Temat interpretacji

Prawo do częściowego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją operacji nr 1 przy zastosowaniu prewspółczynnika oraz prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją operacji nr 2.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z budową nowego ujęcia wody studnia () jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z rozbudową istniejącej kanalizacji sanitarnej () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z budową nowego ujęcia wody studnia () oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z rozbudową istniejącej kanalizacji sanitarnej (). Wniosek uzupełniono w dniu 28 grudnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, adres elektroniczny w systemie teleinformatycznym ePUAP oraz wskazanie Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), wykonuje nałożone na nią odrębnymi przepisami zadania, dla realizacji których została powołana (poza VAT), jak również czynności podlegające VAT, na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podlegającymi jednostkami.

Jednostkami budżetowymi, oprócz Urzędu Miejskiego, są:

1. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej.
2. Szkoła Podstawowa ().
3. Szkoła Podstawowa ().
4. Szkoła Podstawowa ().
5. Gminne Przedszkole ().

Gmina posiada własną infrastrukturę wodociągową, za pomocą której wydobywa wodę ze źródeł głębinowych i dostarcza ją mieszkańcom oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Gminy. Gmina posiada własną sieć kanalizacyjną, za pomocą której odbiera ścieki od domów i innych budynków połączonych do sieci i odprowadza je do oczyszczalni ścieków.

Gmina prowadzi sprzedaż opodatkowaną w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie podpisanych z właścicielami poszczególnych posesji umów o zapotrzebowanie w wodę i odprowadzanie ścieków. Powyższe działania wykonywane są na podstawie umów zawartych z mieszkańcami i podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie Gminy. Za świadczone usługi Gmina wystawia faktury, na których wskazuje VAT w wysokości 8%. Jednostki organizacyjne Gminy obciążane są kosztami dostarczanej wody i odbieranych ścieków na podstawie not obciążeniowych, przyjmując, że jest to dostawa na wewnętrzne potrzeby podatnika, poza zakresem ustawy o VAT. Część wody zużywana jest na własne potrzeby podatnika, woda dostarczana jest do budynku Urzędu Miejskiego, szkół, hydrantów. Część wody wydobyta ze źródeł wykorzystywana jest do płukania instalacji wodociągowej w punkcie poboru (płukanie instalacji to standardowy proces wykonywanych cyklicznie, niezbędny do utrzymania urządzeń i zachowania ich sprawnego funkcjonowania).

Budynek Urzędu Miejskiego oraz szkół są połączone do sieci kanalizacyjnej, w związku z czym część sieci wykorzystywana jest na jej własne potrzeby.

Wszyscy odbiorcy wody (mieszkańcy, budynki, w których mieszczą się jednostki organizacyjne Gminy) posiadają własne liczniki poboru wody. Na instalacji wodociągowej zainstalowany jest licznik mierzący ilość wody wprowadzonej do wodociągu. Gmina jest w stanie określić jaka ilość wody jest dostarczana poprzez posiadaną infrastrukturę do poszczególnych odbiorców, jaka część wody stanowi ubytek podczas przesyłu.

Podobnie przy odbiorze ścieków, na podstawie zainstalowanych liczników w punkcie odbioru ścieków ustala się ilość ścieków wprowadzanych do kanalizacji. Ilość ścieków wprowadzana do oczyszczalni jest zawsze większa od sumy ilości ścieków odebranych od wszystkich użytkowników kanalizacji, a wynika to z przecieków wody gruntowej oraz wody opadowej, która dostaje się do systemu kanalizacji.

Gmina ponosi wydatki na bieżące utrzymanie instalacji wodociągowej oraz kanalizacyjnej (prąd do zasilania urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, środki chemiczne do odkażania urządzeń, wydatki związane z bieżącą konserwacją urządzeń, wydatki z utrzymaniem budynków, w których znajdują się pompy i inne urządzenia wodociągowe oraz kanalizacyjne). Wszystkie powyższe wydatki dokumentowane są fakturami i pozostają tylko i wyłącznie w związku z dostawą wody i odbiorem ścieków. Wydatki te nie mają związku z inną działalnością gospodarczą Gminy lub prowadzonymi przez nią działaniami statutowymi.

Dodatkowo w latach 2017-2019 Gmina realizuje zadanie inwestycyjne pn.: Poprawa gospodarki wodno-ściekowej w (), co wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków. Na powyższe zadanie Gmina podpisała umowę o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Operacja typu: Gospodarka wodno-ściekowa, Działanie: Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich.

Podatek od towarów i usług uznany został jako wydatek niekwalifikowalny projektu, co oznacza, że nie podlega refundacji ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Realizacja zadania inwestycyjnego pn.: Poprawa gospodarki wodno-ściekowej () składa się z dwóch operacji:

1. Budowa nowego ujęcia wody studnia ().
2. Rozbudowy istniejącej kanalizacji sanitarnej ().

Ad 1.

W ramach planowanej inwestycji wykonane zostanie ujęcie wody studni wierconej, o głębokości ok. 52 m i zdolności poboru 40 m³/h na terenie istniejącej Stacji Uzdatniana Wody, dz. 1108 położonej w obrębie gruntów () o powierzchni 0,55520 ha, usytuowanej poza zwartą zabudową wiejską. Obecnie SUW obsługują 2 studnie wiercone o głębokości 110 m i 126 m, jednakże z przeprowadzonych badań wynika że wydajność studni spada, co w konsekwencji może zakłócić dostawę wody. Wybudowany otwór studzienny pozwoli na zabezpieczenie istniejących potrzeb zaopatrzenia w wodę mieszkańców pobliskich miejscowości korzystających z sieci wodociągowej obsługiwanej przez SUW.

Budowa studni podyktowana jest dużym zapotrzebowaniem mieszkańców na wodę ze względu na dużą hodowlę bydła. Ze studni () woda jest dostarczana dla Szkoły Podstawowej w (), ale inwestycja realizowana jest ze względu na potrzeby mieszkańców, a nie jednostki budżetowej.

W okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. wydobycie wody ze studni w () wynosiło: 195.223,00 m³ z tego 151.987,20 m³ zostało zafakturowane sprzedane.

Na potrzeby mieszkańców oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zużyto 151.545,20 m³, natomiast na potrzeby wewnętrzne szkoły zużyto zaledwie 442,00 m³, co procentowo wynosi: 99,71% do 0,29%.

W okresie od 1 stycznia 2018 r. do 30 września 2018 r. wydobycie wody ze studni w () wynosiło: 133.288,00 m³ z tego 112.834,40 m³ zostało zafakturowane i sprzedane.

Na potrzeby mieszkańców oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zużyto 12.347,40 m³, natomiast na potrzeby wewnętrzne szkoły zużyto 487,00 m³, co procentowo wyniosło: 99,57% do 0,43%.

Ad 2.

Rozbudowa sieci kanalizacji sanitarnej obejmuje kanalizację w (). Projektowana sieć kanalizacyjna będzie łączyć się z istniejącymi sieciami kanalizacyjnymi. Budowa kanalizacji sanitarnej obejmuje budowę głównego kolektora zbiorczego-grawitacyjnego oraz kanałów tłocznych od przepompowni ścieków o łącznej długości 3.064,00 m. Do nowych odcinków infrastruktury zostaną połączone gospodarstwa domowe mieszkańców Gminy. Efekty realizowanej inwestycji będą służyły sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z wyłączeniem jednostek organizacyjnych (jednostek budżetowych) Gminy.

Wydatki na rozbudowę infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez wykonawcę na Gminę i zostaną opisane jakich prac dotyczą.

Pismem z dnia 12 grudnia 2018 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.611.2018.1.EZ tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę m.in. o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. czy Wnioskodawca ma możliwość przyporządkowania ponoszonych w ramach zadania inwestycyjnego pn.: Poprawa gospodarki wodno-ściekowej () wydatków do poszczególnych zakresów projektu, tj. odrębnie wydatków poniesionych na operację Budowa nowego ujęcia wody studnia () oraz odrębnie wydatków poniesionych na operację Rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej ()?
2. czy Wnioskodawca wykorzystuje infrastrukturę wytworzoną w ramach realizacji operacji pn.: Budowa nowego ujęcia wody studnia () wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług? Jeżeli nie, to do wykonywania jakich czynności jest wykorzystywana ww. powstała w ramach projektu infrastruktura: opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od VAT, czy również do działalności innej niż gospodarcza, tj. do realizacji zadań własnych Gminy?
3. jeżeli ww. infrastruktura poza czynnościami opodatkowanymi jest również wykorzystywana do czynności zwolnionych od VAT lub/i do działalności innej niż gospodarcza (czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT), to czy Wnioskodawca ma możliwość przypisania wydatków związanych z przedmiotową operacją do poszczególnych rodzajów czynności?

W piśmie z dnia 20 grudnia 2018 r. stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie tutejszego organu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1.

Gmina ma możliwość przyporządkowania ponoszonych w ramach zadania inwestycyjnego pn.: Poprawa gospodarki wodno-ściekowej () odrębnie wydatków ponoszonych na operację:

1. Budowa nowego ujęcia wody studnia ().
2. Rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej ().

Na zadanie Poprawa gospodarki wodno-ściekowej () były ogłoszone dwa przetargi, z czego jeden na budowę istniejącej kanalizacji, a drugi na budowę nowego ujęcia wody studnia (). Wykonawcami zadań są dwie różne firmy, faktury są oddzielnie na kanalizację i oddzielnie na studnię.

Ad 2.

Budowa nowego ujęcia studni na terenie istniejącej Stacji Uzdatniania Wody () podyktowana jest dużym zapotrzebowaniem mieszkańców na wodę ze względu na dużą hodowlę bydła co oznacza, że ma to związek wyłącznie z działalnością gospodarczą. Na terenie Stacji Uzdatniania Wody w () istnieją dwie studnie, które w przyszłości mogą nie zabezpieczyć 100% zapotrzebowania. Na terenie () funkcjonuje Szkoła Podstawowa w () oraz OSP.

W bardzo małym procencie woda wykorzystywana jest przez jednostkę budżetową chociażby do picia, celów higieniczno-sanitarnych natomiast w OSP do akcji gaśniczych.

Ad 3.

Realizując powyższą inwestycję, tj. budowę studni () założenia są takie, że wyłącznie do celów gospodarczych, chociaż jak Wnioskodawca zaznaczył w pkt 2 w bardzo małym procencie do działalności statutowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z budową nowego ujęcia wody studnia ()?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Zdaniem Gminy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wydatki związane z budową nowego ujęcia wody studnia () pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą, a więc Gminie przysługuje 100% prawo odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy ww. infrastruktury.

Gmina realizuje zadanie inwestycyjne pn. Poprawa gospodarki wodno-ściekowej w () z udziałem środków unijnych. Podatek od towarów i usług uznany został jako wydatek niekwalifikowalny projektu, co oznacza, że nie podlega refundacji ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Inwestycja realizowana jest wyłącznie na potrzeby mieszkańców, z którymi Gmina ma zawarte umowy cywilnoprawne zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zużycie wody na potrzeby wewnętrzne szkoły nie jest świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą występować działania, czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług, towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Jest to bowiem czynność towarzysząca prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad 2.

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Zdaniem Gminy naliczony podatek VAT z tytułu budowy sieci kanalizacyjnej, z której będą korzystali tylko mieszkańcy gminy z wyłączeniem jednostek budżetowych może zostać odliczony w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• jest nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z budową nowego ujęcia wody studnia ();
• jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% w związku z rozbudową istniejącej kanalizacji sanitarnej w ().

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub/i niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

I tak, w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jak wynika z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy w przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwanego dalej sposobem określenia proporcji, ustawodawca w § 3 ust. 1 wskazał, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. W przepisie § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 powołanego rozporządzenia wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową i zakład budżetowy.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, wykonuje nałożone na nią odrębnymi przepisami zadania, dla realizacji których została powołana (poza VAT), jak również czynności podlegające VAT, na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podlegającymi jednostkami. Gmina posiada własną infrastrukturę wodociągową, za pomocą której wydobywa wodę ze źródeł głębinowych i dostarcza ją mieszkańcom oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą na ternie Gminy. Gmina posiada własną sieć kanalizacyjną, za pomocą której odbiera ścieki od domów i innych budynków połączonych do sieci i odprowadza je do oczyszczalni ścieków. Gmina prowadzi sprzedaż opodatkowaną w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie podpisanych z właścicielami poszczególnych posesji umów o zapotrzebowanie w wodę i odprowadzanie ścieków. Powyższe działania wykonywane są na podstawie umów zawartych z mieszkańcami i podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie Gminy. Za świadczone usługi Gmina wystawia faktury, na których wskazuje VAT w wysokości 8%. Jednostki organizacyjne Gminy obciążane są kosztami dostarczanej wody i odbieranych ścieków na podstawie not obciążeniowych, przyjmując, że jest to dostawa na wewnętrzne potrzeby podatnika, poza zakresem ustawy. Część wody zużywana jest na własne potrzeby podatnika, woda dostarczana jest do budynku Urzędu Miejskiego, szkół, hydrantów. Część wody wydobyta ze źródeł wykorzystywana jest do płukania instalacji wodociągowej w punkcie poboru. Budynek Urzędu Miejskiego oraz szkół są połączone do sieci kanalizacyjnej, w związku z czym część sieci wykorzystywana jest na jej własne potrzeby. Wszyscy odbiorcy wody (mieszkańcy, budynki, w których mieszczą się jednostki organizacyjne Gminy) posiadają własne liczniki poboru wody. Na instalacji wodociągowej zainstalowany jest licznik mierzący ilość wody wprowadzonej do wodociągu. Gmina jest w stanie określić jaka ilość wody jest dostarczana poprzez posiadaną infrastrukturę do poszczególnych odbiorców, jaka część wody stanowi ubytek podczas przesyłu. Podobnie przy odbiorze ścieków, na podstawie zainstalowanych liczników w punkcie odbioru ścieków ustala się ilość ścieków wprowadzanych do kanalizacji. Ilość ścieków wprowadzana do oczyszczalni jest zawsze większa od sumy ilości ścieków odebranych od wszystkich użytkowników kanalizacji, a wynika to z przecieków wody gruntowej oraz wody opadowej, która dostaje się do systemu kanalizacji. Gmina ponosi wydatki na bieżące utrzymanie instalacji wodociągowej oraz kanalizacyjnej (prąd do zasilania urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, środki chemiczne do odkażania urządzeń, wydatki związane z bieżącą konserwacją urządzeń, wydatki z utrzymaniem budynków, w których znajdują się pompy i inne urządzenia wodociągowe oraz kanalizacyjne). Wszystkie powyższe wydatki dokumentowane są fakturami i pozostają tylko i wyłącznie w związku z dostawą wody i odbiorem ścieków. Wydatki te nie mają związku z inną działalnością gospodarczą Gminy lub prowadzonymi przez nią działaniami statutowymi. Dodatkowo w latach 2017-2019 Gmina realizuje zadanie inwestycyjne pn.: Poprawa gospodarki wodno-ściekowej w (), co wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków. Na powyższe zadanie Gmina podpisała umowę o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Operacja typu: Gospodarka wodno-ściekowa, Działanie: Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich. Realizacja zadania inwestycyjnego składa się z dwóch operacji: Budowa nowego ujęcia wody studnia () oraz Rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej w (). W ramach planowanej inwestycji wykonane zostanie ujęcie wody studni wierconej, o głębokości ok. 52 m i zdolności poboru 40 m³/h na terenie istniejącej Stacji Uzdatniana Wody. Obecnie SUW obsługują 2 studnie wiercone o głębokości 110 m i 126 m, jednakże z przeprowadzonych badań wynika że wydajność studni spada, co w konsekwencji może zakłócić dostawę wody. Wybudowany otwór studzienny pozwoli na zabezpieczenie istniejących potrzeb zaopatrzenia w wodę mieszkańców pobliskich miejscowości korzystających z sieci wodociągowej obsługiwanej przez SUW. Budowa studni podyktowana jest dużym zapotrzebowaniem mieszkańców na wodę ze względu na dużą hodowlę bydła. Ze studni woda jest dostarczana dla Szkoły Podstawowej, ale inwestycja realizowana jest ze względu na potrzeby mieszkańców, a nie jednostki budżetowej. W okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. wydobycie wody ze studni w () wynosiło: 195.223,00 m³³ zostało zafakturowane sprzedane. Na potrzeby mieszkańców oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zużyto 151.545,20 m³, natomiast na potrzeby wewnętrzne szkoły zużyto zaledwie 442,00 m³, co procentowo wynosi: 99,71% do 0,29%. W okresie od 1 stycznia 2018 r. do 30 września 2018 r. wydobycie wody ze studni wynosiło: 133.288,00 m³ z tego 112.834,40 m³ zostało zafakturowane i sprzedane. Na potrzeby mieszkańców oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zużyto 12.347,40 m³, natomiast na potrzeby wewnętrzne szkoły zużyto 487,00 m³, co procentowo wyniosło: 99,57% do 0,43%. Rozbudowa sieci kanalizacji sanitarnej obejmuje kanalizację w (). Projektowana sieć kanalizacyjna będzie łączyć się z istniejącymi sieciami kanalizacyjnymi. Budowa kanalizacji sanitarnej obejmuje budowę głównego kolektora zbiorczego-grawitacyjnego oraz kanałów tłocznych od przepompowni ścieków o łącznej długości 3.064,00 m. Do nowych odcinków infrastruktury zostaną połączone gospodarstwa domowe mieszkańców Gminy. Efekty realizowanej inwestycji będą służyły sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z wyłączeniem jednostek organizacyjnych (jednostek budżetowych) Gminy. Wydatki na rozbudowę infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez wykonawcę na Gminę i zostaną opisane jakich prac dotyczą. Gmina ma możliwość przyporządkowania ponoszonych w ramach zadania inwestycyjnego odrębnie wydatków ponoszonych na operację: Budowa nowego ujęcia wody studnia () oraz Rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej. Na ww. zadanie były ogłoszone dwa przetargi, z czego jeden na budowę istniejącej kanalizacji, a drugi na budowę nowego ujęcia wody studnia na terenie istniejącej Stacji Uzdatniania Wody. Wykonawcami zadań są dwie różne firmy, faktury są oddzielnie na kanalizację i oddzielnie na studnię. Budowa nowego ujęcia studni na terenie istniejącej Stacji Uzdatniania Wody podyktowana jest dużym zapotrzebowaniem mieszkańców na wodę ze względu na dużą hodowlę bydła co oznacza, że ma to związek wyłącznie z działalnością gospodarczą. Na terenie Stacji Uzdatniania Wody istnieją dwie studnie, które w przyszłości mogą nie zabezpieczyć 100% zapotrzebowania. Na terenie () funkcjonuje Szkoła Podstawowa oraz OSP. W bardzo małym procencie woda wykorzystywana jest przez jednostkę budżetową chociażby do picia, celów higieniczno-sanitarnych natomiast w OSP do akcji gaśniczych. Realizując powyższą inwestycję, tj. budowę studni założenia są takie, że wyłącznie do celów gospodarczych, chociaż jak Wnioskodawca wyżej zaznaczył, w bardzo małym procencie do działalności statutowej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji nr 1 pn.: Budowa nowego ujęcia wody studnia () oraz operacji nr 2 pn.: Rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej ().

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W analizowanej sprawie opisane zadanie inwestycyjne składa się z dwóch operacji, tj. z budowy nowego ujęcia wody studnia oraz rozbudowy sieci kanalizacji sanitarnej. Wnioskodawca oświadczył, że ma możliwość przyporządkowania ponoszonych w ramach zadania inwestycyjnego wydatków do poszczególnych operacji.

Analiza opisanego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że wytworzona w ramach operacji nr 1 infrastruktura dotycząca nowego ujęcia wody studnia, jest wykorzystywana zarówno do świadczenia odpłatnych usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę tj. do czynności opodatkowanych VAT, jak i na własne potrzeby Gminy do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT). Bowiem jak wskazał Wnioskodawca w bardzo małym procencie woda wykorzystywana jest przez jednostkę budżetową (Szkołę Podstawową) oraz OSP do akcji gaśniczych. Ponadto specyfika inwestycji wskazuje, że Wnioskodawca nie ma możliwości bezpośredniego przypisania towarów i usług wykorzystanych w zakresie realizacji operacji nr 1 w całości do działalności gospodarczej Gminy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro Gmina wykorzystuje wytworzoną infrastrukturę w ramach operacji nr 1 zarówno do świadczenia odpłatnych usług dostarczania wody na rzecz podmiotów zewnętrznych (mieszkańców, przedsiębiorców), jak i dla celów własnych (dostarczanie wody na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy niebędących dla niej odrębnymi podatnikami VAT), to wydatki na budowę tej infrastruktury nie dotyczą w 100% działalności gospodarczej Gminy, ale również innej działalności, tj. wykonywanej poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Działalność Gminy i jej jednostek organizacyjnych jako jednego podatnika, obejmuje bowiem również zadania publiczne niebędące działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy, a zatem niepodlegającą opodatkowaniu. Trzeba przy tym zauważyć, że o kwalifikacji wydatków na ww. infrastrukturę (czy związane są z działalnością gospodarczą Gminy, czy z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy Gminą a jej jednostkami z tytułu wykorzystywania infrastruktury na potrzeby własne (dostarczania wody). Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę (obejmującą jej jednostki organizacyjne) służy przedmiotowa infrastruktura. W opisanym przypadku służy poza działalnością gospodarczą, także działalności innej niż działalność gospodarcza niepodlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z tym, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wytworzoną w ramach operacji nr 1 infrastrukturę w pełnej wysokości.

Zatem w odniesieniu do wydatków poniesionych w ramach operacji nr 1 stwierdzić należy, że w związku z tym, że nabywane towary i usługi dotyczące infrastruktury wytworzonej w ramach ww. operacji nr 1, służą zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności pozostające poza zakresem VAT) oraz fakt, że ze względu na specyfikę inwestycji Wnioskodawca nie jest w stanie bezpośrednio przypisać ww. wydatków do działalności gospodarczej, Gmina ma prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji określonej na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.

Ponadto w tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie cytowanego wyżej art. 86 ust. 2g ustawy, przy wyznaczaniu sposobu określania proporcji, przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio. Zatem, w przypadku, gdy proporcja ta przekroczy 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%.

Należy tutaj wyjaśnić, że to do podatnika należy uznanie, czy proporcja, w sytuacji, gdy przekracza 98% będzie wynosić 100%. Ustawodawca wskazał bowiem wprost, że w sytuacji takiej podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%, przy czym podatnik może z tego uprawnienia skorzystać lub nie. W sytuacji, gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa i nie uzna, że proporcja ta wynosi 100%, będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem rzeczywistej proporcji w odniesieniu do wszystkich nabyć towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną VAT i niepodlegającą opodatkowaniu, których nie jest w stanie odrębnie przyporządkować do działalności opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu. W sytuacji natomiast, gdy podatnik uzna, że proporcja ta wynosi 100% będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pt. Poprawa gospodarki wodno-ściekowej w () Gminie przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z budową nowego ujęcia wody studnia (), w zakresie, w jakim infrastruktura ta służy do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na podstawie sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniono jako nieprawidłowe.

Z kolei w przypadku operacji nr 2 (rozbudowa istniejącej kanalizacji sanitarnej) obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a zrealizowana inwestycja jest związana ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT, bowiem jak wskazał Wnioskodawca efekty realizowanej inwestycji będą służyły sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z wyłączeniem jednostek organizacyjnych (jednostek budżetowych) Gminy. W związku z powyższym, Gmina ma pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją operacji nr 2, ponieważ wytworzona infrastruktura jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w części zadania inwestycyjnego dotyczącego rozbudowy istniejącej kanalizacji sanitarnej w (), Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od poniesionych wydatków. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki, tj. Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz wytworzona w ramach ww. zadania infrastruktura jest przez niego wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej