Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

S. GmbH & Co. KG z siedzibą w Niemczech (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Niemczech i w Polsce. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja i dystrybucja materiałów do opakowań. W związku z podjętymi decyzjami biznesowymi, począwszy od września 2017 r., Spółka zamierza wprowadzić w Polsce nowy model sprzedażowy, w którym dystrybucja towarów będzie koordynowana z Niemiec. W związku z nowym modelem sprzedażowym Spółka zamierza utworzyć w Polsce oddział (dalej: Oddział), który, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) będzie agentem zależnym Wnioskodawcy, a dla celów VAT stanowić będzie dla Wnioskodawcy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W planowanym modelu Oddział będzie odpowiedzialny między innymi za:

• sprzedaż w Polsce na rzecz polskich kontrahentów z upoważnienia i w imieniu Spółki,

• przyjmowanie zamówień (administrowanie danymi, tłumaczenia),

• przygotowywanie ofert,

• występowanie w roli kontaktu dla nabywców w Polsce (obsługa klienta, wsparcie posprzedażowe),

• komunikację.

Transakcje sprzedaży towarów Spółki na terytorium Polski mogą przebiegać według kilku różnych schematów. Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest jeden z tych schematów - schemat dostaw bezpośrednich, tj. dostaw do polskich nabywców, w wyniku których towary będą transportowane do nabywców w Polsce bezpośrednio z terytorium Niemiec.

Zgodnie ze schematem dostaw bezpośrednich, po przyjęciu przez Oddział zamówienia od nabywcy, będzie ono przekazywane do centrali Spółki w Niemczech. Następnie Spółka będzie przystępować do realizacji złożonego zamówienia poprzez przygotowanie towaru do wysyłki i zorganizowanie transportu. Za każdym razem podstawą do rozpoczęcia transportu towarów z magazynu w Niemczech będzie zamówienie przekazane przez Oddział, tj. za każdym razem transport będzie dokonywany dla konkretnego, znanego już nabywcy końcowego. Spółka (jej centrala w Niemczech) będzie odpowiedzialna za organizację transportu towarów z terytorium Niemiec bezpośrednio do finalnych nabywców w Polsce. Co ważne, w ramach transakcji towar nie będzie transportowany do Oddziału ani żadnych innych pomieszczeń należących do Spółki w Polsce. Transport towarów będzie się odbywał z pominięciem Oddziału, od razu w wykonaniu transakcji sprzedaży. Spółka nie przechowuje tych towarów w Polsce, a wiezie je prosto do lokalizacji wskazanej przez nabywcę. Nabywcy towarów będą zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Z tytułu dokonanych transakcji Spółka (centrala w Niemczech) będzie wystawiać faktury dla polskich nabywców. Planowane jest, aby na fakturach jako sprzedawca wskazywana była Spółka (centrala w Niemczech) oraz wykazywany był niemiecki numer VAT Spółki. Jako że towar wyjeżdża z Niemiec, transakcja będzie raportowana w Niemczech jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z terytorium Niemiec do Polski. W informacji podsumowującej składanej w Niemczech jako druga strona transakcji wykazywani będą polscy klienci końcowi (odbiorcy towarów). Spółka pragnie dodać, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) Oddział będzie agentem zależnym Spółki. Oddział będzie wynagradzany na zasadzie prowizji kalkulowanej na zasadach ceny rynkowej, natomiast przychody będą podlegały alokacji do centrali Spółki w Niemczech.

Spółka planuje następująco raportować dostawy bezpośrednie do polskich nabywców:

1. Spółka wystawi dla polskiego nabywcy fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z terytorium Niemiec, na fakturze będzie podany niemiecki numer VAT Spółki.
2. Do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski będzie za każdym razem zobowiązany polski nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu bezpośredniej dostawy towarów z Niemiec do odbiorców końcowych w Polsce Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, a następnie dostawy krajowej na rzecz polskich nabywców?

Zdaniem Wnioskodawcy wskazany przez Spółkę sposób rozliczania dostaw bezpośrednich jest poprawny. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem opodatkowania analizowanych dostaw będą Niemcy, gdzie rozpoczyna się transport towarów, a w konsekwencji Spółka z tytułu bezpośredniej dostawy towarów z Niemiec do odbiorców w Polsce nie będzie zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, a następnie dostawy krajowej na rzecz polskich nabywców. To polscy nabywcy będą zobowiązani do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce.

UZASADNIENIE

Na wstępie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że na analizowaną transakcję (od strony prawa handlowego i cywilnego) składa się wyłącznie jedna dostawa towarów polegająca na sprzedaży towarów fizycznie znajdujących się w momencie rozpoczęcia transportu w Niemczech przez Spółkę do polskiego odbiorcy końcowego (podatnika VAT).

Uwagi ogólne - Spółka i Oddział jako jeden podatnik

Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.; dalej: usdg), dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej oddziałami.

Jak stanowi art. 5 pkt 4 usdg, oddział (w tym oddział przedsiębiorcy zagranicznego) jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W świetle tej definicji oddział należy uznać za integralną część przedsiębiorcy, pozbawioną odrębnej podmiotowości prawnej.

Również w świetle przepisów ustawy o VAT, w interpretacjach Ministra Finansów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych podkreślana jest tożsamość podmiotowa oddziału i jednostki macierzystej. W związku z tym oddziały przedsiębiorstw (również zagranicznych) nie są odrębnymi od jednostki macierzystej podatnikami podatku VAT.

Zatem podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terenie Polski w formie oddziału i zarejestrowany dla celów podatku od towarów usług traktowany jest jako jeden podatnik -przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału dla celów podatku od towarów usług jest równoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Powyższe znajduje uzasadnienie m.in. w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-210/04 FCE Bank pic z 23 marca 2006 r., w którym TSUE wskazał, źe spółkę, jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy.

W świetle powyższego, co do zasady transakcje pomiędzy oddziałem a jednostką macierzystą (również między różnymi oddziałami tego samego przedsiębiorcy) nie stanowią transakcji podlegających opodatkowaniu VAT.

Definicja i miejsce opodatkowania dostawy

Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2017.1221) (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 9 ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany (w wyniku dokonanej dostawy) z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Zatem czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (tzw. wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie własnych towarów).

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Ustawa o VAT zawiera przy tym reguły, pozwalające określić miejsce dokonania czynności w konkretnych okolicznościach faktycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W ocenie Spółki powyższe uregulowania znajdują zastosowanie w odniesieniu do opisanego stanu przyszłego i dostaw bezpośrednich dokonywanych przez Spółkę. W konsekwencji realizowane przez Spółkę bezpośrednie dostawy towarów, w ramach których towary są transportowane z Niemiec do odbiorcy końcowego w Polsce, powinny podlegać opodatkowaniu w Niemczech, gdzie rozpoczyna się ich transport. W związku z tym, zdaniem Spółki, powinna ona rozpoznawać te transakcje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Niemiec.

Nie ulega więc wątpliwości, że w opisanym stanie przyszłym, wysyłka towarów z Niemiec będzie stanowiła w tym kraju wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Odpowiednikiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w kraju zakończenia transportu jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które powinno być rozpoznane przez podmiot, który w wyniku dokonanej z innego państwa członkowskiego dostawy towarów nabywa prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na terytorium kraju zakończenia transportu.

W celu ustalenia poprawnego sposobu raportowania opisanych dostaw bezpośrednich należy ocenić, który podmiot, w wyniku dostawy dokonanej z terytorium Niemiec nabywa na terytorium Polski prawo do dysponowania towarami jak właściciel. Czy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów powinno być rozpoznane przez polskich nabywców na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT?

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Oddział będzie brał udział w zawieraniu umów z nabywcami towarów oraz będzie przyjmował od nich zamówienia, które będzie następnie przekazywał do Spółki. Natomiast Oddział nie będzie brał udziału w fizycznej realizacji zamówień. Transport towarów z Niemiec będzie inicjowany przez Spółkę dopiero po złożeniu konkretnych zamówień. Towar, opuszczając terytorium Niemiec będzie przeznaczony dla konkretnego nabywcy w Polsce i będzie mu bezpośrednio dostarczany.

Spółka uważa, że prawidłowe rozpoznanie dostaw bezpośrednich do polskich nabywców powinno wyglądać następująco:

1. Spółka wystawi dla polskiego nabywcy fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Niemiec, na fakturze jako sprzedawca będzie wykazana Spółka (centrala w Niemczech) oraz będzie podany niemiecki numer VAT Spółki.
2. Do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski będą za każdym razem zobowiązani polscy nabywcy.

W opinii Wnioskodawcy błędnym byłoby rozliczanie przedmiotowych transakcji jako:

1. Wewnątrzwspólnotowej dostawy własnych towarów z Niemiec.
2. Wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów własnych przez Spółkę (Oddział) w Polsce (na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT);
3. Sprzedaży krajowej Spółki (Oddziału) na rzecz ostatecznych odbiorców.

Powyższy sposób rozliczeń nie byłby właściwy, ponieważ:

Przemieszczenie towarów bezpośrednio z magazynów Spółki na terytorium Niemiec do ostatecznych odbiorców na terytorium Polski jest dokonywane w wyniku dostawy na rzecz ostatecznych odbiorców, co potwierdza m.in. fakt, że transport z Niemiec inicjowany jest dopiero po otrzymaniu konkretnego zamówienia od sprecyzowanego odbiorcy, istnieje więc funkcjonalny związek pomiędzy transportem towarów a dostawą (zatem spełniona jest definicja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT).

W wyniku dostawy z Niemiec do Polski prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przejdzie bezpośrednio na skonkretyzowanego odbiorcę końcowego w Polsce.

Dostawa dokonywana jest bezpośrednio, z pominięciem Oddziału czy też magazynowania w Polsce. Intencją Spółki nie jest posiadanie własnych towarów w Polsce i następujące po przywozie dowolne nimi dysponowanie. Towary mają konkretne przeznaczenie i przyjeżdżają do Polski w ramach dostawy do nabywcy, a nie w ramach transferu własnych towarów Spółki pomiędzy krajami UE. Zatem art. 11 ust. 1 ustawy o VAT nie może znaleźć zastosowania.

Zatem, pomimo posiadania przez Spółkę Oddziału na terytorium Polski, w opisanym modelu sprzedażowym (dostawy bezpośrednie) Oddział nie uczestniczy w dostawach, a Spółka nie ma prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na terytorium Polski, w związku z czym art. 11 ust. 1 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy skarbowe w analogicznych stanach faktycznych, np.:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2011 r., sygn. IBPP3/443-175/11/KO, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zwrócił uwagę, że (...) przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami następuje bezpośrednio pomiędzy Spółką działającą za pośrednictwem jej Oddziału w Niemczech a klientem z pominięciem udziału Wnioskodawcy (Oddziału w Polsce-przyp. Wnioskodawcy). A zatem nie dochodzi do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa. W konsekwencji brak jest podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę WNT które ewentualnie winno być rozpoznane przez klienta polskiego Spółki. Tym samym Wnioskodawca nie dokonuje dostawy krajowej dla klienta polskiego. Dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Niemiec albowiem jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
• w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. IBPP3/443-886/11/DG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż:
  Przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami następuje bowiem bezpośrednio pomiędzy Spółką działającą za pośrednictwem jej Oddziału w Niemczech a klientem z Polski. A zatem w sprawie nie dochodzi zarówno do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy Spółką, a oddziałem (jak wykazano wyżej jest to ten sam podmiot), jak i do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa (tj. z magazynu w Niemczech do magazynu w Polsce skąd byłby wydawany towar odbiorcom). W konsekwencji brak jest podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę WNT, które ewentualnie winno być rozpoznane przez klienta polskiego Spółki. (...)
  W związku z faktem, iż dostawa ta jest opodatkowana na terytorium Niemiec również faktury dokumentujące te dostawy winny być wystawione na podstawie regulacji niemieckich. Przy czym fakt umieszczenia na tych fakturach oddziału w Polsce oraz numeru VAT UE Oddziału polskiego w żaden sposób nie zmienia charakteru przedmiotowej transakcji gdyż o tym decydują cechy transakcji takie jak opisane powyżej a nie umieszczenie bądź nie danego numeru NIP.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie, że dostawy bezpośrednie będące przedmiotem niniejszego wniosku nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz stanowią po stronie Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na terytorium Niemiec i po stronie polskich nabywców wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (Spółka nie ma zatem obowiązku wykazywania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i sprzedaży krajowej w Polsce).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, jako nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na podstawie ust. 2 tego przepisu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: Jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Niemczech jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Niemczech i w Polsce. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja i dystrybucja materiałów do opakowań. W związku z podjętymi decyzjami biznesowymi, począwszy od września 2017 r., Spółka zamierza wprowadzić w Polsce nowy model sprzedażowy, w którym dystrybucja towarów będzie koordynowana z Niemiec. W związku z nowym modelem sprzedażowym Spółka zamierza utworzyć w Polsce oddział (Oddział), który stanowić będzie dla Wnioskodawcy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W planowanym modelu Oddział będzie odpowiedzialny między innymi za sprzedaż w Polsce na rzecz polskich kontrahentów z upoważnienia i w imieniu Spółki, przyjmowanie zamówień (administrowanie danymi, tłumaczenia), przygotowywanie ofert, występowanie w roli kontaktu dla nabywców w Polsce (obsługa klienta, wsparcie posprzedażowe), komunikację. Zgodnie ze schematem dostaw bezpośrednich, tj. dostaw do polskich nabywców, w wyniku których towary będą transportowane do nabywców w Polsce bezpośrednio z terytorium Niemiec, po przyjęciu przez Oddział zamówienia od nabywcy, będzie ono przekazywane do centrali Spółki w Niemczech. Następnie Spółka będzie przystępować do realizacji złożonego zamówienia poprzez przygotowanie towaru do wysyłki i zorganizowanie transportu. Za każdym razem podstawą do rozpoczęcia transportu towarów z magazynu w Niemczech będzie zamówienie przekazane przez Oddział, tj. za każdym razem transport będzie dokonywany dla konkretnego, znanego już nabywcy końcowego. Spółka (jej centrala w Niemczech) będzie odpowiedzialna za organizację transportu towarów z terytorium Niemiec bezpośrednio do finalnych nabywców w Polsce. Co ważne, w ramach transakcji towar nie będzie transportowany do Oddziału ani żadnych innych pomieszczeń należących do Spółki w Polsce. Transport towarów będzie się odbywał z pominięciem Oddziału, od razu w wykonaniu transakcji sprzedaży. Spółka nie przechowuje tych towarów w Polsce, a wiezie je prosto do lokalizacji wskazanej przez nabywcę. Nabywcy towarów będą zarejestrowanymi podatnikami VAT. Z tytułu dokonanych transakcji Spółka (centrala w Niemczech) będzie wystawiać faktury dla polskich nabywców. Planowane jest, aby na fakturach jako sprzedawca wskazywana była Spółka (centrala w Niemczech) oraz wykazywany był niemiecki numer VAT Spółki. Jako że towar wyjeżdża z Niemiec, transakcja będzie raportowana w Niemczech jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z terytorium Niemiec do Polski. W informacji podsumowującej składanej w Niemczech jako druga strona transakcji wykazywani będą polscy klienci końcowi (odbiorcy towarów).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w opisanym schemacie sprzedaży wysyłka towarów do finalnych odbiorców stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dla Spółki a następnie dostawę krajową na rzecz polskich nabywców.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Spółka dokonując dostawy towarów z Niemiec do odbiorców w Polsce nie będzie zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce, a następnie dostawy krajowej na rzecz polskich nabywców. Należy zauważyć, że w opisanym schemacie sprzedaży, gdzie oddział Spółki będzie odpowiedzialny m.in. za przyjmowanie zamówień, przygotowywanie ofert, obsługę i wsparcie posprzedażowe wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Transport towarów z Niemiec będzie inicjowany przez Spółkę dopiero po złożeniu konkretnych zamówień i towar opuszczając terytorium Niemiec będzie przeznaczony do konkretnego nabywcy w Polsce i będzie mu bezpośrednio dostarczany. Transport będzie odbywał się z pominięciem Oddziału od razu w wykonaniu transakcji sprzedaży i na tej podstawie Spółka (centrala w Niemczech) wystawi fakturę wskazując jako sprzedawcę Spółkę a nabywcą będzie polski kontrahent.

Zatem w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie przemieszcza towarów własnych z Niemiec do Polski, lecz przemieszczenia dokonuje w wyniku dostawy towarów na rzecz finalnego odbiorcy. Wnioskodawca nie dokonuje transportu towaru do Polski by następnie dokonać sprzedaży (tj. zawrzeć odrębną transakcję), gdyż w momencie wywozu towaru z Niemiec nabywca towarów jest znany, a towary są transportowane do tego nabywcy. Zatem w tym konkretnym przypadku nie dojdzie do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa i brak jest podstaw do rozpoznania w Polsce przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. W tym kontekście należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie dokonuje dostawy krajowej dla klienta polskiego, natomiast dostawa dokonywana będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Niemiec.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej