Temat interpretacji

zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz osób podejmujących pracę w Polsce, zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2018r. (data wpływu 15 listopada 2018r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz osób podejmujących pracę w Polsce,

• zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz osób podejmujących pracę w Polsce,

• zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% dla usług zakwaterowania świadczonych na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 listopada 2018r. (data wpływu 15 listopada 2018r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania postawionych we wniosku pytań oraz przedstawienia własnego stanowiska w zakresie nowo postawionych pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Od 1996 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych (PKD 68.20.Z) w dwóch budynkach będących jego własnością, jeden przy ul. , a drugi przy ul. w Lokale wynajmowane są głównie przez osoby fizyczne prowadzące działalności gospodarcze. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych (Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów, podatek liniowy 19%). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Jeden z wymienionych budynków Wnioskodawca planuje w części przeznaczyć na miejsca noclegowe dla pracowników sezonowych świadczących prace na rzecz okolicznych pracodawców. Faktury wystawiane będą na rzecz pracodawców, z którymi Wnioskodawca będzie zawierał umowy o świadczenie usług zakwaterowania ich pracowników, bądź też na samych pracowników (bezpośrednich odbiorców ww. usług), jeśli oni sami zawrą umowę o świadczenie takich usług.

Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy. Zakwaterowanie pracowników będzie odbywało się w specjalnie wydzielonych i umeblowanych pokojach. Osobno będą znajdowały się aneksy kuchenne umożliwiające przygotowywanie posiłków oraz prysznice, toalety, pralnia, a także miejsce do odpoczynku wraz z telewizorem. Wynajmowane będą poszczególne miejsca noclegowe.

Na pytanie Organu: Jaka jest klasyfikacja statystyczna (należy podać pełny siedmiocyfrowy symbol) usług będących przedmiotem zawieranych umów, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.)?, Wnioskodawca odpowiedział: Usługi zakwaterowania zawierane z pracownikami i pracodawcami będące przedmiotem wniosku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, w przypadku usługi najmu miejsc noclegowych osobom podejmującym pracę w Polsce?
2. Czy prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, w przypadku usługi najmu miejsc noclegowych na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

1. Prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku usług najmu miejsc noclegowych osobom podejmującym pracę w Polsce. Usługi te sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, zgodnie z którym podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług, tj. 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z pozycją 163 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
2. Prawidłowe będzie zastosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% w przypadku usług najmu miejsc noclegowych na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom. Usługi te sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, zgodnie z którym podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług, tj. 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z pozycją 163 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego towaru lub świadczenia.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U., poz. 1676, z późn. zm.), klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) obowiązuje dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31y grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, jak wynika to z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. Usługi związane z zakwaterowaniem.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem ex co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Z objaśnienia 1) do ww. załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W związku z powyższym należy zauważyć, że co do zasady, w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny świadczy usługę wynajmu:

• nieruchomości w charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, przysługuje mu zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT,

• mieszczącą się w grupowaniu: PKWiU 55.20 - podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia zakwaterowanie. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o VAT, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN zakwaterować znaczy przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania. Z kolei zakwaterować się znaczy zamieszkać gdzieś tymczasowo.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że od 1996 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych (PKD 68.20.Z). Lokale wynajmowane są głównie przez osoby fizyczne prowadzące działalności gospodarcze. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jeden z wymienionych budynków Wnioskodawca planuje w części przeznaczyć na miejsca noclegowe dla pracowników sezonowych świadczących prace na rzecz okolicznych pracodawców. Faktury wystawiane będą na rzecz pracodawców, z którymi Wnioskodawca będzie zawierał umowy o świadczenie usług zakwaterowania ich pracowników, bądź też na samych pracowników (bezpośrednich odbiorców ww. usług), jeśli oni sami zawrą umowę o świadczenie takich usług. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy. Zakwaterowanie pracowników będzie odbywało się w specjalnie wydzielonych i umeblowanych pokojach. Osobno będą znajdowały się aneksy kuchenne umożliwiające przygotowywanie posiłków oraz prysznice, toalety, pralnia, a także miejsce do odpoczynku wraz z telewizorem. Wynajmowane będą poszczególne miejsca noclegowe. Usługi zakwaterowania zawierane z pracownikami i pracodawcami będące przedmiotem wniosku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadczone przez Wnioskodawcę ww. usługi na rzecz osób podejmujących pracę w Polsce oraz na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom, będą podlegać opodatkowaniu według 8% stawki podatku VAT.

Odnosząc opisane zdarzenie przyszłe do ww. przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie świadczył usługi zakwaterowania (na podstawie zawartych umów) i jednocześnie usługi te zostały sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, to usługi te, jako wskazane w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku VAT 8%, stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że:

• usługi zakwaterowania świadczone na rzecz osób podejmujących pracę w Polsce

• usługi zakwaterowania świadczone na rzecz przedsiębiorcy zapewniającemu zakwaterowanie swoim pracownikom

jako sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, będą podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT, tj. 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej