Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej - przez konsumenta rozumie się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast przez sprzedaż detaliczną (punkt 5 tego artykułu) rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;

Artykuł 5 ustawy stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 tejże ustawy przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo według art. 10 ust. 1 podatnicy są obowiązani, bez wezwania właściwego organu podatkowego:

1. składać właściwemu dla podatnika naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe o wysokości podatku, sporządzone według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać podatek na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.

Zdaniem Spółki z powołanych wyżej przepisów nie wynika obowiązek ujmowania w przychodzie ze sprzedaży detalicznej, sprzedaży potwierdzonej paragonem fiskalnym, do którego następnie została wystawiona faktura. Celem opodatkowania wskazanym w ustawie jest sprzedaż detaliczna na rzecz konsumentów a nie sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Dlatego też w punkcie 3 art. 3 ustawy wyraźnie wskazano, jakie cechy musi spełniać nabywca aby jego nabycie podlegało opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem. Po pierwsze - nie może on prowadzić działalności gospodarczej, a po drugie - jeśli prowadzi działalność gospodarczą to zakupione przez niego towary nie mogą pozostawać w związku z taką działalnością. A contrario brak opodatkowania będzie miał miejsce, gdy nabywca prowadzi działalność gospodarczą a zakupione towary mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej - zgodnie z wymogami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - wymaga zarejestrowania podatnika przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnika VAT czynnego/zwolnionego. Od tego też momentu podatnik ma prawo posługiwania się dla celów podatku od towarów usług nadanym NIP. Może więc m.in. otrzymywać faktury dokumentujące nabycie towarów i usług a także na ich podstawie odliczać podatek naliczony. Jednocześnie należy podkreślić, że zgodne z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, NIP jest elementem obligatoryjnym faktury. W związku z tym dla sprzedawcy oznacza to - w przypadku gdy nabywca podaje NIP - że ma do czynienia z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Dodatkowo należy podkreślić, że nabywca, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT - a tym samym nie posiada dla celów VAT NIP - nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (art. 88 ust. 4 ustawy o VAT). Tym samym jeśli otrzyma fakturę, to nie będzie na niej wskazanego NIP i nie będzie mógł jej wykorzystać np. do odliczenia VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że NIP nabywcy zawiera jedynie faktura wystawiona na rzecz zidentyfikowanego podatnika podatku VAT, który prowadzi działalność gospodarczą.

Prowadzi to do jednoznacznego wniosku, że za sprzedaż detaliczną nie można uznać transakcji, gdy po uprzednim potwierdzeniu transakcji paragonem fiskalnym, zostanie wystawiona faktura na nabywcę legitymującym się numerem NIP.

W przypadku potwierdzenia wskazanego wyżej stanowiska, Spółka zaznacza - tak jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego - że wystawienie faktury do paragonu lub faktury drukowanej bezpośrednio z drukarki fiskalnej może nastąpić zaraz po dokonaniu transakcji lub w czasie późniejszym.

W przypadku, gdy klient zażąda wystawienia faktury bezpośrednio po dokonaniu sprzedaży Spółka nie będzie ujmowała takiej transakcji w przychodzie ze sprzedaży detalicznej. Natomiast w przypadku, gdy klient zażąda wystawienia faktury po zakończeniu okresu rozliczeniowego (miesiąc), w którym dokonano sprzedaży, Spółka dokona korekty przychodu ze sprzedaży detalicznej za miesiąc, w którym została wystawiona faktura. Zdaniem Spółki, to moment wystawienia faktury do paragonu na podstawie żądania złożonego przez klienta, determinuje zmianę kwalifikacji zdarzenia podatkowego, dającą prawo do wyłączenia takiej sprzedaż z opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Mając powyższe na uwadze Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 846/17.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej