Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury wskazanej w opisie sprawy oraz ustalenia za jakie okresy Gmina może dokonać odliczenia podatku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z 27 lutego 2017 r (data wpływu 7 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury wskazanej w opisie sprawy oraz ustalenia za jakie okresy Gmina może dokonać odliczenia podatku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury wskazanej w opisie sprawy oraz ustalenia za jakie okresy Gmina powinna dokonać odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W budżecie na 2017 rok Gminy została zaplanowana realizacja zadania pn. . Rozpoczęcie planuje się na miesiąc listopad 2017 r. a zakończenie w miesiącu kwietniu 2020 r. Inwestycja będzie dofinansowana w części ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, a w pozostałej części zostanie sfinansowana ze środków własnych Gminy.

Budowa niniejszej kanalizacji obejmuje swoim zakresem kolektory ciśnieniowe &ø 110, &ø 90, &ø 75, &ø 63, &ø 50 PEHD wraz z przepompowniami i zasilaniem elektrycznym. Ścieki z projektowanej sieci kanalizacyjnej doprowadzone zostaną siecią kolektorów ciśnieniowych do istniejącej oczyszczalni ścieków w S.

Projektowana sieć kanalizacji ciśnieniowej przebiegać będzie po gruntach rolnych wzdłuż drogi gminnej, działkach i w ogródkach przydomowych, w drogach gminnych.

Realizacja przedsięwzięcia umożliwi przyłączenie się do sieci kanalizacji sanitarnej 208 gospodarstw domowych oraz budynków użyteczności publicznej w miejscowości Sz. oraz N.. Powstanie sieć kolektorów ciśnieniowych wraz z przepompowniami i zasilaniem elektrycznym. Praca przepompowni sterowana będzie w sposób automatyczny.

Przyłącza domowe nie będą przedmiotem inwestycji. Gmina będzie budować tylko sieć, do której będą przyłączać się indywidualni mieszkańcy na własny koszt.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Wydatki związane z realizacją ww. inwestycji ponosić będzie Gmina, będą dokumentowane fakturami z numerem NIP nadanym Gminie. Wybudowana infrastruktura w ramach realizowanej inwestycji będzie zaliczana przez Gminę, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych. Jej wartość początkowa przekroczy 15.000 zł. Właścicielem powstałej infrastruktury będzie Gmina.

Po zakończeniu i rozliczeniu projektu oraz uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie obiektu, powstała infrastruktura zostanie odpłatnie przekazana do Zakładu Usług Wodnych w W. Charakter odpłatności będzie wynikał z zawartej pomiędzy Gminą, a Związkiem umowy cywilnoprawnej (umowy dzierżawy). Umowa ta zostanie zawarta na co najmniej okres 10 lat. Z tytułu dzierżawy wybudowanej infrastruktury Gmina będzie od Związku pobierać czynsz i wystawiać związkowi faktury. Umowa dzierżawy zostanie zawarta bez obowiązku przetargowego.

Zakład Usług Wodnych jest zakładem budżetowym Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich w W, powołany przez 5 gmin, w tym Gminę. Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi. Zakład ten jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT, posiada odrębny od Gminy numer NIP.

W związku z zamiarem wydzierżawiania wybudowanej w przyszłości infrastruktury zakładowi w sposób opisany powyżej, po przystąpieniu do realizacji inwestycji Gmina zawrze z zakładem porozumienie w tym zakresie, na mocy którego Gmina zobowiąże się do wydzierżawienia infrastruktury Zakładowi po zakończeniu realizacji inwestycji, a Zakład do przyjęcia Infrastruktury do odpłatnej dzierżawy i płatności z tego tytułu czynszu dzierżawnego.

W konsekwencji Gmina od początku ponoszenia wydatków związanych z realizacją inwestycji ma zamiar wykorzystywać nabywane towary i usługi do czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnej dzierżawy infrastruktury na rzecz Zakładu.

W związku z powyższym, z jednej strony powstała infrastruktura będzie wykorzystywana przez Gminę do czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnej dzierżawy oraz z drugiej strony, w związku z wykorzystywaniem infrastruktury przez Zakład do świadczenia usług odbioru ścieków, za co zakład będzie pobierać od mieszkańców bądź innych podmiotów opłaty, infrastruktura będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych przez Zakład. W rezultacie, powstała infrastruktura będzie wykorzystywana zarówno przez Gminę, jak i przez zakład wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1. Zgodnie z art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz.710), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust.3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odpłatne wydzierżawienie przez Gminę powstałej infrastruktury będzie stanowić przesłankę do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaną infrastrukturą. Bowiem prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje w przypadku, w którym łącznie spełnione są dwa warunki: (1) odliczenia dokonuje zarejestrowany czynny podatnik VAT, (2) nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

A zatem tak jak wskazano w opisie stanu zdarzenia przyszłego w tym przypadku obydwa warunki o których mowa powyżej zostaną spełnione, z jednej strony czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, w związku z realizacją inwestycji to Gmina będzie otrzymywać faktury VAT, z numerem NIP nadanym Gminie, czyli Gmina będzie nabywać towary i usługi związane z realizacją inwestycji jako podatnik VAT, z drugiej zaś strony Gmina od samego początku zrealizowaną infrastrukturę ma zamiar odpłatnie na podstawie umowy cywilnoprawnej przekazać do zakładu Zakładu Usług Wodnych. A co za tym idzie na podstawie zawartej umowy dzierżawy pobierać czynsz. Powyższy fakt i zamiar potwierdza również po przystąpieniu do inwestycji plan zawarcia porozumienia pomiędzy Gminą, a zakładem określające zobowiązanie Gminy i zakładu do zawarcia odpłatnej umowy dzierżawy powstałej infrastruktury.

Z kolei art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, z którego wynika ,że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych znajdzie zastosowanie. Gmina wybudowaną infrastrukturę przekaże odpłatnie Zakładowi na podstawie umowy cywilnoprawnej. Jako, że podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie gospodarką wodną na obszarze Gminy jest zasadniczo zakład, od początku ponoszenia wydatków związanych z realizacją inwestycji będzie intencją Gminy oddanie powstałej infrastruktury w odpłatną dzierżawę na rzecz zakładu.

Ad 2. Gmina będzie uprawniona do obniżenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków na wybudowanie infrastruktury w rozliczeniach za okresy, w których w odniesieniu do zakupionych przez Gminę towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzyma stosowne faktury. Tak bowiem wynika z uregulowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług: z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony powstaje zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, a z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Reasumując powyższe Gmina będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury w rozliczeniach za okresy, w których w odniesieniu do dostawy nabytych towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzyma stosowne faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związek międzygminny może być tworzony również w celu wspólnej obsługi, o której mowa w art. 10a.

Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (ust. 2 ww. przepisu).

Na mocy art. 64 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku międzygminnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku.

Jak stanowi art. 65 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym, związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, utworzenie związku oraz przystąpienie gminy do związku wymagają przyjęcia jego statutu bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady odpowiednio przez rady zainteresowanych gmin albo radę zainteresowanej gminy.

W świetle ww. art. 64 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym, celem powołania związku międzygminnego jest przekazanie temu podmiotowi do realizacji ciążących na gminach uczestniczących w tym związku zadań własnych. Prawa i obowiązki gmin uczestników w zakresie wykonywania zadań publicznych przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu, który jest podstawowym aktem regulującym całość zagadnień związanych z danym związkiem. Z tą też chwilą zadania własne gmin uczestników przekazane związkowi stają się jego zadaniami, wykonywane są w jego imieniu i we własnym zakresie. Zatem, dopóki gmina jest uczestnikiem związku międzygminnego, jej zadania stają się zadaniami własnymi związku. Związek staje się podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do realizacji przekazanych mu przez gminy zadań publicznych, równocześnie gmina traci uprawnienie do wykonywania zadań publicznych w takim zakresie, w jakim wykonuje je związek.

Jak wynika z opisu sprawy w 2017 r. Gmina zaplanowana realizację zadania pn. .. Rozpoczęcie planuje się na miesiąc listopad 2017 r. a zakończenie w miesiącu kwietniu 2020 r. Po zakończeniu i rozliczeniu projektu oraz uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie obiektu, powstała infrastruktura zostanie odpłatnie przekazana do Zakładu Usług Wodnych w W. Charakter odpłatności będzie wynikał z zawartej pomiędzy Gminą, a Związkiem umowy cywilnoprawnej (umowy dzierżawy). Umowa ta zostanie zawarta na co najmniej okres 10 lat. Z tytułu dzierżawy wybudowanej infrastruktury Gmina będzie od Związku pobierać czynsz i wystawiać związkowi faktury. Umowa dzierżawy zostanie zawarta bez obowiązku przetargowego. Zakład Usług Wodnych jest zakładem budżetowym Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich w W., powołany przez 5 gmin, w tym Gminę. Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi. Zakład ten jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT, posiada odrębny od Gminy numer NIP. Gmina od początku ponoszenia wydatków związanych z realizacją inwestycji ma zamiar wykorzystywać nabywane towary i usługi do czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnej dzierżawy infrastruktury na rzecz Zakładu.

W celu rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę kanalizacji sanitarnej ciśnieniowej wraz z przepompowniami i zasilaniem w miejscowości Sz. i N. w sytuacji, gdy Gmina będzie dzierżawić wybudowaną w ramach projektu infrastrukturę Zakładowi Usług Wodnych zasadne będzie również powołanie się na przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459) regulującej umowę dzierżawy.

Jak stanowi art. 693 § 1 ww. ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jej dzierżawcę.

Biorąc zatem pod uwagę definicję umowy dzierżawy zawartą w Kodeksie cywilnym oraz uwzględniając powołane przepisy ustawy, w tym w szczególności art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że usługa dzierżawy stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą czynnością występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym stwierdzić należy, że w odniesieniu do zakupów związanych z planowaną realizacją inwestycji znajdzie zastosowanie cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu planowanych zakupów związanych z realizacją inwestycji pn. .. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją projektu będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie przysługiwało Gminie pod warunkiem nieistnienia ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii ustalenia za jakie okresy Gmina może dokonać odliczenia podatku.

Terminy, w których prawo do obniżenia kwoty podatku należnego może zostać zrealizowane ustawodawca określił w art. 86 ust. 1013 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak wynika z art. 86 ust. 13 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

1. powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
2. doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
3. podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Należy w tym miejscu podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji zamiaru wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina od początku ponoszenia wydatków związanych z realizacją inwestycji ma zamiar wykorzystywać nabywane towary i usługi do czynności opodatkowanych VAT, tj. do odpłatnej dzierżawy infrastruktury na rzecz Zakładu (będącego odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT).

Tym samym Gmina w zakresie dokonanych zakupów towarów i usług w związku z realizacją planowanej inwestycji powinna dokonać odliczenia na podstawie art. 86 ust. 10, 10b ustawy o VAT, czyli w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy i Gmina otrzymała fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług związanych z realizacją tej inwestycji, lub też jeżeli nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego w tym terminie może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy o VAT).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zaznaczyć należy, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej