Temat interpretacji

W zakresie zastosowania 0% stawki podatku na dostawę części i wyposażenia do jednostek pływających.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku na dostawę części i wyposażenia do jednostek pływających jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku na dostawę części i wyposażenia do jednostek pływających.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości G. (dalej Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie produkcji statków (jednostek pływających) oraz ich elementów (sekcje, kadłuby statków, nadbudówki). Wg Polskiej Klasyfikacji Działalności głównym przedmiotem działalności jest produkcja statków i konstrukcji pływających (PKD 30.11.Z) oraz produkcja metalowych wyrobów gotowych (PKD 25). Głównymi produktami są gotowe elementy i części jednostek pływających jak kadłuby, kadłubowe bloki stalowe, stalowe moduły kadłubowe czy nadbudówki. Elementy te są wytwarzane na indywidualne zamówienie, wg przekazanego projektu, są przeznaczone do konkretnego statku (konkretnej określonej w umowie jednostki pływającej).

Przy pozyskiwaniu zamówień i ich realizacji Wnioskodawca współpracuje z podmiotem (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), z którym łączy go związek określony w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT (dalej określany jako Spółka Handlowa).

Spółka Handlowa poszukuje potencjalnych nabywców i zamówień wyrobów Wnioskodawcy, jak też zapewnia obsługę handlową procesu realizacji zamówień. Głównymi odbiorcami produktów Wnioskodawcy są zagraniczne stocznie (podmioty z siedzibą na terytorium Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, gł. Niemiec i Norwegii) (dalej Odbiorcy). Wnioskodawca buduje i dostarcza kadłuby lub części (sekcje, bloki, moduły lub nadbudówki) statków - jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów. Stroną umów z Odbiorcami jest zawsze Spółka Handlowa. Wnioskodawca występuje zaś:

(i) wspólnie ze Spółką Handlową jako strona (wykonawca, sprzedawca) umowy z Odbiorcą,

albo

(ii) jest wyłącznie wskazany w umowie z Odbiorcą jako wykonawca (builder), zaś stroną umowy z Odbiorcą jest wyłącznie Spółka Handlowa.

W oparciu o kontrakt zawarty z Odbiorcą (niezależnie od formy relacji prawnych opisanych w zdaniu poprzedzającym) Wnioskodawca i Spółka Handlowa zawierają między sobą umowę wykonawczą, w której dokonują podziału obowiązków w ramach realizacji kontraktu z Odbiorcą. Po stronie Wnioskodawcy spoczywa przede wszystkim wykonanie (produkcja) danej części jednostki pływającej i udzielenie gwarancji jakości na nią. Spółka Handlowa załatwia bieżące sprawy handlowe, wystawia faktury na Odbiorcę, monitoruje terminowy spływ należności, dokonuje zakupów części materiałów stalowych, zapewnia odprawy celne i organizuje dostawę (wydanie) danego elementu Odbiorcy.

Łańcuch transakcji (dostaw) elementów jednostek pływających, a co za tym idzie wystawiania faktur, jest więc następujący: Wnioskodawca dokonuje dostawy elementu statku do Spółki Handlowej i wystawia fakturę z tytułu tej dostawy. Spółka Handlowa dokonuje dostawy tego elementu statku do Odbiorcy i wystawia fakturę z tego tytułu. Płatności od Odbiorcy są dokonywane na rzecz Spółki Handlowej, zaś Spółka Handlowa przekazuje uzgodnione części wynagrodzenia do Wnioskodawcy. Przy czym w toku realizacji danego kontraktu występują płatności zaliczkowe, za postęp prac (osiągniecie określonego etapu realizacji) i płatności końcowe, z czym wiążą się odpowiednie faktury.

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2017 r. wystawiając faktury za dostawy części jednostek pływających zastosował stawkę podstawową 23% - mając na uwadze brzmienie stanowiska Ministerstwa Finansów RP zawartego w broszurze dostępnej na stronie internetowej (www.finanse.mf.gov.pl), pt. Wyjaśnienie w zakresie opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 0% dostawy towarów i świadczenia usług dotyczących niektórych jednostek pływających. W broszurze wskazuje się, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania w całym łańcuchu produkcji statku. Dla zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dostaw i importu części i wyposażenia jednostek pływających istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu budującego konkretny statek, eksploatującego go lub podmiotu zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych, jeżeli zakup wiąże się z konkretną jednostką pływającą objętą preferencyjnym traktowaniem na podstawie przepisów o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do dostawy przez Wnioskodawcę do podmiotu z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Spółki Handlowej), który dokonuje dalszej dostawy do podmiotu (stoczni) z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, elementów i części oraz wyposażenia jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, które to elementy, części i wyposażenie jest następnie wbudowywane w te jednostki, znajduje zastosowanie stawka VAT 0% w oparciu o przepis art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku 0% w oparciu o przepis art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT znajduje zastosowanie przy dostawie elementów i części jednostek pływających, o których mowa w pkt 1 przywołanego przepisu i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowane lub służą ich eksploatacji, w przypadku dostawy do podmiotu (Spółki Handlowej), który w kolejnej czynności dokonuje dostawy tych elementów, części, wyposażenia do stoczni (Odbiorcy) w ramach umowy z nim.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. uległ modyfikacji zakres czynności objętych opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 0% w obszarze związanym z przemysłem okrętowym, wprowadzony ustawą z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (Dz. U. poz. 1206). W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. odstąpiono od warunku stosowania preferencyjnej stawki 0% jakim było wymóg dokonywania dostawy jednostki pływającej na rzecz armatora morskiego. A więc intencją przedmiotowej zmiany było rozszerzenie zakresu stosowania preferencyjnej stawki VAT poprzez odstąpienie od ograniczenia podmiotowego (dostawy do armatora morskiego) i poszerzenie kryterium przedmiotowego (dostawa jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów).

W świetle aktualnego brzmienia przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT bez znaczenia jest kto jest odbiorcą (nabywcą) części jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy. Istotne jest wyłącznie, by dostawa części bądź wyposażenia dotyczyła elementów wbudowywanych w jednostkę pływającą lub służyły eksploatacji jednostek pływających (oczywiście przy spełnieniu warunku, że te jednostki pływające były przeznaczone do używania do żeglugi na pełnym morzu i przewożenia odpłatnie pasażerów lub używania do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów). Co za tym idzie Wnioskodawca dokonując dostawy elementów jednostek pływających tego rodzaju (jak kadłuby, kadłubowe bloki stalowe, stalowe moduły kadłubowe czy nadbudówki) do Spółki Handlowej (tj. podmiotu, który w ramach umownego podziału obowiązków dokonuje dostawy do stoczni z terytorium państwa członkowskiego UE lub EOG, która to z kolei stocznia wbudowuje te elementy i tworzy z nich jednostkę pływającą) jest zobowiązany zastosować stawkę 0% VAT. Co za tym idzie jest zobowiązany do zastosowania w wystawionej fakturze dokumentującej dostawę do Spółki Handlowej stawki 0%. W tym miejscu należy wspomnieć, że szczegółowych wyjaśnień dotyczących powyższego zagadnienia udzieliło Ministerstwo Finansów w broszurze dostępnej na stronie internetowej (www.finanse.mf.gov.pl), pt. Wyjaśnienie w zakresie opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 0% dostawy towarów i świadczenia usług dotyczących niektórych jednostek pływających.

W wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów zawartych we wspomnianej broszurze wskazano, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania w całym łańcuchu produkcji statku. Dla zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dostaw i importu części i wyposażenia jednostek pływających istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu budującego konkretny statek, eksploatującego go lub podmiotu zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych, jeżeli zakup wiąże się z konkretną jednostką pływającą objętą preferencyjnym traktowaniem na podstawie przepisów o VAT.

Wnioskodawca mając na uwadze treść powyższych wyjaśnień od dnia 1 stycznia 2017 r. stosuje stawkę podstawową 23% wystawiając faktury za dostawy części jednostek pływających.

Należy jednak podkreślić, że w Rzeczypospolitej Polskiej funkcjonuje zamknięty katalog źródeł prawa. W myśl art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. W katalogu źródeł prawa nie znajdują się wyjaśnienia lub komentarze do ustaw. Oczywiście takie akty działania organów administracji publicznej mogą być pomocne w rozumieniu zasad stosowania prawa i wykładni przepisów przyjmowanej przez te organy. Jednak nie mogą one tworzyć czy uzupełniać treści przepisów zawartych w źródłach prawa.

Jak wyżej wspomniano art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT dla zastosowania stawki podatku 0% wymaga jedynie dostawy części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, czyli do jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności: pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu, pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych, pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców, pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu, pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa, pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich, pełnomorskich lodołamaczy, używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych, jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowane lub służą ich eksploatacji.

Wyżej cytowany przepis dla zastosowania stawki 0% nie wymaga by dostawa części była dokonywana do określonego podmiotu. Wręcz odwrotnie, intencja przepisu jest odwrotna - to w poprzednio obowiązującym brzmieniu przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% wymagano by dostawa części następowała do armatora morskiego. W obecnie obowiązujących przepisach brak jest takiego wymogu, co jednoznacznie prowadzi do konkluzji, że każda dostawa części do jednostek pływających (spełniających wymogi przedmiotowe), bez względu na jej odbiorcę, podlega stawce podatku 0%.

Stosownie do powyższego opisu, Wnioskodawca dostarcza elementy dostosowane do montażu na jednostce pływającej, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. a-c, w formie niezmienionej przez nabywcę (gotowe elementy) - m. in. kadłuby, kadłubowe bloki stalowe, stalowe moduły kadłubowe czy nadbudówki, które będą montowane jako samodzielny element lub część większego urządzenia, a jednocześnie charakter tych części będzie predysponował je do montażu na jednostce pływającej - to dostawa ta będzie opodatkowana stawką w wysokości 0% bez względu na etap budowy, remontu czy przebudowy statku w momencie dostawy. Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy nie wskazują, w jaki sposób udowodnić, że dostawa części nastąpiła do statków wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy przyjąć, że posiadane przez Wnioskodawcę oświadczenia zamawiających będą spełniać rolę dowodów w tym zakresie.

Należy zauważyć, że przepis art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy nie uzależnia zastosowania 0% stawki podatku od podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż. Decydujące znaczenie ma jedynie rodzaj środka transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub morskiego statku ratowniczego, dla którego następuje dostawa części i wyposażenia. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stwierdza, że dokonywane przez niego dostawy gotowych części montowanych na jednostce pływającej o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, bez względu na to, czy zamawiającym będzie armator, czy podmiot niebędący armatorem, będą podlegać opodatkowaniu 0% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w świetle art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

I tak, w myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw:

1. jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:


1. pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
   &
2. pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
   &
3. pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
   &
4. pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
   &
5. pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
   &
6. pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),
   &
7. pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0),


2. używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0),
3. jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (PKWiU ex 30.11.31.0).

&

Jak stanowi art. 148 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład;
2. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego okrętów wojennych objętych kodem 8906 10 00 nomenklatury scalonej (NS), opuszczających ich własne terytorium i kierujących się do portu lub kotwicowiska znajdującego się poza terytorium danego państwa członkowskiego;
3. dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji
4. świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. c), na bezpośrednie potrzeby jednostek pływających, o których mowa w lit. a), oraz ich ładunków;

().

W kontekście powyższego przepisu warto przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13, Trybunał uznał, że Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostają przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi.

Z interpretacji art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście przytoczonego orzeczenia TSUE wynika, że preferencyjna stawka podatku 0% w odniesieniu do dostaw towarów, w tym przypadku części, do jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów nie ma zastosowania w sytuacji, gdy dostawa dokonywana jest na rzecz podmiotów będących pośrednikami, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane. W celu skorzystania z ww. stawki istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu, który bezpośrednio wykorzystuje daną część, a więc podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywać dostaw części oraz wyposażenia do jednostek pływających na rzecz Spółki Handlowej, która następnie odprzedaje/będzie odprzedawać je na rzecz stoczni, preferencyjna, 0% stawka podatku nie ma/nie będzie miała zastosowanie, gdyż dostawy te nie są/nie będą dokonywane bezpośrednio na rzecz podmiotów zajmujących się budową statków, tj. w tym przypadku stoczni. Z uwagi na fakt, że ww. dostawa nie jest/nie będzie objęta obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, podlega/będzie podlegać zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej