Temat interpretacji

Braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki dotyczące projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki dotyczące projektu pn. T w przypadku prowadzenia działalność statutowej oraz użyczania nieodpłatnie sali gimnastycznej dla Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki dotyczące projektu pn. T w przypadku prowadzenia działalność statutowej oraz użyczania nieodpłatnie sali gimnastycznej dla Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego ...

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od dnia dokonania centralizacji rozliczeń to JST jest podatnikiem podatku VAT (wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi), stroną we wszystkich czynnościach i postępowaniach prowadzonych przez organy podatkowe. Wszystkie obowiązki wynikające z ustawy o VAT ciążą na JST.

Powiat aplikuje w 2017 roku o dofinansowanie do projektu pn. T w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w ramach Poddziałania 4.3.1 Efektywność energetyczna w budynkach publicznych. Realizacja zadania będzie polegała m.in. na wykonaniu termomodernizacji budynków w jednostce oświatowej należących do Powiatu, w tym dwóch budynków Zespołu Placówek Edukacyjno Wychowawczych które decyzją Nr z dnia 2013 r. zostały przekazane w trwały zarząd z dniem 1 września 2013 r. tj. budynek główny oraz budynek sali gimnastycznej.

Zespół Placówek Edukacyjno-Wychowawczych w jest publiczną placówką opiekuńczo-wychowawczą, dla której organem prowadzącym jest Powiat , nadzór pedagogiczny nad placówką sprawuje Kurator Oświaty w . Zespół ten funkcjonuje od 1 września 2013 r. Zadaniami statutowymi Zespołu w skład, którego wchodzi Bursa i Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy są:

1. realizacja zadań określonych w ustawie, polegająca na prowadzeniu działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej,
2. zapewnienie opieki wychowawczej podopiecznym w okresie kształcenia poza miejscem stałego zamieszkania, tworzenie właściwych dla prawidłowego rozwoju młodzieży warunków wychowawczych, zdrowotnych i materialnych,
3. przygotowanie wychowanków w miarę ich możliwości do samodzielnego udziału w życiu społecznym oraz integracji ze środowiskiem,
4. zapewnienie wychowankom możliwości realizacji rozwoju umysłowego, emocjonalnego i fizycznego w zgodzie z potrzebami i możliwościami psychofizycznymi, w warunkach poszanowania ich godności osobistej,
5. umożliwienie uczniom realizacji kształcenia, stwarzania optymalnych warunków do rozwoju zainteresowań, uzdolnień i osobowości.

W skład Zespołu Placówek Edukacyjno Wychowawczych wchodzi Szkolne Schronisko Młodzieżowe, które jest placówką oświatowo-wychowawczą i działa na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943) i Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. z 2011 r., Nr 109, poz. 631). W związku z tym schronisko w okresie wakacyjno-feryjnym przyjmuje i rejestruje zorganizowane grupy wycieczkowe według harmonogramu zgłoszeń oraz turystów indywidualnych w miarę posiadanych miejsc.

Budynek Szkolnego Schroniska Młodzieżowego nie jest ujęty w zadaniu dotyczącym termomodernizacji.

W ramach termomodernizacji zaplanowano w Zespole Placówek Edukacyjno-Wychowawczych w w:

1. budynku głównym:
   
   
   
   1. wymianę okien i drzwi zewnętrznych,
   2. docieplenie ścian zewnętrznych i stropu,
   3. ocieplenie dachu budynku,
   4. wymianę instalacji c. w. u. i c.o.
   5. wymianę oświetlenia,
   6. wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz osprzętu sanitarnego,
2. budynku sali gimnastycznej:
   
   
   
   1. wymianę okien i drzwi zewnętrznych,
   2. docieplenie ścian zewnętrznych i stropu,
   3. wymianę instalacji c. w. u, i c.o.
   4. wymianę oświetlenia,
   5. wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz osprzętu sanitarnego,

W ramach zadania przewidywane są również koszty związane z wynagrodzeniem inwestora zastępczego w ramach nadzoru inwestorskiego oraz promocja projektu.

Przedmiotową inwestycję realizowana będzie w roku 2017 i 2018. Po zrealizowaniu inwestycji powstała infrastruktura zostanie przekazana nieodpłatnie w postaci nakładów inwestycyjnych/środka trwałego jednostce budżetowej, którą jest Zespół Placówek Edukacyjno-Wychowawczych. Trwałym zarządcą przedmiotowych obiektów jest w/w jednostka organizacyjna Powiatu. Beneficjentem środków pozyskanych na dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 będzie Powiat. Przedsięwzięcie przyczyni się również do obniżenia kosztów utrzymania placówki przez zmniejszenie nakładów na ogrzewanie szkoły.

Zgodnie z art. 3 ustawy centralizacyjnej, art. 65 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814) do scentralizowania rozliczeń w VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi obowiązane są jednostki samorządu terytorialnego.

Zespół Placówek Edukacyjno-Wychowawczych jest odrębnym od Powiatu, ale niezarejestrowanym podatnikiem VAT. Nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Z uwagi na konieczność złożenia wniosku o dofinansowanie do dnia 30 stycznia 2017 r. inwestycja została rozpoczęta w listopadzie 2016 r. Rozpoczęto opracowanie wielobranżowej dokumentacji projektowej z uzyskaniem pozwolenia na budowę wykonanie w 2017 roku.

Zadanie polegające na termomodernizacji budynków wymienionej jednostki organizacyjnej służy do wypełniania zadań publicznoprawnych powiatu nałożonych przepisami ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. , poz., 814 z późn. zm.)

Powiat dokonując nabycia towarów i usług związanych z realizacją wskazanej we wniosku inwestycji zamierza głównie wykorzystywać będące jej efektem mienie dla celów statutowych, niepodlegających opodatkowaniu.

Szkoła będzie wykorzystywać swoje budynki do czynności niepodlegających opodatkowaniu, tzn. do świadczenia nieodpłatnych usług edukacyjnych świadczonych w ramach zadań statutowych jednostek niepodlegających opodatkowaniu.

Szkoła rozważa możliwość nieodpłatnego użyczenia najmu sali gimnastycznej dla Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego na prowadzenie zajęć treningów z kickboxingu dla dzieci i młodzieży szkolnej z Gminy. Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy działa w formie stowarzyszenia, którego statut nie przewiduje prowadzenia działalności gospodarczej.

Realizując projekt Powiat wykonywałby zadania własne w zakresie art. 5 ust. 7 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943 ze zm.).

W fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu od roku 2017 jako nabywca i odbiorca wskazany będzie Powiat.

W Powiecie w latach 2015-2016 proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług kształtowała się w sposób następujący:

2015 rok 0,106%

2016 rok 0,686%

Z powyższego wynika, że proporcja nie osiągnęła poziomu 2% czyli zgodnie z art. 90 paragraf 10 pkt 2 - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0 % i Powiat nie miał możliwości odliczenia podatku VAT.

Uzyskanie interpretacji indywidualnej jest dla Wnioskodawcy niezbędne celem ustalenia możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od planowanej inwestycji, a tym samym określenia kwalifikowalności podatku VAT. Realizując powyższe zadanie w ocenie Wnioskodawcy nie ma możliwości prawnej na odzyskanie poniesionych kosztów podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Powiat ma możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wykonanie usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu w przypadku gdy prowadziłby działalność tylko statutową oraz w przypadku gdyby użyczono nieodpłatnie salę gimnastyczną dla Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Powiat nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wykonanie usług w ramach realizacji inwestycji. Centralizacja rozliczeń VAT Powiatu nastąpiła 1 stycznia 2017 r.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji polegającej na termomodernizacji budynków szkoły należy zauważyć, że prawo to przysługuje w zakresie w jakim zakupy bezspornie związane są z realizowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jednocześnie głównym celem dokonywanych zakupów w ramach realizowanej inwestycji, jest wykonywanie zadań własnych Powiatu (niepodlegających opodatkowaniu). Powiat w zakresie realizacji zadań własnych nie występuje w charakterze podatnika, w związku z czym dokonując ww. nabyć nie ma również konsekwentnie prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z realizacją tych zadań.

Utrzymanie powiatowych obiektów użyteczności publicznej należy do zadań własnych Powiatu, która w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika. Nie można więc przyjąć, że w momencie dokonywania zakupów związanych ze wskazaną inwestycją polegającą na termomodernizacji budynków szkól i jednostki pomocy społecznej, Powiat zamierza je wykorzystać do czynności opodatkowanych. Inwestycja byłaby realizowana również gdyby budynki szkół i jednostki pomocy społecznej były wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu tj. wyłącznie do celów publicznych. Głównym celem termomodernizacji budynków jest wypełnianie zadań publicznoprawnych powiatu nałożonych przepisami ustawy o samorządzie powiatowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Od dnia 1 stycznia 2016 r., na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), do ustawy o podatku od towarów i usług dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

I tak, w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z działalnością gospodarczą podatnika.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług, o którym mowa art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy (art. 710 tej ustawy). Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Powyższe przepisy odnośnie użyczenia oznaczają, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cyt. wyżej przepisów, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają natomiast te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Jak wynika z treści wniosku, Powiat dokonując nabycia towarów i usług związanych z realizacją wskazanej we wniosku inwestycji zamierza głównie wykorzystywać będące jej efektem mienie dla celów statutowych, niepodlegających opodatkowaniu. Zespół Placówek Edukacyjno-Wychowawczych w jest publiczną placówką opiekuńczo-wychowawczą, dla której organem prowadzącym jest Powiat, który realizując projekt wykonywałby zadania własne w zakresie art. 5 ust. 7 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943 ze zm.). Zespół Placówek Edukacyjno Wychowawczych w będzie wykorzystywać swoje budynki do czynności niepodlegających opodatkowaniu, tzn. do świadczenia nieodpłatnych usług edukacyjnych świadczonych w ramach zadań statutowych jednostek niepodlegających opodatkowaniu. Szkoła rozważa możliwość nieodpłatnego użyczenia najmu sali gimnastycznej dla Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego na prowadzenie zajęć treningów z kickboxingu dla dzieci i młodzieży szkolnej z Gminy. Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy działa w formie stowarzyszenia, którego statut nie przewiduje prowadzenia działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z planowanym nieodpłatnym użyczeniem sali gimnastycznej na rzecz Międzyszkolnego Uczniowskiego Klubu Sportowego na prowadzenie zajęć treningów z kickboxingu czyli do celów związanych z prowadzoną działalnością Powiatu, tj. realizacją zadań własnych Powiatu. Tym samym nieodpłatne udostępnienie sali gimnastycznej w opisanym kształcie (umowa użyczenia), nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, na gruncie art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji w niniejszej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy o VAT, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem poniesione wydatki nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Planowane nieodpłatne udostępnianie sali gimnastycznej przez Powiat nie będzie realizowane dla celów działalności gospodarczej opodatkowanej Powiatu tylko dla celów działalności publicznoprawnej pozostającej poza zakresem działalności opodatkowanej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości ustalonego wskaźnika proporcji sprzedaży odnoszącej się do poszczególnych rodzajów działalności opodatkowanej oraz zwolnionej. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element stanu faktycznego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności przyjętego podziału wydatków może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej