT, w której wartość towaru bez podatku VAT była taka sama jak wartość towaru wraz z podatkiem. Jednocześnie w fakturze określono, że ma miejsce zwolnienie z VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., tj. na podstawie § 3 ust. 1 pkt 20 tego rozporządzenia.

Wobec tego od zakupu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku VAT (w fakturze nie było VAT kwota VAT wynosiła 0 zł). W marcu 2019 r. Wnioskodawczyni planuje wycofać samochód (środek trwały) z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i nieodpłatnie przekazać go na cele osobiste. Samochód Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać już wyłącznie na cele prywatne. W przyszłości już jako osoba prywatna Wnioskodawczyni będzie chciała sprzedać samochód lub przekazać go na podstawie umowy darowizny.

Zgodnie z art. 7 ust 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług VAT ,,Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Uwzględniając powołany przepis nieodpłatne przekazanie środka trwałego Firmy (samochodu) na cele osobiste traktowane jest za odpłatną dostawę towarów podlegającą VAT. Przy czym podkreślenia wymaga, że przy zakupie samochodu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (w fakturze zakupu VAT wynosił 0 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku nieodpłatnego przekazania środka trwałego (samochodu) na cele osobiste czynność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT w przypadku, gdy przy zakupie samochodu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (bo przy zakupie nie było VAT) oraz czy w przypadku późniejszego zbycia samochodu (już jako osoba fizyczna) czynność ta będzie opodatkowana?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku nieodpłatnego przekazania środka trwałego (samochodu) na cele osobiste nie będzie obowiązku naliczenia podatku VAT ponieważ w chwili nabycia nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia (przy nabyciu VAT nie został naliczony).

Zdaniem Wnioskodawczyni również późniejsze ewentualne zbycie samochodu, użytkowanego już wyłącznie na cele osobiste nie będzie niosło za sobą obowiązku opodatkowania. Ewentualna sprzedaż czy darowizna będzie bowiem dokonywana już jako od osoby prywatnej (a nie Przedsiębiorcy).

Wobec tego w ocenie Wnioskodawczyni w przypadku gdy najpierw zostanie wyprowadzony środek trwały (samochód) z firmy na cele osobiste, będzie użytkowany wyłącznie w celach osobistych to późniejsze jego zbycie (sprzedaż) bądź darowanie nie będzie podlegało opodatkowaniu. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni potwierdził doradca w trakcie rozmowy telefonicznej, kiedy Wnioskodawczyni dzwoniła na infolinię podatkową, która to rozmowa telefoniczna była według podanej informacji nagrywana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku samochodu osobowego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży samochodu osobowego jest podatnikiem VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni w marcu 2014 r. kupiła samochód osobowy, który został wpisany do ewidencji środków trwałych. W związku z zakupem tego samochodu wystawiona została faktura VAT, w której wartość towaru bez podatku VAT była taka sama jak wartość towaru wraz z podatkiem. Jednocześnie w fakturze określono, że ma miejsce zwolnienie z VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., tj. na podstawie § 3 ust. 1 pkt 20 tego rozporządzenia. Wobec tego od zakupu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku VAT (w fakturze nie było VAT kwota VAT wynosiła 0 zł). W marcu 2019 r. Wnioskodawczyni planuje wycofać samochód (środek trwały) z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i nieodpłatnie przekazać go na cele osobiste. Samochód Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać już wyłącznie na cele prywatne. W przyszłości już jako osoba prywatna Wnioskodawczyni będzie chciała sprzedać samochód lub przekazać go na podstawie umowy darowizny. Przy zakupie samochodu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (w fakturze zakupu VAT wynosił 0 zł).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego (samochodu) z działalności gospodarczej i przekazanie go na cele osobiste oraz w dalszej kolejności jego zbycia w drodze sprzedaży lub darowizny.

Należy ponownie wskazać, że z cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jeżeli:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych. Przy czym w przypadku części składowych istotne jest, czy ich wymiana spowodowała trwały wzrost wartości samochodu. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Ponadto zauważyć należy, że z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie (wycofanie ze środków trwałych) przez Wnioskodawczynię samochodu osobowego na cele osobiste, nie będzie podlegało ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż przy nabyciu samochodu Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto analiza przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że w ramach planowanego w przyszłości zbycia tj. sprzedaży lub darowizny samochodu osobowego wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa dostawa, będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do samochodu osobowego stanowiącego część majątku prywatnego, który po przekazaniu z działalności gospodarczej na cele prywatne nie będzie wykorzystywany jak wynika z treści wniosku do celów służbowych (działalności gospodarczej). Tym samym transakcja zbycia samochodu nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, które nie mają zastosowania do transakcji, których przedmiotem jest majątek osobisty, a okoliczności towarzyszące sprzedaży nie wskazują, by aktywność taka przybierała formy profesjonalnej działalności gospodarczej.

Podsumowując, zarówno nieodpłatne przekazanie samochodu z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, na jej cele osobiste, jak i dalsza jego późniejsza sprzedaż lub darowizna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacje wydano przy założeniu, że Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na części składowe samochodu, od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej