Temat interpretacji

Korzystanie ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 10 października 2018 r. oraz w dniu 11 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług w związku z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług w związku z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 10 października 2018 r. oraz w dniu 11 października 2018 r. o prawidłowy adres elektroniczny do doręczeń ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 9 lipca 2018 r. zarejestrował działalność gospodarczą. Działalność ta stanowić będzie zajęcie dodatkowe, gdyż zatrudniony jest na pełnym etacie w innej firmie. Zainteresowany posiada uprawnienia budowlane i jest członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje m.in. wykonywać funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego i kierownika budowy (PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nim doradztwo techniczne). Działalność w ww. zakresie nie jest zwolniona z podatku VAT jako niewymieniona w art. 43 ustawy o VAT. Ponadto wymienione w PKD 71.12.Z doradztwo techniczne zobowiązuje do płacenia podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z charakterem działalności, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić (bez wykonywania doradztwa technicznego), będzie on zwolniony z obowiązku płacenia podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zamierza on wykonywać w ramach swojej działalności gospodarczej usług doradztwa technicznego (ani żadnego innego). Będzie wykonywał czynności inspektora nadzoru inwestorskiego i kierownika budowy zgodnie przepisami prawa budowlanego art. 12 i art. 22-23, 25-26. Artykuły 22-23 i 25-26 określają prawa i obowiązki dla ww. funkcji i nie wyszczególniają dla nich działalności w zakresie doradztwa technicznego. Zainteresowany nie zamierza przekroczyć kwoty sprzedaży opodatkowanej określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na fakt, że ww. działalność będzie dodatkową pozaetatową działalnością gospodarczą. Obowiązki i prawa osób sprawujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie określa ustawa Prawo budowlane, a zwłaszcza art. 22-23 i art. 25-26, które to artykuły nie wyszczególniają dla tych funkcji działalności w zakresie doradztwa technicznego. Doradztwo techniczne może być wykonywane dodatkowo, bo nie jest to działalność związana z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnym rozwiązywaniem zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, co za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa ustawa Prawo budowlane art. 12. Nie ma tu miejsca na doradzanie, świadczenie usług w zakresie porad, opinii lub wyjaśnień umożliwiających osobom podjęcie ostatecznej decyzji w sprawie planowanej inwestycji. Osoba sprawująca samodzielną funkcję techniczną w budownictwie pracuje według wytycznych i założeń określonych przez zleceniodawcę. Istota tej pracy wyklucza doradzanie. Oczywiście osoba taka doradzać może, jeśli chce, ale dodatkowo, bowiem nie wchodzi to w zakres czynności opisanych w ustawie Prawo budowlane. Ze względu na charakter działalności, którą zamierza prowadzić Wnioskodawca, tj. pełnienie funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego i kierownika budowy, które nie są w istocie związane z doradztwem i przy zapewnieniu, że nie będzie on świadczył usług doradztwa technicznego (ani żadnego innego) oraz nie przekroczy kwoty sprzedaży opodatkowanej w wysokości 150.000 zł, to będzie mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do dnia 31 grudnia 2016 r. art. 113 ust. 1 ustawy, miał następujące brzmienie: Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego w tym związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzać, w myśl powołanego Słownika, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrował w dniu 9 lipca 2018 r. działalność gospodarczą. Zainteresowany posiada uprawnienia budowlane i jest członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje m.in. wykonywać funkcję inspektora nadzoru inwestycyjnego i kierownika budowy. Jak sam Wnioskodawca podkreślił ww. funkcje nie są w istocie związane z doradztwem i zapewnił, że nie będzie on świadczył usług doradztwa technicznego (ani żadnego innego).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z rozpoczęciem w dniu 9 lipca 2018 r. działalności gospodarczej ma prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9.

Skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności oraz przy założeniu, że Wnioskodawca nie wykona innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że ze względu na charakter planowanej działalności i deklaracji, że nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa technicznego (ani żadnego innego), to będzie mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 9 ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej