Temat interpretacji

brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem faktur korygujących wystawionych przez kontrahenta

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem faktur korygujących wystawionych przez kontrahenta jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem faktur korygujących wystawionych przez kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Spółka Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest następca prawnym, w rozumieniu art. 93 ustawy Ordynacja podatkowa, spółki Sp. z o.o. (dalej Spółka). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka związana była umowami o współpracy handlowej z Kontrahentem - dużą siecią handlową ( Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w - dawniej Sp. z o.o.). Umowy o współpracy handlowej w sposób ramowy regulowały umowy dostawy towarów i świadczenia usług, w oparciu o które Wnioskodawca dostarczał towary Kontrahentowi.

W sytuacji dużej konkurencji na rynku Kontrahent znajdował się w uprzywilejowanej sytuacji, umożliwiającej mu narzucanie warunków współpracy ze Spółką. W ramach dodatkowych ustaleń umownych poczynionych z Kontrahentem, przewidziano możliwość otrzymywania przez Kontrahenta dodatkowego wynagrodzenia za świadczone na rzecz Spółki m.in. usługi zarządzania budżetem marketingowym, usługi promocyjne, usługi metro link, usługi CRM i usługi transportowe (dalej usługi uboczne). Wartość świadczonych przez Kontrahenta usług ubocznych określana była w różny sposób - ryczałtowo lub procentowo w odniesieniu do uzyskiwanego obrotu. W związku z powyższym Kontrahent za wykonane usługi uboczne wystawiał na rzecz Spółki faktury VAT. Faktury te były przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, Spółka dokonywała również pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony związany z tymi fakturami. Zapłata za ww. faktury odbywała się poprzez potrącenie ich z należnościami za dostarczone przez Spółkę Kontrahentowi towary handlowe.

Uznając, że praktyki polegające na pobieraniu innych niż marża handlowa opłat utrudniających przedsiębiorcy dostęp do rynku ,jakie stosowane były przez Kontrahenta, są czynami nieuczciwej konkurencji określonymi w art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (dalej: z.n.k.), Spółka wytoczyła przeciwko Kontrahentowi powództwo o zapłatę kwoty stanowiącej równowartość pobranych jednostronnie opłat innych niż marża handlowa. Podstawą prawną pozwu było stosowanie przez Kontrahenta czynów nieuczciwej konkurencji określonych m.in. w art. 3 i art. 15 ust. 1 pkt 4 z.n.k.

Prawomocny wyrok sądu polubownego, jaki zapadł w przedmiotowej sprawie, zobowiązał Kontrahenta do zapłaty na rzecz Spółki żądanej kwoty wraz ze zwrotem poniesionych kosztów postępowania arbitrażowego.

W związku z powyższym Kontrahent wystawił faktury korygujące do faktur VAT uprzednio przez niego wystawionych, a dokumentujących pobranie opłat za usługi uboczne, co zostało uznane przez sąd za czyny nieuczciwej konkurencji, za które przyznano Spółce odszkodowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawienie przez Kontrahenta faktur korygujących było zasadne i czy Wnioskodawca powinien dokonać korekt podatku naliczonego związanego z zakupem usług udokumentowanych fakturami korygującymi, a jeśli tak, to w jakim okresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie powinien ujmować faktur korygujących w swoich księgach rachunkowych i rejestrach VAT, albowiem Kontrahent nie miał podstaw do ich wystawienia. Zgodnie z art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług fakturę korygującą wystawia się w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1, udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 albo podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. W przedmiotowym przypadku podstawą wystawienia faktur pierwotnych były "usługi uboczne", a prawomocny wyrok sądu polubownego przyznający Wnioskodawcy odszkodowanie jednoznacznie potwierdził, że świadczenie usług miało faktycznie miejsce, uznając jednakże przy tym pobieranie opłat za czyn nieuczciwej konkurencji. Z tego względu nie było podstaw do wystawienia faktur korygujących, albowiem w przedmiotowym przypadku po wystawieniu faktur nie podwyższono ceny, nie stwierdzono pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku tub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Jasnym jest zatem, że nie istniała prawna podstawa wystawienia faktur korygujących, a jeśli takowa nie istniała, to faktury te uznać należy za nieprawidłowe i jako takich nie należy ujmować w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. Wyliczenie wartości faktur oraz ich pozycje były zgodne z zawartą umową handlową. Wnioskodawca występując do Sądu za podstawę żądania zwrotu nielegalnych opłat uznał art. 18 ust. 1 pkt 5 u.z.n.k. odsyłający do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Przedmiotem pozwu nie był więc zwrot wartości faktur marketingowych lecz wartość odszkodowania wyliczona na ich podstawie. Sąd uznając racje Wnioskodawcy nakazał Kontrahentowi wypłatę zgodną z pozwem tj. odszkodowanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przesłanek powodujących obowiązek korekty okresów przeszłych i bieżącego, w których Wnioskodawca odliczył od nich podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca był związany umowami o współpracy handlowej z Kontrahentem - dużą siecią handlową. W sytuacji dużej konkurencji na rynku Kontrahent znajdował się w uprzywilejowanej sytuacji, umożliwiającej mu narzucanie warunków współpracy z Wnioskodawcą. W ramach dodatkowych ustaleń umownych poczynionych z Kontrahentem, przewidziano możliwość otrzymywania przez Kontrahenta dodatkowego wynagrodzenia za świadczone na rzecz Wnioskodawcy m. in. usługi zarządzania budżetem marketingowym, usługi promocyjne, usługi metro link, usługi CRM i usługi transportowe (dalej usługi uboczne). W związku z powyższym Kontrahent za wykonane usługi uboczne wystawiał na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT. Faktury te były przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, dokonywał on również pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony związany z tymi fakturami. Uznając, że praktyki polegające na pobieraniu innych niż marża handlowa opłat utrudniających przedsiębiorcy dostęp do rynku jakie stosowane były przez Kontrahenta, są czynami nieuczciwej konkurencji określonymi w art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Wnioskodawca wytoczył przeciwko Kontrahentowi powództwo o zapłatę kwoty stanowiącej równowartość pobranych jednostronnie opłat innych niż marża handlowa. Prawomocny wyrok sądu polubownego, jaki zapadł w przedmiotowej sprawie zobowiązał Kontrahenta do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy żądanej kwoty wraz ze zwrotem poniesionych kosztów postępowania arbitrażowego. W związku z powyższym Kontrahent wystawił faktury korygujące do faktur VAT uprzednio przez niego wystawionych, a dokumentujących pobranie opłat za usługi uboczne, co zostało uznane przez sąd za czyny nieuczciwej konkurencji, za które przyznano Wnioskodawcy odszkodowanie.

Zatem należy wskazać, że skoro pomiędzy stronami istniała umowa, a jednocześnie opłaty za usługi uboczne stanowiły zapłatę za określone zachowanie Kontrahenta, to nawet jeśli w świetle prawa pozapodatkowego czynności Kontrahenta nosiły znamiona czynu nieuczciwej konkurencji, wypłata przez niego odszkodowania nie stanowi podstawy do wystawienia faktur korygujących, a otrzymanie odszkodowania na podstawie odrębnego roszczenia o odszkodowanie nie stanowi u Wnioskodawcy podstawy do skorygowania odliczonego podatku naliczonego związanego z tymi fakturami.

Tym samym w opisanym stanie faktycznym faktury za usługi uboczne zostały zasadnie wystawione i nie powinny zostać skorygowane fakturami korygującymi, gdyż nie zaistniały okoliczności wymienione w art. 106j ust. 1 ustawy, tj. po wystawieniu faktur nie udzielono opustów i obniżek ceny, nie podwyższono ceny, nie stwierdzono pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, wystawienie przez Kontrahenta faktur korygujących nie było zasadne, a Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonać korekt podatku naliczonego zwianego z zakupem usług udokumentowanych fakturami korygującymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej