Temat interpretacji

w zakresie prawa do ulgi na zakup kasy rejestrującej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do ulgi na zakup kasy rejestrującej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do ulgi na zakup kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 17 grudnia 2018 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

W zawiadomieniu o zamiarze prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących złożonych w Urzędzie Skarbowym 20 dnia 28 września 2018 r. zawarta została data początku ewidencjonowania 4 października 2018 r.

Faktyczna data fiskalizacji to 10 października 2018 r.

Z powodu rozbieżności odmówiono zwrotu części kosztów na zakup kasy fiskalnej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w dniu 29 września 2018 r. zostało złożone oświadczenie o ilości kas rejestrujących i rozpoczęciu działalności z dniem 4 października 2018 r.

W dniu 15 października 2018 r. Wnioskodawca złożył wniosek o zwrot kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej (TAXI) do Urzędu Skarbowego.

Wniosek powyższy został odrzucony.

Powodem odmowy wypłaty była niespójność terminu zgłoszonego, a faktycznie rozpoczętej działalności i ewidencji obrotu.

Wpis do ewidencji działalności gospodarczej od dnia 4 października 2018 r.

Deklarowany termin w US ewidencji za pomocą kasy 4 października 2018 r.

Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej powstał 10 października 2018 r. przy użyciu kasy rejestrującej.

Obowiązek instalacji kasy rejestrującej wynikał z przepisów prawa podatkowego.

Przed terminem rozpoczęcia ewidencji obrotu zostało złożone pisemne zgłoszenie o liczbie kas rejestrujących i miejscu ich używania w US.

Ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego rozpoczęto po wcześniejszej legalizacji urządzenia.

Ewidencjonowanie rozpoczęto później niż w terminie wskazanym w zgłoszeniu złożonym do Naczelnika US.

Wnioskodawca posiada dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Działalność gospodarcza i ewidencjonowanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nastąpiło 10 października 2018 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(przedstawione w piśmie z 17 grudnia 2018 r.):
Czy należy się zwrot kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej (TAXI)?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z 17 grudnia 2018 r.):

Usterka mechaniczna samochodu (taxi) nastąpiła na dwa dni przed planowanym terminem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Samochód jest narzędziem pracy Wnioskodawcy i należało go naprawić. W związku z tym opóźnił się termin rozpoczęcia działalności i rozpoczęcia ewidencji obrotu za pomocą kasy.

Wnioskodawca uważa, że zdarzenie losowe nie powinno być przeszkodą do wypłaty kwoty wydatkowanej na zakup kasy, ponieważ Wnioskodawca nie dopuścił się żadnego błędu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 111 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

W stanie obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., terminy obligujące do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas zostały określone w § 5 rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r. poz. 2454).

W odniesieniu do cytowanych wyżej przepisów należy zaznaczyć, że ustawodawca utożsamia dzień rozpoczęcia ewidencjonowania z dniem powstania obowiązku ewidencjonowania. Art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, stosuje tryb warunkowy i odnosi się do podatników, którzy wcześniej nie byli obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotów i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących.

Ponadto należy podkreślić, że kwestia odliczenia kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej została szczegółowo uregulowana przepisami aktów wykonawczych do ustawy o VAT.

W obecnym stanie prawnym obowiązuje w tym zakresie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 163).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, odliczenia kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, zwanego dalej odliczeniem, lub jej zwrotu można dokonać pod warunkiem:

1. złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do tego ewidencjonowania;
2. rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać, zwanym dalej potwierdzeniem;
3. posiadania przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy o VAT kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Cytowany wyżej przepis § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazuje, że ulga z tytułu zakupu kas rejestrujących, przysługuje podatnikowi w sytuacji, gdy m.in. złoży do właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemne zgłoszenie o liczbie przewidywanych stanowisk kasowych wraz z podaniem miejsca instalacji kasy, a także rozpocznie ewidencjonowanie w obowiązujących terminach.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do odliczenia określonej w przepisach wartości ceny zakupu kasy rejestrującej mają zarówno podatnicy, u których występuje obowiązek ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jak również podatnicy, którzy mimo braku takiego obowiązku dobrowolnie rozpoczynają ewidencjonowanie przy użyciu kasy fiskalnej.

Jak wynika z cyt., wcześniej przepisu art. 111 ust. 4 ustawy, odliczenie (ulga) przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania, jak również w przypadku, gdy podatnik, który mimo braku takiego obowiązku dobrowolnie rozpoczyna ewidencjonowanie przy użyciu kasy fiskalnej. Przepis ten stanowi bowiem o ulgach przysługujących przy zakupie kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania.

Jak wskazano wyżej, ustawodawca utożsamia dzień rozpoczęcia ewidencjonowania z dniem powstania obowiązku ewidencjonowania, dobrowolnego rozpoczęcia ewidencjonowania. Art. 111 ust. 4 ustawy, stosuje tryb warunkowy i odnosi się do podatników, którzy wcześniej nie byli obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotów i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących.

Termin rozpoczęcia ewidencjonowania jest to termin, w którym podatnik jest obowiązany po raz pierwszy użyć kasy rejestrującej do zaewidencjonowania sprzedaży. Pojęcia tego nie należy mylić z momentem rozpoczęcia ewidencjonowania, czyli z pierwszym faktycznym użyciem kasy rejestrującej do zaewidencjonowania sprzedaży.

Termin rozpoczęcia ewidencjonowania pośrednio wyznacza termin instalacji kasy rejestrującej. W chwili wystąpienia pierwszej sprzedaży, która musi zostać zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, podatnik musi już bowiem posiadać zainstalowaną (a więc zafiskalizowaną) kasę rejestrującą. Wymaga to od podatników zakupu i instalacji kas rejestrujących z pewnym wyprzedzeniem.

Z opisu sprawy wynika, że 29 września 2018 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zawiadomienie o zamiarze prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących podając jako datę rozpoczęcia ewidencjonowania dzień 4 października 2018 r.

Wnioskodawca wyraźnie wskazał w opisie sprawy, że faktyczna data fiskalizacji to 10 października 2018 r., zatem ewidencjonowanie rozpoczęto później niż w terminie wskazanym w zgłoszeniu złożonym do Naczelnika US.

W świetle powyższego został naruszony termin rozpoczęcia ewidencjonowania wskazany w zgłoszeniu złożonym do US gdyż data ta została wyznaczona przez Wnioskodawcę na dzień 4 października 2018 r.

W przedmiotowej sprawie powstał więc u Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na rzecz podmiotów wymienionych w przepisie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, w ww. dniu tj. 4 października 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania z ulgi na zakup kasy rejestrującej w sytuacji gdy fiskalizacja tej kasy nastąpiła w terminie późniejszym niż wskazany w pisemnym zgłoszeniu złożonym do Urzędu skarbowego.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują również przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących ( Dz. U. z 2013 r., poz. 363) .

Stosownie do § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest;

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie ) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy.

W myśl § 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o fiskalizacji kasy rozumie się przez to jednokrotną i niepowtarzalną czynność inicjującą pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalną kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego.

Jednocześnie wskazać należy, że przepisy dotyczące prawa do odliczenia określonej w przepisach wartości ceny zakupu kasy rejestrującej dotyczą zarówno podatników, u których występuje obowiązek ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy, jak i podatników, którzy mimo braku takiego obowiązku dobrowolnie rozpoczynają ewidencjonowanie. Wobec tego nie można wybiórczo traktować poszczególnych przepisów materialnego prawa podatkowego. Wszystkie przepisy związane z odliczeniem kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej w takim samym zakresie obowiązują podatników, którzy mieli obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas, jak i tych, którzy takiego obowiązku nie mieli.

Na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej (zgodnie z terminem podanym w Urzędzie Skarbowym) kasa winna być już zafiskalizowana.

Powyższe oznacza, że fiskalizacja kasy po dacie powstania obowiązku ewidencjonowania (lub w związku z dobrowolnym rozpoczęciem ewidencjonowania) nie uprawnia podatnika do skorzystania z ustanowionej ulgi.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie zachował warunków dotyczących terminu rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu przy użyciu kasy rejestrującej, gdyż kasa ta nie została zafiskalizowana w obowiązującym terminie tj. w niniejszym przypadku 4 października 2018 r. przy czym nie ma znaczenia, że nastąpiło to z przyczyn losowych wskazanych przez Wnioskodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej