Temat interpretacji

Brak opodatkowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy uczestnikami konsorcjum, sposób ich dokumentowania oraz prawo do odliczania całości podatku naliczonego związanego z realizacją wspólnego przedsięwzięcia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2017 r. (dopłata), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy uczestnikami konsorcjum, sposobu ich dokumentowania oraz prawa do odliczania całości podatku naliczonego związanego z realizacją wspólnego przedsięwzięcia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy uczestnikami konsorcjum, sposobu ich dokumentowania oraz prawa do odliczania całości podatku naliczonego związanego z realizacją wspólnego przedsięwzięcia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG. W marcu br. zawarł umowę wspólnego przedsięwzięcia z dwoma innymi przedsiębiorcami, również prowadzącymi działalność na podstawie wpisu do CEiDG, w celu wybudowania trzech domów jednorodzinnych z przeznaczeniem na sprzedaż. Wszyscy przedsiębiorcy uczestniczący w przedsięwzięciu prowadzą indywidualną działalność gospodarczą, są czynnymi podatnikami VAT i ewidencję księgową prowadzą w książce przychodów i rozchodów.

Zawiązanie umowy wspólnego przedsięwzięcia umożliwi, ze względów finansowych, realizację budowy trzech budynków jednorodzinnych, ponieważ uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia osobno nie posiadają niezbędnego potencjału ekonomicznego i właściwego doświadczenia, aby zrealizować taki cel.

Umowa wspólnego przedsięwzięcia ma przynieść uczestnikom korzyści w postaci zysku ze sprzedaży wybudowanych domów przy solidarnym ponoszeniu ryzyka w trakcie realizacji przedsięwzięcia.

Umowa wspólnego przedsięwzięcia zostanie zrealizowana w całości w momencie sprzedaży ostatniego z wybudowanych domów i ostatecznego rozliczenia przychodów i kosztów przedsięwzięcia. Budowa trzech budynków jednorodzinnych będzie prowadzona na działkach budowlanych należących do Pana i zaewidencjonowanych w Pana ewidencji księgowej jako towar.

W momencie zawarcia umowy wspólnego przedsięwzięcia nie było osób zainteresowanych późniejszym zakupem domów, czyli nie występowały osoby trzecie (poza uczestnikami przedsięwzięcia) w roli zamawiającego (inwestora). Rolę inwestora będzie pełnił Pan jako Lider przedsięwzięcia i występować będzie w roli właściciela/sprzedawcy wybudowanych domów. Nabywców domów uczestnicy umowy będą poszukiwać w trakcie realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Obecnie trwają prace przygotowawcze związane z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, ale nie dokonywano jeszcze rozliczeń finansowych pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia, które są przedmiotem niniejszego wniosku.

Zawarta umowa wspólnego przedsięwzięcia nie powoduje powstania jakiegokolwiek wspólnego majątku mającego charakter wspólności łącznej, nie powoduje zawiązania żadnego rodzaju spółki oraz powstania odrębnego podmiotu posiadającego osobowość prawną. Nie ma również charakteru spółki cichej. Uczestnicy umowy zachowują w ramach wspólnego przedsięwzięcia pełną odrębność i samodzielność (również w zakresie rozliczania VAT i podatku dochodowego).

Zgodnie z umową wspólnego przedsięwzięcia, został Pan wyznaczony na Lidera przedsięwzięcia. Pozostali przedsiębiorcy będą Partnerami przedsięwzięcia.

Za wykonywanie funkcji lidera nie będzie Pan pobierał wynagrodzenia.

Jako Lider będzie Pan występował w roli inwestora, tzn. będzie prowadził proces inwestycyjny od momentu przygotowania inwestycji do momentu jej zakończenia. Będzie Pan również sprzedawał wybudowane domy potencjalnym nabywcom. Zakupy materiałów oraz usług budowlanych będą prowadzone przeze Pana. Dopuszcza Pan możliwość wykonania niektórych prac przez firmy Partnerów, z tym, że w takich przypadkach będą oni traktowani jak inni wykonawcy robót, tzn. po wykonaniu zleconych przez Pana robót wystawią fakturę, którą Pan zapłaci.

Zgodnie z umową wspólnego przedsięwzięcia zakłada się następujący model rozliczeń między uczestnikami umowy:

• w celu sfinansowania rozpoczęcia prac związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia uczestnicy przedsięwzięcia wniosą wkłady finansowe w równej wysokości określonej w umowie. Partnerzy wpłacą swoje wkłady na konto bankowe Lidera na podstawie wystawionych przez Lidera not obciążeniowych. Wkłady są zwrotne i podlegać będą zwrotowi po zakończeniu wspólnego przedsięwzięcia i jego końcowym rozliczeniu. Wkłady nie podlegają oprocentowaniu,
• każdy z uczestników przedsięwzięcia będzie miał udział w przychodach i kosztach wspólnego przedsięwzięcia po 1/3,
• Lider wspólnego przedsięwzięcia będzie jedynym uczestnikiem umowy, wystawiającym faktury VAT na Nabywców domów (sprzedaż nie będzie zwolniona od VAT),
• wszystkie koszty Partnerów związane z realizacją przedsięwzięcia, w tym koszty wynikające z zakupu towarów i usług od zewnętrznych dostawców, będą przenoszone fakturą lub refakturą na Lidera,
• Lider będzie odliczał naliczony VAT, wynikający z faktur kosztowych otrzymywanych od Partnerów i faktur otrzymywanych od zewnętrznych dostawców, od podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych przez Lidera na Nabywcę domu,
• Partnerzy z kolei odliczają naliczony VAT, wynikający z faktur otrzymywanych od swoich zewnętrznych dostawców, od podatku należnego wynikającego z faktur kosztowych wystawionych Liderowi,
• wszystkie koszty przedsięwzięcia będą ewidencjonowane u Lidera,
• Lider przedsięwzięcia po zakończeniu każdego m-ca zsumuje wszystkie poniesione w danym miesiącu koszty przedsięwzięcia i kwotą odpowiadającą 1/3 poniesionych kosztów obciąży poszczególnych Partnerów, wystawiając na nich noty obciążeniowe. W ten sposób każdy z uczestników przedsięwzięcia sfinansuje 1/3 kosztów przedsięwzięcia,
• po znalezieniu nabywcy na wybudowany dom, Lider jako właściciel działki dokona sprzedaży całej nieruchomości (działka + wybudowany dom) na podstawie aktu notarialnego, wystawiając jednocześnie na nabywcę fakturę VAT. Po otrzymaniu zapłaty za nieruchomość od nabywcy, Lider wystawi na poszczególnych Partnerów noty uznaniowe w wysokości odpowiadającej 1/3 przychodu osiągniętego ze sprzedaży domu (przychód ze sprzedaży, odpowiadający wartości działki budowlanej ustalonej przez uczestników w umowie wspólnego przedsięwzięcia, będzie stanowił przychód Lidera i będzie wyłączony z rozliczenia przychodu pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia). Przykładowo: cena sprzedaży nieruchomości (działki i domu) wyniesie 300 tys. netto, z tego ustalona wartość działki 90 tys. netto, to do podziału pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia pozostanie przychód w wysokości 210 tys. zł. (300 - 90 = 210). Lider wystawi noty uznaniowe na Partnerów w kwocie po 70 tys. na każdego.

Rozliczenia dokonywane pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia wg powyższego modelu można podzielić na dwie grupy:

1. przeniesienia kosztów przez Partnerów na Lidera związane z faktyczną dostawą towarów i świadczeniem usług dla potrzeb realizacji prac związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia (za pomocą faktur i refaktur VAT),
2. przeniesienia związane z rozliczeniami finansowymi dokonywanymi pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia na zasadach ustalonych w umowie wspólnego przedsięwzięcia (należą do nich: wpłata i zwrot wkładów finansowych oraz podział przychodów i kosztów wspólnego przedsięwzięcia pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia) - za pomocą not uznaniowych i obciążeniowych zgodnie z zasadami zawartymi w umowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy rozdział poniesionych kosztów jak i osiągniętych przychodów wspólnego przedsięwzięcia, zgodnie z opisanymi wyżej zasadami, nie podlega opodatkowaniu VAT i Lider będzie miał prawo wystawiać Partnerom noty obciążeniowe i uznaniowe w wartościach netto poniesionych kosztów i osiągniętych przychodów, w proporcjach przypadających na poszczególnych Partnerów?
• Czy wniesienie wkładów finansowych na rzecz wspólnego przedsięwzięcia oraz ich zwrot nie podlega opodatkowaniu VAT i może być udokumentowane innymi niż faktury VAT dokumentami księgowymi, np. notami księgowymi?
• Czy Lider będzie miał prawo do odliczania całości naliczonego w fakturach zakupowych związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, w tym fakturach i refakturach wystawionych przez Partnerów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2.

Umowa wspólnego przedsięwzięcia należy do tzw. umów nienazwanych, a możliwość jej zawarcia wynika z art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w ramach tzw. swobody umów. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa wspólnego przedsięwzięcia jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Celem zawarcia umowy jest najczęściej wspólne działanie w realizacji określonego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego tylko podmiotu. Umowa wspólnego przedsięwzięcia nie tworzy nowego podmiotu gospodarczego posiadającego osobowość prawną. Podmioty uczestniczące we wspólnym przedsięwzięciu zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych ze wspólnym przedsięwzięciem), a w działaniach związanych ze wspólnym przedsięwzięciem, realizują zadania objęte umową. Zawierając umowę wspólnego przedsięwzięcia partnerzy mogą określić, kto będzie ich reprezentował na zewnątrz (lider).

W przedmiotowej sprawie uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia zawarli Umowę, zgodnie z którą, współpracując ze sobą dla realizacji celu wspólnego przedsięwzięcia, zachowują całkowitą prawną i ekonomiczną niezależność. Umowa wspólnego przedsięwzięcia nie tworzy odrębnego podmiotu prawnego, a co się z tym wiążę odrębnego podatnika VAT. Podatnikami VAT są poszczególni uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia. Każdy z uczestników wspólnego przedsięwzięcia, zobowiązany jest do samodzielnego i niezależnego rozliczenia w zakresie VAT. Uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia wybrali Lidera i upoważnili go do kontaktów z osobami trzecimi biorącymi udział w realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Wszystkie zakupy towarów i usług niezbędnych do realizacji celu wspólnego przedsięwzięcia będą dokonywane przez Lidera. Lider będzie odliczał naliczony VAT wynikający z faktur kosztowych otrzymywanych od dostawców, od podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych przez Lidera na Nabywcę domu. Lider upoważniony również został do sprzedaży produktów powstałych w wyniku realizacji celu wspólnego przedsięwzięcia, tj. domów jednorodzinnych. Lider będzie wystawiał na Nabywcę produktów wspólnego przedsięwzięcia faktury VAT obejmujące całą należność, w tym kwoty przysługujące pozostałym Partnerom, zgodnie z zapisanym w umowie udziale poszczególnych Partnerów w przychodach ze sprzedaży produktów wspólnego przedsięwzięcia. Podstawą opodatkowania w VAT dla Lidera będzie cała kwota wskazana na wystawionych przez niego fakturach.

Konsekwencją wystawienia przez Lidera jednej faktury, dokumentującej całość świadczenia należnego wszystkim członkom konsorcjum, jest konieczność dokonania wewnętrznych rozliczeń pomiędzy członkami konsorcjum. Kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy takie rozliczenia wewnętrzne stanowią opodatkowane VAT świadczenie usług, czy też są jedynie czynnościami rozliczeniowymi, nie wywołującymi żadnych obowiązków w VAT. Zgodnie z przepisami art. 5 ustawy o VAT: opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, (...), podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w brzmieniu art. 7 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 8 ustawy o VAT mówi, że: przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, warunkiem opodatkowania jest odpłatność za dostawę towarów i świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dany towar lub świadczenie.

Dokonując analizy powołanych przepisów należy zauważyć, że aby dana czynność nosiła znamiona dostawy towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy musi nastąpić przeniesienie przez dostawcę na rzecz nabywcy, prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Przeniesienia kosztów i podział przychodów związane z rozliczeniami finansowymi dokonywanymi przez Lidera pomiędzy uczestników przedsięwzięcia stosownie do wielkości ich udziałów, jak również wpłata wkładu finansowego, nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu wymienionych przepisów (nie następuje przeniesienie na rzecz nabywcy prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż nie występuje w tych rozliczeniach żaden towar) i nie powinny podlegać VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy za usługę uznaje się każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów.

Ponadto do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia i występowanie związku między tą czynnością, a otrzymywanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie konkretnego odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Uważa Pan, że trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez Pana (Lidera) na rzecz Partnerów, polegającej na proporcjonalnym obciążeniu ich kosztami, stosownie do określonego udziału we wspólnym przedsięwzięciu lub proporcjonalnym przypisaniu im przychodu uzyskanego od Nabywców, albowiem podział przychodów i kosztów wspólnego przedsięwzięcia pomiędzy jego uczestników nie stanowi wynagrodzenia za dostarczane przez uczestników przedsięwzięcia towary i usługi. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne Lidera, a wyłącznie umownie określony obowiązek podziału przychodów i kosztów na każdego z uczestników przedsięwzięcia (Lider nie staje się dłużnikiem Partnerów z tytułu świadczenia na ich rzecz usługi podziału przychodów i kosztów). Okoliczność, że Lider i Partnerzy zachowują odrębny status podatników VAT nie może przesądzać o tym, że Lider wykonując swoje obowiązki wynikające z umowy wspólnego przedsięwzięcia wobec Partnerów świadczy jednocześnie na ich rzecz odpłatną i ekwiwalentną usługę.

Powyższa argumentacja dotyczy również czynności przekazania przez Partnerów wkładów finansowych na rozpoczęcie przedsięwzięcia.

Reasumując, Pana zdaniem, wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Panem jako Liderem, a Partnerami wspólnego przedsięwzięcia nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a także świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie rodzą skutków w podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W Pana opinii, w związku z tym, że rozliczenia finansowe pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia nie rodzą skutków w podatku od towarów i usług, nie będą oni zobowiązani do udokumentowania tych rozliczeń za pomocą faktury VAT. W związku z tym powyższe rozliczenia pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia powinny być udokumentowane innym dokumentem księgowym, np. notami księgowymi.

Pana zdaniem, prawidłowość przedstawionej powyżej interpretacji przepisów podatkowych potwierdzają wyroki polskich sądów administracyjnych oraz interpretacje podatkowe wydane przez Ministra Finansów za pośrednictwem odpowiednich Izb Skarbowych. Poniżej fragmenty tych orzeczeń:

Wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I FSK 1373/14: (...) Przedmiotem sporu jest kwestia tego, czy podział przychodów i kosztów konsorcjum pomiędzy konsorcjantów stosownie do ich udziałów, dokonywany przez Lidera w formie not uznaniowych i obciążeniowych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe było stanowisko reprezentowane w tym zakresie przez Spółkę. W zakresie omawianej problematyki istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu. Przytoczyć należy orzeczenia NSA: z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12, z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1012/13, z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1108/13, z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 526/11, z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07, z dnia 9 października 2008 r., sygn. akt I FSK 291/08, z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1288/13, z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1072/13 (orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach). Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela zaprezentowaną tam argumentację (...).

Rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być bowiem same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro z przyjętego w tej sprawie stanu faktycznego wynika, że Lider Konsorcjum nie działa wyłącznie we własnym imieniu, lecz w ramach zawartego porozumienia i nie odsprzedawał usług na rzecz Partnerów, lecz obciążał pozostałe podmioty częścią kosztów i przekazywał im przychód, to nie może być mowy o jakimkolwiek transferze, czy refakturowaniu usług świadczonych na rzecz Zamawiającego (...).

Podział przychodów i kosztów dokonany przez Lidera będzie wewnętrznym rozliczeniem między podmiotami uczestniczącymi w świadczeniu usług na rzecz Zamawiającego.

W tym samym tonie wypowiadał się ETS w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że czynności wykonywane przez członków konsorcjum, na podstawie postanowień umowy tworzącej to konsorcjum oraz odpowiadające części przypisanej każdemu z nich w tej umowie, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy VAT, ani też w konsekwencji czynności opodatkowanej na podstawie tej Dyrektywy.

Wyrok NSA z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13: ,,(...) należy powołać orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu. Przytoczyć należy orzeczenia NSA: z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12, z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1012/13, z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1108/13, z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 526/11, z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07, z dnia 9 października 2008 r., sygn. akt I FSK 291/08, z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1288/13 (...). W przytoczonych wyżej uzasadnieniach wyroków NSA podkreślał, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można do celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość. (...) nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dokumentem księgowym. Z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wynika bowiem, że faktura VAT służy jedynie do dokumentowania transakcji objętych przepisami ustawy (...). Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów. Nie można bowiem przyjąć, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania bądź zaniechania innej strony.

Wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12 w którym sąd wskazał, że: podziela przedstawioną obszernie przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, argumentację dotyczącą rozumienia pojęcia świadczenia usług. W szczególności stwierdzić należy, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy bogatej aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów. Takiego przyporządkowania nie determinuje także podkreślana przez organ okoliczność, że każdy podmiot będący Partnerem Konsorcjum jest odrębnym podatnikiem VAT, a takim podatnikiem nie jest samo Konsorcjum. (...) przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r. w sprawie I FSK 291/08, czy w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia.

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Po 148/13: ,,W zaistniałym sporze rację należy przyznać skarżącej Spółce, która twierdzi, że nie ma konieczności wystawiania faktury VAT w celu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy. (...) Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela w pełni stanowisko utrwalone w orzecznictwie Sądów Administracyjnych, zgodnie z którym przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u. jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2008 r., o sygn. akt I FSK 1788/07, z dnia 9 października 2008 r., o sygn. akt I FSK 291/08, z dnia 29 lutego 2012 r., o sygn. akt I FSK 562/11 - dostępne na stronach internetowych http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 880/11: Co do podziału kosztów i przychodów przez lidera konsorcjum dokonywanego przy użyciu not obciążeniowych i uznaniowych brak jest podstaw, aby czynności te w opisanym stanie faktycznym zakwalifikować, czy to do dostaw towarów, czy to do świadczenia usług przez lidera na rzecz partnerów lub też odwrotnie. (...) Dychotomiczny podział czynności podlegających opodatkowaniu na dostawę towarów i świadczenie usług nie oznacza jednak, iż każde przesunięcie, czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych pomiędzy dwoma różnymi podmiotami może zostać uznane za świadczenie usług jeśli nie stanowi dostawy towarów. Należy bowiem zauważyć, iż rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia w rozpatrywanym przypadku konsorcjum, jeśli równocześnie nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno zaś taką cechę przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez lidera na rzecz partnerów konsorcjum, polegającej na proporcjonalnym obciążeniu ich kosztami stosownie do określonego udziału we wspólnym przedsięwzięciu lub proporcjonalnym przysporzeniu uzyskanym od zamawiającego przychodem.

Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 2 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 760/10: Wzajemne rozliczenie z tytułu finansowania działalności lub podziału zysku dokonywane przez skarżącą uczelnie jako lidera a pozostałymi uczelniami biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 art. 8 ust. 1 ustawy nie stanowią dla skarżącej uczelni świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlegają opodatkowaniem podatkiem od towarów usług. Skoro w przedstawionym przez skarżącą uczelnię stanie faktycznym nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowania fakturą VAT, lecz innym dokumentem księgowym np. notą księgową. Z art. 106 ust. 1 ustawy wynika bowiem, że faktura VAT służy jedynie do dokumentowania transakcji objętych przepisami ustawy. W rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia z czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co zatem idzie nie mają zastosowania przepisy ustawy dotyczącej dokumentowania czynności.

Interpretacja z dnia 21 kwietnia 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/4512-163/16/AK: Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 4 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokumentowania rozliczeń dokonywanych z bankiem, jako liderem konsorcjum, za pomocą not obciążeniowych - jest prawidłowe.

Interpretacja z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. ITPP2/443-1120/13/AP, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: Odnośnie kwestii opodatkowania wypracowanego zysku należy stwierdzić, że podział przychodów konsorcjum dokonywany przez Spółkę na rzecz konsorcjantów, stosownie do ich udziału określonego w umowie konsorcjum, nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a zatem nie podlega opodatkowaniu. Wobec tego, wypłat należnego spółce ,,l udziału w wypracowanym zysku, Spółka nie powinna dokumentować fakturą VAT, lecz innym dokumentem księgowym (np. notą księgową).

Interpretacja z dnia 10 maja 2016, sygn. ILPP2/443-1152/14/16-S/MN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

(...) W rezultacie, mając na względzie przedstawiony opis sprawy, powołane regulacje oraz treść wyroku WSA w Poznaniu z 18 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1026/15, wskazać należy, że rozliczenia dokonane pomiędzy konsorcjantami, określane przez Wnioskodawcę jako podział zysku, nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług - w tym również regulacje dotyczące dokumentowania wykonywanych czynności - do przedstawionego we wniosku podziału zysku nie mają zastosowania. Brak jest tym samym przeciwwskazań, na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, aby Wnioskodawca dokumentował podział zysków notą księgową.

Interpretacja z dnia 22 września 2015 r., sygn. IPPP1/4512-620/15-4/AS - wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania wkładu pieniężnego wniesionego przez konsorcjanta na rzecz wspólnego przedsięwzięcia oraz przekazania środków pieniężnych konsorcjantowi tytułem zwrotu ww. udziału finansowego wskazać należy, że w ocenie tut. organu czynności te nie stanowią dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jak również nie stanowią świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. (...) Tym samym zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że czynność wniesienia udziału finansowego/wkładu pieniężnego do wspólnego przedsięwzięcia, jak i późniejszy zwrot wniesionego wkładu oraz wypłata środków pieniężnych tytułem udziału w dochodzie ze wspólnego przedsięwzięcia nie są czynnościami, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W odniesieniu do opodatkowania i dokumentowania czynności rozdziału kosztów ponoszonych dla realizacji celów konsorcjum, wskazać należy, że również w tym przypadku nie wystąpią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. ILPP2/443-885/11/13-S/EN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: (...) podział przychodów i kosztów Konsorcjum pomiędzy Partnerów Konsorcjum stosownie do ich Udziałów, dokonywany przez Lidera Konsorcjum w formie not obciążeniowychi not uznaniowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) zgodnie z ustawą o VAT. (...) brak jest podstaw do przyjęcia, aby Spółka (partner konsorcjum) zobligowana była w tych przypadkach do wystawiania faktur z uwagi na przepis art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja z dnia 17 września 2013 r., sygn. ILPP4/443-230/13-4/ISN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: Zainteresowany wskazał, że po odbiorze robót lider rozlicza usługę wystawiając dla niego noty zarówno uznaniowe jak i obciążeniowe - procentowo do uzyskanych przychodów konsorcjum, obciążeniowe - procentowo do poniesionych kosztów konsorcjum. Zdaniem tut. Organu, otrzymane noty nie dokumentują wzajemnych świadczeń między tymi podmiotami, które wypełniałyby znamiona świadczenia odrębnej czynności opodatkowanej w postaci odpłatnego świadczenia usług, zdefiniowanego w art. 8 ust. 1 ustawy. Stanowią one jedynie rozliczenie wykonanej usługi. Otrzymanie określonej kwoty pieniężnej nie stanowi także dostawy towarów, gdyż pieniądze nie mieszczą się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którą przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy nim, a liderem w przedmiotowej sprawie nie są wzajemnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja z dnia 23 września 2010 r., sygn. IPPP1-443-699/10-3/PR, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: od zapisów umowy zależy, czy członkowie konsorcjum świadczą usługi na rzecz lidera i mają obowiązek wystawić faktury VAT, czy usług tych nie świadczą i nie mają prawa wystawić faktur. Zauważyć trzeba, że umowy należy oceniać nie według nazwy, a według zapisów, które regulują wzajemne prawa i obowiązki stron umowy.

Interpretacja dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. IPPP3/443-292/10-2/MPe, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

(...) wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem a Partnerami dotyczące przenoszenia Kosztów Konsorcjum jak również dokonywania podziału przychodów w ramach Konsorcjum, biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Interpretacja z dnia 30 marca 2010 r., sygn. IPPP1 -443-57/10-4/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem, a Członkiem Konsorcjum nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Interpretacja z dnia 31 lipca 2009 r., sygn. ILPP2/443-659/09-4/MN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

Jak wynika z powyższego, wzajemne rozliczenie pomiędzy stronami umowy konsorcjum nie jest odpłatnym świadczeniem usług, stanowi jedynie partycypowanie we wspólnie poniesionych kosztach. Czynność ta nie rodzi skutków w podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega fakturowaniu. Biorąc pod uwagę przytoczone unormowania stwierdzić należy, że wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy Liderem a Partnerem konsorcjum nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT. Oznacza to, iż otrzymane przez Wnioskodawcę (Partnera) od Lidera środki stanowią wzajemne rozliczenia między stronami umowy konsorcjum i nie powinny być dokumentowane fakturą. W konsekwencji, Zainteresowany nie ma też obowiązku ewidencjonowania ich w rejestrze sprzedaży VAT.

Interpretacje z dnia 29 maja 2009 r., sygn. ILPB1/415-485/09-4/IM oraz z dnia 25 maja 2009 r., nr ILPP2/443-292 /09-5/EN, wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

Zatem poprawne będzie dokonywanie podziału zysku w ramach konsorcjum przy pomocy noty księgowej.

Interpretacja z dnia 15 kwietnia 2009 r sygn. IBPP1/443-97/09/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: () W zakresie podatku od towarów i usług, podatek należny wynikający z faktur wystawianych przez lidera na rzecz E. (zamawiający) będzie rozliczany przez lidera. Lider będzie obniżał podatek należny o podatek naliczony wynikający z wystawianych na lidera faktur, w tym również z faktur wystawianych przez członków konsorcjum, związanych z realizacją usług w wykonaniu umowy konsorcjum. (...) biorąc pod uwagę unormowania art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż wzajemne rozliczenia finansowe (tj. dokonanie odpowiednich przeliczeń co do wartości przychodów i kosztów oraz przekazanie środków pieniężnych) pomiędzy liderem, a partnerami konsorcjum nie stanowią dla Wnioskodawcy świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową (...).

Interpretacja z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. IPPP2/443-1649/08-2/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

(...) wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy liderem, a partnerami konsorcjum nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Ad. 3.

Odpowiadając na pytanie 3 uważa Pan, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje Panu, jako Liderowi przedsięwzięcia, prawo do obniżenia podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz 124. Warunkiem umożliwiającym Panu skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z umową wspólnego przedsięwzięcia będzie Pan, jako Lider, jedynym uczestnikiem umowy wystawiającym faktury VAT na Nabywcę produktu wspólnego przedsięwzięcia, tj. domu jednorodzinnego. Sprzedaż nastąpi aktem notarialnym i własność sprzedawanego budynku zostanie przeniesiona na Nabywcę. Wystawiane faktury będą obejmować całą należność za sprzedawaną nieruchomość. Podstawą opodatkowania w VAT będzie cała kwota wskazana na wystawionych przeze Pana, jako Lidera, fakturach (wartość netto całej nieruchomości zgodnie z aktem notarialnym). Transakcja sprzedaży przedmiotowych domów nie będzie zwolniona od VAT.

Zgodnie z umową wspólnego przedsięwzięcia, jako właściciel gruntów na którym realizowane będzie wspólne przedsięwzięcie, będzie Pan również właścicielem wybudowanych na tych gruntach domów, będących produktami wspólnego przedsięwzięcia. Jako Lider będzie Pan pełnił rolę Inwestora i będzie dokonywał zakupu towarów i usług niezbędnych do realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Sprzedaż nieruchomości stanowi na gruncie ustawy o VAT dostawę towarów w rozumieniu art. 7, który brzmi: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że sprzedaż przeze Pana produktu wspólnego przedsięwzięcia jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT i spełnia definicję dostawy towarów określoną w art. 7 ustawy o VAT. W związku z tym, w momencie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości powstanie u Pana, jako Lidera, zobowiązanie podatkowe w wysokości VAT należnego, wyliczonego od podstawy, którą stanowić będzie cena netto sprzedaży nieruchomości określona w akcie notarialnym.

Aby dokonać sprzedaży przedmiotowych nieruchomości musi Pan najpierw ponieść nakłady na wybudowanie przedmiotowych budynków, a więc będzie dokonywał zakupu towarów i usług niezbędnych do wybudowania ww. budynków. Od zakupów tych będzie odliczał VAT naliczony w fakturach zakupowych.

Reasumując, skoro jako Lider jest Pan jedynym uczestnikiem wspólnego przedsięwzięcia wystawiającym faktury sprzedaży produktów przedsięwzięcia oraz jedynym uczestnikiem dokonującym zakupów towarów i usług niezbędnych do realizacji celu wspólnego przedsięwzięcia (nawet w przypadku gdy któryś z Partnerów dokona zakupu towarów i usług niezbędnych do realizacji wspólnego przedsięwzięcia, to na mocy umowy wspólnego przedsięwzięcia zrefakturuje te zakupy na Pana), to zgodnie z art. 86 ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z towarami i usługami wykorzystywanymi do realizacji wspólnego przedsięwzięcia. W opisanym mechanizmie realizacji wspólnego przedsięwzięcia, wystąpi u Pana jako Lidera bezpośredni i bezsporny związek zakupów towarów i usług do realizacji wspólnego przedsięwzięcia z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tj. dostawą przedmiotowych nieruchomości do Nabywcy.

Na poparcie powyższego stanowiska można zacytować fragment interpretacji z dnia 10 maja 2016 r., sygn. ILPP2/443-1152/14/16-S/MN, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła Umowę Konsorcjum, na potrzeby realizacji Kontraktu na przygotowanie, złożenie oferty oraz wykonanie Robót Budowlano-Montażowych w ramach zadania inwestycyjnego realizowanego przez inwestora. Czynności wykonane przez Uczestników Konsorcjum (zarówno Partnera, jak i Lidera) stanowią elementy składowe usługi nabywanej przez Zamawiającego, a cała usługa wykonana przez Konsorcjum spełnia definicję świadczenia usług zawartą w ustawie o VAT i jest czynnością odpłatną i opodatkowaną.

W relacjach z podwykonawcami oraz dostawcami Konsorcjum, Partner (Spółka) jest jedynym podatnikiem dokonującym zakupów. Lider, zgodnie z przyjętymi ustaleniami, po przyjęciu faktury przez Zamawiającego, wystawia faktury na Partnera (Spółkę) za roboty budowlane wykonane siłami własnymi.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro zatem Lider wystawia na Spółkę fakturę na wartość wynikającą z zawartej umowy, w ramach której zobowiązany jest do świadczenia usług na rzecz Spółki (wykonania części prac w ramach Konsorcjum), to należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie spełnione są przesłanki uprawniające do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez Lidera, dokumentujących jego prace własne (świadczoną usługę, z uwzględnieniem kosztów pracy kadry technicznej). Spółka bowiem jest podatnikiem podatku VAT, a zakupione usługi są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. świadczeniem usług na rzecz Zamawiającego.

Tak więc Spółka, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Lidera za wykonywane przez niego czynności wynikające z zawartej umowy Konsorcjum.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia zostaną spełnione również w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę, a dotyczących towarów i usług zakupionych w ramach Konsorcjum, gdyż wydatki te nabywane są w ramach realizacji świadczenia wykonywanego przez Spółkę (w ramach Konsorcjum) na rzecz Zamawiającego czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków (zakupionych towarów i usług) poniesionych w ramach realizacji Umowy Konsorcjum.

Wskazał Pan, że opisane w cytowanej wyżej interpretacji zdarzenie nie jest w 100% odzwierciedleniem sytuacji opisywanej przez Pana, ale mechanizm rozliczania pomiędzy Konsorcjantami jest podobny do mechanizmu stosowanego w przedmiotowym wspólnym przedsięwzięciu i przez analogię uznał, że jest to dobry przykład na poparcie własnego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej