Temat interpretacji

w zakresie prawa do zwrotu podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z utworzeniem strefy rekreacyjnej oraz z budową ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z utworzeniem strefy rekreacyjnej oraz z budową ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z utworzeniem strefy rekreacyjnej oraz z budową ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina aplikuje o dofinansowanie projektu pn. ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Infrastruktury i Środowisko w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, Priorytet II Ochrona Środowiska w tym adaptacja do zmian klimatu, Działanie 2.4: Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna. W ramach projektu na terenie Gminy powstanie strefa rekreacyjne w postaci Centrum Aktywnej Edukacji w skład którego wchodzić będzie innowacyjny plac zabaw - park rozrywki z makietami zwierząt i śladami ich bytowania, a także parking. Powstanie również nowa ścieżka edukacyjna położona poza granicami parku, co skutkować będzie utworzeniem alternatywnych tras do uprawiania turystyki, w celu zmniejszenia ilości turystów, odwiedzających zwarte kompleksy leśne B G, a w szczególności cenne fragmenty piętra alpejskiego. Powyższe działanie ma na celu ochronę zagrożonych gatunków i siedlisk przyrodniczych, zwłaszcza przed napływającą falą turystów. Powstała inwestycja nie będzie miała charakteru komercyjnego. Ww. projekt będzie realizowany w związku z działalnością statutową Gminy i należy do jej zadań własnych art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (Dz.U.2018.994 t.j. z dnia 2018.05.24) - zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne gminy obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Nabywane towary i usługi w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane do wykonywania przez Gminę wyłącznie czynności nie podlegające opodatkowaniu. Faktury za towary i usługi związane z realizacją projektu będą wystawione na Gminę, która nie będzie wykorzystywała nabytych towarów i usług dla potrzeb działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do ubiegania się o zwrot podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z utworzeniem strefy rekreacyjnej oraz z budową ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania te obejmują m.in. ochronę środowiska do której odnosi się realizowana inwestycja. W związku z powyższym Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania podatku VAT w związku z ponoszeniem wydatków na budowę ścieżki oraz strefy rekreacyjnej, ponieważ inwestycja pochodzi z zakresu zadań własnych gminy. Realizując zadanie publiczne, będąc podatnikiem podatku VAT, w tym zakresie Gmina nie ma prawa do zwrotu podatku VAT poprzez odliczenie podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług). Nabywane towary i usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), dalej jako ustawa lub ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego, na gruncie podatku od towarów i usług, występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2018 r., poz. 994 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności, zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (pkt 1).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina aplikuje o dofinansowanie projektu pn. ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Infrastruktury i Środowisko w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, Priorytet II Ochrona Środowiska w tym adaptacja do zmian klimatu, Działanie 2.4: Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna. Projekt będzie realizowany w związku z działalnością statutową Gminy i należy do jej zadań własnych art. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym. Nabywane towary i usługi w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane do wykonywania przez Gminę wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu. Faktury za towary i usługi związane z realizacją projektu będą wystawione na Gminę, która nie będzie wykorzystywała nabytych towarów i usług dla potrzeb działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy Gminie przysługuje prawo do ubiegania się o zwrot podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z utworzeniem strefy rekreacyjnej oraz z budową ścieżki edukacyjnej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że głównym celem dokonywanych zakupów w ramach realizowanego projektu, jest wykonywanie zadań własnych Gminy (niepodlegających opodatkowaniu).

Zatem, w okolicznościach analizowanej sprawy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do planowanej inwestycji z tytułu wydatków poniesionych przez Gminę na utworzenie strefy rekreacyjnej oraz budowę ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części z tytułu wydatków poniesionych na utworzenie strefy rekreacyjnej oraz budowę ścieżki edukacyjnej w związku z potrzebą ochrony środowiska przed negatywnym wpływem człowieka.

Mając na uwadze opis sprawy i wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w związku z realizacją inwestycji, która stanowi wykonanie zadań własnych Gminy, nie działa jako podatnik podatku VAT, lecz jako organ władzy publicznej, a nabywane towary i usługi w związku z realizacją ww. projektu będą wykorzystywane do wykonywania przez Gminę wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu tzn. nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stwierdzić należy, że nie zostanie spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał także możliwości otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Wnioskodawca nie będzie miał jednak prawa do otrzymania zwrotu na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia z 16 grudnia 2013 r., gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wymienionymi w § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia.

Wnioskodawca nie będzie miał zatem możliwości odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizacji opisanego we wniosku projektu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej