Temat interpretacji

Uznanie Wnioskodawcy za podatnika z tytułu dzierżawy nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dzierżawy nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dzierżawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 26 marca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, własne stanowisko, pełnomocnictwo i adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

• I.1.
  Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek PIT) w Polsce. Na dzień sporządzania tego Wniosku, Wnioskodawca nie pozostaje w związku małżeńskim. Wnioskodawca obecnie nie prowadzi i nie prowadził w ciągu ostatnich 6 lat pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT oraz ustawy o podatku od towarów i usług (podatek VAT) oraz nie był i obecnie nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.
  Obecnie Wnioskodawca osiąga przychody w podatku PIT, jako członek zarządu oraz członek rad nadzorczych spółek kapitałowych z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski, z tytułu pracy najemnej oraz działalności wykonywanej osobiście od spółki kapitałowej z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski.
• I.2.
  Wnioskodawca jest od lat 1999-2001 (nieruchomości 1-9 były nabywane sukcesywnie, m.in. na podstawie umów sprzedaży i umów darowizny) właścicielem następujących nieruchomości:
  Załacznik PDF
  Na ww. nieruchomościach nie jest prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza przez Wnioskodawcę, ani przez osoby trzecie.
• I.3.
  Nieruchomość znajdująca się na działkach o nr: 6545, 6546, 6547, 6544 (część), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy zagrodowej (MN/RM), w tym część działki o nr 6547 znajduje się na terenie zieleni nieurządzonej (ZN). Jednocześnie, Nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana dla potrzeb przydomowego ogródka oraz zieleni przydomowej (trawnik), a wszystko co wchodzi w skład Nieruchomości i znajduje się na ww. działkach (budynek mieszkalny, budynek o charakterze gospodarczym, staw/jeziorko) było przedmiotem umowy najmu (Umowa Najmu) zawartej przez Wnioskodawcę z małżeństwem osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski (Dzierżawcy), niepowiązanych w żaden sposób rodzinnie, ani więzami krwi z Wnioskodawcą, na czas oznaczony, tj. na okres 10 lat. Okres 10 lat najmu upłynął w lipcu 2018 roku, ale Dzierżawcy nadal odpłatnie korzystali z Nieruchomości za zgodą Wnioskodawcy na tych samych zasadach, które były ustalone pomiędzy Wnioskodawcą i Dzierżawcami w Umowie Najmu. Dzierżawcy od początku trwania najmu Nieruchomości płacili na rzecz Wnioskodawcy miesięczny czynsz w kwocie ustalonej w Umowie Najmu, a Wnioskodawca z tytułu uzyskiwanych przychodów z najmu Nieruchomości opłacał zryczałtowany podatek PIT od przychodów uzyskanych z tytułu wynajmu nieruchomości, zgodnie z przepisami ustawy o zryczałtowanym podatku PIT.
  Pod koniec roku 2018 zmarł jeden z Dzierżawców. Drugi z Dzierżawców (Dzierżawca) nadal korzysta z Nieruchomości za zgodą Wnioskodawcy na tych samych zasadach, które były ustalone pomiędzy Wnioskodawcą i Dzierżawcami w Umowie Najmu. Stosunek najmu z Dzierżawcami był jedynym stosunkiem najmu, którego stroną był Wnioskodawca, a stosunek dzierżawy z Dzierżawcą będzie jedynym stosunkiem dzierżawy Wnioskodawcy (w zakresie dzierżawy Nieruchomości patrz pkt III opisu zdarzenia przyszłego wniosku). Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu Nieruchomości (oraz te, które będą uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy Nieruchomości) były, są i będą jedynymi przychodami Wnioskodawcy generowanymi w związku z zawartymi przez Wnioskodawcę umowami najmu, dzierżawy lub innym umowami o podobnym charakterze.
• II.
  Dzierżawca jest osobą starszą i bezdzietną. Dzierżawcy byli na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej właścicielami lokalu mieszkalnego położonego w X, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą wraz z udziałem związanym z własnością lokalu w wysokości 135/1000 w prawie własności nieruchomości, jest to nieruchomość lokalowa, o powierzchni 81,7 m², składająca się z 3 pokoi, kuchni, łazienki i hallu, która to nieruchomość wymaga obecnie dokonania kapitalnego remontu. Obecnie, po śmierci jednego z Dzierżawców, właścicielem Mieszkania jest Dzierżawca. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, Mieszkanie nie było i nie jest wykorzystywane w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a Dzierżawcy nie prowadzili wcześniej oraz obecnie Dzierżawca nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej.
• III.1.
  Dzierżawca zaproponował Wnioskodawcy, że Dzierżawca przeniesie na Wnioskodawcę prawo własności Mieszkania, jeżeli Wnioskodawca umożliwi Dzierżawcy dalsze odpłatne korzystanie z Nieruchomości.
• III.2.
  W związku z tym, Wnioskodawca i Dzierżawca planują zawarcie 3 umów w formie aktu notarialnego:
  1. umowę sprzedaży Mieszkania przez Dzierżawcę na rzecz Wnioskodawcy za cenę 600.000,00 zł (cena ta odpowiada wartości rynkowej Mieszkania);
  2. umowę dzierżawy Nieruchomości (Umowa Dzierżawy) przez Wnioskodawcę na rzecz Dzierżawcy na czas oznaczony 15 lat z czynszem dzierżawnym za cały 15-letni okres dzierżawy Nieruchomości w kwocie całkowitej (bez rozbijania kwoty czynszu na czynsz z tytułu dzierżawy poszczególnych składników majątku) i niezmiennej 600.000,00 zł, należnym i płatnym jednorazowo w całości z góry w momencie podpisania Umowy Dzierżawy (kwota ta stanowi kwotę czynszu za okres dzierżawy Nieruchomości za cały 15-letni okres dzierżawy, który jest jednym okresem rozliczeniowym czynszu); Umowa Dzierżawy będzie obowiązywała aż do śmierci ostatniego z Dzierżawcy, o ile ta nastąpi przed upływem 15-letniego okresu obowiązywania Umowy Dzierżawy;
  3. umowę potrącenia wzajemnych wierzytelności, czyli ceny sprzedaży za Mieszkanie i czynszu dzierżawy za Nieruchomość (potrącenie wierzytelności oznacza faktyczne otrzymanie przez każdego wierzyciela całego długu, tj. całego czynszu przez Wnioskodawcę i całej ceny sprzedaży przez Dzierżawcę).
• III.3.
  W razie śmierci Dzierżawcy przed upływem okresu obowiązywania Umowy Dzierżawy, Umowa Dzierżawy ulegnie rozwiązaniu, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu spadkobiercy (spadkobiercom) tego Dzierżawcy części czynszu dzierżawy za okres od dnia śmierci Dzierżawcy do końca okresu dzierżawy jako tzw. świadczenia nienależnego (art. 405 w zw. z art. 410 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.), (Kodeks Cywilny).
• IV.
  Po upływie 15-letniego okresu dzierżawy Nieruchomości, Dzierżawca opuści Nieruchomość.

Ponadto, Wnioskodawca w dniu 26 marca 2019 r. uzupełnił wniosek poprzez m.in. doprecyzowanie opisu sprawy i o pełnomocnictwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy Nieruchomości? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy Nieruchomości.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym, podatnikiem podatku VAT jest m.in. osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Przy czym, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z ww. przepisów ustawy o VAT, definicja działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT jest definicją szeroką. Jednocześnie, dla prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, nie jest warunkiem sine qua non zarejestrowanie jako podatnik podatku VAT.

Odnosząc powyższe definicje do opisu zdarzenia przyszłego Wniosku należy wskazać, iż zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, iż Wnioskodawca w związku z wydzierżawianiem Nieruchomości prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i z tego tytułu jest podatnikiem podatku VAT. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego wniosku, Wnioskodawca będzie wydzierżawiał tylko jedną z posiadanych przez siebie nieruchomości (tj. wyłącznie Nieruchomość). Co więcej, Wnioskodawca wydzierżawia Nieruchomość w ramach tzw. najmu prywatnego, a ani Wnioskodawca, ani Dzierżawcy nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, w tym Nieruchomość nie będzie wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

W tym zakresie warto wskazać na stanowisko wyrażone w nieprawomocnym wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 kwietnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Go 50/18), gdzie Sąd wskazał, iż W każdym przypadku, gdy działalność podmiotu przybierze charakter zorganizowany oraz zarobkowy stanie się działalnością gospodarczą. Przyjęcie, że osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Pomimo, iż ww. wyrok dotyczy transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości, może mieć zastosowanie w tej sprawie. Co więcej, w wyroku NSA z dnia 29 kwietnia 2014 r. (sygn. akt I FSK(21/13) Sąd wskazał, iż zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Także, w nieprawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 18 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Gl 551/17) Sąd wskazał, iż stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynność działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on będzie w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybierać będzie formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tut. Organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.). W konsekwencji, ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca obecnie nie prowadzi i nie prowadził w ciągu ostatnich 6 lat pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT oraz ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie był i obecnie nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

Wnioskodawca jest od lat 1999-2001 właścicielem nieruchomości. Na ww. nieruchomościach nie jest prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza przez Wnioskodawcę, ani przez osoby trzecie.

Nieruchomość znajdująca się na działkach o nr: 6545, 6546, 6547. 6544 (część), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy zagrodowej, w tym część działki o nr 6547 znajduje się na terenie zieleni nieurządzonej. Jednocześnie, Nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana dla potrzeb przydomowego ogródka oraz zieleni przydomowej (trawnik), a wszystko co wchodzi w skład Nieruchomości i znajduje się na ww. działkach (budynek mieszkalny, budynek o charakterze gospodarczym, staw/jeziorko) było przedmiotem umowy najmu zawartej przez Wnioskodawcę z małżeństwem osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski, niepowiązanych w żaden sposób rodzinnie, ani więzami krwi z Wnioskodawcą, na czas oznaczony, tj. na okres 10 lat. Okres 10 lat najmu upłynął w lipcu 2018 r., ale Dzierżawcy nadal odpłatnie korzystali z Nieruchomości za zgodą Wnioskodawcy na tych samych zasadach, które były ustalone pomiędzy Wnioskodawcą i Dzierżawcami w Umowie Najmu. Dzierżawcy od początku trwania najmu Nieruchomości płacili na rzecz Wnioskodawcy miesięczny czynsz w kwocie ustalonej w Umowie Najmu, a Wnioskodawca z tytułu uzyskiwanych przychodów z najmu Nieruchomości opłacał zryczałtowany podatek PIT od przychodów uzyskanych z tytułu wynajmu nieruchomości, zgodnie z przepisami ustawy o zryczałtowanym podatku PIT. Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu Nieruchomości (oraz te, które będą uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy Nieruchomości) były, są i będą jedynymi przychodami Wnioskodawcy generowanymi w związku z zawartymi przez Wnioskodawcę umowami najmu, dzierżawy lub innym umowami o podobnym charakterze. Wnioskodawca będzie wydzierżawiał całą nieruchomość z zabudowaniami, w tym budynek mieszkalny, na własny rachunek.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące ustalenia, czy w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy Nieruchomości.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia działalność gospodarcza, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że przedmiotowa Nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana jest/będzie przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca z tytułu dzierżawy przedmiotowej Nieruchomości stanie się podatnikiem podatku VAT, a zatem usługa dzierżawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca z tytułu dzierżawy Nieruchomości stanie się podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 5, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dzierżawy nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 5). Natomiast w zakresie zwolnienia z opodatkowania dzierżawy nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) zostało wydane w dniu 4 kwietnia 2019 r. postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr 0112-KDIL2-1.4012.104.2019.1.MC. Z kolei, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej