Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatów faktur

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), uzupełnionego pismem z dnia 31 sierpnia 2018r. (data wpływu 5 września 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatów faktur jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatów faktur.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 sierpnia 2018r. (data wpływu 5 września 2018r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W roku 2012 realizowaliśmy przebudowę zabytkowych stajni i ujeżdżalni na cele mieszkaniowo - usługowe. Naszym dostawcą stolarki okiennej oraz aluminiowej była firma Sp. ..., która dostarczała nam stolarkę wraz z montażem.

Spółka wystawiła faktury VAT nr: Fakturę zaliczkową nr .. z dnia 23 kwietnia 2012 r. na kwotę zł, FV z dnia 12 września 2012 r. na kwotę . zł z terminem płatności na dzień 27 października 2012 r. FV z dnia 27 sierpnia 2012 r. na kwotę zł z terminem płatności na dzień 11 października 2012r.

Faktury nr FV.. oraz FV zostały odesłane z uwagi na nienależyte wykonanie usługi przez ..Sp. . i nieprawidłowe ich wystawienie. Stawka VAT wynosiła 23%, a zdaniem Wnioskodawcy powinna wynosić 8%, w związku z realizacją budowy dotyczącej mieszkań.

W dniu 6 lutego 2013 roku Spółka wniosła do Sądu Okręgowego we . pozew, w celu dochodzenia należności wynikających z faktur VAT nr FV.. i FV, tj. kwoty zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty . zł od dnia 12 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty . zł od dnia 28 października 2012 roku do dnia zapłaty. W toku postępowania Wnioskodawca kwestionował należyte wykonanie przez Spółkę usługi i wskazywał na zasadność naliczenia jej kar umownych w związku z nienależytym i nieterminowym wykonaniem umowy.

W dniu 22 października 2015 roku Spółka . zbyła ww. wierzytelności będące przedmiotem toczącego się postępowania na rzecz R.. Tym samym też R..wstąpił do procesu jako powód w miejsce Spółki

W toku toczącego się postępowania sądowego dotyczącego należności wynikających z faktur VAT nr FV i FV. w dniu 21 marca 2016 roku wydane zostało postanowienie o ogłoszeniu upadłości Spółki . obejmującej likwidację majątku Spółki. Wyrokiem z dnia 19 października 2016 r. Sąd Okręgowy we .., uznając za zasadne roszczenie powoda w części, zasądził od Wnioskodawcy na rzecz R (następcy prawnego Spółki . w upadłości likwidacyjnej) kwotę zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty zł od dnia 12 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty .. zł od dnia 28 października 2012 roku do dnia zapłaty.

Wskutek apelacji złożonych przez obie strony postępowania, wyrok Sądu I instancji został w całości zaskarżony. Po rozpoznaniu obu apelacji, Sąd Apelacyjny we wyrokiem z dnia 15 września 2017 roku (sygn. akt ) zasądził od Wnioskodawcy na rzecz R . dalszą kwotę 16.011,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 października 2012 roku.

W związku z prawomocnym rozstrzygnięciem Sądu, Wnioskodawca wystąpił do Spółki . w upadłości likwidacyjnej o wydanie duplikatów ww. faktur VAT. Duplikaty zostały wydane dopiero w dniu 24 lutego 2018 r. a doręczone Wnioskodawcy w dniu 27 kwietnia 2018 r. W związku z otrzymanymi duplikatami faktur VAT Wnioskodawca chce rozliczyć je w miesiącu otrzymania. Po sprawdzeniu na stronie Ministerstwa Finansów okazało się, że na dzień otrzymania przez Wnioskodawcę duplikatów ww. faktur VAT Spółka ... w upadłości likwidacyjnej nie była już czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku, na pytanie nr 1 Organu Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.)?, Wnioskodawca wskazał, iż Tak, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Następnie na następujące pytanie nr 2 Organu W związku z faktem, że w opisie sprawy użyto l.mn. W roku 2012 realizowaliśmy przebudowę zabytkowych stajni i ujeżdżalni należy wskazać, kto jakie podmioty realizowały ww. inwestycję?, Wnioskodawca wskazał, iż W opisie użyto l.mn. z uwagi na to, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą .. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe i wykonuje prace przy pomocy swoich pracowników. Doprecyzowując zatem wskazuję, że w 2012 roku w ramach prowadzonej przeze mnie działalności gospodarczej (.. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe ) jako generalny wykonawca realizowałem inwestycję pod nazwą: Przebudowa zabytkowych stajni i ujeżdżalni na cele mieszkaniowe w ... Przy realizacji tej inwestycji korzystałem z usług podwykonawców i dostawców. Dostawcą stolarki okiennej i aluminiowej była firma . w .

W dalszej kolejności na pytanie Organu oznaczone nr 3 Na kogo, na jaki podmiot zostały wystawione faktury nr FV.., FV?, Wnioskodawca wskazał, że Faktury VAT nr FV.. i FV/. zostały wystawione na nabywcę: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe ul. ., . NIP .

Odpowiadając na pytanie nr 4 Kiedy Wnioskodawca otrzymał pierwotne faktury (należy podać datę)?, Wnioskodawca wskazał, iż Pierwotne faktury VAT :

• FV. z dnia 12.09.2012 r. otrzymałem w dniu 09.10.2012 r.

• FV z dnia 27.08.2012 r. nie jestem w stanie ustalić dokładnej daty otrzymania faktury, posiadam jedynie kopertę, na której widnieje pieczątka Poczty . z datą 31.08.2012 r..

Na pytanie nr 5 Organu Czy fakt otrzymania faktur pierwotnych potwierdza ich rejestracja w rejestrze/dzienniku korespondencji Wnioskodawcy?, Wnioskodawca odpowiedział Nie prowadzę rejestru otrzymanych faktur, dlatego fakt otrzymania faktur pierwotnych nie został nigdzie zarejestrowany.

Z kolei udzielając odpowiedzi na pytanie nr 6 Organu Czy faktury nr FV z dnia 12 września 2012r. oraz nr FV z dnia 27 sierpnia 2012r. przed odesłaniem ich Spółce .. zarejestrowane zostały w księgach podatkowych Wnioskodawcy? Jeśli tak, to jakich?, Wnioskodawca podał, że Faktury numer FV z dnia 12 września 2012r. oraz FV. z dnia 27sierpnia 2012r. przed odesłaniem ich spółce nie zostały zarejestrowane w księgach firmy.

Natomiast na pytanie nr 7 Czy do faktur pierwotnych były wystawione faktury korygujące?, Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi Do faktur pierwotnych nie zostały wystawione faktury korygujące.

Udzielając odpowiedzi na następujące pytanie Organu nr 8 Jaki był zakres ww. korekt?, Wnioskodawca wskazał, iż Nie zostały wystawione faktury korygujące.

Natomiast na pytanie Organu nr 9 Jeśli były wystawione faktury korygujące, to kiedy Wnioskodawca je otrzymał?, Wnioskodawca wskazał, iż Nie zostały wystawione faktury korygujące.

W odpowiedzi na pytanie Organu nr 10 Z jakiego powodu nastąpiło zmniejszenie należności wynikającej z faktury nr FV?, Wnioskodawca wskazał, iż Faktura VAT nr FV.. z dnia 27sierpnia 2012 r. została wystawiona na kwotę 278.189,05 zł brutto. W związku z uiszczoną zaliczką w kwocie 59.616 zł brutto (faktura zaliczkowa nr FZAL ... z dnia 23 kwietnia 2018 r. na kwotę 59.616 zł brutto) wskazana w niej kwota do zapłaty wynosiła 218.573,05 zł brutto. W toku postępowania z powództwa .o zapłatę ww. faktur VAT, Sąd prawomocnie zasądził kwotę 162.596,48 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 6.398,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 października 2012 roku do dnia zapłaty (wyrok Sądu Apelacyjnego we .. z dnia 15 września 2017 roku sygn. akt ). Zgodnie z treścią uzasadnienia Sądu, faktura VAT nr FV.. z dnia 27 sierpnia 2012 r. mogła być wystawiona przez Spółkę na kwotę 254.659,20 zł brutto. Przy czym, zdaniem Sądu, zasadne było dalsze pomniejszenie tej należności w związku z nienależytym wykonaniem umowy przez Spółkę . (obniżenie ceny w związku z wadami estetycznymi dostarczonej stolarki, koszty regulacji w związku z wadami dostarczonej stolarki oraz potrącenie kary umownej naliczonej za nieterminowe wykonanie zobowiązania) i po uwzględnieniu wpłaconej przeze mnie zaliczki kwota należna na rzecz . z tytułu tej faktury wnosi 162.596,48 zł.

Dalej na pytanie Organu nr 11 Czy na dzień wystawienia duplikatów ww. faktur wystawca Spółka .. była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?, Wnioskodawca odpowiedział, że Na dzień wystawienia duplikatów faktur Spółka nie była zarejestrowana jako czynny podatku VAT. Duplikaty zostały wystawione przez Syndyka Masy Upadłości.

Udzielając odpowiedzi na zapytanie Organu nr 12 Jakie dane zawierają duplikaty faktur (data sprzedaży i inne elementy)?, Wnioskodawca wskazał, że W załączeniu przesyłamy kserokopie otrzymanych duplikatów faktur.

Natomiast na pytanie Organu nr 13 Czy duplikaty faktur są odzwierciedleniem faktur pierwotnych, tj. czy zawierają tożsame z fakturami pierwotnymi, zapisy w poszczególnych polach (nazwa usługi, towaru, daty, kwoty netto, brutto, stawka, kwota podatku)?, Wnioskodawca odpowiedział, że Otrzymane duplikaty faktur są odzwierciedleniem faktur pierwotnych. Zawierają te same nazwy towarów, daty, kwoty netto, brutto, stawki podatku VAT oraz jego wartość. W załączeniu przesyłamy kserokopie otrzymanych pierwotnych faktur.

Z kolei na pytanie nr 14 Organu Do wykonywania jakich czynności służą Wnioskodawcy nabyte towary i usługi udokumentowane przedmiotowymi fakturami, tj. czy do czynności:

• opodatkowanych podatkiem VAT,

• zwolnionych od podatku VAT,

• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?,

Wnioskodawca wskazał, iż Nabyte towary i usługi służą mi do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od duplikatów faktur w okresie ich otrzymania lub tworzenie korekt w roku 2012 ?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), wobec nienależytego wykonania umowy i w związku z nieprawidłowym wystawieniem faktur VAT nr FV.. i FV.., a także toczącym się postępowaniem sądowym, faktury VAT nr FV.. i FV nie zostały przez Wnioskodawcę rozliczone w 2012 roku. W okresie wykonania usługi i wystawienia przedmiotowych faktur VAT Spółka była czynnym podatnikiem VAT. Z uwagi na to, że postępowanie sądowe, w toku którego sądy ostatecznie uznały za zasadne należności objęte ww. fakturami jedynie w części, zakończyło się dopiero w 2017 roku, a duplikaty faktur zostały doręczone Wnioskodawcy dopiero w kwietniu 2018 roku, wobec dokonania zapłaty orzeczonych wyrokiem należności wynikających z ww. faktur VAT, zdaniem Wnioskodawcy powinien mieć możliwość odliczenia kwot podatku VAT od wystawionych przez Spółkę . w upadłości likwidacyjnej duplikatów faktur.

Zgodnie z art. 86. (Obniżenie kwoty podatku) ust. 1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pomimo tego, iż Wnioskodawca jest ciągle czynnym podatnikiem VAT, to w związku z wieloletnim sporem sądowym ze Spółką ., Wnioskodawca nie skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur. Pierwotne faktury wystawione przez Spółkę dotarły do Wnioskodawcy, lecz w związku z niezgodnościami nie zostały zaksięgowane tylko odesłane nadawcy, a zgodnie z art. 86 ust. 10 Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że spór sądowy trwał ponad pięć lat i zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d, l0e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a Wnioskodawca powinien mieć możliwość odliczenia kwoty podatku naliczonego w momencie otrzymania duplikatów. Jeżeli jednak nie ma możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego od duplikatów, to Wnioskodawca powinien mieć możliwość skorygowania deklaracji za rok 2012, pomimo upływu pięcioletniego terminu dokonywania korekt deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm.), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017, poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W tym miejscu wskazać należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., następująco:

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy art. 86 ust. 10-13 ustawy, regulujące terminy skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, otrzymały następujące brzmienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Na podstawie ust. 10c powołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. I tak, stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a art. 86 ust. 13 ustawy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy obowiązujących od 1 stycznia 2014r., w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług co do zasady można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym co należy podkreślić termin dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Z wydanego m.in. na podstawie ww. przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2013r., wynika:

§ 13

1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.
2. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:
1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
3. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać:
4. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
5. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4;
6. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
7. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.

§ 14.

1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:
1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia podatku należnego.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:
4. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
5. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Stosownie do § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast z treści art. 106l ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014r. wynika, że w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
1. na wniosek nabywcy zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
1. na wniosek podatnika zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jej wystawienia art. 106l ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że duplikat faktury jest ponownie wystawioną przez sprzedawcę na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze pierwotnej, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem duplikat". Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura pierwotna i co do zasady, stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując należy wskazać, że otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika - pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wynikających z art. 86 ustawy. Tym samym duplikat faktury, co do zasady, stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego - w przypadku, gdy podatnik otrzymał fakturę pierwotną - w terminie określonym w art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Tylko w sytuacji, gdy dany podatnik nie otrzymałby faktury pierwotnej, byłby uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z wystawionego duplikatu w terminie jego otrzymania.

Zasadą jest, że podatnik powinien odliczyć podatek naliczony na bieżąco lub w deklaracji za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jeśli tego nie zrobi, może potem skorygować deklarację podatkową. Z art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że ma 5 lat na dokonanie korekty, przy czym termin ten należy liczyć od początku roku kalendarzowego, w którym powstało prawo do odliczenia.

W myśl art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

-w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z duplikatów faktur.

Dokonując rozstrzygnięcia będącego przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, należy mieć na uwadze okoliczności faktyczne sprawy, a przede wszystkim to, że faktury nr FV.. i FV.. dokumentujące wykonanie usługi przez ., co do których Wnioskodawca wystąpił do Spółki o wystawienie duplikatów, zostały wystawione w 2012 r.

We wskazanych okolicznościach faktycznych sprawy wyjaśnienia wymaga kwestia, czy w tej sytuacji nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, na które to zobowiązanie składa się podatek należny i podatek naliczony.

Kwestia przedawnienia zobowiązania podatkowego została uregulowana w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

W odniesieniu do podatku VAT, w orzecznictwie sądowym jednolicie przyjęty jest podgląd, iż instytucja przedawnienia ma zastosowanie do każdego z osobna rozliczenia w podatku od towarów i usług niezależnie od jego wyniku (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2013 r., sygn. .., podobnie: Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. ), tj. zarówno do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku VAT przekształcił się w zobowiązanie podatkowe, jak i w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Pojęcie zobowiązania podatkowego obejmuje zatem wszystkie zdarzenia rodzące obowiązek podatkowy w ramach tego okresu rozliczeniowego, których suma wyznacza podatek należny, stanowiący nierozerwalną (składową) część tego zobowiązania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt ..). Innymi słowy, w podatku VAT zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy kształtuje się w następstwie zestawienia w ramach deklaracji kwot podatku należnego i podatku naliczonego.

Rozważając kwestię przedawnienia w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego, który kreuje zobowiązanie podatkowe, należy zauważyć, że skoro upływ 5-letniego terminu będzie skutkował wygaśnięciem zobowiązania podatkowego, to również wygaśnie prawo do uwzględniania w rozliczeniach elementów tworzących to zobowiązanie (które uległo przedawnieniu).

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę. że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawnopodatkowego.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia - zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej - co do zasady - wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

Instytucja przedawnienia ma bowiem to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu, nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu. Zatem ani sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, ani nabywca nie ma prawa do obniżenia podatku naliczonego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, termin jaki upłynął od momentu wystawienia wymienionych we wniosku faktur pierwotnych przekroczył termin, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w konsekwencji uległ przedawnieniu termin zobowiązania podatkowego za ten okres. W konsekwencji powyższego nie jest możliwa ani modyfikacja już dokonanego rozliczenia podatkowego, ani też kontrola (weryfikacja) jego prawidłowości.

Można tu przywołać również pogląd Sądu wyrażony w wyroku z dnia 2 listopada 2005 r. sygn. akt .., gdzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w .. stwierdził, że zastosowanie skutków przedawnienia zobowiązania podatkowego do każdego z elementów składających się na podatek od towarów i usług nie podważa zasadności poglądu o odrębności samego zobowiązania podatkowego w tym podatku oraz zwrotu różnicy na rachunek bankowy i nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnych okresach. Jednakże, zdaniem tego Sądu, spowodowana przedawnieniem niemożność określenia kwoty samego zobowiązania podatkowego za dany okres skutkuje niemożnością orzekania także co do pozostałych kwot. Sąd podkreślił, że ograniczenie zastosowania instytucji przedawnienia poprzez odniesienie jego treści wyłącznie do ściśle rozumianego zobowiązania w podatku od towarów i usług miałoby i ten skutek, że organom podatkowym służyłoby nieograniczone w czasie prawo domagania się uiszczenia przez podatników kwoty nienależnie otrzymanego podatku.

Podkreślenia wymaga, że pod pojęciem zobowiązania podatkowego na gruncie regulacji prawnych w zakresie podatku od towarów i usług należy rozumieć podatek należny od danej transakcji temu podatkowi podlegającej. Ten zaś (podatek należny) może zostać, jako uprawnienie podatnika, a nie obowiązek, obniżony o podatek naliczony. Ostatecznego rozliczenia podatku należnego z ewentualnym odliczeniem naliczonego, podatnik dokonuje w deklaracji składanej za okresy rozliczeniowe, a wypadkową, w zależności od okoliczności faktycznie występujących, jest albo pozostałe po odliczeniach zobowiązanie w tym podatku, jako podatku należnym, albo zwrot pośredni czy bezpośredni podatku naliczonego, jako jego nadwyżka nad należnym. Organ podatkowy nie może odnieść się do efektów ostatecznych rozliczeń w podatku od towarów i usług, bez możliwości odniesienia się także do wysokości zobowiązania w tym podatku rozumianego jako podatek należny. Po upływie okresu przedawnienia nie jest możliwe egzekwowanie podatku należnego i jednocześnie wygasa cała konstrukcja oparta o ten element. Złożoność konstrukcyjna podatku od towarów i usług nie może oznaczać nieograniczonego w czasie określania i korygowania poszczególnych jego elementów.

W świetle opisu sprawy, fakt niezaewidencjonowania w jakichkolwiek ewidencjach faktur pierwotnych nie daje podstaw do uznania, że Wnioskodawca nie otrzymał i nie dysponował ww. fakturami pierwotnymi. Wnioskodawca otrzymał je, dokonał analizy treści w nich zawartych i nie zgadzając się z nimi odesłał je do wystawcy.

W związku z taką sytuacją, po otrzymaniu duplikatów faktur, obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Wnioskodawca winien dokonać co do zasady po otrzymaniu duplikatów w rozliczeniu za okres, w którym nastąpił wpływ faktury pierwotnej lub za okres następny, zgodnie z art. 86 ust. 10 ust. 1 ustawy (w przypadku, gdy za ten okres podatnik złożył już deklarację podatkową, obniżenia kwoty podatku należnego należy dokonać przez złożenie korekty deklaracji podatkowej).

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur otrzymanych w 2018r. w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiąc otrzymania duplikatów faktur, z uwagi na fakt otrzymania faktur pierwotnych w 2012r. Również Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur otrzymanych w 2018r. w rozliczeniu za miesiące otrzymania faktur pierwotnych, poprzez dokonanie korekt deklaracji za te miesiące, bowiem zobowiązania podatkowe za te okresy uległy przedawnieniu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej