Temat interpretacji

w zakresie ustalenia kwoty nabycia do wyliczenia podstawy opodatkowania dla czynności dostawy samochodu w systemie VAT- marża

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia do wyliczenia podstawy opodatkowania dla czynności dostawy samochodu w systemie VAT- marża prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia do wyliczenia podstawy opodatkowania dla czynności dostawy samochodu w systemie VAT- marża. Wniosek uzupełniono w dniu 10 kwietnia 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W zakresie działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż samochodów używanych. W oparciu o art. 120 ustawy o VAT podatnik dokonuje dostawy towarów używanych, które uprzednio zostały przez niego nabyte dla celów prowadzonej działalności lub importowane w celu odsprzedaży, co zostaje opodatkowane w systemie VAT marża.

W październiku 2016 r. podatnik zarejestrował swoją firmę na portalu aukcyjnym, którego właścicielem jest ... GmbH z siedzibą w B. .

W listopadzie 2016 r. podatnik wylicytował na tym portalu samochód marki Volvo.

W odpowiedzi otrzymał drogą elektroniczną potwierdzenie wygrania aukcji oraz potwierdzenie/ umowę sprzedaży ze wskazaniem: numeru zamówienia, danych pojazdu, kwotę do zapłaty, numer rachunku bankowego a także w stopce dokumentu informację o zastosowaniu dla sprzedaży § § 552 i 553 22 ...(VAT) Act.

Podatnik wpłacił przelewem bankowym wskazaną na dokumencie kwotę do zapłaty. Po zapłacie za pośrednictwem poczty otrzymał dokumenty samochodu a drogą elektroniczną dwa dokumenty dotyczące sprzedaży. Pierwszy to faktura wystawiona przez oddział ... z siedzibą w Sztokholmie, drugi to faktura wystawiona przez centralę w B. .

Oba dokumenty:

• mają tą samą datę,
• ten sam model i VIN samochodu,
• ten sam numer zamówienia,
• ten sam numer konta bankowego,
• suma dokumentów jest równa zapłacie,
• ten sam bank, SWIFT i IBAN,
• oba dokumenty mają zapisy potwierdzające zakup towarów używanych.

Do wniosku Wnioskodawca załączył otrzymane dokumenty.

W piśmie z dnia 3 kwietnia 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca nabył samochód marki Volvo w celu jego odsprzedaży.
2. Ww. samochód został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej a dostawa była opodatkowana na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Na potwierdzenie nabycia towaru na tych zasadach Wnioskodawca posiada fakturę, która w nagłówku jest opisana (w języku angielskim) jako faktura sprzedaży samochodu z drugiej ręki. Nadto w dalszej części przy pozycji dotyczącej sprzedaży samochodu w kolumnie klucz VAT podany jest symbol wskazujący na sprzedaż towarów używanych.
3. Obie wystawione Wnioskodawcy faktury dokumentują nabycie tego samego samochodu.

Na pierwszej z faktur znajdują się 3 pozycje:

• samochód Volvo wraz z jego modelem, nr VIN, przebiegiem, datą pierwszej rejestracji,
• przekazanie dokumentów/usługa wewnątrzwspólnotowa,
• odbiór/usługa wewnątrzwspólnotowa.

Na drugiej fakturze jest jedna pozycja:

• opłata aukcyjna/usługa wewnątrzwspólnotowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie z dnia 3 kwietnia 2017 r.).

Czy po sprzedaży towaru używanego (ww. samochodu) gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą pomiędzy kwotą sprzedaży i kwoty nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawca może zaliczyć kwoty wynikające z obu otrzymanych i zapłaconych obu faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z dnia 3 kwietnia 2017 r.), do prawidłowo wyliczonej marży do opodatkowania podatkiem VAT jako koszt powinno się zaliczyć obie otrzymane faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma w zakresie działalności zakup i sprzedaż samochodów używanych. W oparciu o art. 120 ustawy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów używanych, które uprzednio zostały przez niego nabyte dla celów prowadzonej działalności lub importowane w celu odsprzedaży co zostaje opodatkowane w systemie VAT marża. W październiku 2016 r. Wnioskodawca zarejestrował swoją firmę na portalu aukcyjnym, którego właścicielem jest ... GmbH z siedzibą w B. . W listopadzie 2016 r. Wnioskodawca wylicytował na tym portalu samochód marki Volvo. W odpowiedzi otrzymał drogą elektroniczną potwierdzenie wygrania aukcji oraz potwierdzenie/ umowę sprzedaży ze wskazaniem: numeru zamówienia, danych pojazdu, kwotę do zapłaty, numer rachunku bankowego a także w stopce dokumentu informację o zastosowaniu dla sprzedaży § § 552 i 553 22 ...(VAT) Act. Wnioskodawca wpłacił przelewem bankowym wskazaną na dokumencie kwotę do zapłaty. Po zapłacie za pośrednictwem poczty otrzymał dokumenty samochodu a drogą elektroniczną dwa dokumenty dotyczące sprzedaży. Pierwszy to faktura wystawienia przez oddział ... z siedzibą w Sztokholmie, drugi to faktura wystawiona przez centralę w B. .

Oba dokumenty:

• mają tą samą datę,
• ten sam model i VIN samochodu,
• ten sam numer zamówienia,
• ten sam numer konta bankowego,
• suma dokumentów jest równa zapłacie,
• ten sam bank, SWIFT i IBAN,
• oba dokumenty mają zapisy potwierdzające zakup towarów używanych.

Wnioskodawca nabył samochód marki Volvo w celu jego odsprzedaży. Ww. samochód został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej a dostawa była opodatkowana na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 ustawy. Na potwierdzenie nabycia towaru na tych zasadach wnioskodawca posiada fakturę, która w nagłówku jest opisana (w języku angielskim) jako faktura sprzedaży samochodu z drugiej ręki. Nadto w dalszej części przy pozycji dotyczącej sprzedaży samochodu w kolumnie klucz VAT podany jest symbol wskazujący na sprzedaż towarów używanych. Obie wystawione Wnioskodawcy faktury dokumentują nabycie tego samego samochodu.

Na pierwszej z faktur znajdują się 3 pozycje:

• samochód Volvo wraz z jego modelem, nr VIN, przebiegiem, datą pierwszej rejestracji,
• przekazanie dokumentów/ usługa wewnątrzwspólnotowa,
• odbiór/usługa wewnątrz wspólnotowa.

Na drugiej fakturze jest jedna pozycja:

• opłata aukcyjna/usługa wewnątrzwspólnotowa.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość czy sprzedając samochód w procedurze VAT marża jako kwotę nabycia może przyjąć kwoty wynikające z obu wystawionych faktur.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Należy zauważyć, że formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem kwota nabycia.

W opinii Wnioskodawcy, aby obliczyć marżę, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, do kwoty nabycia należy wliczyć kwoty wynikające z obu wystawionych faktur.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

W analizowanym przypadku jak wynika z opisu sprawy obie faktury dokumentują jedną transakcję, przy czym jedna została wystawiona przez centralę firmy sprzedawcy i dokumentuje nabycie samochodu (samochód Volvo wraz z jego modelem, nr VIN, przebiegiem, datą pierwszej rejestracji), opłatę za przekazanie dokumentów/usługa wewnątrzwspólnotowa i opłatę za odbiór/usługa wewnątrzwspólnotowa, natomiast druga faktura wystawiona została przez oddział firmy sprzedawcy z tytułu opłaty aukcyjnej/usługa wewnątrzwspólnotowa.

Zagadnienia powoływania i funkcjonowania oddziału regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Pojęcie oddział zdefiniowane zostało w art. 5 pkt 4 ww. ustawy jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Zatem oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur jednostki macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie Ministero dellEconomia e delle Finanze i Agenzia delle Entrate przeciwko FCE Bank plc. sprawie C-210/04 (Zb. Orz. z 2006 r., s. I-02803) TSUE wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Z powyższego wynika m.in. że centrala oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. Centrala oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia jednorodny podmiot.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu w systemie VAT marża jako kwotę nabycia towaru, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, będzie mógł przyjąć zarówno kwotę wynikającą z faktury wystawionej przez centralę sprzedawcy jak i przez oddział sprzedawcy. Jak wyjaśniono bowiem wyżej centrala i oddział to dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. A zatem obie faktury wystawione zostały de facto przez jednego dostawcę towaru a wszystkie wskazane w obu fakturach pozycje, tj. samochód Volvo wraz z jego modelem, nr VIN, przebiegiem, datą pierwszej rejestracji, przekazanie dokumentów/usługa wewnątrzwspólnotowa, odbiór/usługa wewnątrzwspólnotowa, opłata aukcyjna/usługa wewnątrzwspólnotowa stanowią składniki wynagrodzenia, jakie Wnioskodawca zapłacił dostawcy tytułem nabycia samochodu.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii czy do dostawy samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura VAT- marża określona w przepisie art. 120 ustawy. Nie była ona bowiem przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, jak również nie zostało sformułowane własne stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie. Zawarte w opisie zdarzenia przyszłego informacje w tym zakresie potraktowano jako element przedstawionego opisu sprawy bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Ponadto jak stanowi art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, że Wnioskodawca otrzymał faktury wystawione przez oddział ... z siedzibą w Sztokholmie i przez centralę ... w B. . W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania

przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej