Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać powyższą transakcję jako eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT (art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług).
2. Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 0% w wyżej opisanej transakcji (zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT).
3. Komunikat z niemieckiego systemu kontroli eksportu (ECS) przekazany w formie elektronicznej przez agencję niemiecką będzie wystarczającym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza Unię Europejską i stanowił będzie potwierdzenie do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej () (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez eksport towarów, stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Aby więc uznać daną czynność za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy;

• w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni);

• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niezaistnienie jakiejkolwiek z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem tylko wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podatnik VAT z siedzibą w Polsce - zamierza podpisać kontrakt eksportowy z odbiorcą z Wietnamu (firma A), na warunkach CIF port Haiphong, Wietnam. W tym celu Wnioskodawca zakupi towar od polskiej spółki B, przy czym towar ten będzie znajdował się od początku w Niemczech (miejsce dostawy towaru Niemcy, F. Hamburg). Spółka B wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę sprzedaży. Po przejęciu towaru od spółki B na bazie F. Hamburg, Wnioskodawca zleci firmie spedycyjnej dokonanie w jego imieniu odprawy celnej, zorganizowanie transportu morskiego oraz ubezpieczenia towaru do portu morskiego w Wietnamie. Wnioskodawca pokrywa koszty odprawy celnej, transportu na trasie Hamburg (Niemcy) - Haiphong (Wietnam) i ubezpieczenia. Przewoźnik (armator) wystawi konosament (list przewozowy) po przyjęciu towaru na pokład statku. Wnioskodawca wystawi fakturę (Invoice) i inne wymagane dokumenty wysyłkowe na odbiorcę wietnamskiego firmę A. Na podstawie tych dokumentów odbiorca dokona zapłaty za towar.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionej sprawie budzi kwestia rozpoznania na terytorium kraju eksportu towarów w związku z opisaną transakcją dostawy na rzecz odbiorcy z Wietnamu.

Jak wskazał Wnioskodawca, towar w momencie nabycia od Spółki B będzie znajdował się na terytorium Niemiec i następnie zostanie odsprzedany przez Wnioskodawcę do klienta z siedzibą w państwie trzecim. Wysyłka towaru realizowana będzie bezpośrednio z terytorium Niemiec do odbiorcy A na terytorium Wietnamu. Zatem z opisu sprawy wynika, że zarówno nabycie towaru przez Wnioskodawcę, jak i jego sprzedaż klientowi będzie miała miejsce poza terytorium kraju i transakcjom tym nie będzie towarzyszyło przemieszczenie towarów na terytorium Polski.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie dokona wywozu towaru z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, tj. do Wietnamu. Tym samym w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 2 pkt 8 ustawy. Jak już wyżej wskazano, aby uznać, że w danym przypadku występuje transakcja eksportu towarów, o którym mowa w ww. regulacji, musi nastąpić wywóz towarów z terytorium kraju (Polski) poza terytorium Unii Europejskiej. Skoro więc nie ma miejsca przemieszczenie (wywóz) towarów z Polski do kraju trzeciego nie mamy do czynienia z eksportem, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

Zatem Wnioskodawca nie będzie mógł rozpoznać opisanej transakcji jako eksportu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na to, że odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 jest negatywna - tj. transakcja będąca przedmiotem zapytania nie może być uznana za eksport towarów podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce - nie udziela się odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3 dotyczące zastosowania właściwej stawki podatku dla przedmiotowej dostawy na podstawie posiadanych dokumentów.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga poprawności rozliczenia i udokumentowania transakcji dostawy dokonanej przez wymienionego we wniosku sprzedawcę spółkę B. Wydana w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja dotyczy wyłącznie kwalifikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślenia również wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej