Temat interpretacji

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prawidłowo wywiódł skutek prawny w zakresie miejsca opodatkowania usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedmiotowym stanie faktycznym usługi świadczone przez E. na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, w związku z czym na fakturze wyszczególniona powinna zostać informacja nie podlega/reverse charge należało uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania oraz sposobu dokumentowania usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania oraz sposobu dokumentowania usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej w tekście E. lub Wnioskodawca) w ramach swojej działalności gospodarczej E. zawarł umowę z Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu - Biuro Mechanizmu Finansowego z siedzibą w Belgii, której przedmiotem jest wdrożenie tzw. grantów norweskich i grantów Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu, ESWH (ang. European Free Trade Association, EFTA) - międzynarodowa organizacja gospodarcza powstała 3 maja 1960 r. na mocy Konwencji sztokholmskiej (podpisanej 4 stycznia 1960), mająca na celu utworzenie strefy wolnego handlu między państwami członkowskimi. Siedziba Sekretariatu EFTA mieści się w szwajcarskiej Genewie.

Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu jako organizacja międzynarodowa z siedzibą w Konfederacji Szwajcarskiej ma siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej a dodatkowo, Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu Biuro Mechanizmu Finansowego jest podatnikiem VAT podmiotowo zwolnionym na mocy decyzji Rządu Belgijskiego, stanowiącej realizację umowy pomiędzy Królestwem Belgii i centralą Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, która dodatkowo znajduje umocowanie w art. 151 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Pierwotnymi członkami EFTA były: Austria, Dania, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria, Szwecja i Wielka Brytania. Z czasem większość członków wystąpiła, wybierając członkostwo w konkurencyjnej i o zdecydowanie większej integracji ekonomicznej EWG. W latach 1986-1994 członkiem organizacji była również Finlandia.

Strefa wolnego handlu między państwami EFTA powstała w 1968 roku. Od 1977 państwa EWG i EFTA utworzyły wspólną strefę wolnego handlu towarami przemysłowymi. W 1992 r. EWG i EFTA porozumiały się w sprawie utworzenia wspólnej strefy wolnego handlu na wszystkie towary. Porozumienie w tej sprawie, nieobejmujące jednak Szwajcarii, weszło w życie 1 stycznia 1994 r. tworząc Europejski Obszar Gospodarczy.

Europejski Obszar Gospodarczy, EOG (ang. European Economic Area, EEA) - strefa wolnego handlu i Wspólny Rynek, obejmujące państwa Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), z wyjątkiem Szwajcarii. EOG opiera się na czterech fundamentalnych wolnościach: swobodzie przepływu ludzi, kapitału, towarów i usług.

Porozumienie o utworzeniu EOG podpisano w Porto 2 maja 1992 roku. Wejście w życie układu opóźniało się z powodu odrzucenia go w referendum w Szwajcarii w grudniu 1992 roku. Po wykluczeniu odniesień do Szwajcarii z umowy, ostatecznie weszła ona w życie 1 stycznia 1994 roku.

Norweski Mechanizm Finansowy oraz Mechanizm Finansowy Europejskiego Obszaru Gospodarczego (czyli tzw. fundusze norweskie i fundusze EOG) są formą bezzwrotnej pomocy zagranicznej przyznanej przez Norwegię, Islandię i Liechtenstein nowym członkom UE. Fundusze te są związane z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej oraz z jednoczesnym wejściem naszego kraju do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE + Islandia, Liechtenstein, Norwegia). W zamian za pomoc finansową, państwa-darczyńcy korzystają z dostępu do rynku wewnętrznego Unii Europejskiej (choć nie są jej członkami). Fundusz ten ma zasięg europejski.

Fundusz jest wdrażany poprzez realizację międzynarodowych projektów z udziałem podmiotów z piętnastu państw-beneficjentów Funduszy Norweskich i EOG, państw-darczyńców - Norwegii, Islandii i Liechtensteinu - oraz wybranych państw trzecich.

E. w ramach wspomnianej umowy z Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu, odpowiedzialny jest między innymi, za obsługę projektów, aplikacji chcących uzyskać finansowanie z funduszy norweskich i funduszy EOG, dystrybucje środków do beneficjentów programów pomocowych.

Zgodnie z umową E. za swoje usługi otrzymuje wynagrodzenie nazywane management fee- wynagrodzenie za zarządzanie, które to wynagrodzenie zostało określone jako kwota z wyłączeniem podatku VAT i które to wynagrodzenie pokrywa wszystkie koszty E. jako operatora funduszy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, usługi zarządzania programem funduszy norweskich i EOG świadczone przez E. na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nie będą podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce, w związku z czym na fakturze wyszczególniona zostanie informacja nie podlega/reverse charge?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedmiotowym stanie faktycznym usługi świadczone przez E. na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, w związku z czym na fakturze wyszczególniona zostanie informacja nie podlega/reverse charge.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi. Przy czym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również ww. czynności określone w art. 8 ust. 2 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 28l ustawy o VAT - w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
2. reklamy,
3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług,
4. przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń,
5. bankowych, finansowych, ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki,
6. dostarczania (oddelegowania) personelu,
7. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu, za które uznaje się również przyczepy i naczepy oraz wagony kolejowe,
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. (uchylony)
11. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych, systemów elektroenergetycznych lub do sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
12. przesyłowych:
    1. gazu w systemie gazowym,
    2. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym,
    3. energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
13. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 11 i 12,
14. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-13

- miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Niezależnie zatem od tego, czy usługa na rzecz podmiotu zagranicznego jest wykonywana w kraju, czy poza nim, o miejscu jej opodatkowania decyduje wskazane dla niej w ustawie o VAT miejsce jej świadczenia.

Jeżeli tak jak w przedmiotowym przypadku, usługa świadczona jest na rzecz kontrahenta spoza kraju i spoza Unii Europejskiej (siedzibą Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu jest Szwajcaria) obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę usługi. W takiej sytuacji powstanie u niego obowiązek rozliczenia podatku od tej usługi z tytułu jej importu. Dla E. jako polskiej firmy będzie to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT. Firma powinna udokumentować usługę fakturą uproszczoną bez naliczonej kwoty VAT należnego.

Zgodnie z art. 151 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) dostawy towarów i świadczenie usług dokonane w ramach stosunków dyplomatycznych i konsularnych;
aa) dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz Wspólnoty Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub na rzecz organów utworzonych przez Wspólnoty, do których ma zastosowanie Protokół z dnia 8 kwietnia 1965 r. w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, w granicach i na warunkach określonych w tym protokole i umowach dotyczących jego wykonania lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib, w szczególności w zakresie, w jakim nie prowadzi to do zakłócenia konkurencji;
b) dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz organizacji międzynarodowych, innych niż organy, o których mowa w lit. aa), uznanych za takie przez organy władzy publicznej przyjmującego państwa członkowskiego, oraz na rzecz członków tych organizacji, w granicach i na warunkach ustalonych w konwencjach międzynarodowych ustanawiających takie organizacje lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib;
c) dostawy towarów i świadczenie usług w państwach członkowskich, które są stronami Traktatu Północnoatlantyckiego na rzecz sił zbrojnych innych państw będących stronami tego traktatu, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;
d) dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane z przeznaczeniem do innego państwa członkowskiego na rzecz sił zbrojnych każdego z państw będących stronami Traktatu Północnoatlantyckiego, innego niż państwo członkowskie przeznaczenia, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;
e) dostawy towarów lub świadczenie usług przeznaczonych dla sił zbrojnych Zjednoczonego Królestwa stacjonujących na wyspie Cypr zgodnie z Traktatem ustanawiającym Republikę Cypryjską z dnia 16 sierpnia 1960 r., na użytek tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub dla zaopatrzenia ich mes lub kantyn.

Do czasu przyjęcia jednolitych przepisów podatkowych zwolnienia przewidziane w akapicie pierwszym mają zastosowanie w granicach ustalonych przez przyjmujące państwo członkowskie.

Zgodnie z powyżej wskazanym art. 151 ust. 1 lit. b Dyrektywy VAT, Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu jest organizacją międzynarodową, uznawaną za taką przez organy władzy publicznej zarówno Rzeczpospolitej Polskiej i Królestwa Belgii, oraz na rzecz członków tych organizacji, w granicach i na warunkach ustalonych w konwencjach międzynarodowych ustanawiających takie organizacje lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib.

Uwzględniając fakt podmiotowego zwolnienia z VAT Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu w Królestwie Belgii na podstawie decyzji rządu belgijskiego, fakt ten oznacza również brak podlegania usług świadczonych przez E. w opisanym stanie faktycznym, pod opodatkowanie VAT w Polsce.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym usługi świadczone przez E. na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, w związku z czym na fakturze wyszczególniona powinna zostać informacja nie podlega/reverse charge.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Przy ustalaniu miejsca świadczenia usług istotne jest czy usługa świadczona jest na rzecz podmiotu będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy czy też nie.

Ustawodawca w art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Podatnikiem według art. 28a ustawy jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Natomiast na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Jednocześnie stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 28c ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy rozdziału 1 działu XI Dokumentacje stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi faktura powinna zawierać wyrazy odwrotne obciążenie.

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14 (tj. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; stawki podatku; sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku), zaś stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14 (tj. numeru, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; stawki podatku; sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku).

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej zawarł umowę z Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu - Biuro Mechanizmu Finansowego z siedzibą w Belgii, której przedmiotem jest wdrożenie tzw. grantów norweskich i grantów Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (ESWH) to międzynarodowa organizacja gospodarcza powstała 3 maja 1960 r. na mocy Konwencji sztokholmskiej, mająca na celu utworzenie strefy wolnego handlu między państwami członkowskimi. Siedziba Sekretariatu EFTA mieści się w szwajcarskiej Genewie. Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu jako organizacja międzynarodowa z siedzibą w Konfederacji Szwajcarskiej ma siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej a dodatkowo, Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu Biuro Mechanizmu Finansowego jest podatnikiem VAT podmiotowo zwolnionym na mocy decyzji Rządu Belgijskiego, stanowiącej realizację umowy pomiędzy Królestwem Belgii i centralą Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. Norweski Mechanizm Finansowy oraz Mechanizm Finansowy Europejskiego Obszaru Gospodarczego (tzw. fundusze norweskie i fundusze EOG) są formą bezzwrotnej pomocy zagranicznej przyznanej przez Norwegię, Islandię i Liechtenstein nowym członkom UE. Fundusze te są związane z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej oraz z jednoczesnym wejściem naszego kraju do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE, Islandia, Liechtenstein, Norwegia). W zamian za pomoc finansową, państwa-darczyńcy korzystają z dostępu do rynku wewnętrznego Unii Europejskiej (choć nie są jej członkami). Fundusz ten ma zasięg europejski. Fundusz jest wdrażany poprzez realizację międzynarodowych projektów z udziałem podmiotów z piętnastu państw-beneficjentów Funduszy Norweskich i EOG, państw-darczyńców Norwegii, Islandii i Liechtensteinu oraz wybranych państw trzecich. Wnioskodawca w ramach umowy z Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu, odpowiedzialny jest między innymi, za obsługę projektów, aplikacji chcących uzyskać finansowanie z funduszy norweskich i funduszy EOG, dystrybucje środków do beneficjentów programów pomocowych. Zgodnie z umową Wnioskodawca za swoje usługi otrzymuje wynagrodzenie nazywane management fee - wynagrodzenie za zarządzanie, które to wynagrodzenie zostało określone jako kwota z wyłączeniem podatku VAT i które to wynagrodzenie pokrywa wszystkie koszty Wnioskodawcy jako operatora funduszy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy usługi zarządzania programem funduszy norweskich i EOG świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce i w związku z tym faktura dokumentująca wykonanie przedmiotowych usług winna zawierać informacje nie podlega/reverse charge.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi zarządzania programem funduszy norweskich i EOG na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (międzynarodowej organizacji gospodarczej mającej na celu utworzenie strefy wolego handlu między państwami członkowskimi), a zatem podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy. W konsekwencji przy ustalaniu miejsca świadczenia realizowanych przez Wnioskodawcę usług znajdą zastosowanie przepisy regulujące miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy. Do świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem w niniejszym przypadku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu zastosowanie znajduje ogólna zasada ustalania miejsca świadczenia wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym miejscem świadczenia usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG jest miejsce siedziby Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. Zatem przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii zamieszczania na fakturze dokumentującej świadczenie usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG informacji nie podlega/reverse charge wskazać należy, że na podstawie cytowanych powyżej przepisów podatnik krajowy jest zobowiązany do udokumentowania fakturą VAT sprzedaż usług, których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju. Jednocześnie stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy odwrotne obciążenie. Zatem faktura dokumentująca świadczenie usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG winna zawierać adnotację odwrotne obciążenie.

Tym samym z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prawidłowo wywiódł skutek prawny w zakresie miejsca opodatkowania usług zarządzania programem funduszy norweskich i EOG stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedmiotowym stanie faktycznym usługi świadczone przez E. na rzecz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, w związku z czym na fakturze wyszczególniona powinna zostać informacja nie podlega/reverse charge należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej