Temat interpretacji

Brak obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego dłużnika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego dłużnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego dłużnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dłużnik D. Z., data urodzenia ( PESEL: ), jest właścicielem nieruchomości lokalowej nr , w klatce , o funkcji mieszkalnej, składającej się z 3 pokoi, kuchni, łazienki, WC i przedpokoju, o łącznej powierzchni użytkowej 60 m2, usytuowanej na parterze w budynku wielolokalowym położonym w G., stanowiącej część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr 811. Do nieruchomości lokalowej przynależy piwnica o powierzchni 3 m2. Nieruchomość lokalowa objęta jest księgą wieczystą nr , prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Dla nieruchomości gruntowej prowadzona jest księga wieczysta nr . Licytacja obejmuje prawo własności ww. nieruchomości lokalowej o funkcji mieszkalnej wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej w wysokości 204/10000 części. Lokal służy celom mieszkalnym.

Dłużniczka złożyła oświadczenie, że utrzymuje się ze świadczenia emerytalno-rentowego, mieszkanie wykupiła od spółdzielni mieszkaniowej z przydziału, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jej nabyciu, nie poniosła nakładów powyżej 30% jej wartości początkowej i nie skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego od tych nakładów, zlikwidowała działalność gospodarczą (3 lata szyła) i rozliczyła się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2018 r. (sygn. akt I FSK 768/16 oraz I FSK 798/16), organ podatkowy winien wydać interpretację wskazującą co powinien zrobić komornik, gdy nie może on uzyskać informacji niezbędnych do ustalenia obowiązku podatkowego dłużnika, a zamierza sprzedać zajętą mu nieruchomość.

W związku z powyższym opisem we wniosku zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości lokalowej nr w klatce , o funkcji mieszkalnej, składającej się z 3 pokoi, kuchni, łazienki, WC i przedpokoju, o łącznej powierzchni użytkowej 60 m2, usytuowanej na parterze w budynku wielolokalowym położonym w G. przy ul. , stanowiącej część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr 811 w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości lokalowej nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie nie można uznać dłużniczki za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą licytacyjną należącego do niej lokalu mieszkalnego. W odniesieniu do planowanej sprzedaży dłużniczka nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika co prawda, że ww. lokal był wykorzystywany w działalności gospodarczej przez dłużniczkę przez trzy lata, jednak dłużniczka rozliczyła się z urzędem skarbowym stosownie do treści art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie z treści wniosku wynika, że dłużniczka nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i nie prowadzi działalności gospodarczej, a opisany lokal służy celom mieszkalnym. W konsekwencji należy przyjąć, że planowana sprzedaż licytacyjna przez Panią jako komornika sądowego lokalu mieszkalnego dłużniczki, który po wyprowadzeniu z działalności gospodarczej był wykorzystywany na cele mieszkalne, czyli jako majątek osobisty nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec tego w przedstawionym we wniosku zdarzeniu należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w powyższej kwestii jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej