Temat interpretacji

uznanie działalności handlowej wnoszonej do spółki komandytowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT czynności zbycia ww. działalności handlowej, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem otrzymanym dnia 2 kwietnia 2019r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania działalności handlowej wnoszonej do spółki komandytowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT czynności zbycia ww. działalności handlowej, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania działalności handlowej wnoszonej do spółki komandytowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT czynności zbycia ww. działalności handlowej, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wniosek uzupełniono w dniu 2 kwietnia 2019r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (JDG), polegającą na dystrybucji kosmetyków, pod nazwą .

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Z uwagi na prężny rozwój firmy docelowo wyodrębniają się co najmniej dwa profile:

• działalność handlowa,

• rozwijająca się działalność pozostała (docelowy najem nieruchomości, działalność franczyzowa, back office, czyli bieżąca działalność biurowa/administracyjna, tj. zaplecze administracyjne, funkcje wspomagające podstawową działalność lub procesy pomocnicze w organizacji lub przedsiębiorstwie (komplementarne w stosunku do front office)).

W strukturze JDG funkcjonuje profil działalności handlowej (obszar sprzedaży), który został wyodrębniony dokumentacją wewnętrzną Wnioskodawcy (zarządzenie). Zgodnie z treścią zarządzenia, działalność handlowa jest prowadzona w ramach odrębnego obszaru organizacyjnego, posiadającego własne struktury organizacyjne oraz własne zasoby materialne i ludzkie. Dla tej części działalności wyznaczony został odrębny kierownik, w JDG Wnioskodawcy funkcjonują odrębne zasady działania ww. profili działalności, wprowadzono w tym zakresie formalne procedury, co wynika z natury obu obszarów. Konsekwentnie, zarówno do działalności handlowej, jak i działalności pozostałej przypisane są odrębne grupy kontrahentów (dostawców oraz nabywców).

Do profilu handlowego przypisano m.in.:

1. sklepy internetowe (oprogramowanie),
2. majątek rzeczowy, a w jego zakresie wszelkie aktywa niezbędne do właściwego wykonywania działalności gospodarczej, takie jak własność komputerów i innych zasobów IT (drukarki, skanery, monitory, itp.),
3. zobowiązania oraz należności (zobowiązania z tytułu umów związanych z używaniem narzędzi pracy, zobowiązania z tytułu umów o pracę, wszelkie należności z tytułu wykonywania działalności, wszelkie należności z tytułu umów wzajemnych, np. prawo do korzystania z samochodów; umowy dot. prowadzenia dział marketingowych, reklamowych),
4. strukturę kadrową - pracowników,
5. strategie marketingowe i reklamowe.

Profil handlowy nie obejmuje: nieruchomości, leasingu samochodu, kredytu obrotowego, pracownika niezwiązanego z działalnością handlową, domeny internetowej. Dla działalności handlowej wyodrębniono osobny rachunek bankowy, za pośrednictwem którego dokonywane są wszystkie wpływy i wypływy związane z działalnością handlową. W związku z powyższym, do działalności handlowej można przypisać środki finansowe. Niemniej jednak, sposób prowadzenia rachunkowości przez Wnioskodawcę umożliwia przyporządkowanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do działalności handlowej. Jednocześnie, działalność handlowa obejmuje części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zapewniających obsługę posprzedażową, natomiast nie obejmuje obsługi back office dla sprzedaży oraz działalności franczyzowej.

Wnioskodawca planuje wyodrębnioną działalność handlową wnieść aportem do spółki komandytowej. Po transferze tej działalności do spółki, przedmiotowy obszar sprzedaży będzie mógł bez korzystania z zewnętrznego wsparcia, w tym ze strony Wnioskodawcy, prowadzić działalność gospodarczą w tożsamym zakresie jak w JDG (innymi słowy obszar ten umożliwia kontynuowanie prowadzenia działalności gospodarczej po wyodrębnieniu).

Dodatkowo po dokonaniu aportu, wyodrębniony obszar sprzedaży będzie dalej kontynuował dotychczas prowadzoną działalność w ramach spółki komandytowej oraz dodatkowo będzie współuczestniczył w opracowaniu strategii sprzedaży tej spółki.

Spółka komandytowa podpisze również stosowne nowe umowy o współpracy z podmiotami dotychczas współpracującymi z Wnioskodawcą. Kontakty handlowe stanowić będą składniki transferowanej działalności handlowej.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiot planowanej transakcji na dzień aportu będzie stanowił zespół składników majątkowych wyodrębnionych na płaszczyźnie funkcjonalnej. W oparciu o przedmiot przekazania (aport) możliwe jest samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w tym obszarze. W oparciu o nabyty majątek (aport) spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak Wnioskodawca (w obszarze sprzedaży).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż na dzień wniesienia działalności handlowej do spółki komandytowej, została ona wyodrębniona organizacyjnie i finansowo. Zostały przygotowane stosowne regulacje wewnętrzne, regulaminy i zarządzenia, potwierdzające istnienie wydzielonej części jako wydziału w ramach całego przedsiębiorstwa podatnika.

Wyodrębnienie finansowe polega na odpowiedniej ewidencji bilansowej zdarzeń gospodarczych, dzięki czemu możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W odniesieniu do przesłanki wyodrębnienia finansowego Wnioskodawca wskazuje, że wyodrębnienie finansowe cechuje się możliwością przypisania do konkretnego ZCP ponoszonych kosztów i osiąganych przychodów, a także zobowiązań przypisanych do ZCP i należności przysługujących przedsiębiorstwu w związku z działalnością prowadzoną przez ZCP.

Zdaniem Wnioskodawcy, na wyodrębnienie finansowe działalności handlowej wskazuje możliwość przypisania do tego obszaru przychodów (tj. przychodów ze sprzedaży produktów kosmetycznych) i kosztów związanych z funkcjonowaniem tego obszaru sprzedażowego (np. koszty pracownicze, odpowiednia proporcja kosztów administracyjnych, prawnych, itd.), a także sporządzenie odrębnego rachunku zysków i strat (na wewnętrzne potrzeby, przypisanie odpowiednich kont). Dla działalności handlowej wyodrębniono osobny rachunek bankowy, za pośrednictwem którego dokonywane były wszystkie wpływy i wypływy związane z działalnością handlową. W związku z powyższym, do działalności handlowej można przypisać środki finansowe. Niemniej jednak, sposób prowadzenia rachunkowości przez Wnioskodawcę umożliwia przyporządkowanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do działalności handlowej.

Mając powyższe na uwadze - zdaniem Wnioskodawcy - na dzień aportu działalność handlowa spełniła przesłankę wyodrębnienia finansowego.

Wnioskodawca zaznacza także, że składniki majątkowe tworzące ZCP umożliwiły nabywcy realizację określonych zadań gospodarczych (prowadzenie działalności gospodarczej w określonym zakresie); składniki stanowiły funkcjonalnie odrębną całość - objęły elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze przedsiębiorstwa. Składniki te posiadały i posiadają potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Aktywa wchodzące w skład działalności handlowej oraz zasoby ludzkie (prawa i obowiązki wynikające z umów z pracownikami), umożliwiają samodzielne prowadzenie powierzonych obszarowi sprzedaży zadań gospodarczych. Tym samym, przedmiotowa działalność gospodarcza spełnia przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego rozumianą jako przeznaczenie składników przydzielonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Działalność spółki komandytowej będzie prowadzona w wynajmowanej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wyodrębniona i wnoszona do spółki komandytowej działalność handlowa będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wyodrębniona i wnoszona do spółki komandytowej działalność handlowa będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W zakresie pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, aport składników majątku Wnioskodawcy do spółki komandytowej, składających się na działalność handlową będzie stanowić transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie podlega tej ustawie.

UZASADNIENIE do pytania 1:

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa (ZCP) to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle powołanego przepisu można wyodrębnić następujące przesłanki, po spełnieniu których określony zespół składników może zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj.:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Brzmienie wskazanej powyżej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazuje, że ustawodawca zdefiniował tę instytucję używając pojęć nieostrych, wymagających wykładni, nakazując podatnikowi m.in. odnoszenie się do hipotetycznej sytuacji, tj. oceny potencjalnej zdolności wydzielonych składników majątkowych do samodzielnego funkcjonowania. W tym kontekście, w celu dokonania właściwej wykładni tych przepisów, szczególnie istotne wydaje się odniesienie do tez płynących z orzecznictwa sądów administracyjnych i praktyki organów podatkowych w tym zakresie.

Zgodnie z utrwalonym podejściem organów podatkowych i sądów administracyjnych, składniki materialne i niematerialne tworzą ZCP wówczas, gdy pozostają w takich relacjach, które pozwalają stwierdzić, że nie mamy do czynienia z przypadkowym zbiorem składników. W tym zakresie za ZCP nie może zostać uznany dowolny zbiór składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale zbiór ten musi stanowić wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespół składników, który będzie zdolny do bycia samodzielnym przedsiębiorstwem. Takie podejście znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1823/15), w którym sąd uznał: (...) aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Powyższe znajduje także potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 maja 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.44.2017.1.JF) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 września 2016 r. (sygn. IBPP3/4512-371/16-2/KS).

Co istotne i często podkreślane w orzecznictwie sądów administracyjnych, ZCP rozumiana jako zespół składników materialnych i niematerialnych powinna istnieć w ramach już istniejącego przedsiębiorstwa, a nie kształtować się dopiero po wyodrębnieniu zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 2991/15) dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych uznał, że Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest więc dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Podkreślić należy, że z art. 5a pkt 4 u.p.d.o.f. wynika, że wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po wyprowadzeniu w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa.

Stanowisko to jest akceptowane także w praktyce organów podatkowych (tak przykładowo m.in.: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.29.2017.1.JF), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych z dnia 21 stycznia 2015 r. (sygn. ILPP2/443-1174/14-4/MR), z dnia 21 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP1/443-965/13-4/AW) oraz z dnia 20 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP1/443-966/13-4/MD).

Obok składników materialnych i niematerialnych, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w części odnoszącej się do zakresu elementów tworzących ZCP wymaga, aby w skład tego zbioru elementów wchodziły również zobowiązania.

W ocenie Wnioskodawcy, działalność handlowa spełnia definicję uznania jej za ZCP w zakresie pierwszej przesłanki, tj. istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych. Za takim stanowiskiem przemawia m.in. to, że w skład owej działalności wchodzą odrębne, szczegółowo wymienione zasoby, takie jak składniki materialne (m.in. środki trwałe, które są organizacyjnie i funkcjonalnie związane z działaniami wykonywanymi przez obszar sprzedaży), jak i ogół zobowiązań i należności wynikających ze stosunków pracowniczych i stosunków cywilnoprawnych oraz wszelkie prawa i obowiązki, a także wierzytelności i zobowiązania wynikające z umów, które są funkcjonalnie związane z działalnością handlową.

Jednocześnie, przypisane do działalności handlowej aktywa nie zostały przyporządkowane w sposób przypadkowy. Przyporządkowanie to wynika przede wszystkim z dotychczasowego wykorzystania tych aktywów do działalności realizowanej przez poszczególnych pracowników związanych z działalnością tego obszaru oraz zapewnieniu im możliwości skutecznej realizacji tych zadań w przyszłości. Dlatego też, biorąc pod uwagę powyższe - w ocenie Wnioskodawcy - na dzień aportu, wydzielona działalność handlowa powinna spełniać przewidziane w przepisach ustawy o VAT przesłanki uznania jej za ZCP w zakresie istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań w rozumieniu tych przepisów.

Wyodrębnienie organizacyjne

Dla możliwości uznania zespołu składników majątkowych za ZCP istotne jest również, aby zespół ten pozostawał wyodrębniony w ramach dotychczasowego przedsiębiorstwa podatnika. Wyodrębnienie to powinno występować na trzech płaszczyznach, tj. na płaszczyźnie (i) organizacyjnej, (ii) finansowej i (iii) funkcjonalnej.

W odniesieniu do przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego, przyjmuje się, że jest ona spełniona, jeżeli konkretny zespół aktywów jest pewną całością organizacyjnie wyodrębnioną w strukturze przedsiębiorstwa.

Na takim stanowisku stanął m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 17 maja 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 1403/16): Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika, przy czym ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2014 r. (sygn. akt II FSK 2297/12), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 listopada 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 491/14), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 9 października 2014 r. (sygn. akt I SA/Rz 594/14) oraz przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Gd 1205/13).

W świetle powyższego, wyodrębnienie organizacyjne powinno przejawiać się tym, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna mieć określone miejsce w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa, co jednak nie musi być równoznaczne z wyodrębnieniem prawnym. Takie stanowisko zaprezentował m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 marca 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 456/15), Wyodrębnienie organizacyjne oznacza zazwyczaj wyodrębnienie części majątku przedsiębiorstwa (wraz ze składnikami niematerialnymi) w strukturze organizacyjnej całego podmiotu. Takie wyodrębnienie może przybrać formę np. oddziału, biura, zakładu, wydziału, departamentu, działu. Jednocześnie należy uznać, że nawet w przypadku, gdy fakt wyodrębnienia składników nie wynika z żadnych zapisów zawartych w dokumentach konstytuujących dany podmiot lub też regulujących jego funkcjonowanie, a takie wyodrębnienie w praktyce jest dostrzegalne i ono, chociaż nie ma oparcia w dokumentach podatnika, faktycznie istnieje - możemy mieć do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Mając na uwadze wnioski płynące z powyższego - zdaniem Wnioskodawcy - na moment przeniesienia od Wnioskodawcy do spółki komandytowej, działalność handlowa powinna być uznana za wyodrębnioną organizacyjnie. Na takie wyodrębnienie wskazuje fakt, że obszar sprzedaży funkcjonuje w strukturze Spółki jako odrębny obszar, którego działalność skupia się na kreowaniu oraz realizacji strategii sprzedażowej. Wyodrębnienie działalności handlowej zostało także potwierdzone stosownym zarządzeniem Wnioskodawcy. Istnieją odrębne procedury funkcjonowania działu handlowego, obszar ten posiada odrębną od pozostałej działalności strukturę kadrową zarządzaną przypisanym jej kierownikiem.

Wyodrębnienie finansowe

W odniesieniu do przesłanki wyodrębnienia finansowego wskazuje się, że wyodrębnienie finansowe cechuje się możliwością przypisania do konkretnego ZCP ponoszonych kosztów i osiąganych przychodów, a także zobowiązań przypisanych do ZCP i należności przysługujących przedsiębiorstwu w związku z działalnością prowadzoną przez ZCP.

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie ponownie wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2016 r. (sygn akt I SA/Wr 1823/15), w którym Sąd wskazał, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie do zorganizowanej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 13 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Wr 1293/16).

Również organy podatkowe w odniesieniu do spełnienia warunku wyodrębnienia finansowego, w wydawanych interpretacjach indywidualnych często podkreślają, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.23.2017.1.AZE), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.107.2017.1.JF), Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.29.2017.1.JF).

Zdaniem Wnioskodawcy, na wyodrębnienie finansowe działalności handlowej wskazuje możliwość przypisania do tego obszaru przychodów (tj. przychodów ze sprzedaży produktów kosmetycznych) i kosztów związanych z funkcjonowaniem tego obszaru sprzedażowego (np. koszty pracownicze, odpowiednia proporcja kosztów administracyjnych, prawnych, itd.), a także sporządzenie odrębnego rachunku zysków i strat (na wewnętrzne potrzeby, przypisanie odpowiednich kont). Dla działalności handlowej wyodrębniono osobny rachunek bankowy, za pośrednictwem którego dokonywane są wszystkie wpływy i wypływy związane z działalnością handlową. W związku z powyższym, do działalności handlowej można przypisać środki finansowe. Niemniej jednak, sposób prowadzenia rachunkowości przez Wnioskodawcę umożliwia przyporządkowanie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do działalności handlowej.

Podobnie wskazują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-548/15-2/k.p.), akceptując stanowisko podatnika, zgodnie z którym o wyodrębnieniu finansowym zorganizowanej części przedsiębiorstwa może świadczyć prowadzenie dla niej rachunkowości umożliwiającej ewidencjonowanie procesów gospodarczych oraz prezentowanie sytuacji majątkowej i finansowej związanej z daną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Nie jest natomiast konieczne samodzielne sporządzanie przez wyodrębnianą jednostkę bilansu (...). Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w innych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe: tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2015 r. (sygn. ITPB3/4510-193/15/DK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 30 września 2015 r. (IPPP3/4512-651/15-2/WH) oraz z dnia 21 stycznia 2015 r. (sygn. IPPP1/443-1250/14-2/MPe).

Kluczowa - w ocenie Wnioskodawcy - w kwestii wyodrębnienia finansowego jest możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP, dzięki prowadzeniu odpowiedniej ewidencji. Pogląd ten podzielają również sądy administracyjne. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 2463/16) wskazał, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza bowiem samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze - zdaniem Wnioskodawcy - na dzień aportu działalność handlowa będzie spełniała przesłankę wyodrębnienia finansowego.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Zgodnie z definicją podatkową ZCP, składniki majątkowe tworzące ZCP muszą umożliwiać podatnikowi realizację określonych zadań gospodarczych (prowadzenie działalności gospodarczej w określonym zakresie). Wyodrębnienie funkcjonalne powinno być rozumiane jako przeznaczenie zespołu składników majątkowych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Innymi słowy, ZCP musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego wykonywania działań gospodarczych, które realizuje w strukturze przedsiębiorstwa.

W tym kontekście Wnioskodawca przytoczył wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 1823/15), w którym Sąd wskazał, że (...) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwo. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2016 r. (sygn. 0461-ITPB3/4510.479.16.1.DK), odstępując od uzasadnienia i podzielając pogląd zaprezentowany przez podatnika, zgodnie z którym wyodrębnienie funkcjonalnie (...) oznacza, że zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań (funkcji) gospodarczych, a także potencjalnie mógłby stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy - aktywa wchodzące w skład działalności handlowej oraz zasoby ludzkie (prawa i obowiązki wynikające z umów z pracownikami), umożliwiają samodzielne prowadzenie powierzonych obszarowi sprzedaży zadań gospodarczych. Tym samym, przedmiotowa działalność gospodarcza spełnia przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego rozumianą jako przeznaczenie składników przydzielonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Ostatnią przesłanką (w ramach przesłanek wyodrębnienia funkcjonalnego) jest możliwość hipotetycznego uznania ZCP za niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W zakresie analizy tej przesłanki, w praktyce wskazuje się, że aby zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP, musi on - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwiać nabywcy tego zespołu składników majątkowych podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Jak wskazują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, potencjalna możliwość podjęcia samodzielnej działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa nie musi być pełna. W tym zakresie podkreśla się, że aby zespół składników mógł zostać uznany za samodzielne przedsiębiorstwo, nie musi on bezpośrednio dysponować wszystkimi elementami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedsiębiorstwo takie może dodatkowo korzystać z usług zewnętrznych, bez potrzeby posiadania wszystkich składników majątkowych na własność.

W tym kontekście, Wnioskodawca pragnie wskazać przykładowo na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/GI 954/15), w którym Sąd uznał że brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów (np. obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe) nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych, a także interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 czerwca 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.107.2017.1.JF), zgodnie z którą należy także podnieść, że istotą przedsiębiorstwa, jak i jego zorganizowanej części, jest prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing) oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2014 r., w której aprobując orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2012 r. (sygn. akt II FSK 1643/10), organ uznał, że (...) określone działania gospodarcze mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to (...) mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing).

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - działalność handlowa w momencie aportu powinna być uznany za gotową do samodzielnego realizowania przypisanych jej działań gospodarczych w formie niezależnego przedsiębiorstwa. Działalność taka może być realizowana przy wykorzystaniu przypisanych do tego obszaru sprzedażowego składników majątkowych i niemajątkowych, przy jednoczesnym zaangażowaniu alokowanego do sprzedaży personelu. Wyodrębniona działalność handlowa spełnia zatem przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego.

Mając na uwadze przytoczone przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników majątkowych działalności handlowej będzie stanowił zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

UZASADNIENIE do pytania 2:

Opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Przepisów ustawy o VAT, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT). Pojęcie zbycia należy rozumieć w sposób analogiczny do pojęcia dostawy towarów na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy VAT, czyli zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. aport.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy: art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, należy uznać, że analizowana transakcja aportu działalności handlowej, a zatem części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nie będzie podlegać ustawie o VAT. W opisanym zdarzeniu przyszłym spełnione zostaną bowiem przesłanki uznania działalności handlowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez co - w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego - aport składników majątkowych Wnioskodawcy, składających się na obszar sprzedaży, będzie stanowić transakcję wyłączoną z zakresu ustawy o VAT.

W konsekwencji, aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie podlegać przepisom ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej ().

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przypadku więc, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia przekazania całości lub części majątku, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wyodrębnioną działalność handlową wnieść aportem do spółki komandytowej. Po transferze tej działalności do spółki, przedmiotowy obszar sprzedaży będzie mógł bez korzystania z zewnętrznego wsparcia, w tym ze strony Wnioskodawcy, prowadzić działalność gospodarczą w tożsamym zakresie jak w JDG (innymi słowy obszar ten umożliwia kontynuowanie prowadzenia działalności gospodarczej po wyodrębnieniu). Dodatkowo po dokonaniu aportu, wyodrębniony obszar sprzedaży będzie dalej kontynuował dotychczas prowadzoną działalność w ramach spółki komandytowej oraz dodatkowo będzie współuczestniczył w opracowaniu strategii sprzedaży tej spółki. Spółka komandytowa podpisze również stosowne nowe umowy o współpracy z podmiotami dotychczas współpracującymi z Wnioskodawcą. Kontakty handlowe stanowić będą składniki transferowanej działalności handlowej. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiot planowanej transakcji na dzień aportu będzie stanowił zespół składników majątkowych wyodrębnionych na płaszczyźnie funkcjonalnej. W oparciu o przedmiot przekazania (aport) możliwe jest samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w tym obszarze. Na dzień wniesienia działalności handlowej do spółki komandytowej, została ona wyodrębniona organizacyjnie i finansowo. Zostały przygotowane stosowne regulacje wewnętrzne, regulaminy i zarządzenia, potwierdzające istnienie wydzielonej części jako wydziału w ramach całego przedsiębiorstwa podatnika. Wyodrębnienie finansowe polega na odpowiedniej ewidencji bilansowej zdarzeń gospodarczych, dzięki czemu możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Działalność spółki komandytowej będzie prowadzona w wynajmowanej nieruchomości. W oparciu o nabyty majątek (aport) spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak Wnioskodawca (w obszarze sprzedaży).

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca wskazał, że ww. działalność handlowa została wyodrębniona organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo i w oparciu o nabyty majątek spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą to spełnione są/będą przesłanki do uznania przedmiotowych składników majątkowych składających się na działalność handlową za zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, zbycie ww. działalności handlowej nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, że nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego wyroki sądów administracyjnych wiążący charakter mają w konkretnej sprawie i ściśle określonym stanie faktycznym. Tylko do tych konkretnych elementów odnosi się moc wiążąca orzeczenia sądu administracyjnego. W konsekwencji odniesienie jakiegokolwiek orzeczenia sądowego czy też uzasadnienia wyroku do innej sytuacji, nie nadaje powołanej sytuacji mocy wiążącej orzeczenia. Nie można zatem w szeregu orzeczeń sądowych, ich rozstrzygnięć odnosić do własnej sprawy, bowiem dotyczą one konkretnych powstałych już zdarzeń.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej