Temat interpretacji

Stawka podatku obowiązującej dla świadczonych usług krótkotrwałego wynajmu apartamentu sklasyfikowanych w PKWiU 55.20.1 oraz sposób dokumentowania świadczonych usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu) uzupełnionym w dniach 8 i 14 września 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku obowiązującej dla świadczonych usług krótkotrwałego wynajmu apartamentu sklasyfikowanych w PKWiU 55.20.1 jest prawidłowe,
• sposobu dokumentowania świadczonych usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 14 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zasad opodatkowania oraz dokumentowania usług wynajmu apartamentu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan osobą fizyczną, której głównym źródłem utrzymania jest umowa o pracę w Urzędzie Miasta. Jest Pan współwłaścicielem apartamentu w K. (60% udziałów) wspólnie z mamą (40% udziałów). Zarówno Pan, jak i Pana matka jesteście czynnymi podatnikami VAT. Z racji wieku głównym źródłem utrzymania Pana matki jest emerytura. Wynajem apartamentu zlecili Państwo operatorowi, który zajmuje się wydawaniem kluczy, procesami noclegowymi, sprzątnięciem po pobycie gościa. Z tego tytułu w miesiącu, w którym występuje najem Pan i Pana mama wystawia faktury i odprowadza VAT, a płatność następuje za pomocą przelewów bankowych. Świadczona usługa dotyczy wyłącznie noclegu z własnym aneksem kuchennym bez wyżywienia i innych usług. Najem jest krótkoterminowy na kilka dni w miesiącu. W związku z charakterem Pana pracy zawodowej nie może Pan prowadzić działalności gospodarczej poprzez wpis w CEIDG. Poza tym najem nie jest Pana głównym zajęciem czy źródłem utrzymania. Występują do Pana znajomi, którzy chcieliby odpłatnie w cenie niższej niż przez biuro operatora skorzystać z wynajmu apartamentu na kilka dni sporadycznie w roku. Apartament ma status lokalu niemieszkalnego. W przypadku zapytań gości odsyła Pan do biura operatora (odpłatność następuje wg stawki podawanej przez operatora). Jednak w przypadku bliskich znajomych może Pan zastosować uzgodnioną cenę głównie na pokrycie kosztów wynajmu, jak sprzątnięcie po pobycie, prąd, woda i ewentualny zysk itp. z pominięciem prowizji operatora.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan dodatkowo, że ma nadany numer NIP i rozlicza od 2011 r. VAT regularnie za pomocą deklaracji VAT-7K, jest czynnym podatnikiem. PKD kwalifikowane jest do CEIDG lub KRS (takiej działalności Pan nie prowadzi), aczkolwiek najbliższa kwalifikacja PKD to 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

W kolejnym uzupełnieniu doprecyzował Pan, że opisane usługi są sklasyfikowane w PKWiU 55.20.1 Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie, zweryfikowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, sprowadzające się do kwestii wysokości stawki VAT obowiązującej dla usług wynajmu apartamentu krótkoterminowo na np. 3, 7 ,14 dni oraz możliwości wystawienia faktury za ten najem tylko przez Pana (za pisemną zgodą matki)?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zdarzenie krótkotrwałego wynajmu apartamentu noclegowego będzie sporadyczne, a główne utrzymanie wynika z zatrudnienia na umowę o pracę a sam wynajem odbywa się przez operatora, to może Pan znajomym wynająć apartament na kilka maksymalnie kilkanaście dni w roku wystawiając z tego tytułu fakturę opodatkowaną stawką 8%. Z tego tytułu nie musi Pan dokonywać wpisu w CEIDG. Może Pan wystawiać fakturę za taki wynajem wspólnie z mamą wg posiadanych udziałów 60% i 40% lub np. tylko Pan lub tylko mama w wysokości 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest prawidłowe w zakresie stawki podatku obowiązującej dla świadczonych usług krótkotrwałego wynajmu apartamentu sklasyfikowanych w PKWiU 55.20.1,
• jest nieprawidłowe w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług.

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) do dnia 31 grudnia 2017 r. dla celów podatku od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka ta wynosi 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. Usługi związane z zakwaterowaniem.

Biorąc pod uwagę opis sprawy w kontekście wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w sytuacji gdy będzie Pan świadczył usługę krótkotrwałego wynajmu apartamentu i jednocześnie usługi te, jak Pan wskazał, będą usługami krótkotrwałego zakwaterowania mieszczącymi się w grupowaniu PKWiU 55.20.1, to podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2, jako wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie 8% stawki VAT dla świadczonych usług uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania usług krótkotrwałego najmu wskazać należy co nastepuje.

W myśl przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Natomiast z przepisu art. 206 Kodeksu cywilnego, wynika, że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom.

Jednocześnie zgodnie z art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Ponadto, jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy Działu XI, Rozdział 1 Faktury, stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem ().

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z powyższych przepisów wynika, że faktura jest dokumentem wystawianym przez podatnika w celu potwierdzenia wykonanych przez niego czynności. W przypadku współwłasności danego towaru (np. nieruchomości) należy uznać, że podatnikiem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, jest każdy ze współwłaścicieli odrębnie, dysponujący określonym udziałem w nieruchomości. Należy zwrócić uwagę na literalne brzmienie cytowanego wyżej przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3, w którym ustawodawca wskazał, że faktura winna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (a nie podatników) i nabywcy. Ponadto faktura powinna zawierać również numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (art. 106e ust. 1 pkt 4 ustawy). W sytuacji, gdy Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT jest współwłaścicielem apartamentu na zasadach współwłasności w części ułamkowej (60%), wszystkie prawa i obowiązki wynikające z ustawy oraz przepisów wykonawczych do niej, powinien realizować odrębnie, a w deklaracji VAT wykazać wartość sprzedaży i podatek należny z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług związanych z tym apartamentem we właściwej części, tj. w wysokości odpowiadającej posiadanemu udziałowi.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie będzie czy umowę najmu zawrze wyłącznie Pan na podstawie upoważnienia od matki, czy też zarówno Pan, jak i Pana matka.

Jeżeli bowiem na podstawie pisemnej zgody matki będzie Pan dokonywał najmu całego apartamentu, to czynności tej, w odniesieniu do części będącej własnością matki, będzie Pan dokonywał w imieniu matki. Zatem usługa krótkotrwałego najmu apartamentu będzie dokonywana zarówno przez Pana, jak i Pana matkę, co konsekwentnie oznacza, że Pan będzie dokonywać tej czynności wyłącznie w odniesieniu części przedmiotowego apartamentu, której jest Pana właścicielem, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w dokumentowaniu tych czynności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji gdy jest Pan współwłaścicielem apartamentu na zasadach współwłasności w części ułamkowej (60% udziału) powinien Pan wystawić fakturę na kwotę odpowiadającą jego udziałowi w apartamencie, nie może natomiast wystawić faktury na całą kwotę należną za wynajem tego apartamentu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zasad dokumentowania opisanych czynności uznano za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja ocenia stanowisko wyłącznie w zakresie zadanego pytania (ostatecznie zweryfikowanego w uzupełnieniu wniosku tj. stawki VAT obowiązującej dla usług wynajmu apartamentu krótkoterminowo na np. 3, 7 ,14 dni oraz możliwości wystawienia faktury za ten najem tylko przez Pana (za pisemną zgodą matki) natomiast nie ocenia innych stwierdzeń zawartych we własnym stanowisku, w szczególności ewentualnego obowiązku dokonania wpisu do CEDiG, gdyż wykracza to poza zakres regulacji zawartych w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Końcowo wskazać należy, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wydana na Pana rzecz nie wywiera skutku prawnego dla Pana matki.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej