Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, podatek VAT należny z tytułu transakcji rozlicza nabywca usługi, jeżeli spełnione są łącznie poniższe warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca.

Dla zastosowania opodatkowania z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia podatkiem od towarów i usług określonego w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wszystkie wymienione warunki muszą być łącznie spełnione. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Biorąc pod uwagę, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, zaś sprzedaż której dokonują usługodawcy na rzecz Spółki nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, dla oceny opisanej sytuacji istotne jest, czy usługodawca świadczący nabytą przez Spółkę usługę budowlaną lub budowlano-montażową jest podwykonawcą.

Dla potrzeb zastosowania opodatkowania usługi budowlanej przez nabywcę tej usługi usługodawca usługi wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy będzie podwykonawcą wyłącznie w sytuacji, kiedy taka usługa będzie świadczona na rzecz głównego wykonawcy lub też na rzecz innego podwykonawcy.

Jakkolwiek część usług świadczonych przez usługodawców na rzecz Spółki jest klasyfikowana jako usługi budowlane w rozumieniu PKD, w ocenie Wnioskodawcy, kluczową kwestią jest stosunek jaki łączy Spółkę i Współwłaścicieli. Usługi budowlane oraz usługi budowlano-montażowe świadczone są przez czynnych podatników VAT na rzecz Spółki, która w naszej ocenie nie posiada statusu głównego wykonawcy, ponieważ świadczy na rzecz Współwłaścicieli usługi związane z administracją i eksploatacją Nieruchomości (w tym Budynku). Spółka nabywa przedmiotowe usługi budowlane oraz budowlano-montażowe dla potrzeb działalności w zakresie zarzadzania Nieruchomością (w tym Budynkiem). Tym samym nie nabywa ww. usług jako wykonawca główny (generalny), ani jako wykonawca ww. usług.

Stosunek, jaki łączy Spółkę i Współwłaścicieli w przedmiotowym zakresie nie jest w żadnym przypadku umową o roboty budowlane w rozumieniu art. 647 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.; dalej jako Kodeks cywilny). Spółka nie jest zobowiązana wobec Współwłaścicieli do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, zaś Współwłaściciele nie są zobowiązani wobec Spółki do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

W konsekwencji, Spółki nie można uznać za wykonawcę, a Współwłaścicieli za inwestorów w rozumieniu art. 647 Kodeksu cywilnego, zaś usługodawców Spółki nie można uznać za podwykonawców w rozumieniu art. 647¹ Kodeksu cywilnego. A zatem nie jest spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, ponieważ usługodawca nie świadczy Spółce usług jako podwykonawca. W rezultacie przepisy dotyczące odwrotnego obciążenia nie znajdą zastosowania do stosunku prawnego łączącego Spółkę z usługodawcami.

W takim przypadku Spółka jako nabywca usług będzie zobowiązana do wystawienia faktury (w ramach rozliczeń ze Współwłaścicielami zgodnie z Umową) na zasadach ogólnych, tj. bez zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa powyżej.

Tego faktu nie zmienia okoliczność, że Spółka przenosząc koszty nabytych usług na Współwłaścicieli występuje w charakterze podmiotu odsprzedającego daną usługę jako podmiot uznawany za świadczący tę usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi - bowiem Spółka faktycznie usługi tej nie świadczy.

Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że stanowisko w podobnej sprawie zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretację indywidualną w dniu 17 marca 2017 r., sygnatura 1462-IPPP3.4512.83.2017.1.JF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W przypadku, wystąpienia dalszych podzleceń podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia podzleconych usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zatem, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, zawarł Umowę o administrowanie Wieżowca z Współwłaścicielami tego Budynku. Przedmiotem umowy jest świadczenie na rzecz Współwłaścicieli przez Wnioskodawcę usług związanych z administrowaniem oraz utrzymaniem we właściwym stanie technicznym i sanitarnym Budynku. Przy czym Wnioskodawca umowy związane z realizacją zadań objętych Umową zawiera w imieniu własnym, działając na rzecz Współwłaścicieli. Do obowiązków Administratora m.in. należy: utrzymanie we właściwym stanie technicznym Nieruchomości (w tym Budynku) oraz zapewnienie sprawnego funkcjonowania urządzeń technicznych i instalacji poprzez bieżące konserwacje i sprawne usuwanie uszkodzeń i awarii oraz remonty i naprawy główne obiektu i jego podstawowych urządzeń, opracowywanie planów zakupów inwestycyjnych jak również niezbędnych dla Nieruchomości prac inwestycyjnych, modernizacyjnych i odtworzeniowych oraz przedstawianie tych planów wraz z uzasadnieniem technicznym i ekonomicznym do zatwierdzenia przez Współwłaścicieli, rozliczanie kosztów utrzymania Nieruchomości.

Spółka realizuje swoje zadania w ramach planu rzeczowo-finansowego zatwierdzanego corocznie przez Radę Nadzorczą Spółki, przyjmowanego w oparciu o zatwierdzane corocznie przez Współwłaścicieli stawki opłat na pokrycie administracji i bieżącej eksploatacji Budynku oraz w ramach rocznych planów remontów i konserwacji oraz zakupów, planowanych inwestycji oraz kosztów usług obcych na dany rok kalendarzowy, zatwierdzanych przez Współwłaścicieli.

Z tytułu realizacji przedmiotowej umowy każdy Współwłaściciel zobowiązany jest uiszczać na rzecz Spółki:

1. miesięczną opłatę na rzecz Administratora na pokrycie kosztów administrowania oraz na pokrycie marży Administratora;
2. miesięczną opłatę na pokrycie kosztów bieżącej eksploatacji, remontów oraz usług obcych Budynku w wysokości ustalonej w oparciu o zatwierdzony przez Współwłaścicieli plan rzeczowo-finansowy eksploatacji, remontów i usług obcych, rozliczaną półrocznie według rzeczywistych kosztów;
3. opłaty za dostawy energii elektrycznej, ciepła, ciepłej i zimnej wody oraz za usuwanie ścieków, sprzątanie i ochronę -rozliczane miesięcznie z dołu, według rzeczywistych kosztów, na podstawie faktur zakupu.

Rozliczenie wpłat z tytułu opłaty określonej w pkt 2 powyżej jest dokonywane przez Administratora w okresach półrocznych, według rzeczywistych kosztów, na podstawie faktur otrzymanych od dostawców lub wykonawców robót budowlanych lub remontowych.

Natomiast zatwierdzone przez Współwłaścicieli zakupy oraz prace inwestycyjne i modernizacyjne zgodnie z Umową są finansowane przez Współwłaścicieli w odpowiednich proporcjach poprzez wpłaty środków na ich pokrycie, niezależnie od innych wpłat określonych w punktach 1-3 powyżej. Wpłaty mają być dokonywane w formie przekazania przedpłat w wysokości niezbędnej do uruchomienia prac lub zakupów oraz refakturowania kosztów takich prac lub zakupów. Wyżej wymienione wpłaty Wnioskodawca zobowiązany jest rozliczyć w ciągu 30 dni po zakończeniu prac lub dokonaniu zakupów.

W ramach realizacji Umowy Wnioskodawca zawiera z przedsiębiorcami krajowymi (usługodawcami będącymi czynnymi podatnikami VAT) umowy na usługi związane z pracami modernizacyjnymi, remontowymi, remontowo-budowlanymi lub budowlanymi Budynku. W ramach ww. umów Wnioskodawca nabywa usługi zaklasyfikowane jako usługi budowlane lub budowlano-montażowe. Zgodnie z postanowieniami ww. umów, za usługi wykonane na podstawie tych umów, usługodawcy wystawiają na Wnioskodawcę fakturę na kwotę zgodną z odnośną umową. Następnie, na podstawie otrzymanych faktur zakupu Wnioskodawca wystawia refaktury na Współwłaścicieli zgodnie z zatwierdzonym planem inwestycji oraz kosztów usług obcych.

Usługi których dotyczą pytania stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania usługodawcy, tj. firmy budowlanej świadczącej dla Wnioskodawcy usługę budowlaną lub budowlano-montażową wymienioną w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy za podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy oraz opodatkowania nabywanych od usługodawcy, tj. firmy budowlanej usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że nie posiada statusu głównego wykonawcy, ponieważ świadczy na rzecz Współwłaścicieli usługi związane z administracją i eksploatacją Nieruchomości (w tym Budynku). Spółka nabywa usługi budowlane oraz budowlano-montażowe dla potrzeb działalności w zakresie zarządzania Nieruchomością (w tym Budynkiem). Zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać go za wykonawcę, a Współwłaścicieli za inwestorów zaś usługodawców Wnioskodawcy nie można uznać za podwykonawców w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Zatem nie jest spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1h ustawy, ponieważ usługodawca nie świadczy Wnioskodawcy usług jako podwykonawca. W rezultacie przepisy dotyczące odwrotnego obciążenia nie znajdą zastosowania do stosunku prawnego łączącego Spółkę z usługodawcami. W takim przypadku Spółka jako nabywca usług będzie zobowiązana do wystawienia faktury (w ramach rozliczeń ze Współwłaścicielami zgodnie z Umową) na zasadach ogólnych, tj. bez zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa powyżej. Tego faktu nie zmienia okoliczność, że Spółka przenosząc koszty nabytych usług na Współwłaścicieli występuje w charakterze podmiotu odsprzedającego daną usługę jako podmiot uznawany za świadczący tę usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy bowiem Wnioskodawca faktycznie usługi tej nie świadczy.

Wskazać należy, że kwestii uznania danego podmiotu za wykonawcę generalnego bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy nie należy wywodzić na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego. Jak bowiem wskazano powyżej dla prawidłowego rozumienia pojęcia podwykonawca wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. O statusie inwestora, wykonawcy generalnego czy też podwykonawcy świadczą postanowienia umowy dotyczące zakresu realizowanych świadczeń, warunków ich świadczenia bądź okoliczności jakie mają miejsce w danym przypadku oraz charakter wykonywanych świadczeń.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przypadku gdy Wnioskodawca w ramach świadczenia na rzecz Współwłaścicieli usług związanych z administracją i eksploatacją Nieruchomości (w tym Budynku) nabywa od firm budowlanych usługi wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, których koszt przenosi na Współwłaścicieli odsprzedając daną usługę jako podmiot uznawany za świadczący tę usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy wówczas firma budowlana działała względem Wnioskodawcy jako podwykonawca, bowiem Wnioskodawca w tej konkretnej sytuacji działa na rzecz Współwłaścicieli jako wykonawca usługi. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy Wnioskodawca, działając we własnym imieniu, ale na rzecz Współwłaścicieli bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że Wnioskodawca sam otrzymał i wyświadczył te usługi. W przypadku refakturowania usług przyjmuje się fikcję prawną, że podmiot sam otrzymał i wyświadczywszy usługi. Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zatwierdzone przez Współwłaścicieli zakupy oraz prace inwestycyjne i modernizacyjne zgodnie z Umową są finansowane przez Współwłaścicieli w odpowiednich proporcjach poprzez wpłaty środków na ich pokrycie, niezależnie od innych wpłat określonych w punktach 1-3. Wpłaty mają być dokonywane w formie przekazania przedpłat w wysokości niezbędnej do uruchomienia prac lub zakupów oraz refakturowania kosztów takich prac lub zakupów. Zgodnie z postanowieniami umów zawieranych z firmami budowlanymi, za usługi wykonane na podstawie tych umów, usługodawcy wystawiają na Wnioskodawcę fakturę na kwotę zgodną z odnośną umową a następnie, na podstawie otrzymanych faktur zakupu Wnioskodawca wystawia refaktury na Współwłaścicieli zgodnie z zatwierdzonym planem inwestycji oraz kosztów usług obcych. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz usługodawcy z którymi Wnioskodawca zawiera umowy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji skoro, jak wskazano wyżej, usługi wykonywane przez firmę budowlaną działającą w tej konkretnej sytuacji jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, w tym przypadku znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia od firm budowlanych usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Jednocześnie Wnioskodawca wystawiając refaktury na Współwłaścicieli zgodnie z zatwierdzonym planem inwestycji oraz kosztów usług obcych na podstawie otrzymanych faktur od firm budowlanych nie powinien stosować mechanizmu odwrotnego obciążenia lecz ogólne zasady opodatkowania, tj. opodatkować te usługi według stawki właściwej dla tych usług. W tej sytuacji bowiem Wnioskodawca nie będzie podwykonawcą, lecz generalnym wykonawcą usług wskazanych w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz Współwłaścicieli Budynku.

Zatem oceniając całościowo stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać je za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej nr 1462-IPPP3.4512.83.2017.1.JF z dnia 17 marca 2017 r. Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...). Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana. Za chybione należałoby uznać domaganie się wydania pozytywnego dla siebie rozstrzygnięcia tylko z powodu zajęcia przez organ podatkowy w interpretacjach wydanych dla innych podmiotów, na gruncie podobnego czy też tego samego stanu faktycznego, odmiennego stanowiska. Podkreślić należy, że nieracjonalnym byłoby trwanie przez organ wydający interpretacje w pierwotnie błędnie zajętym stanowisku, co miałoby go obligować jednocześnie do wydawania kolejnych rozstrzygnięć w tym samym kształcie, utrwalając tym samym prawnie wadliwe stanowisko. Powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna nie może mieć zatem decydującego wpływu na wydane w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej