Temat interpretacji

brak prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach projektu pn.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach projektu pn. ..

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo w 2018 r. zakończyło realizację projektu pn.: .. Zarządcą drogi wojewódzkiej na wskazanym odcinku jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2018. 2068 ze zm.) Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich w K., jako samorządowa jednostka budżetowa, nieposiadająca osobowości prawnej, powołana uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 23 marca 1999 r. w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich finansowane są z budżetu województwa. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Województwo podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Opisany we wniosku projekt był realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. 2018. 913 ze zm.). Projekt realizowany był w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, w ramach zadania przebudowa dróg wojewódzkich.

Przedmiotem realizowanego przedsięwzięcia była przebudowa drogi wojewódzkiej, która pozwoliła na poprawę stanu technicznego oraz funkcjonalności infrastruktury drogowej na terenie województwa. Dostosowanie parametrów technicznych do potrzeb użytkowników zwiększyło przejezdność a przede wszystkim poprawiło bezpieczeństwo użytkowania. Ponadto przez przeprowadzenie zaplanowanych robót budowlanych istotnie usprawnił się system komunikacji w województwie. Przebudowa drogi wojewódzkiej doprowadziła do wzrostu nośności. W ramach przebudowywanego odcinka została zachowana nośność 115 kN/oś.

Projekt finansowany był ze środków własnych budżetu Województwa oraz środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Decyzja o dofinansowaniu z dnia 7 lipca 2016 r. oraz Decyzja zmieniająca z dnia 19 listopada 2018 r. Beneficjentem środków europejskich było Województwo, a jednostką realizującą projekt był Zarząd Dróg Wojewódzkich w K.

W ramach przedmiotowego projektu wybudowane zostało oświetlenie uliczne, ponieważ zgodnie z § 109 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. 2016. 124) droga publiczna powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w obrębie przejścia dla pieszych. Budowa oświetlenia ulicznego stanowiła integralną część przebudowy drogi wojewódzkiej. i została sfinansowana w ramach projektu.

Jednocześnie zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. 2018. 755 ze zm.) do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich.

W związku z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ww. dróg nie leży w gestii zarządcy drogi, lecz jest zadaniem gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanych w ramach przedmiotowej inwestycji, na rzecz Gminy Ż. oraz Gminy M. Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowany we wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO. Gmina Ż. oraz Gmina M. nie poniosły kosztów realizacji oświetlenia ulicznego. Przekazanie oświetlenia ulicznego nastąpi w formie protokołu przekazania przejęcia środka trwałego, po podjęciu stosownej uchwały przez Zarząd Województwa.

We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowalnych i niekwalifikowalnych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

Nabyte towary i usługi w ramach zrealizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w K. (zarząd drogi), ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi), w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Dla przedmiotowego projektu została wydana interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 2461-IBPP3.4512.202.2017.3.SS z dnia 19 maja 2017 r. w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Województwo w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz Gminy Ż. oraz Gminy M. urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach projektu pn. ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich ani przez Zarząd Województwa, w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia w całości lub części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach przedmiotowego projektu, na rzecz Gminy Ż. oraz Gminy M.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 913 ze zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

Przepis art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy szczególności:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o drogach publicznych w przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń art. 32 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik art. 32 ust. 3-4 ustawy o drogach publicznych.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy o drogach publicznych przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2018 r. zakończył realizację projektu polegającego na przebudowie drogi wojewódzkiej. Zarządcą tej drogi na wskazanym odcinku jest Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich (samorządowa jednostka budżetowa). Opisany we wniosku projekt był realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie o samorządzie województwa.

W ramach przedmiotowego projektu wybudowane zostało oświetlenie uliczne. Budowa oświetlenia ulicznego stanowiła integralną część przebudowy drogi wojewódzkiej na wskazanym odcinku i została sfinansowana w ramach projektu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w zakresie budowy oświetlenia ulicznego, w związku z ich nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwych Gmin.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców województwa. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że zdaniem Organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia województwa należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których województwo nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku VAT. Są one bowiem realizowane przez województwo poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a województwo realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji przyjąć należy, że Wnioskodawca ponosząc wydatki na oświetlenie wybudowane w ramach projektu nie działał w charakterze podatnika VAT.

W tym miejscu należy powołać § 9 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016, poz. 124). Z przepisu wynika, że droga powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu.

Jak wskazał Wnioskodawca w ramach przedmiotowego projektu wybudowane zostało oświetlenie uliczne. Budowa oświetlenia ulicznego stanowiła integralną część przebudowy drogi wojewódzkiej na wskazanym odcinku i została sfinansowana w ramach projektu. Jednocześnie Województwo wskazało, że z przepisu art. 18 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne wynika że do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich.

Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ww. drogi nie leży w gestii zarządcy drogi, lecz jest zadaniem gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanych w ramach przedmiotowej inwestycji, na rzecz właściwych Gmin. Przekazanie oświetlenia ulicznego nastąpi w formie protokołu przekazania przejęcia środka trwałego, po podjęciu stosownej uchwały przez Zarząd Województwa.

Jak wskazano na wstępie odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zasada ta wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Analizując prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach wystawionych przez wykonawców projektu, w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz właściwych gmin oświetlenia ulicznego wykonanego w ramach realizowanego projektu wskazać należy, że Województwo nie wykorzystuje powstałych urządzeń oświetlenia ulicznego do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Przebudowa drogi, a następnie nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego innym podmiotom, odpowiedzialnym za ich utrzymanie, nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, tj. w celu komercyjnym, a wynika jedynie z realizacji zadania o charakterze publicznym. Mając na uwadze fakt, że Województwo przekazując nieodpłatnie urządzenia oświetlenia ulicznego powstałe w ramach projektu, nie będzie działało w charakterze podatnika, czynność przekazania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie ww. urządzeń nie daje możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wybudowanie tego oświetlenia.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca budując infrastrukturę w postaci oświetlenia ulicznego, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a wydatki związane z powstałą infrastrukturą nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia w całości lub części podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach przedmiotowego projektu, na rzecz właściwych Gmin.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej