Temat interpretacji

Gminie nie przysługuje prawo do odzyskania podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług dotyczących inwestycji w zakresie budowy wodociągu i kanalizacji sanitarnych przeznaczonych do nieodpłatnego użyczenia spółce.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy zakupach związanych z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy zakupach związanych z realizacją projektu .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto i Gmina (dalej Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W ramach programu operacyjnego PROW na lata 2014-2020 Gmina zrealizowała projekt , typ operacji Gospodarka wodno-ściekowa.

Realizacją inwestycji zajmuje się Gmina, która jest beneficjentem środków finansowych z Unii Europejskiej. Dnia 6 listopada 2017 r. Gmina zawarła umowę nr z samorządem Województwa o przyznaniu pomocy w wysokości , tj. 63,63% poniesionych kosztów kwalifikacyjnych operacji.

Dnia 2018 r. podpisano aneks do umowy nr, w którym zmniejszono kwotę przyznanej pomocy. Beneficjentowi zostanie przyznana pomoc w wysokości , tj. 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowalnych operacji. Całkowity koszt projektu wynosi . Termin zakończenia inwestycji październik 2018 r.

Gospodarka wodociągowo-kanalizacyjna w Gminie prowadzona jest w taki sposób, że świadczenie usług w zakresie zaopatrzenia w wodę i odbioru ścieków, jak i zarząd przeznaczonymi do tego celu majątkiem realizuje spółka miejska (dalej Spółka).

Infrastruktura powstała w ramach tej inwestycji zostanie przekazana umową użyczenia Spółce. Przekazane obiekty będą stanowiły własność Gminy. Umowa użyczenia zostanie zawarta na okres powyżej 10 lat. Gmina przekaże Spółce w użytkowanie urządzenia oraz powierzy jej tę infrastrukturę do pobierania pożytków.

Spółka m.in. prowadzi gospodarkę wodno-ściekową na terenie Miasta i Gminy, zawiera we własnym imieniu umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków , ogłasza taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków, zapewnia odbiorcom należyty poziom obsługi klienta. Spółka pobiera na własną rzecz wpływy z opłat za dostawę wody i odbiór ścieków od poszczególnych odbiorców. Dochody z tego tytułu są dochodami tej Spółki. Spółka, jako spółka prawa handlowego, tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada odrębny numer identyfikacji podatkowej oraz prowadzi własną ewidencję w zakresie podatku od towarów i usług.

W przypadku kiedy Gmina nie będzie miała prawa do odzyskania podatku VAT, kwota VAT będzie stanowiła koszt kwalifikowalny ww. projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odzyskania podatku od towarów i usług naliczonego w fakturach w związku z realizacją projektu w zakresie ?

Zdaniem Gminy, w myśl art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu dotyczących zrealizowanej inwestycji, ponieważ podatek ten nie jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych w Gminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.) wskazano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia wskazany został katalog środków, które stanowią środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Otrzymanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro jak wynika z treści wniosku dokonywane zakupy towarów i usług na potrzeby realizacji projektu, o którym w nim mowa, nie mają i nie będą miały związku ze sprzedażą opodatkowaną, Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te zakupy. Gminie nie przysługuje także prawo do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ okoliczności sprawy wskazują, że dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Wobec powyższego stanowisko zawarte we wniosku uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, z którego wynika m.in., że dokonane zakupy nie mają i nie będą miały związku ze sprzedażą opodatkowaną, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej